-------2014 Ocak Annelerinin Doğum Hikayeleri------------

miniiikkelebek .!.:

hamileligimi ogrenir ogrenmez basladim canim 4. haftada basladik.daha once baslatan doktorlarda oluyo demekki senin doktorun da boyle tedavi uygulicak.hadi hayirlisi olsun insallah
ogluma konsantre oluyorum ama canimdan bezdirdiler sabir duasi ediyorum sadece

Genişletmek için tıkla...

engteacher86 .!.:

Hepinize 'hikayeni biran önce yaz' deyip deyip kendi hikayemi 18. günde yazabildiğim için biraz utançla benden ve minik prensesimden herkese selamlar
İşte bizim kızımla kavuşma hikayemiz:
23 Ocak gecesi gayet rahat bir şekilde yattığım uykumdan 24 Ocak sabahı 6'da sancı ile uyandım, 7'ye kadar uyudum ve kalktım. Eşimi de 'kalk ben doğuruyorum, bugün işe falan gitmeyi düşünme' diyerek uyandırdım. Şansıma, 5 dk'da bir 45 sn kadar süren sancılar şeklinde başladı direk. Saat 9'a kadar evde dolaşarak rahat rahat vaktimi geçirdim, doktorumu aradım sen hastaneye geç, ben 10.30'da gelicem dedi. Karne günüydü o gün, doktorum da ikizlerinin okuluna gitmişti karne için, şans işte
Neyse biz hastaneye gittik nst'ye bağladılar, başka bir doktor muayene etti, '3cm açıklığın var' dedi, doktorumu aradı, 'yatışını yapıyorum' dedi. Bende bi heyecan, doğuruyorum diye, başıma geleceklerden haberim yok tabi henüz işlemler falan derken 10 gibi odama yattım. Eşim de eve gelip annemle kv'mi aldı. O arada bana lavman yaptı bi hemşire gelip. 10.30'da da gelip suni sancıyı taktılar, o andan sonra işin rengi değişti. Kendi sancılarımla gül gibi geçinip giderken, suni sancı canıma okumaya başladı. Nst'ye de bağladılar, yatakta sancı çekmek çok zormuş, hemşire tembihledi bi de 'şunlar kalp atışları, şunun altına inerse ve şunun üstüne çıkarsa hemen haber verin' diye. 175 üst sınırdı onu hatırlıyorum, birkaç kere 210-220'yi gördük ödümüz patladı. Saat 12 civarına kadar öyle yattım, sonra 'dayanamıyorum epidural istiyorum' dedim. Hemen indirdiler ameliyathaneye, sözde yaptılar epidural işlemlerini ama zerre kadar ağrımı azaltmadı. Daha öncesinde suni sancıyı da çektiğim için kıyaslama yapabildim, kesinlikle ya bir hata yapıldı ya da benim vücuduma işlemedi. Aynı şiddette sancıları çekmeye devam ettim. Karnımda kasıklarımda hiçbirşey hissetmedim, birileri belimi iki yandan tutup ayırıyo gibiydi ağrılarım sonra doktorum geldi suyumu patlattı açılmam hızlansın diye.
Bu arada şu Fatma ana eli otunu yaptık daha evdeyken içtim biraz, annem hastaneye de getirmiş suyunu, ara ara verdi içtim. Saat 12'de 4 cm olan açılmam 15.00'da 8 cm oldu. Herkes şaşırdı, ebe hemşire geliyo '6 cm olmuş' diyo, gidiyo yarım saat sonra geliyo '8 cm olmuş' diyo. Açılmam çok hızlı oldu ama tabi o anda insana ömür gibi geliyo. Annemler, eşim, ebeler herkese yettim hastanede, sıktım yumrukladım, tekmeledim
8 cm'yi görünce beni ara ara gelip ıkındırmaya başladılar. O saatten sonra zaten artık parmak falan kalmıyo, muhtemelen ellerini daldırdılar bebeği kontrol ve yönlendirmek için şöyle ıkın böyle ıkın, bi ara 'kabız olmuşsun gibi ıkın' dedi biri de 'ben kabız olmam ki' dediğimi hatırlıyorum o arada herkes bişeyler söylüyo, siniri bozuluyo insanın. Bi ara hatta kv ile görümceme 'nolur bi susun' dediğimi hatırlıyorum neyse saat 4 oldu, doktorum artık sık sık gelmeye başladı yanıma, 'götürün hadi beni doğumhaneye' diyorum doktoruma, 'götürelim ama ıkınman lazım, doğumhanede daha zorlanırsın' dedi. Sonra 'sonda takmam lazım, mesanen dolu' dedi. Daha takarken 'çok acıyo' diye bağırmaya başladım. 'O zaman tuvalete git kendin yap' dedi. Tuvalete oturdum, malum tuvaletimi yaparken de biraz ıkınmam lazım, bir bağırışım var 'doğuyo çocuk' diye görmeniz lazım hemen çıktım tuvaletten bi daha yatırdılar yatağa, az daha ıkındım, 'saçları görünüyo' falan diye bana gaz veriyo ebeler ve doktorum. en sonunda doktorum hadi gidiyoruz dedi, sanki yeniden doğmuş gibi oldum:) hemen hasta bezini bağladılar altıma, doktorum kulağıma eğilip ' hadi bakalım şimdi güzel bi şekilde veda et ailene' dedi. 'Hadi ben birazdan geliyorum, hepinizi çok seviyorum' dedim el sallayarak gittim. Bana göstermeden dışarı çıkıp çıkıp ağlayanlar rahat rahat ağlamış arkamdan. Hemşireler 'eşin çok kötü oldu arkandan' demişlerdi bana doğumdan sonra, annem de akşam 'sen girdikten sonra camın yanına gidip nasıl ağladı biliyo musun' deyince gözlerim doldu bunca gün sonra herkesin bunu hissettiği bir an vardır ya, ben de anladım ki eşimle aramızda herkese nasip olmasını dilediğim bir bağ var, çok seviyorum ben onu
