Maşallah annesi çokk tatlı bu yanaklar tam ısırmalık :)
merhabalar hanımlar uzun zamandır yazamıyordum. 4 gündür evde hasta yatıyorum gribe yakalandım boğaz ve kulak ağrısı mahvetti beni.
cumartesi doktor randevum vardı.29+5 te oğlum 1530 gr dı becerebildiysem fotosunu ekledim:) doktor kilosu gelişimi iyi edi. maşallah her gittiğimde başı aşağıda oluyo normal doğum pozisyonunda dedi doktor. inşallah böyle devam eder.
Oyy oy yesinlermaşallah annesi
Yok canım öyle şey... Ben de dört sene önce yaptım normal doğum zaten sana ait bir kıyafet bırakmıyorlar ki, ameliyat önlüğü gibi bir şey giyiyorsun uzun, yoksa o aldığınız geceliğe yazık, batıyor yani üstünüz doğum sırasında, ben sonra da mis gibi pijamalarımı giydim çok rahat ettim sonrası tamamen kişisel bir tercih... Neyle yatmayı seviyorsanız, onu alın bence...hayır sezeryan canım ama normal dogum yapmayı planlayanlar mutlaka gecelık götürsün pıjamada gecelıkde.. çünkü sancı çekerken gecelık çok ıyı oluyo dedı ablam açılmakontrolunde bı genç kadın her seferınde altını çıkarıp gıyıyomuş gecelıgı de yokmuş sonra çıkarmış altı pıjamanın. çarsaf gıbı bı şey vermışler onu dolamış belıne..bu anlattıgım 8 9 sene önce ama artık forma falan yokmuydu hastanede nedırbılmem. ama ben sezeryan olcam ıçın pıjamamı gıyer yatarım zaten:)
Bunu evin kapısına asmak istiyorum.
sevgili Yakınım (annelerim, teyzelerim, halalarım, kardeşlerim, büyüklerim)
Dokuz aylık yorucu bir süreçten çıktım; tüm bedenimin, tüm psikolojimin anbean değişmesini, bedenimde bir canlının büyümesini izlemek ruhsal olarak çok yorucuydu, doğumu hiç anlatmıyorum- ki hem eylemsel olarak hem ruhsal olarak oldukça zordu benim için. Şimdi;
Tüm bu aşamalardan sonra sahip olduğum minik şey hakkında her söylediğini, anneliğime yapılmış bir hakaret olarak göreceğim, dolayısıyla ben sormadan fikir beyan etme, eğer yardım etmeye çok hevesliysen, mutfak tezgahında biriken bulaşıkları yıka ya da karnımı doyurmam için bana fırsat yarat!
Aşırı yorgun, uykusuz ve dolayısıyla gerginim, Evimi çok doldurma, her kafadan bir ses çıkmasın. Beni huzursuz etme Bu dönemde alışmaya çalıştığım yeni bir düzen ve bir bebeğim var. benden misafir hizmeti ya da Güleryüz bekliyorsan bir yıl boyunca evime gelme.
Başkalarının bebeklerinin başına gelen korku filmlerini hiç merak etmiyorum! Anlatma! (Yüzüstü yatırdığımda boğulur mu diye düşünebilecek kapasitede bir beynim var çok şükür ki ve emin ol senden önceki on misafir de aynı uyarıları yaptı!)
Anlaşılmaya, anlayışa, güler yüze her zamankinden çok daha ihtiyacım var, hayatımı kolaylaştırmaya çalış, stres yükleme, stresimi azalt.
O gördüğün minik şeyi 9 ay karnımda taşıdım, doğurdum ve 7/24 gözlemliyorum; neden ağladığını senden daha iyi tahmin edebilirim, o yüzden tahminlerini kendine sakla. Bebeğim ağlarken zaten yeterince gergin oluyorum o yüzden fikir yürütmek yerine, bana bir bitki çayı yapıp hafif bir müzik açarsan daha fazla yardımcı olursun.
Evin ısısını (ay bu ev çok sıcak terler bu çocuk), bebeğimin giysisini (ince mi o üzerindekiler biraz?) mememden gelen sütü (sütün yetmiyor galiba aç bu çocuk) farkında olabilecek kadar kendimdeyim merak etme, eğer sormadıysam ben de merak etmiyorum demektir.
