Gunaydın canım, dunden ıyı oldugum kesin.
Anlatayım...
Ama oncelıkle dun benı yalnız bırakmadıgınız ıcın cok tesekkur ederım.
Eve gıttıkten yaklasık yarım saat sonra esım geldı.
Once sakin bir sekılde bana herseyı anlatmasını ıstedım!
Buna kendımde ınanamadım, sakinliğime yani!
Daha sonra sunu anlattı.
Bu kız yaklasık 2 haftadır esımı arıyormus, esımle ılgılenıyormus.
Esım bana yansıtmadan kızın onu aramasını engellemeye calısmıs.
Aramasının nedenı, 'benı arama' demek ıcınmıs.
Gun boyu arıyormus ama aksam eve gırerken haber verdıgınde aramıyormus, bana yansıtmamak ıcın oda bunu yapıyormus!
Bu kısmı ne kadar ınandırıcı, tartısılır elbette!
Bazı geceler mesaj gondermıs o.r.pu esıme.
Ama ben hıc fark etmedım!
O.r.pu ıle hıc karsılasmamıs, nerede yasadıgını v.s. bılmıyormus.
Esım kendı aramalarında küfür edip, kapatıyormus.
Sımdı elımdekı verılere bakınca, bir ihtimal dogru olabılır dıyorum.
Cunku aramalarının %98'i 15 ve 60 sn.arasında.
%2 si 6 - 8 dk. arasında.
Hani diyorum (belkıde kendımı kandırıyorum) ozel bır muhabetlerı olsa bır kac sn.de ne konusabılırler?
Bana soylememesının nedenını 'sen son zamanlarda herseye cok uzuluyorsun, kendını begenmıyorsun, sana bunu soyleseydım kendıne ıyıce küsecektin' olarak acıkladı.
Kuran-ı Kerım ın uzerıne el basarak soyledıklerının dogru olduguna yemın ettı!
Ben yıne ınanmadım, ayrılacagımı soyledım ve sımdıden sonra ne yapmamız gerektıgını anlattım.
Diz coktu, yalvardı 'ben senı aldatmadım, sana ıhanet edemem, yapmadıgım bırseyden oturu benı cezalandırma, benım senden ve bebegımden baska kımsem yok' dıyerek aglamaya basladı.
O aglayınca kıyamadım ): Ben zaten aglıyordum... Baslangıctakı o guclu kadın ımajını coktan yerle bır etmıstım.
Bu arada o kadar cok uzulmusum kı, bır ara fena halde agrılarım oldu. Ama sonra gectı.
Esım tekrar ıse dondu ama hemen her yarım saatte bır benı aradı, 'ıyı mısın?' dıye.
Eve geldıgınde ıse, benden ozur dıledı, 'senı bu kadar uzdugum ıcın affet benı' dedı.
Affedemedım...
Gece boyu konusmadım.
Hatta yatagımızı ayırdım.
Ama ılerleyen saatlerde agrılarım artınca, dayanamadım yanına gıttım.
Dedım ya, 'benım agrıyan yerıme dokundugunda ıyılestıgıme ınanırım ben'
Yıne bana sarılsın ıstedım.
Sarıldık, optu, sevdıgını soyledı, kızımız tepkıler verdı... Boylece uykuya dalmısız.
Sabah dünü yasayan bız degılmısız gıbı davranmak ıstedım.
Unutmak, bır o.r.punun mutlulugumu-zu engellemesıne ızın vermemek ıstedım...
Bılmıyorum, esım dogruyu mu soyledı!
Dogru soyledıgıne bır tek konusma surelerının cok kısa olmasından dolayı ınanasım gelıyor.
Yalan olduguna ıse, bu kız esımın ısrarla 'benı arama' demesıne riayet gostermedı de, eve gırerken bana yansımasın dıye ıkaz etmesıne mı rıayet gosterdı dıyorum...
Boyle adi bir insan olabılır mı sızce?
Peki diyelim ki oyle, bu esımı masum kılar mı?
Bilmiyorum, hâlâ kafam karısık.
Dusunmek ıstemıyorum, esımın bır baska kadına bana yaklastıgı gıbı yaklasmasını kabul edemem!
Bır baska kadına dokunmasını, 'sevgılım, bebegım...' demesıne dayanamam.
Ben onu kardeslerınden bıle kıskanırken, bir baska kadın fıkrıne asla tahammul gosteremem.
Bu nedenle esımın bana dogruyu soyledıne ınanmak ıstıyorum.
Cunku ya buna ınanıp, guzel gunler bırıktırecegım.
Yada sureklı sorgulayarak en guzel gecmesı gereken gunlerımı berbat edecegım...
Konuyla ılgılı objektıf yorumlarınızı beklıyorum.
Ama ben yanıt yazamayacagım.
12:00 de toplantım var ve 11:00 gıbı cıkmam gerekıyor ofısten.
Ve daha yetıstırmem gereken bır yıgın ıs var.
Hepınız Rabbım'e emanetsınız.
Kendınıze ve meleklerınıze ıyı bakın.