Neyse sulu göze bağlamadan devam edeyim. 16.20'de doğumhaneye girdim, buz gibiydi. Hemen çıktım çatala yattım ben görümcem de girdi doğuma. Doğumhaneye girince sancı mancı kalmadı, 'eyvah nasıl ıkıncam ben şimdi' diye düşünürken ebeler ve doktorum da önlüklerini giydi hazırlıklarını yaptı falan derken 5 dk daha geçti. Doktor hazırlık yapıyo, ben 'kescek misiniz' diye soruyorum, doktorum gülerek 'kescem' diyo 'çocuğun çabuk doğmasını sağlayacak herşeyi yapabilirsiniz' dediğimi hatırlıyorum. Neyse uyuşturucu iğneler falan yapıldı, doktorum sonda taktı, (illa yaptılar yani onu da) ebelerin 'sapsarı saçlı bi kız geliyo' cümleleri eşliğinde 5 dk'lık ıkınma sonucu bağıra çağıra 16.30'da Zeynep'im 3350 gr, 50 cm doğdu kızımın önce sırtını gördüm, bembeyaz ıslaktı:) hemen havlulara yatırıp sildiler, doktorumun arkasında kaldığı için rahat göremedim, ölüyorum tabi ben meraktan:) sonradan fotoğraflardan gördüm pamuk gibi bembeyaz doğmuş kuzum, üstünde en ufak bir kan lekesi bile yoktu ekmek gibi fosur fosurdu yavrum, anladım ki doğurmak ne kadar zorsa, doğmak da bir o kadar zor. Şişiyo yavrucuklar doğmaya çalışırken.
Ben bunları düşünürken, o arada bi baktım eşim içerde elinde fotoğraf makinası, çocuğun sesini duyduğu gibi dalmış içeri ebe 'aaaa siz de mi girdiniz, hocam görmesin' dedi:) eşim de makinayı görümceme bırakıp çıktı. Sonradan sordum 'bana baktın mı' diye 'göz ucuyla gördüm ama bidaha bakmadım' dedi. 'İyi yapmışsın, bakcak bişey yoktu orda' dedim ben de
Neyse, sonra doktorum 5 dk içinde plesentayı da çıkarttı, biraz çekti kordondan, biraz beni ıkındırdı. 'görmek ister misin?' Diye sordu, önce hayır dedim ama sonra bakayım dedim. kordona bağlı, kocaman yayvan bir ciğer gibiydi. 'bu muymuş kuzumu 10 aydır besleyen? bunlar nasıl sığmış bebeğimle birlikte karnıma?' diye soruyorum saf saf
kızımı giydirip yanıma getirdiler, 'bu benim mi?' dedim ilk olarak:) ağrı acı herşeyi unutturan bir andı, ne yaşadığım ne de birdaha yaşayacağım eşsiz bir an..
Ağlarım kesin ilk gördüğümde diyodum ama o anda aklına gelmiyo insanın ağlamak falan.
doktor sohbet muhabbetle kesiklerimi dikti, iç dikişlerimi bilmiyorum da dışarda 6 tane dikişim varmış, annem söyledi:) yapılan uyuşturucu iğneye rağmen hepsini hissettim dikişlerin de bana ne olduysa hiçbir ağrı kesici işe yaramadı o gün bende o arada nasıl becerdiysem doktorumdan azarı da yedim :) ebe hemşire iğne yapcaktı, rahimi toparlaması için olan heralde, 5 dk önce doğum yapmış biri olarak utanmadan 'serumun içine yapıverseniz olmaz mı' dedim, doktorum da 'sen bize ne yapacağımızı söyleme istersen' dedi. E kadının da sabrı bitti heralde 'ben acıdan ne dediğimi biliyo muyum?' dedim ben de
Sonra herşey bitti, ebe hemşirelerden biri içi pembe sıcak bir su ve pamuk dolu bir leğenle geldi, heryerimi o pamuklarla sıcak suyla sildi, yeniden doğdum sanki. 'Allah razı olsun' dediğimi hatırlıyorum sadece ebeye :)
Hasta bezimi bağladılar, geceliğimi de vermiş annemler içeri onu da giydirdiler. 'Ben yürürüm gerek yok sandalyeye' desem de, 'olsun sen otur yine de' dediler, ben de inatlaşmadım, oturdum paşa paşa, çıktık doğumhaneden. Odama geldim hemen emzirdim kuzumu. Misafirlerimiz eşliğinde geçen bir gecenin ardından ertesi sabah bebeğim ve beni kontrol ettiler sorun olmayınca sabah 10'da çıktık. Bugün de 18. günümüzdeyiz
Hastanem, doktorum, ebelerim hep dualarımda olacak, her yanıma geldiklerinde 'Allah razı olsun, hakkınızı helal edin çok kahrımı çektiniz' dedim. Onlar olmasa doğuramazdım. Şunu da çok iyi anladım ki insanın isteyip yapamayacağı hiçbir şey yok bu hayatta. Ben normalde elime iğne battı diye ağlayan insandım, o kadar ki normal doğum yaptığımı duyan eş dost 'valla helal olsun sana' dedi hep. Ama sancıları çekerken sezeryan fikri ne aklımdan geçti ne ağzımdan çıktı. 10 aydır kendimi hazırladım ve bağıra çağıra da olsa doğurdum diyorum ben yaptıysam bu işi herkes yapar diyorum şimdi de
3 gün önce mastit riski atlattım, memem şişti kızardı bir kısmı. ateşim 39 dereceye çıktı ödümüz patladı dikişlerim geçmek üzere ama tam geçmedi daha. Benim uyku dışında hiçbir sorunum yok çok şükür.
Kızım da sarılık olmadı şükürler olsun. En büyük sıkıntım beşiğinde yatmıyo gece yanımda yatırıyorum, sıcaklığımı istiyo kuzum hala, 2 kere denedik beşiği, canımıza okudu sabaha kadar uyumadı. Gece zaten sık sık uyanıyo emmek için, bazı geceler saat başı kalkıyo, çok zor oluyo Biz de birdaha beşiği denemedik, az büyüsün tekrar denicez. Ev tipi ana kucağı aldık gündüzleri sallayarak onda uyutuyoruz, canı isteyince kucağımda uyuyo, kızımın keyfine göre yani herşey
5. günde doktorumuz kontrollerini yaptı, hastaneden çıkarken 3350'den 3290'a düşen kilosu 3415 olmuş. 'Bebekler ilk hafta genelde kilo verir ama bu kilo almış maşallah' dedi, çok mutlu olduk işitme testinden de geçti kuzum. 8. günde göbeğimiz düştü.
İstediği zaman uyuyan istediği zaman uyanan, canı isteyince saat başı, canı isteyince 2 saatte bir emen, bol hıçkıran, 18. günde 2. paket 1 numara bezi bitirecek kadar kaka yapan nazlı, ağlak, henüz ne istediğini bilmeyen şaşkın bir kızım var. Doktor 40 güne kadar düzen beklemeyin demişti, inşallah biraz daha iyi olur ilerleyen aylarda çünkü hiçbir düzenimiz yok
Allah herkesin yavrusuna anne babasıyla huzurla büyümeyi nasip etsin. Bu güzel duyguyu da herkese yaşatsın kızımla hepinizi öper, bol bol kucaklarız

