ah canım ya. ben de çocuğumun olmadığı yıllar boyunca hamile olursam eşim bana çok özenecek sanmıştım. ama öyle olmadı. yardımcı oluyor ama istemeye istemeye. ben de kızıyorum ama düşünsene biz bile daha tam hissedemiyoruz bebeğimizi. sabah hafif bulantılarım olmasa hamile olduğuma bile inanmayacağım neredeyse. onlar da bence daha anlayamadılar. hak da vermek lazım. kızmak küsmek yerine neden ilgiye ve yardıma muhtaç olduğumuzu anlatmalıyız.
üzme kendini, bebişini düşün.. :)
Valla ben de öyle sanıyordum. Filmlerde erkekler eşlerini yerlerinden kımıldatmazlar ya öyle olacak sandım. Hiç öyle olmadı ama. Yine de eşim anlayışlı benim, gram poşet taşımıyorum, nazlanıyorum biraz :)
Ama işte onlar da şaşkınlar. Biz anca anca kabullenmeye başladık. İlk hafta şaşkınlıktan gönlümüzce sevinemedik bile.