Telefonda gelmen için saatlerce yalvarmış olabilirim ancak değişken hormonlarımı ve bebeğimin huzurunu düşünerek uzun uzadıya beni daraltma. Huzursuzsam huzur ver. Sohbet etmek istiyorsam sohbet et. Uyumak istiyorsam bebeğimi pışpışla.
Arada sırada "bebeği ben kontrol ederim sen banyonu yap", "bir duşa gir ben buradayken ben misafir değilim", " ben bebeğe bakarken biraz uyu istersen" gibi cümleler kurmayı dene çünkü fareyi gözleyen kedi gibi bu anları gözlüyorum.
Benim için yapabileceğin en güzel şey beni dinlendirip uyutmandır.
Sizin nasıl çocuk büyüttüğünüzü hiç merak etmiyorum. Zaten büyütmüşsünüz. İzin verin ben de benimkini büyüteyim.
Eski ben olmamı bekleme! Çünkü bu mümkün değil. Hayata kendimden daha fazla değer verdiğim ve deli endişelere sürüklenmemi sağlayan minik bir can getirdim. Hayatımın bundan sonraki kısmında eski halimi anımsatsam da eski ben olmayacağımı bil. Bana baktığın zaman gördüğün kişi değişmemiş olabilir. Ama tüm duygularım, tüm düşüncelerim, bedenim ve hormonlarım değişti.
Herkes doğurdu evet! Tek doğuran ben değilim ama şu an bunu bilmek benim için Bir şeyi değiştirmiyor!
Yalnızca birkaç ay şımartılmaya, sevilmeye, korunmaya, kayırılmaya, dinlendirilmeye çok ihtiyacım var. Bana böyle yardım et. Zor değil.
Sevgiler.
Yok canım öyle şey... Ben de dört sene önce yaptım normal doğum zaten sana ait bir kıyafet bırakmıyorlar ki, ameliyat önlüğü gibi bir şey giyiyorsun uzun, yoksa o aldığınız geceliğe yazık, batıyor yani üstünüz doğum sırasında, ben sonra da mis gibi pijamalarımı giydim çok rahat ettim sonrası tamamen kişisel bir tercih... Neyle yatmayı seviyorsanız, onu alın bence...
ay canım bnm dedıgım cahıllıkten yanı normal dogum yapmadıgım için bilmiyorum sancı esnasında ablama forma falan gıydırmemişler 2 gün sürdü onun ön sancısı gecelıgıyle beklemış 2 gün amelıyat önluguyle durulmazkı zaten dı mı dogumhaneye gırerken mi gıydırıyolar amelıyat önlüğünü? bana amelıyata gırmeden 1 saat önce gıydırdıler çıktıktan bi kaç saat sonra ayaga kaldırmaya gelınce hemsıreler gecelık gıydırdıler onunla yattım ertesı gun öglen olmadan gönderdıler eve....
benım kuzenım oğlunu eve göndermedı eşi ve 1 yasındakı oğlu durdu yanında uyumus refakatcı yatagında büyük olan bebegı eşide kendıyle ılgılenmış aslında bende öyleolsun istiyorum ılk dogumumda annem ve kayınvaldemberaber durdular hiç ıyı olmadı kv annemı ıstemedı annem eve gıttı bu seferde bana ne yemek veren oldu ne halımı soran ne evın işine bakan oldu hepsını kendım yaptım şimdi de ne yapacam bılmıyorum kabus gıbıydı bı eşim vardı benı anlayan...
kötü geçmiş senin için üzüldüm. aslında kuzeninin yaptığı benimde aklıma gelmiyo değil ama bizim ufaklık biraz fazlaca hareketli hastaneyi birbirine katmasından korkuyorum bide ben kendimi kötü hissedicem die çocuğumuda perişan etmek istemiyorum..bilmiyorum ne yaparım ama heralde psikolojik açıdan en zorlanacağım günler doğumdan sonraki ilk iki gün olacak...