Genişletmek için tıkla...

engteacher86 .!.:

Hepinize 'hikayeni biran önce yaz' deyip deyip kendi hikayemi 18. günde yazabildiğim için biraz utançla benden ve minik prensesimden herkese selamlar
İşte bizim kızımla kavuşma hikayemiz:
23 Ocak gecesi gayet rahat bir şekilde yattığım uykumdan 24 Ocak sabahı 6'da sancı ile uyandım, 7'ye kadar uyudum ve kalktım. Eşimi de 'kalk ben doğuruyorum, bugün işe falan gitmeyi düşünme' diyerek uyandırdım. Şansıma, 5 dk'da bir 45 sn kadar süren sancılar şeklinde başladı direk. Saat 9'a kadar evde dolaşarak rahat rahat vaktimi geçirdim, doktorumu aradım sen hastaneye geç, ben 10.30'da gelicem dedi. Karne günüydü o gün, doktorum da ikizlerinin okuluna gitmişti karne için, şans işte
Neyse biz hastaneye gittik nst'ye bağladılar, başka bir doktor muayene etti, '3cm açıklığın var' dedi, doktorumu aradı, 'yatışını yapıyorum' dedi. Bende bi heyecan, doğuruyorum diye, başıma geleceklerden haberim yok tabi henüz işlemler falan derken 10 gibi odama yattım. Eşim de eve gelip annemle kv'mi aldı. O arada bana lavman yaptı bi hemşire gelip. 10.30'da da gelip suni sancıyı taktılar, o andan sonra işin rengi değişti. Kendi sancılarımla gül gibi geçinip giderken, suni sancı canıma okumaya başladı. Nst'ye de bağladılar, yatakta sancı çekmek çok zormuş, hemşire tembihledi bi de 'şunlar kalp atışları, şunun altına inerse ve şunun üstüne çıkarsa hemen haber verin' diye. 175 üst sınırdı onu hatırlıyorum, birkaç kere 210-220'yi gördük ödümüz patladı. Saat 12 civarına kadar öyle yattım, sonra 'dayanamıyorum epidural istiyorum' dedim. Hemen indirdiler ameliyathaneye, sözde yaptılar epidural işlemlerini ama zerre kadar ağrımı azaltmadı. Daha öncesinde suni sancıyı da çektiğim için kıyaslama yapabildim, kesinlikle ya bir hata yapıldı ya da benim vücuduma işlemedi. Aynı şiddette sancıları çekmeye devam ettim. Karnımda kasıklarımda hiçbirşey hissetmedim, birileri belimi iki yandan tutup ayırıyo gibiydi ağrılarım sonra doktorum geldi suyumu patlattı açılmam hızlansın diye.
Bu arada şu Fatma ana eli otunu yaptık daha evdeyken içtim biraz, annem hastaneye de getirmiş suyunu, ara ara verdi içtim. Saat 12'de 4 cm olan açılmam 15.00'da 8 cm oldu. Herkes şaşırdı, ebe hemşire geliyo '6 cm olmuş' diyo, gidiyo yarım saat sonra geliyo '8 cm olmuş' diyo. Açılmam çok hızlı oldu ama tabi o anda insana ömür gibi geliyo. Annemler, eşim, ebeler herkese yettim hastanede, sıktım yumrukladım, tekmeledim
8 cm'yi görünce beni ara ara gelip ıkındırmaya başladılar. O saatten sonra zaten artık parmak falan kalmıyo, muhtemelen ellerini daldırdılar bebeği kontrol ve yönlendirmek için şöyle ıkın böyle ıkın, bi ara 'kabız olmuşsun gibi ıkın' dedi biri de 'ben kabız olmam ki' dediğimi hatırlıyorum o arada herkes bişeyler söylüyo, siniri bozuluyo insanın. Bi ara hatta kv ile görümceme 'nolur bi susun' dediğimi hatırlıyorum neyse saat 4 oldu, doktorum artık sık sık gelmeye başladı yanıma, 'götürün hadi beni doğumhaneye' diyorum doktoruma, 'götürelim ama ıkınman lazım, doğumhanede daha zorlanırsın' dedi. Sonra 'sonda takmam lazım, mesanen dolu' dedi. Daha takarken 'çok acıyo' diye bağırmaya başladım. 'O zaman tuvalete git kendin yap' dedi. Tuvalete oturdum, malum tuvaletimi yaparken de biraz ıkınmam lazım, bir bağırışım var 'doğuyo çocuk' diye görmeniz lazım hemen çıktım tuvaletten bi daha yatırdılar yatağa, az daha ıkındım, 'saçları görünüyo' falan diye bana gaz veriyo ebeler ve doktorum. en sonunda doktorum hadi gidiyoruz dedi, sanki yeniden doğmuş gibi oldum:) hemen hasta bezini bağladılar altıma, doktorum kulağıma eğilip ' hadi bakalım şimdi güzel bi şekilde veda et ailene' dedi. 'Hadi ben birazdan geliyorum, hepinizi çok seviyorum' dedim el sallayarak gittim. Bana göstermeden dışarı çıkıp çıkıp ağlayanlar rahat rahat ağlamış arkamdan. Hemşireler 'eşin çok kötü oldu arkandan' demişlerdi bana doğumdan sonra, annem de akşam 'sen girdikten sonra camın yanına gidip nasıl ağladı biliyo musun' deyince gözlerim doldu bunca gün sonra herkesin bunu hissettiği bir an vardır ya, ben de anladım ki eşimle aramızda herkese nasip olmasını dilediğim bir bağ var, çok seviyorum ben onu
Neyse sulu göze bağlamadan devam edeyim. 16.20'de doğumhaneye girdim, buz gibiydi. Hemen çıktım çatala yattım ben görümcem de girdi doğuma. Doğumhaneye girince sancı mancı kalmadı, 'eyvah nasıl ıkıncam ben şimdi' diye düşünürken ebeler ve doktorum da önlüklerini giydi hazırlıklarını yaptı falan derken 5 dk daha geçti. Doktor hazırlık yapıyo, ben 'kescek misiniz' diye soruyorum, doktorum gülerek 'kescem' diyo 'çocuğun çabuk doğmasını sağlayacak herşeyi yapabilirsiniz' dediğimi hatırlıyorum. Neyse uyuşturucu iğneler falan yapıldı, doktorum sonda taktı, (illa yaptılar yani onu da) ebelerin 'sapsarı saçlı bi kız geliyo' cümleleri eşliğinde 5 dk'lık ıkınma sonucu bağıra çağıra 16.30'da Zeynep'im 3350 gr, 50 cm doğdu kızımın önce sırtını gördüm, bembeyaz ıslaktı:) hemen havlulara yatırıp sildiler, doktorumun arkasında kaldığı için rahat göremedim, ölüyorum tabi ben meraktan:) sonradan fotoğraflardan gördüm pamuk gibi bembeyaz doğmuş kuzum, üstünde en ufak bir kan lekesi bile yoktu ekmek gibi fosur fosurdu yavrum, anladım ki doğurmak ne kadar zorsa, doğmak da bir o kadar zor. Şişiyo yavrucuklar doğmaya çalışırken.
