Ben şanslı annelerdenim galiba. Kızımın gaz sancıları varken kucağımda uyumaya alıştı. Hatta bazı geceler oturarak kucağımda gökçeyle uyuyodum o derece.
6 aylıkken bi ara baya rahtladı. Bende fırsat bu fırsat dedim. Önce yanına yattım iyice sokuldum arada emzirdim falan. Öyle uyuttum. İlk gün 45 dk falan uyumasını bekledim. Allahtan ağlamadı ağlasa bırakırdıö. Ninni aöyleyince çok rhatlıyo sürekli ninni türkü falan söyledim. Yavaş yavaş uyuma süresi 5 dkkaya düştü. Kendimide yavaş yavaş geri çektim. Şimdi uyku saatinden önce emziriyorum. Yatırıyorum bizim yatağa bende yanına yatıyorum saçını burun kıvrımını okşuyorum direk uyuyo. boynuma falan sarılıyo hatta küçücük kollarıyla:)
Geceleride alıyorum sabaha karşı yanıma. Yanına yattığım an uyuyo. İyice dalınca yerine koyuyorum bazen öyle koyun koyuna uyuyoruz. Bi sıkıntısı yoksa genel olarak çok rahatız.
Çocuğu ağlatarak resmen çaresizliği öğretiyolar. Her şeyi anlıyolar hissediyolar bence. Zorla yemek yedirmekten bir farkı yok bence zorla uyutmamın.
Çocuğu emzirirken uyuyakalmayayom diye çırpınıyorum