Iki gün mü hastanede kaldı? Yazık ama insanın psikolojisi bozulur, niye evine göndermediler ki...Benim 12 de yatışım yapıldı, önlüğü giydim, 16. 35 de doğum yaptım... Yani sancı sırasında da önlükleydim....Bir saat daha öyle kaldım sonra üstümü değiştirdim...dediğim gibi o sırada zaten su geliyor, kan geliyor, önlük vermeseler de eski bir şey giymek gerekir...
Ablam da dokuz sene önce doğum yaptı, devlet hastanesinde, yedi yahut sekiz saat sürdü, ona da öyle yapmışlar... Demek ki hastaneden hastaneye değişiyor....
evet bende öyle yapıyım dıyorum ama eger esım yanımda kalırsa uyuyamıycak. ertesı gun evde de uykusuz kaldıgı için yatar uyursa ben sadece esımın ılgılenmesını ıstıyorum bnmle evde kv görümceyle basbasa kalmak ıstemıyorum o ılk bır hafta oglumu kımsecıklere de teslım edememen korktugum aralık yanı... evlerı yakın oldugu için alıp götürelım derler ama gönderemem çocuga sacma sapan laf söyler küçücük dünyasını alt üst ederler zaten şimdiden aman yavrum annen senı düşünmedı de tekrar doguruyoda daha sen bebeksın zor olacakdıye sacma sapan laf konusuyolar alıp götürürler kardesıyle ılgılı doldururlar o yüzden eşim o hafta ızınlı olcak yanımda olursa bana destek olur en çok oğlumla nasıl ılgılensem nasıl hemen ıyıleşsem onu düşünüyorum..hastanede yıne annem kv kalır yanımda oğlum babasına çok düşkün eve gıdın evde beraber yatın derım yatar sabah kalkar gelırler bende ınsallah hemen ıyı olurum. ilk dogum yapacaklar bebek bakımını düşünüyo ama bebek bakımı aşina oldugum bışi oldugu için ben nasıl olurda büyügü ılgısız bırakmam dıye onu düşünüyorum
Canim okuyunca kayitsiz kalamadimbenım kuzenım oğlunu eve göndermedı eşi ve 1 yasındakı oğlu durdu yanında uyumus refakatcı yatagında büyük olan bebegı eşide kendıyle ılgılenmış aslında bende öyleolsun istiyorum ılk dogumumda annem ve kayınvaldemberaber durdular hiç ıyı olmadı kv annemı ıstemedı annem eve gıttı bu seferde bana ne yemek veren oldu ne halımı soran ne evın işine bakan oldu hepsını kendım yaptım şimdi de ne yapacam bılmıyorum kabus gıbıydı bı eşim vardı benı anlayan...
hepinize çok teşekkür ederim kv kp yada eşimle ilgili değil.çok daha önemli ama anlatamayacağım kadar acı duyduğum şeyler yaşıyorum...Allah yardımcımız olsun.
ne olursa olsun senden ve babasından kimse daha iyi bakamaz oğluna kimseye gönderme doğumdan sonra.hem vicdanende kendini kötü hissedersin.benimde yanımda annem kalır hastanede oğlumada şimdi zaten halası bakıyor çokta iyi anlaşıyolar resmen birbirlerine aşıklar.ben işe giderken ağlamıyo çocuk halası ewine giderken nası ağlıyo görmelisin.oyüzden ben hastanedeykende halası bakar artık.uyku saatleri haricindede getirir zaten yanıma ama yinede geceleri hiç ayrı kalmayınca nasıl olcak ben kendimi nası hissedicem die düşünmeden edemiyorum.Bide ben daha odasını bile ayırmadım hala benim yatakodamda yatağı.kardeşinin beşiğinide yine bizim odamıza kurmayı düşünüyorum hep birlikte ya uyuruz yada uyumayız artık hayırlısı diyorum.sen odasını ayırmıştın dimi canım
Bunu evin kapısına asmak istiyorum.
sevgili Yakınım (annelerim, teyzelerim, halalarım, kardeşlerim, büyüklerim)
Dokuz aylık yorucu bir süreçten çıktım; tüm bedenimin, tüm psikolojimin anbean değişmesini, bedenimde bir canlının büyümesini izlemek ruhsal olarak çok yorucuydu, doğumu hiç anlatmıyorum- ki hem eylemsel olarak hem ruhsal olarak oldukça zordu benim için. Şimdi;
Tüm bu aşamalardan sonra sahip olduğum minik şey hakkında her söylediğini, anneliğime yapılmış bir hakaret olarak göreceğim, dolayısıyla ben sormadan fikir beyan etme, eğer yardım etmeye çok hevesliysen, mutfak tezgahında biriken bulaşıkları yıka ya da karnımı doyurmam için bana fırsat yarat!