Ben bunları düşünürken, o arada bi baktım eşim içerde elinde fotoğraf makinası, çocuğun sesini duyduğu gibi dalmış içeri ebe 'aaaa siz de mi girdiniz, hocam görmesin' dedi:) eşim de makinayı görümceme bırakıp çıktı. Sonradan sordum 'bana baktın mı' diye 'göz ucuyla gördüm ama bidaha bakmadım' dedi. 'İyi yapmışsın, bakcak bişey yoktu orda' dedim ben de
Neyse, sonra doktorum 5 dk içinde plesentayı da çıkarttı, biraz çekti kordondan, biraz beni ıkındırdı. 'görmek ister misin?' Diye sordu, önce hayır dedim ama sonra bakayım dedim. kordona bağlı, kocaman yayvan bir ciğer gibiydi. 'bu muymuş kuzumu 10 aydır besleyen? bunlar nasıl sığmış bebeğimle birlikte karnıma?' diye soruyorum saf saf
kızımı giydirip yanıma getirdiler, 'bu benim mi?' dedim ilk olarak:) ağrı acı herşeyi unutturan bir andı, ne yaşadığım ne de birdaha yaşayacağım eşsiz bir an..
Ağlarım kesin ilk gördüğümde diyodum ama o anda aklına gelmiyo insanın ağlamak falan.
doktor sohbet muhabbetle kesiklerimi dikti, iç dikişlerimi bilmiyorum da dışarda 6 tane dikişim varmış, annem söyledi:) yapılan uyuşturucu iğneye rağmen hepsini hissettim dikişlerin de bana ne olduysa hiçbir ağrı kesici işe yaramadı o gün bende o arada nasıl becerdiysem doktorumdan azarı da yedim :) ebe hemşire iğne yapcaktı, rahimi toparlaması için olan heralde, 5 dk önce doğum yapmış biri olarak utanmadan 'serumun içine yapıverseniz olmaz mı' dedim, doktorum da 'sen bize ne yapacağımızı söyleme istersen' dedi. E kadının da sabrı bitti heralde 'ben acıdan ne dediğimi biliyo muyum?' dedim ben de
Sonra herşey bitti, ebe hemşirelerden biri içi pembe sıcak bir su ve pamuk dolu bir leğenle geldi, heryerimi o pamuklarla sıcak suyla sildi, yeniden doğdum sanki. 'Allah razı olsun' dediğimi hatırlıyorum sadece ebeye :)
Hasta bezimi bağladılar, geceliğimi de vermiş annemler içeri onu da giydirdiler. 'Ben yürürüm gerek yok sandalyeye' desem de, 'olsun sen otur yine de' dediler, ben de inatlaşmadım, oturdum paşa paşa, çıktık doğumhaneden. Odama geldim hemen emzirdim kuzumu. Misafirlerimiz eşliğinde geçen bir gecenin ardından ertesi sabah bebeğim ve beni kontrol ettiler sorun olmayınca sabah 10'da çıktık. Bugün de 18. günümüzdeyiz
Hastanem, doktorum, ebelerim hep dualarımda olacak, her yanıma geldiklerinde 'Allah razı olsun, hakkınızı helal edin çok kahrımı çektiniz' dedim. Onlar olmasa doğuramazdım. Şunu da çok iyi anladım ki insanın isteyip yapamayacağı hiçbir şey yok bu hayatta. Ben normalde elime iğne battı diye ağlayan insandım, o kadar ki normal doğum yaptığımı duyan eş dost 'valla helal olsun sana' dedi hep. Ama sancıları çekerken sezeryan fikri ne aklımdan geçti ne ağzımdan çıktı. 10 aydır kendimi hazırladım ve bağıra çağıra da olsa doğurdum diyorum ben yaptıysam bu işi herkes yapar diyorum şimdi de
3 gün önce mastit riski atlattım, memem şişti kızardı bir kısmı. ateşim 39 dereceye çıktı ödümüz patladı dikişlerim geçmek üzere ama tam geçmedi daha. Benim uyku dışında hiçbir sorunum yok çok şükür.
Kızım da sarılık olmadı şükürler olsun. En büyük sıkıntım beşiğinde yatmıyo gece yanımda yatırıyorum, sıcaklığımı istiyo kuzum hala, 2 kere denedik beşiği, canımıza okudu sabaha kadar uyumadı. Gece zaten sık sık uyanıyo emmek için, bazı geceler saat başı kalkıyo, çok zor oluyo Biz de birdaha beşiği denemedik, az büyüsün tekrar denicez. Ev tipi ana kucağı aldık gündüzleri sallayarak onda uyutuyoruz, canı isteyince kucağımda uyuyo, kızımın keyfine göre yani herşey
5. günde doktorumuz kontrollerini yaptı, hastaneden çıkarken 3350'den 3290'a düşen kilosu 3415 olmuş. 'Bebekler ilk hafta genelde kilo verir ama bu kilo almış maşallah' dedi, çok mutlu olduk işitme testinden de geçti kuzum. 8. günde göbeğimiz düştü.
İstediği zaman uyuyan istediği zaman uyanan, canı isteyince saat başı, canı isteyince 2 saatte bir emen, bol hıçkıran, 18. günde 2. paket 1 numara bezi bitirecek kadar kaka yapan nazlı, ağlak, henüz ne istediğini bilmeyen şaşkın bir kızım var. Doktor 40 güne kadar düzen beklemeyin demişti, inşallah biraz daha iyi olur ilerleyen aylarda çünkü hiçbir düzenimiz yok
Allah herkesin yavrusuna anne babasıyla huzurla büyümeyi nasip etsin. Bu güzel duyguyu da herkese yaşatsın kızımla hepinizi öper, bol bol kucaklarız

