07.05. 2012
sabah saat 06 civariydi, tuvalete gittim bir adet sancisi gibi ama cok hafif bir sanciyla.
Tuvalette garip bir sivi ve sekerli bir kokusu olan sivi gelmisti ama cok azdi. Biraz garip oldum ama bu hamileligin bir sureci olabilir diye kendimi rahatlattim.
Sonra esim uyandi, sabah yuruyusune gidecektik, esime sen git istersen ama ben bu sabah gelmeyecem dedim. Cunku bu akinti devam ederse altima kacirmis gibi gorunmek istemedim.
Esime durumu anlattim, hastaneye gidelim ordan spora gideriz dedi.
Hastanede bir asistan kiz hersey normal dedi. Doktoru telefonla aradim oglen 12 de gelecegini soyledi…
Neyse 12 de tekrar doktora geldim, ultrasona girdim. Cok mutluydum cunku yine bebisimi gorecektim. Ultrasona bakan doctor hic suyumun kalmadigimi, hemen bebegin alinmasi gerektigini soylediginde buyuk bir sok yasadim.
Azerbaycan Bakudeydim, burada tip biraz geriden geliyor… Doktora bebegin durumunu sordum, cok kucuk ama yasayabilir Allahtan umut kesilmez, artik Baku de de mucizeler oluyor dedi bana… O an sanirim soka girdim. Aglama krizine girdim. O kadar kendimi kaybettim ki ultrason yerinden kalkip ustumu duzeltemedim. Disarida esim bekliyordu herseyden habersiz ve gayet sakin bir sekilde. Cunku bir hafta onceki kontrolde heresy cok normal hatta cok iyiydi..
Ultrasondan zar zor cikip esimin yanina gittim. Esim gulumsuyordu, gordun mu annesi kizimizi dediginde ben aglamaya basladim, esim o an cok korktu, ….Ben sezeryana giriyorum simdi acil dedim, bebisimizi hemen dunyaya gelmek zorundaymis dedim. Bana endiseli gozlerle bakarken doktorum geldi. Merak etme, umudunu yitirme, yasayabilir dediginde icim cok acidi..Yasar diyemiyordu, yasayabilir…
Esim hemen ambulans ucak tutmak istedigini soyledi ama o kadar vaktimiz yok dedi doctor….
Doktor koluma girip beni dogumhaneye goturmek istedi, ben ise esimden ayrilmak istemiyordum, cook korkuyordum..Sanirim o sokun etkisiyle olecegimi dusunuyordum,
Dogumhanenin kapisinda esimle birbirimize sarilip agliyorduk, Bakude boyle seyler pek raslanan durumlar degildir, yani biraz garipsenir. Erkekler aglamaz, eslerine teselli vermezler burda… Herkes bize bakiyordu, ne var bunda bird aha olur cocugunuz diyenler bile vardi…
Neyse… Epidural sezeryan olacaktim, ama o kadar cok agliyordum bebegim icin bir turlu epidural ise yaramiyordu. Bacagimin biri tamamen uyusmisken digeri hic uyusmamisti. Tam 3 kere epidural anestezi verdiler…Sonradan acisi fena cikti…
Dogum baslamisti, yaklasik 3 dakika sonar bebegimi gordum, agladigini duydum ve 1 kerecik opebildim…
Sonra odama aldilar beni, bebegimi kuveze….Gece boyunca bebek aglamalari duydum, onlar agladikca ben agladim. Bebegim yapayalniz yasam mucadeles veriyordu, ben sadece resmini gordum, her yerinde kablolar hortumlar…..
Icim cok aciyorduuuu..
Gece boyunca bacaklarima can gelsin diye hareket ettirdim, sabah ayaga kalkip bebegimi gorebilmek icin…
Sezeryandan sona ayaga kalkmak zor derlerdi, ben sabah 06 da kendim ayaga kalkip bebegimi gormeye gittim.
Ordaki ebeler doktorlar hemen basima ususup koluma girdiler, ben avaz avaz bagiriyordum, agliyordum bebegimi gorecegim diye…Bebegimin yanina gittim, ……..
Mucizem ordaydi iste. Dokunmak istedim. Ellime ilacla dezenfekte edip o pencereden kizimin eline dokundum…Inanamazsiniz ama parmagimi oyle siki tutu ki anlatamam. O an ben yine aglamaya basladim, krize girmisim, kendimi odamda yatagimda buldum…
Gun boyu odadaki diger annelerin bebekleri gelip duruyordu. Hepsi de kiz annesiydi benim gibi. Anesteziden dolayi asiri bir bas ve boyun agrisindan artik kafami kaldiramiyordum, devamli serum veriyorlari.
Ertesi gun oglen yine odaya annelerin bebisleri gelmeye basladi.. isyan degil ama cok kiskaniyordum, icim aciyordu. Sanki bana nispet yapar gibi aaaaaa benim kizim gelmis diye sevinc gosterileri beni kahrediyordu…
Yine diger kizin bebisi geldi. Yine ayni seyler…AAAAA benim balam gelmisss diye sevinc gosterileri…Neden bana bunu yasatiyorlar, neden beni baska odaya almiyorlar,..basimi cevirip agliyordum….EBE bu Sibelin bebisi dediginde size tariff edemeyecegim bir mutlulugu yasadim.. Kizimi kollarima verdiler. Mucizem 2. gunun sonunda kuvezden cikip annesinin kollarina geldi….Oradaki bir ebe de benimle beraber agliyordu, yazik kadin o kadar acimis ki bana, bunun kimsesi yok yaninda, gurbette dogum yapmak zor diye bana analik yapti, benimle aglayip, benimle guluyordu.
Cok uzun oldu biliyorum ama cok aci gunler de olsa sonuc cok guzeldi.
Simdi bebegim kollarimda, herseyi unuttum ama boyun agrisi ve gogusumun ucunu acmak icin cektigim aciyi asla unutamam :)
Bebisim simdi eve geldiginde 1 750 gr di, simdi 20 gun sonra simdi 2.500 gr oldu :)
Anne sutum yetmiyor takviye yapiyorum..Hic birseyi dert etmiyorum artik, kizim kollarimda daha gucluyum :)
canlarimmm inanin Allahim yardim ediyor..Hiic korkmayin :)