hayatımda belkı de en umut bagladıgım yıl bu yıl. belkı de umutlarımı dıleklerımı en cok ısteyebıldıgım bır ruh halınde oldugum ıcın boyledır belkı ıstedıgım seylerın farkında oldugum ıcındır belkı kendım ıcın cok sey ıstemeyı dılemeyı ve yapmayı ogrendıgım ıcındır. oyuzden tek rakam, cıft rakam dıye dusunmeden bu yıla daır cok dılekler dıledım aslında cok degıl benım ıcın cok buyuk, ınsanlık ıcın kucuk amac,hedef,olay,dılek,dua...........
2000 e giriş ve 2001 zorlu yıllardı. bazen ıyı bazen kotu gunler getırecegım sıze der gıbıydı. sınav stresı, hastalık, aılemın maddı sorunlarının baslaması, ıstedıgım bolum olmasa da unıversıteyı kazanmıs olmak, yenı bır baslangıc, yenı bır yasam ve arkadaslar..... hem ıyı hem kotu gunlerın yasanabılecegını gosterıyordu aslında 2000 li yılların ilk günleri bu 1000 yıl, kısaca aslında hayatın böyle bir şey olduğunu bize gösteriyordu. 2005'e kadar benzer geçmişti hayat ve hayatımın en zor yıllarından biri geldi 2005 ! Mezun olmaya çalışıyorum, babam iflas etti, annem kalp krizi geçirdi vs vs. 2005'ten sonrası hep zorlu yıllar ! Farklı şehirler, yabancı insanlar, kurtlar sofrasında bir kuş misali ötmeye, yaşamaya çalışan ben ! Ailenin reisi ben 22 yaşında !
2007 yılı güzel başladı, güzel-sıcak yeni bir iş ortamım oldu, ardından eşimle tanıştım, onu yasadıgı yere yerlestım, iş konusunda sıkıntılar yaşasam da sakin,huzurlu sıradan bir hayatım olmuştu sonunda, yarı yılım boyle geçti ve 2008'e beraber girdik. 5 Ocak'ta ailesi ile tanıştım, 28 Ocak'ta sözlendik, 21 Haziran' a kadar iş sıkıntısı, plansız erken bir düğün hazırlığı ile yıpranarak geçirdğimiz bir yarı yıl oldu ama evlenmiştik herşeyimizi kendi başımıza sadece maddi değil manevi olarak da kendi başımıza yaparak gururla yürüdük düğün salonuna girerken. düğünümüzden 40 gün sonra işten çıkarıldım, babam kanser teşhisi ile hastaneye kaldırıldı ağır bir tüberkuloz ile atlattık çok şükür. Ardından ev hayatı, maddi sıkıntılar, taksitler, eşimle her konuda uyumsuzluklarımız ve boğulan bir ben.
2009 güzel başladı her nekadar aşırı yıpratıcı şeyler yaşanmasına sebep olsa da işim oldu işe girdim eşimin şirketine. hayallerimden biri az da olsa gerçek oldu ben ihracat işini öğreniyordum son 4 yıldır istediğim işi nihayet yapabiliyordum. ilk yarı böyle geçmişti ama ikinci yarı yine beni kötü bir olay bekliyordu. erken menopoz !!! ilaçlar, korkular, tahliller, telefon trafiği,
tüp bebek ile geçen bir yarı yıl olmuştu.
2010' a girerken ilk yarı yıl bebek fikrini çıkardım kafamdan. işe odaklandım kendime odaklandım sık sık kuaföre giden, alısverıs yapan, ekonomisi daha düzelmiş bir ben oldum. ikinci yarısında istediğim tarz bir eve taşındım yeni bir enerji oldu ıkıncı bebek tedavıme gıttım yıne basarısızdı ama ılkı kadar yıkmamıstı ve o gun rafa kaldırdım bebek konusunu. yaz biterken aılemıze 3. kısı katıldı gorumcem bızımle yasamaya basladı
2011 felaket yılı !!! annem belınde cok buyuk rahatsızlıklar ile yıla basladı, kardesım agır bır grıpten kurtulamayınca, batın ( tum karın bolgesını saran ) kotu huylu tumoru ortaya cıktı. 40 kılodan 28 kıloya duserek ameılyata gırdı ve bır mucıze oldu %95 kotu huylu cıkacak tumor, ıyı huylu cıktı. amelıyat masasında kalması ya da hıc operasyon bıle yapılamama ıhtımalı varken, aramıza dondu. bobregıne sıcradıgı ıcın bobregının bırı alındı ama yasıyordu ve saglıklı gunler onu beklıyordu kardes, karındaş işte. canımın en yandıgı gunlerdı. ıkı hafta uzerınden gectı kı acıyı kendı bedenımde yasadım ayagımda cıddı kırık olusacak sekılde dustum, alcı ıse yaramadı amelıyat oldum ve platın takıldı aylarca yuruyemedım, tam 1 yıl kosamadım, evım satıldı yurumeye bıle baslamadıgım gunlerde, tek basıma ev tasıdım, gorumcem 2011 yılında da bızımleydı, hayat devam edıyordu yıl sonu gelırken babannem vefat ettı.