Genişletmek için tıkla...

engteacher86 .!.:

Hepinize 'hikayeni biran önce yaz' deyip deyip kendi hikayemi 18. günde yazabildiğim için biraz utançla benden ve minik prensesimden herkese selamlar
İşte bizim kızımla kavuşma hikayemiz:
23 Ocak gecesi gayet rahat bir şekilde yattığım uykumdan 24 Ocak sabahı 6'da sancı ile uyandım, 7'ye kadar uyudum ve kalktım. Eşimi de 'kalk ben doğuruyorum, bugün işe falan gitmeyi düşünme' diyerek uyandırdım. Şansıma, 5 dk'da bir 45 sn kadar süren sancılar şeklinde başladı direk. Saat 9'a kadar evde dolaşarak rahat rahat vaktimi geçirdim, doktorumu aradım sen hastaneye geç, ben 10.30'da gelicem dedi. Karne günüydü o gün, doktorum da ikizlerinin okuluna gitmişti karne için, şans işte
Neyse biz hastaneye gittik nst'ye bağladılar, başka bir doktor muayene etti, '3cm açıklığın var' dedi, doktorumu aradı, 'yatışını yapıyorum' dedi. Bende bi heyecan, doğuruyorum diye, başıma geleceklerden haberim yok tabi henüz işlemler falan derken 10 gibi odama yattım. Eşim de eve gelip annemle kv'mi aldı. O arada bana lavman yaptı bi hemşire gelip. 10.30'da da gelip suni sancıyı taktılar, o andan sonra işin rengi değişti. Kendi sancılarımla gül gibi geçinip giderken, suni sancı canıma okumaya başladı. Nst'ye de bağladılar, yatakta sancı çekmek çok zormuş, hemşire tembihledi bi de 'şunlar kalp atışları, şunun altına inerse ve şunun üstüne çıkarsa hemen haber verin' diye. 175 üst sınırdı onu hatırlıyorum, birkaç kere 210-220'yi gördük ödümüz patladı. Saat 12 civarına kadar öyle yattım, sonra 'dayanamıyorum epidural istiyorum' dedim. Hemen indirdiler ameliyathaneye, sözde yaptılar epidural işlemlerini ama zerre kadar ağrımı azaltmadı. Daha öncesinde suni sancıyı da çektiğim için kıyaslama yapabildim, kesinlikle ya bir hata yapıldı ya da benim vücuduma işlemedi. Aynı şiddette sancıları çekmeye devam ettim. Karnımda kasıklarımda hiçbirşey hissetmedim, birileri belimi iki yandan tutup ayırıyo gibiydi ağrılarım sonra doktorum geldi suyumu patlattı açılmam hızlansın diye.
Bu arada şu Fatma ana eli otunu yaptık daha evdeyken içtim biraz, annem hastaneye de getirmiş suyunu, ara ara verdi içtim. Saat 12'de 4 cm olan açılmam 15.00'da 8 cm oldu. Herkes şaşırdı, ebe hemşire geliyo '6 cm olmuş' diyo, gidiyo yarım saat sonra geliyo '8 cm olmuş' diyo. Açılmam çok hızlı oldu ama tabi o anda insana ömür gibi geliyo. Annemler, eşim, ebeler herkese yettim hastanede, sıktım yumrukladım, tekmeledim
8 cm'yi görünce beni ara ara gelip ıkındırmaya başladılar. O saatten sonra zaten artık parmak falan kalmıyo, muhtemelen ellerini daldırdılar bebeği kontrol ve yönlendirmek için şöyle ıkın böyle ıkın, bi ara 'kabız olmuşsun gibi ıkın' dedi biri de 'ben kabız olmam ki' dediğimi hatırlıyorum o arada herkes bişeyler söylüyo, siniri bozuluyo insanın. Bi ara hatta kv ile görümceme 'nolur bi susun' dediğimi hatırlıyorum neyse saat 4 oldu, doktorum artık sık sık gelmeye başladı yanıma, 'götürün hadi beni doğumhaneye' diyorum doktoruma, 'götürelim ama ıkınman lazım, doğumhanede daha zorlanırsın' dedi. Sonra 'sonda takmam lazım, mesanen dolu' dedi. Daha takarken 'çok acıyo' diye bağırmaya başladım. 'O zaman tuvalete git kendin yap' dedi. Tuvalete oturdum, malum tuvaletimi yaparken de biraz ıkınmam lazım, bir bağırışım var 'doğuyo çocuk' diye görmeniz lazım hemen çıktım tuvaletten bi daha yatırdılar yatağa, az daha ıkındım, 'saçları görünüyo' falan diye bana gaz veriyo ebeler ve doktorum. en sonunda doktorum hadi gidiyoruz dedi, sanki yeniden doğmuş gibi oldum:) hemen hasta bezini bağladılar altıma, doktorum kulağıma eğilip ' hadi bakalım şimdi güzel bi şekilde veda et ailene' dedi. 'Hadi ben birazdan geliyorum, hepinizi çok seviyorum' dedim el sallayarak gittim. Bana göstermeden dışarı çıkıp çıkıp ağlayanlar rahat rahat ağlamış arkamdan. Hemşireler 'eşin çok kötü oldu arkandan' demişlerdi bana doğumdan sonra, annem de akşam 'sen girdikten sonra camın yanına gidip nasıl ağladı biliyo musun' deyince gözlerim doldu bunca gün sonra herkesin bunu hissettiği bir an vardır ya, ben de anladım ki eşimle aramızda herkese nasip olmasını dilediğim bir bağ var, çok seviyorum ben onu
Neyse sulu göze bağlamadan devam edeyim. 16.20'de doğumhaneye girdim, buz gibiydi. Hemen çıktım çatala yattım ben görümcem de girdi doğuma. Doğumhaneye girince sancı mancı kalmadı, 'eyvah nasıl ıkıncam ben şimdi' diye düşünürken ebeler ve doktorum da önlüklerini giydi hazırlıklarını yaptı falan derken 5 dk daha geçti. Doktor hazırlık yapıyo, ben 'kescek misiniz' diye soruyorum, doktorum gülerek 'kescem' diyo 'çocuğun çabuk doğmasını sağlayacak herşeyi yapabilirsiniz' dediğimi hatırlıyorum. Neyse uyuşturucu iğneler falan yapıldı, doktorum sonda taktı, (illa yaptılar yani onu da) ebelerin 'sapsarı saçlı bi kız geliyo' cümleleri eşliğinde 5 dk'lık ıkınma sonucu bağıra çağıra 16.30'da Zeynep'im 3350 gr, 50 cm doğdu kızımın önce sırtını gördüm, bembeyaz ıslaktı:) hemen havlulara yatırıp sildiler, doktorumun arkasında kaldığı için rahat göremedim, ölüyorum tabi ben meraktan:) sonradan fotoğraflardan gördüm pamuk gibi bembeyaz doğmuş kuzum, üstünde en ufak bir kan lekesi bile yoktu ekmek gibi fosur fosurdu yavrum, anladım ki doğurmak ne kadar zorsa, doğmak da bir o kadar zor. Şişiyo yavrucuklar doğmaya çalışırken.
