anneliğin zorluğu hakkında tecrübem yok, bildiklerim yalnız rivayete dayalı. ilk bebeğimi bekliyorum. bir kadın için ülkemiz şartlarında çalışmak hiç kolay değil, hem anne olup hem çalışmak muhtemelen daha da zor olacak. hamileliğimi ilk 3 ay işyerimde hiç kimseye söylemeden geçirdim ben. tam tempo çalıştım. hiç kolay olmadı. çünkü şube değişikliği yapmam gerekiyordu ve hamile olduğum öğrenilirse bu gerçekleşmeyecekti, ve hatta işsiz kalma durumuyla karşı karşıya kalabilirdim. burada yazan arkadaşları okudukça, ev hanımlarına ilk defa özendim, evde kalıp bebeğime bakamayacak olmaktan dolayı üzüldüm. hatta bir ara bu eziyeti çekmektense istifa edip bebek ele gelinceye kadar evde kalmayı bile düşündüm. sonra ev hanımı olan annem beni kendime getirdi. hadi kendi çektiğinden vazgeçtin, seni yetiştiren kişilerin emeğini nasıl boşa çıkarırsın, nasıl bu kadar çabuk vazgeçebildiğine inanamıyorum, hem çalışıp hem çocuk yetiştiren bu kadar kadından senin farkın ne dedi. ertesi gün gidip patronumla konuştum, durumumu ve düşündüklerimi anlattım. kendisi de aynı yoldan geçen 2 çocuk sahibi kadın patronumdan da aynı tepkiyi aldım. son güne kadar hepimiz gibi işe devam edeceksin, en kısa sürede de geri döneceksin, hastalar ihmale gelmez dedi. çok zor olacağını bildiğim halde ben o gün hayatımda bunun gibi iki kadın olduğu için çok mutluydum.