Aşırı yorgun, uykusuz ve dolayısıyla gerginim, Evimi çok doldurma, her kafadan bir ses çıkmasın. Beni huzursuz etme Bu dönemde alışmaya çalıştığım yeni bir düzen ve bir bebeğim var. benden misafir hizmeti ya da Güleryüz bekliyorsan bir yıl boyunca evime gelme.
Başkalarının bebeklerinin başına gelen korku filmlerini hiç merak etmiyorum! Anlatma! (Yüzüstü yatırdığımda boğulur mu diye düşünebilecek kapasitede bir beynim var çok şükür ki ve emin ol senden önceki on misafir de aynı uyarıları yaptı!)
Anlaşılmaya, anlayışa, güler yüze her zamankinden çok daha ihtiyacım var, hayatımı kolaylaştırmaya çalış, stres yükleme, stresimi azalt.
O gördüğün minik şeyi 9 ay karnımda taşıdım, doğurdum ve 7/24 gözlemliyorum; neden ağladığını senden daha iyi tahmin edebilirim, o yüzden tahminlerini kendine sakla. Bebeğim ağlarken zaten yeterince gergin oluyorum o yüzden fikir yürütmek yerine, bana bir bitki çayı yapıp hafif bir müzik açarsan daha fazla yardımcı olursun.
Evin ısısını (ay bu ev çok sıcak terler bu çocuk), bebeğimin giysisini (ince mi o üzerindekiler biraz?) mememden gelen sütü (sütün yetmiyor galiba aç bu çocuk) farkında olabilecek kadar kendimdeyim merak etme, eğer sormadıysam ben de merak etmiyorum demektir.
Telefonda gelmen için saatlerce yalvarmış olabilirim ancak değişken hormonlarımı ve bebeğimin huzurunu düşünerek uzun uzadıya beni daraltma. Huzursuzsam huzur ver. Sohbet etmek istiyorsam sohbet et. Uyumak istiyorsam bebeğimi pışpışla.
Arada sırada "bebeği ben kontrol ederim sen banyonu yap", "bir duşa gir ben buradayken ben misafir değilim", " ben bebeğe bakarken biraz uyu istersen" gibi cümleler kurmayı dene çünkü fareyi gözleyen kedi gibi bu anları gözlüyorum.
Benim için yapabileceğin en güzel şey beni dinlendirip uyutmandır.
Sizin nasıl çocuk büyüttüğünüzü hiç merak etmiyorum. Zaten büyütmüşsünüz. İzin verin ben de benimkini büyüteyim.
Eski ben olmamı bekleme! Çünkü bu mümkün değil. Hayata kendimden daha fazla değer verdiğim ve deli endişelere sürüklenmemi sağlayan minik bir can getirdim. Hayatımın bundan sonraki kısmında eski halimi anımsatsam da eski ben olmayacağımı bil. Bana baktığın zaman gördüğün kişi değişmemiş olabilir. Ama tüm duygularım, tüm düşüncelerim, bedenim ve hormonlarım değişti.
Herkes doğurdu evet! Tek doğuran ben değilim ama şu an bunu bilmek benim için Bir şeyi değiştirmiyor!
Yalnızca birkaç ay şımartılmaya, sevilmeye, korunmaya, kayırılmaya, dinlendirilmeye çok ihtiyacım var. Bana böyle yardım et. Zor değil.
