gece artık yatmak bile istemiyorum. tuvalete kalkmaktan değil şu karnımdaki yalancı sancı gerginliklerinin acısından uyuyamıyorum. az önce nasıl uykum geldi, annem ve kv. bizde . uykun gelmiş git yat hadi dediler. kv.dem gece benim ahlarımı oflarımı duydukça korkmuş bir şey olacak diye. biliyorlar ne kadar sıkıntım olduğunu. oğlum anaokulu tatil olduğu için evde. annemle oyun oynuyorlardı. odamın kapısı kapalı ama öyle yüksek sesle oynuyorki gözüm dalar gibi oluyo uyanıyorum,gözüm dalıyo gibi oluyo uyanıyorum. ama asıl canımı sıkan oğlum kadar anneminde sesi geliyo bana. o da hiç düşünmüyor durumumu. koridorda bağra çağra oynuyorlarmış,kalktım,çıktım odadan. oğluma kızdım niye bu kadar bağırıyorsun,uyumaya çalışıyorum diye. anneme hiçbir şey diyemedim tabi. farkında bile değil ki.desem sadece üzülecek ama ben düşünemedim diyecek. çok sağlıklı biri değil ve çok dalgın biliyorum ama bu yüzden ona bir şey diyemedim ama onada çok kızdım aslında. ona söyleyemeyince buraya yazayım dedim.
geçen gün de şekerim 186 çıktı, oğlum gene evde. annem uyandı biz oğlumla kahvaltı ediyorduk. ben kendimi kötü hissediyorum dedim,herhalde şekerim yükseldi dedim.oda duymadı sanki ben gidip biraz daha yatacağım dedi.gitti yattı,şeker aleti onun yattığı yerdeydi, ölçtüğümü gördü, sordu 186 dedim. aaaa çok fırlamış dedi, uyudu üzerine. kalkınca ben kendimi toparlamıştım ve oğlumu okula bırakmıştım. şeker komasına girsem haberin olmayacak anne, kaç olduğunu duyup geri yatıyorsun dedim. üzüldü o da, kalkamadım kızım elimde değil dedi. sabah ben o halde oğlumu tv başında bırakıp gittim yatmak zorunda kaldım, sonra onu hazırlayıp okula götürdüm. bu arada annem bana yardım etmiyor diye çok üzüldüm. sonra ben ona sitem edince o üzülünce de kadın yardıma geliyor ben yanlış davrandım diye üzüldüm. allah kimseyi kimseye mecbur etmesin. ne zormuş kızlar yaaa

(neyse kafanızı şişirdim biraz. anneme söylesem sonra üzülcem bari sizinle paylaşayım dedim.