Ben bunları düşünürken, o arada bi baktım eşim içerde elinde fotoğraf makinası, çocuğun sesini duyduğu gibi dalmış içeri ebe 'aaaa siz de mi girdiniz, hocam görmesin' dedi:) eşim de makinayı görümceme bırakıp çıktı. Sonradan sordum 'bana baktın mı' diye 'göz ucuyla gördüm ama bidaha bakmadım' dedi. 'İyi yapmışsın, bakcak bişey yoktu orda' dedim ben de
Neyse, sonra doktorum 5 dk içinde plesentayı da çıkarttı, biraz çekti kordondan, biraz beni ıkındırdı. 'görmek ister misin?' Diye sordu, önce hayır dedim ama sonra bakayım dedim. kordona bağlı, kocaman yayvan bir ciğer gibiydi. 'bu muymuş kuzumu 10 aydır besleyen? bunlar nasıl sığmış bebeğimle birlikte karnıma?' diye soruyorum saf saf
kızımı giydirip yanıma getirdiler, 'bu benim mi?' dedim ilk olarak:) ağrı acı herşeyi unutturan bir andı, ne yaşadığım ne de birdaha yaşayacağım eşsiz bir an..
Ağlarım kesin ilk gördüğümde diyodum ama o anda aklına gelmiyo insanın ağlamak falan.
doktor sohbet muhabbetle kesiklerimi dikti, iç dikişlerimi bilmiyorum da dışarda 6 tane dikişim varmış, annem söyledi:) yapılan uyuşturucu iğneye rağmen hepsini hissettim dikişlerin de bana ne olduysa hiçbir ağrı kesici işe yaramadı o gün bende o arada nasıl becerdiysem doktorumdan azarı da yedim :) ebe hemşire iğne yapcaktı, rahimi toparlaması için olan heralde, 5 dk önce doğum yapmış biri olarak utanmadan 'serumun içine yapıverseniz olmaz mı' dedim, doktorum da 'sen bize ne yapacağımızı söyleme istersen' dedi. E kadının da sabrı bitti heralde 'ben acıdan ne dediğimi biliyo muyum?' dedim ben de
Sonra herşey bitti, ebe hemşirelerden biri içi pembe sıcak bir su ve pamuk dolu bir leğenle geldi, heryerimi o pamuklarla sıcak suyla sildi, yeniden doğdum sanki. 'Allah razı olsun' dediğimi hatırlıyorum sadece ebeye :)
Hasta bezimi bağladılar, geceliğimi de vermiş annemler içeri onu da giydirdiler. 'Ben yürürüm gerek yok sandalyeye' desem de, 'olsun sen otur yine de' dediler, ben de inatlaşmadım, oturdum paşa paşa, çıktık doğumhaneden. Odama geldim hemen emzirdim kuzumu. Misafirlerimiz eşliğinde geçen bir gecenin ardından ertesi sabah bebeğim ve beni kontrol ettiler sorun olmayınca sabah 10'da çıktık. Bugün de 18. günümüzdeyiz
Hastanem, doktorum, ebelerim hep dualarımda olacak, her yanıma geldiklerinde 'Allah razı olsun, hakkınızı helal edin çok kahrımı çektiniz' dedim. Onlar olmasa doğuramazdım. Şunu da çok iyi anladım ki insanın isteyip yapamayacağı hiçbir şey yok bu hayatta. Ben normalde elime iğne battı diye ağlayan insandım, o kadar ki normal doğum yaptığımı duyan eş dost 'valla helal olsun sana' dedi hep. Ama sancıları çekerken sezeryan fikri ne aklımdan geçti ne ağzımdan çıktı. 10 aydır kendimi hazırladım ve bağıra çağıra da olsa doğurdum diyorum ben yaptıysam bu işi herkes yapar diyorum şimdi de
3 gün önce mastit riski atlattım, memem şişti kızardı bir kısmı. ateşim 39 dereceye çıktı ödümüz patladı dikişlerim geçmek üzere ama tam geçmedi daha. Benim uyku dışında hiçbir sorunum yok çok şükür.
Kızım da sarılık olmadı şükürler olsun. En büyük sıkıntım beşiğinde yatmıyo gece yanımda yatırıyorum, sıcaklığımı istiyo kuzum hala, 2 kere denedik beşiği, canımıza okudu sabaha kadar uyumadı. Gece zaten sık sık uyanıyo emmek için, bazı geceler saat başı kalkıyo, çok zor oluyo Biz de birdaha beşiği denemedik, az büyüsün tekrar denicez. Ev tipi ana kucağı aldık gündüzleri sallayarak onda uyutuyoruz, canı isteyince kucağımda uyuyo, kızımın keyfine göre yani herşey
5. günde doktorumuz kontrollerini yaptı, hastaneden çıkarken 3350'den 3290'a düşen kilosu 3415 olmuş. 'Bebekler ilk hafta genelde kilo verir ama bu kilo almış maşallah' dedi, çok mutlu olduk işitme testinden de geçti kuzum. 8. günde göbeğimiz düştü.
İstediği zaman uyuyan istediği zaman uyanan, canı isteyince saat başı, canı isteyince 2 saatte bir emen, bol hıçkıran, 18. günde 2. paket 1 numara bezi bitirecek kadar kaka yapan nazlı, ağlak, henüz ne istediğini bilmeyen şaşkın bir kızım var. Doktor 40 güne kadar düzen beklemeyin demişti, inşallah biraz daha iyi olur ilerleyen aylarda çünkü hiçbir düzenimiz yok
Allah herkesin yavrusuna anne babasıyla huzurla büyümeyi nasip etsin. Bu güzel duyguyu da herkese yaşatsın kızımla hepinizi öper, bol bol kucaklarız