Sevgiler.
ben taze süt buluyorum yoğurt yapıyorum ama peyniri bilmiyorum o nasıl yapılıyo onuda denim anlatırsan
ay mükemmel bittim resmen. hemen fotoğrafını çektim herkese şakayla karışık okicamBunu evin kapısına asmak istiyorum.
sevgili Yakınım (annelerim, teyzelerim, halalarım, kardeşlerim, büyüklerim)
Dokuz aylık yorucu bir süreçten çıktım; tüm bedenimin, tüm psikolojimin anbean değişmesini, bedenimde bir canlının büyümesini izlemek ruhsal olarak çok yorucuydu, doğumu hiç anlatmıyorum- ki hem eylemsel olarak hem ruhsal olarak oldukça zordu benim için. Şimdi;
Tüm bu aşamalardan sonra sahip olduğum minik şey hakkında her söylediğini, anneliğime yapılmış bir hakaret olarak göreceğim, dolayısıyla ben sormadan fikir beyan etme, eğer yardım etmeye çok hevesliysen, mutfak tezgahında biriken bulaşıkları yıka ya da karnımı doyurmam için bana fırsat yarat!
Aşırı yorgun, uykusuz ve dolayısıyla gerginim, Evimi çok doldurma, her kafadan bir ses çıkmasın. Beni huzursuz etme Bu dönemde alışmaya çalıştığım yeni bir düzen ve bir bebeğim var. benden misafir hizmeti ya da Güleryüz bekliyorsan bir yıl boyunca evime gelme.
Başkalarının bebeklerinin başına gelen korku filmlerini hiç merak etmiyorum! Anlatma! (Yüzüstü yatırdığımda boğulur mu diye düşünebilecek kapasitede bir beynim var çok şükür ki ve emin ol senden önceki on misafir de aynı uyarıları yaptı!)
Anlaşılmaya, anlayışa, güler yüze her zamankinden çok daha ihtiyacım var, hayatımı kolaylaştırmaya çalış, stres yükleme, stresimi azalt.
O gördüğün minik şeyi 9 ay karnımda taşıdım, doğurdum ve 7/24 gözlemliyorum; neden ağladığını senden daha iyi tahmin edebilirim, o yüzden tahminlerini kendine sakla. Bebeğim ağlarken zaten yeterince gergin oluyorum o yüzden fikir yürütmek yerine, bana bir bitki çayı yapıp hafif bir müzik açarsan daha fazla yardımcı olursun.
Evin ısısını (ay bu ev çok sıcak terler bu çocuk), bebeğimin giysisini (ince mi o üzerindekiler biraz?) mememden gelen sütü (sütün yetmiyor galiba aç bu çocuk) farkında olabilecek kadar kendimdeyim merak etme, eğer sormadıysam ben de merak etmiyorum demektir.
Telefonda gelmen için saatlerce yalvarmış olabilirim ancak değişken hormonlarımı ve bebeğimin huzurunu düşünerek uzun uzadıya beni daraltma. Huzursuzsam huzur ver. Sohbet etmek istiyorsam sohbet et. Uyumak istiyorsam bebeğimi pışpışla.
Arada sırada "bebeği ben kontrol ederim sen banyonu yap", "bir duşa gir ben buradayken ben misafir değilim", " ben bebeğe bakarken biraz uyu istersen" gibi cümleler kurmayı dene çünkü fareyi gözleyen kedi gibi bu anları gözlüyorum.
Benim için yapabileceğin en güzel şey beni dinlendirip uyutmandır.
Sizin nasıl çocuk büyüttüğünüzü hiç merak etmiyorum. Zaten büyütmüşsünüz. İzin verin ben de benimkini büyüteyim.
Eski ben olmamı bekleme! Çünkü bu mümkün değil. Hayata kendimden daha fazla değer verdiğim ve deli endişelere sürüklenmemi sağlayan minik bir can getirdim. Hayatımın bundan sonraki kısmında eski halimi anımsatsam da eski ben olmayacağımı bil. Bana baktığın zaman gördüğün kişi değişmemiş olabilir. Ama tüm duygularım, tüm düşüncelerim, bedenim ve hormonlarım değişti.
Herkes doğurdu evet! Tek doğuran ben değilim ama şu an bunu bilmek benim için Bir şeyi değiştirmiyor!
Yalnızca birkaç ay şımartılmaya, sevilmeye, korunmaya, kayırılmaya, dinlendirilmeye çok ihtiyacım var. Bana böyle yardım et. Zor değil.
Sevgiler.
