Günaydın canım, evet doğru söylüyorsun, su kısmı sıkıntılı.Neyse Allah izin verirse sonra kaza ederiz artık.
Bu arada canım benim nice mutlu yaşlar diliyorum.Rabbim sağlıklı, mutlu, huzurlu bir ömür nasip etsin sana güzel ailenle ve tüm sevdiklerinle..
Günaydın canım..Vay be daha neler duyucaz yahu.Ben de ilk kez duydum bunu :)
Sana da günaydın canımm, hayırlı cumalar..Maşallah bir gün girmedim kaç sayfa atmış :)) Oku oku ancak bitirebildim :)) Ben iyiyim çok şükür, sen nasılsın??Dün yaptırdım şeker yükleme testini, bakalım bugün çıkacak sonuç..
@MutluBulut_ Günaydın canımmm...Ne alemdesin devam ediyor mu hala boğazındaki acı?
Bu arada kızlar ben kendimde bir şey farkettim.Aslında çoğu zaman farkındayım ama toparlayamıyordum.Nasıl desem sürekli bir telaşe hali var içimde, sanki hiç bir şeye yetişemiycekmişim gibi bir stres var sürekli içimde.Hani huzursuz olduğunuzda içinize bir şey oturur ya çoğu zaman bu haldeyim. Mesela çoğu sabah bir hışım yataktan kalkarım acele acele yatağı toplamaya , sonra giyinmeye çalışırım.Hemen kahvaltı hazırlayım diye mutfağa koştururum vs.. Ve bunları hep stres halinde yapıyorum.Ve bu da çok yoruyor bünyemi.Mesela bu sabah kalktım, gayet bir sakinlik var üzerimde.Rahatça giyindim de kahvaltı da hazırladım, o an kafama takacağım sinir olacağım bir şey varsa hemen savurdum kafamdan. Acaip sakin başladım anlayacağınız.Ve gayet rahat da hallettim her bir şeyi.İşten çıkıp eve gittiğimde yapacağım bir şeyler varsa sıraya koyayım derken strese giriyorum. O telaşeyle tabi çoğunu yapamıyorum da. Farkettim ki çoğu zaman o huzursuz, stresli hissiyatı atamıyorum üzerimden ben yaa.. Bir şeyleri gözümde çok büyütüyorum. Bir tezcanlılık var üzerimde. Mesela çok ilginç. Gün içinde kafamda plan yapıyorum iş çıkışı için.Artık yürüyüş yapmam gerekiyor ya, diyorum ki kendi kendime iş çıkışı şöyle bir saat yürürüm, sonra eve gider biraz ortalığı toparlarım, yemek yaparım .. Ki diyorum ya hep eşim geç geliyor , rahat rahat herşeyi yetiştiririm sorun olmaz.Ama bu anlattıklarım dağ gibi gözümde büyüyor stres oluyorum, hemen kendimi eve atasım geliyor. Yürüyüş falan yatıyor tabi , geri kalan yapılacakları da sakince yapamıyorum. Ne ki bu, niye oluyor ki böyle?Kendimde tespit ettiklerim bunlar ama niye böyleyim anlam veremiyorum.Şöyle sakin bir kafayla ne yapmak istiyorsam yapmak istiyorum ama bir günüm stressiz geçsin, yok..Şuan da mesela içime bir şey oturdu gitmiyor, ama hiç nedensiz yanii.. Bu ara ara geliyor gidiyor. Ya daa bir süredir konuşmadığım, görüşmediğim biri telefonla arıyor beni diyelim ve yahut ben aynı şekilde aramak istiyorum onu diyelim.İsmini gördüğüm an telefonda ya da aramak istediğim anda ''eyvah ne konuşucam ki ben şimdi'' deyip stres oluyorum birden. Hele ki bu çok çok ilginç.Gördüğünüz gibi de çok basit konular bunlar.Ama niye böyleyim ben?