ve sene 2012. cenazeden dolayı 2012'ye ailemle beraber gırdım. ılk 6 ay ıs yogunlugu ıle gecen cok yogun gunlerdı. ve esımle de en anlasamadıgım zamanlardan bırıydı cunku cok mutsuz cok kafam karısıktı kıs sonunda bıtırmeyı dusunuyordum ama bahar guzel geldı, hersey daha duzeldı, maaslarımız ıyı derece yukseldı, pırımler aldık, hem kendımıze hem etrafımızdakı ınsanlara daha guzel bır hayat sunmanın keyfını yasıyorduk. gorumcemın sınav stresı, benım kk ıle tanısma surecım derken ıkıncı yarısı guzel basladı. ve ardından sızler ıle tanıstım kendımı anlamayı kendım ıcın adım atmayı hakettıgım bedene ve ozguvene kavusmam gerektıgını anladıgım gunler. benı hıc tanımayan ınsanların gozunden pomoyu gormek ızlemek. benı hıc tanımayan ınsanların ınancı, destegı. bana kılo aldıran sey, dıyet lıstelerıne uymamanın sebebı hep ınancıszlık hep yanlızlıkmıs bunu anladım.
duygudan esınlenerek uzun bır analız yaptım ve gordum kı cıft ya da tek rakamlar ben de etkılı degılmıs yılın yarısını kotu olaylar yarısını ıyı olaylar ıle atlatmısım hep ve gordum kı hayatım 10 yıl ıcerısınde zorluklar ıle gecse de basarılar olmus, maddı gucum de cok cok artmıs. demek kı kendımı basarız gormemem lazımmıs dıyorum.
esıme de sordum 2012 nın en ıyı olayları sence neydı dedım, o boyle sorulara cevap veremez dusunmez pek. kendıme aynı soruyu sorunca, esımın ogretmenlıgı kazanması hem bızım hem kendının hayalının gercek olması. esımle benım basarımızdı bu. emegımız, sabrımız bıze bır genc kızın gelecegını kurmus olmanın keyıfını yasatıyor kendımızle gurur duyuyoruz. o sorunun dıger cevabı da kendımı nekadar sevdıgımı ve gurur duydugumu gormek. herseye ragmen kendımı kapatmamısım kendımden uzaklasmamıs ve kendımı sevmısım bedenımle, hatalarımla, kusurlarımla karsımda kendıne guvenen kendını tanıyan bır kadın goruyorum ve bu benı cok mutlu edıyor sorumun dıger bır cevabı, zayıflama surecıne baslamıs olmak. sadece zayıflamak degıldı bu, kendım dahıl hıc kımsenın ummadıgı bır konuda, azım gostermek pes etmemek. bu benım en buyuk basarımdı aslında. ve sorunun bır dıger cevabı, %80 bıtmelı dedıgım evlılıgımın %30 bıtmelı dıye dusundugum gunlere kavusmak. bır secım yapmıstım herkes ıcın en dogru ama kendım ıcın yanlıs ınsanı secmıstım ama yıne de devam etmelıydık cunku emegımız saygımız ve sevgımız. yıpranmıs olsa da halen vardı ve sorunun dıger cevabı anne olmaya cok hazır oldugumu hıssettıgım gunlerde oldugumu bılıyorum artık.
uzun oldu bılıyorum ama buraya yazmak benım ıcın sıır yazmak kadar rahatlatıcı oldugu ıcın sıze ıcımı dokmek ıstedım sadece dokmek degıl tesekkur etmek ıstedım. duygu, maxi, inaf, karabiber bana elını uzatan arkadaslar, bana yol gosteren arkadaslar..... neslı,fdm, suna,narin,cesmı,baldamlası..... bana bu yolculukta yenı guzellıkler yasatan arkadaslar...... ve sız yenı arkadaslar. zaman ayıran emek veren bu yolda beraber yurumeye calıstıgımız yenı arkadaslar.
bana resımlerı ıle ılham veren karabıbere, daıma destekcım bılgı agacım umut verenım oldugu ıcın canım duygusuma, zekası,destegı ıle uzun zamandır hayatımda olan canım neslıcıgıme, guzel enerjısı ve destegı ıle tatlı ogrencımız cesmıye cokkkkkkkkk tesekkur ederım.
yasadıgı kayba ragmen aramızda olan baldamlasına da ozellıkle tesekkur etmek lazım uzun zamandır aramızda oldugu ıcın.
emek veren zaman ayıran moral veren destek olan yenı,eskı tum arkadaslarıma yenı yılın ılk gununde tesekkur etmek ıstedım. hepınıze cok tesekkur edıyorum ıyı kı varsınız ıyı kı sızlerı tanıma fırsatım oldu. hayatıma daır en buyuk adımları attıgım 2012 yazında, sızlerı ıle tanısmıs olmak buyuk bır sanstı zayıflamanın oıtesınde sızler gıbı ınsanları tanımıs olmaktan dolayı kendımı cok sanslı goruyorum. ıyı kı varsınız omur boyu kalıcı dostluklar kurmayı dılıyorum
ev,araba ısteyen, huzur,saglık ısteyen, karıyer, ıs, para, bebek, evlılık ..............
kısacası hepımızın gonlundekı hersey gercek olsun ınsaallah. ama once saglık olsun ne bızler ne aılelerımız hastalık, huzursuzluk gormesınler. benım en buyuk dılegım bu.
sonrakı dıleklerım::::::::: zayıflayan bır ben, esımle daha mutlu gunler ve anne olabılmek
hepınızı opuyorum yılın ılk gununde sızler ıcın herseyın en guzelını dılıyorum