Bunu evin kapısına asmak istiyorum.
sevgili Yakınım (annelerim, teyzelerim, halalarım, kardeşlerim, büyüklerim)
Dokuz aylık yorucu bir süreçten çıktım; tüm bedenimin, tüm psikolojimin anbean değişmesini, bedenimde bir canlının büyümesini izlemek ruhsal olarak çok yorucuydu, doğumu hiç anlatmıyorum- ki hem eylemsel olarak hem ruhsal olarak oldukça zordu benim için. Şimdi;
Tüm bu aşamalardan sonra sahip olduğum minik şey hakkında her söylediğini, anneliğime yapılmış bir hakaret olarak göreceğim, dolayısıyla ben sormadan fikir beyan etme, eğer yardım etmeye çok hevesliysen, mutfak tezgahında biriken bulaşıkları yıka ya da karnımı doyurmam için bana fırsat yarat!
Aşırı yorgun, uykusuz ve dolayısıyla gerginim, Evimi çok doldurma, her kafadan bir ses çıkmasın. Beni huzursuz etme Bu dönemde alışmaya çalıştığım yeni bir düzen ve bir bebeğim var. benden misafir hizmeti ya da Güleryüz bekliyorsan bir yıl boyunca evime gelme.
Başkalarının bebeklerinin başına gelen korku filmlerini hiç merak etmiyorum! Anlatma! (Yüzüstü yatırdığımda boğulur mu diye düşünebilecek kapasitede bir beynim var çok şükür ki ve emin ol senden önceki on misafir de aynı uyarıları yaptı!)
Anlaşılmaya, anlayışa, güler yüze her zamankinden çok daha ihtiyacım var, hayatımı kolaylaştırmaya çalış, stres yükleme, stresimi azalt.
O gördüğün minik şeyi 9 ay karnımda taşıdım, doğurdum ve 7/24 gözlemliyorum; neden ağladığını senden daha iyi tahmin edebilirim, o yüzden tahminlerini kendine sakla. Bebeğim ağlarken zaten yeterince gergin oluyorum o yüzden fikir yürütmek yerine, bana bir bitki çayı yapıp hafif bir müzik açarsan daha fazla yardımcı olursun.
Evin ısısını (ay bu ev çok sıcak terler bu çocuk), bebeğimin giysisini (ince mi o üzerindekiler biraz?) mememden gelen sütü (sütün yetmiyor galiba aç bu çocuk) farkında olabilecek kadar kendimdeyim merak etme, eğer sormadıysam ben de merak etmiyorum demektir.
Telefonda gelmen için saatlerce yalvarmış olabilirim ancak değişken hormonlarımı ve bebeğimin huzurunu düşünerek uzun uzadıya beni daraltma. Huzursuzsam huzur ver. Sohbet etmek istiyorsam sohbet et. Uyumak istiyorsam bebeğimi pışpışla.
Arada sırada "bebeği ben kontrol ederim sen banyonu yap", "bir duşa gir ben buradayken ben misafir değilim", " ben bebeğe bakarken biraz uyu istersen" gibi cümleler kurmayı dene çünkü fareyi gözleyen kedi gibi bu anları gözlüyorum.
Benim için yapabileceğin en güzel şey beni dinlendirip uyutmandır.
Sizin nasıl çocuk büyüttüğünüzü hiç merak etmiyorum. Zaten büyütmüşsünüz. İzin verin ben de benimkini büyüteyim.
Eski ben olmamı bekleme! Çünkü bu mümkün değil. Hayata kendimden daha fazla değer verdiğim ve deli endişelere sürüklenmemi sağlayan minik bir can getirdim. Hayatımın bundan sonraki kısmında eski halimi anımsatsam da eski ben olmayacağımı bil. Bana baktığın zaman gördüğün kişi değişmemiş olabilir. Ama tüm duygularım, tüm düşüncelerim, bedenim ve hormonlarım değişti.
Herkes doğurdu evet! Tek doğuran ben değilim ama şu an bunu bilmek benim için Bir şeyi değiştirmiyor!
Yalnızca birkaç ay şımartılmaya, sevilmeye, korunmaya, kayırılmaya, dinlendirilmeye çok ihtiyacım var. Bana böyle yardım et. Zor değil.
Sevgiler.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?