Genişletmek için tıkla...

groz .!.:

ne zaman doğum hikayesi okusam ağlıyorum ben ya ne kadar ağlak bir insan oldum. aynen seninki gibi benim eşim de ben doğuma girince ağlamış zaten videolarda fln da sesi farklı geliyordu ama kötü hissetmesin diye arkamdan ağladın mı diye hiç sormadım her aklıma geldiğinde yine ağlarım iyiki varlar. inş kırkından sonra bir düzene girer canım meraklanma beşiğine de alışır. bizim zeynebin de senin zeynebe slmı var

Genişletmek için tıkla...

aysekayra .!.:

canım benim okurken ağlamaklı oldum böyle zor da olsa pozitif hikayeleri okudukça ağlıyorum inşallah Rabbim bana bir gün güzel pozitif bir doğum nasip eder sen hala doğurmayı mı düşünüyorsun dediğinizi duyar gibiyim ama benimde bi kızım olsun ama daha çok sonra ve de annesine benzesin kolay doğsun sağlıklı olsun yeter:)

Genişletmek için tıkla...

mutlu46 .!.:

süpersinnn... çok sevindim

Genişletmek için tıkla...

demetduman .!.:

Bebeğimin Adı: emirberkay
Doğum Günü ve Saati:04.01.2014
Bebeğin Boyu ve Kilosu:49cm 2880gram
Doğum Şekli ve Hikayesi:3 ocakta sabahın 6sında basladı sancılarım uzak aralıklarla ilk önce gaz sancısı sandım sora 10 dk bi gelince anladımki doğum sancısı sancım ara ara geldikçe eşime sarılıyorum sora hastaneye gittim öglende kanamam oldu orda farkettim 2 cm acıklık oldugunu söledi doktorum dogum baslamıs dedi yatıralım dedi sora yer yoktu beni eve yolladılar aksama kadar evde sancımı cektım 5 dk aralıklara düştü bulduguma sarılıyorum buarada :)) sora son anda baska hastaneye gittik orda beni yatırdılar 5cm acıklık oldugunu söyledi 24 saat içinde dogum yapmam gerektını söledi gebelikzehırlenmesi varmıs çok korktum neden olustugunu sordum bu bilinmez dedi tam olarak sabaha kadar hastanede sancı cektım eve gitmek istiyorum dedim tabi dinleyen yok eşim annem dısarda sonunda dogum basladı ıkın diye bagıryo doktor sancın geldikce sancım 5 dk bi geliyo ama daha fazla inmiyo verdiler sancıyı gene tık yok doktor ver sancıyı ver ver diyip duruyor ıkınmaya basladım 2 kez ıkındım bu sefer karnıma bastırarak ittiler bebegimi ve sonun da tatlı bebeğim dünyaya geldi bende ona bakarak agladım o ankı duygu cok baska
Kaçıncı Haftada Doğduğu: 39 hafta 1 günlükken

Genişletmek için tıkla...

egumus .!.:

canım allah analı babali büyütsun. çok güzel bir hikaye. . Darısı bize olsun.

Genişletmek için tıkla...

erikcilekkiraz .!.:

merhaba arkadaşlarım

anca fırsat bulup doğum hikayemi paylaşmak istedim.. 25. gündeyiz bugün itibariyle, günler çok çabuk geçmiş geriye dönüp bakınca..
oğlumu 26 ocak gecesi kucağıma aldım. 24 ocak cuma günü kontrolüm vardı.. 40. haftamdaydım,gittik doktoruma nst, usg herşey normal görünüyor, sancı-açıklık filan yok .. previa oldugum için doktorumun ilk baktığı plasenta ile rahim ağzı arasındaki mesafe.. bana plasenta rahim ağzından yeterince uzaklaşmış, normal doğum olabilecek hadi iyiyiz diyor ve ben buna çok seviniyorum. herhangi bir arıza olursa :) hemen çık gel yoksa pazartesi gelirsin kontrole diyor ve beni eve gönderiyor.. bizde paşa paşa evin yolunu tutuyoruz.
eve gelip rutin işlerle gün geçiriyorum. cumartesi sabah eşim işe gitmek için uyanınca bende uyandım onu yolculayacagım.. wc ye gittiğimde nişanımın geldiğini gördüm.. ben pembe renkli beklerken o kahverengi geldi .. eşimi mutfakta yakaladım, evden çıkmadan bir bardak meyve suyu içmeye niyetlenmiş, işe gidemezsin nişan geldi her ana doğurabilirim diyorum ve yudumu ağzında bardak elinde kalıveriyor kocam :) bişey diyemeden suratıma baktı bi 30 sn kadar.. ben bir telaş duşa girip çıkıyorum, annemi uyandırıp ortalıkta koşturuyorum. nişan var ee niye sancı yok, böyle devam edecekse oo süper diyorum.. bu arada 25 ocak cumartesi saat 8.30 .. doktorumu arıyorum durumu anlatıyorum, birkaç saat evde zaman geçir diyor, olur bana uyar diyip telefonu kapatıyorum.. kahvaltı yapıyoruz saat 10 oluyor.. bu arada annem pek bişey yememe izin vermiyor doğum olursa diye.. sonrasında tekrar doktoru arıyorum hadi gel diyor, eşim, annem ve ben düşüyoruz yola.. yolda giderken diyorum bağırayım mı böyle doğuma mı gidilir, eşim de beni panikletme akıllı uslu otur diyor.. o arada şarkı söylüyorum ben '' dere kenarından geçtim, soğuk sularını içtim bu derde ben nerden düştüm bilemem bileme bilemem bilemem:)'' nerden aklıma takıldıysa bu türkü söyleyip duruyorum.hastaneye gidiyoruz ve nst usg derken saat 16.00 civarı hastaneden eve gönderiliyorum yine.. bu arada 3 defa nst'ye girdim, sancı mancı yok, 2 ayrı doktor kontrol etti,pazartesi gelirsin deyip yollandım eve.. tühh doğuramadım yine diyip eve dönüş yoluna girdik, gelirken markete uğrayıp alışveriş yapıyoruz ve ben bi dünya pasta malzemesi alıyorum, pasta çörek yapıp pazar günü olayalanacagım güya.. bu arada annemede aldıgın beyaz lahanayı sarma yapmadın yemeden doğurucam diyorum, eve gelir gelmez annem lahanayı sarıyor ve ben bi güzel öküz modunda 2 tabak dolusu yiyorum :) akşam görümcem çocukları arkadaşı filan geliyor.. yemek faslı bitip çaya sıra geldiğinde bana bişeyler oluyor .. ama kalabalık kalmasın evde diye bişey demiyorum kimseye , uykum var uzanıcam diyip kaçıyorum yanlarından.. :) saat 21.30 civarı sancılarım başlıyor.10 dakikada bir sancı geliyor, önceleri daha hafif sonra yavaş yavaş şiddetleniyor. saat tutuyorum sancılar sıklaşıyor, o arada misafirler gitti ve eşime uyu biraz her an hastaneye gidebiliriz diyorum bana inanmıyor tabi:) tv izlemeye devam ediyor, ben salonda sancılarımı yaşamak üzere eşimi oturma odasında bırakıyorum :) o arada doktoru arıyorum durumu anlatıyorum, 5 dk'ya düşünce sancın gel diyor.. saat 23.45.. artık dayanamıyorum ve uyuyakalan eşimi uyandırıp hadi gidiyoruz diyorum.. eli ayağına dolaşıyor hemen valizimizi şekerlerimizi filan alıp yola düşüyoruz.. normalde 30 dk süren hastaneye eşim sayesinde 14 dk'da varıyoruz .. hastanede kontrol usg nst sonuçlarını alan doktorumuz yanımıza gelip beklemediğim haberi veriyor, normal doğuma girebiliriz ama plasenta rahim ağzına yakınlaşmış, kanaman olursa ameliyathaneye taşımamız lazım seni, zaman sezeryan hazırlığındaki zaman kaybı bebeğe zarar verebilir Allah korusun kaybedebiliriz diyor, bu ihtimali düşünerek karar vermemi istiyor. hem benim hem doktorumun canı çook sıkılıyor bu duruma, normal olsun çok istiyorduk çünkü.. ben tabiki böyle bir riske girmiyorum ve hemen ameliyathaneye inelim diyorum. ameliyathaneye indiriliyorum ve hazırlıklar başlıyor, sorular soruluyor, benim bacaklar zangır zangır titriyor korku panik heyecan şaşkınlık herşey mevcut.. 4 saat sancı çekip sezeryana giriyorum sezeryandan çok korkuyorum ve kendimi buna hazırlamamıştım. ne zaman yemek yedin diyorlar saat 8 gibi diyorum iyi diyorlar bu arada saat 01.30 civarları.. sonda takılıyor, hiç acı hissetmedim..doktorum geldi, bütün hazırlıklar tamam anestesi doktorunu bekliyoruz, bu arada bana sürekli bişeyler soruyorlar sancılarım devam ettiği için sinirliyim artık durmadan aynı şeyleri ne diye soruyorsunuz şeklinde fırça atıyorum :) fotoğraf çekin olurmu diye konuşuyorum kim olduğunu bilmediğim görevlilerle :) telefon nerde diyor aa yanıma almayı unutmuşum diyorum :) gülüyoruz. eşim kapıda gidip ondan alın diyorum.. sağolsunlar doğum fotoğrafcısı varmış gibi fotoğraflamışlar doğumu, bebeğin bütün hallerini çekmişler.. anestezi doktoru gelip elimden narkozu dayıyor elimi çok acıttın diyorum.. sonrası yok :) bu arada odadan ameliyathaneye gidene kadar ve hatta narkozu alana kadar süreli hem eşime hem hemşirelere bende tiroid var kan uyuşmazlığı var, kan lazım olursa şunu şunu arayın diye sayıklayıp duruyorum. :) ...... hanım hadi uyanın bebeğiniz ve eşiniz sizi bekliyor sesiyle gözümü açıyorum. herşey olmuş bitmiş iyi uyumuşum ama zaten uykusuzdum:) bu arada saat sabaha karşı dörde geliyor.. odaya çıkarıldım bebeğimi getirdi hemşire yanıma yatırdı.. nasıl garip oldum ağlamak filan yok, çok kıpırdayamıyorumda ama emzirmemi istiyorlar.. ne fenaa beceremedim tabi :)
çok fazla uzadı bu hikaye kanımca:) eşim çok mutluydu bebekle birlikte bebek odasına kadar gitmiş, bakmış yeri iyi .. koşa koşa tekrar ameliyathanenin kapısına gelmiş, çıktığımda kapıda beni bekliyordu heyecan içinde.. seviyorum bu adamı..

ne diyecektim.. keşke normal doğum olabilseydi ama sezeryan beklediğim kadar kötü değildi , ilk ayağa kalkmak, yürümek zordu, ama genel olarak çok kötü geçmedi benim için.. ikinci gün bebeğimle kendim ilgilenebilecek kadar ayaktaydım, tabi oturup kalkarken uzanırken dikkat etmek gerekti ama iyiydim yani.. çabuk toparladım zaten .. 1. haftadan sonra herşey tamamen normale döndü benim için.. bu arada bebeğim 3520 gr, 53 cm olarak 26.01.2014 02.24'te dünyaya merhaba dedi, çirkin ama mis kokulu kara böcük :) 9. gün göbeği düştü henüz bir uyku düzenimiz yok, mama takviyesi yapıyoruz hala.. sütüm yetmiyor sarılık olmadı çok şükür .. ama çok gazı var ve kaka yapamıyor o yüzden de canıma okuyor benim, hiçbirşeye fırsat vermiyor, bu yazıyı bile 2 saatte yazabildim.. arada kopukluklar varsa kusura bakmayın :) herkesi öpüyorum , bebişlerimizle sağlıklı huzurlu mutlu zamanlar diliyorum herkese..

Genişletmek için tıkla...

demetduman .!.:

Bebeğimin Adı: emirberkay
Doğum Günü ve Saati:04.01.2014
Bebeğin Boyu ve Kilosu:49cm 2880gram
Doğum Şekli ve Hikayesi:3 ocakta sabahın 6sında basladı sancılarım uzak aralıklarla ilk önce gaz sancısı sandım sora 10 dk bi gelince anladımki doğum sancısı sancım ara ara geldikçe eşime sarılıyorum sora hastaneye gittim öglende kanamam oldu orda farkettim 2 cm acıklık oldugunu söledi doktorum dogum baslamıs dedi yatıralım dedi sora yer yoktu beni eve yolladılar aksama kadar evde sancımı cektım 5 dk aralıklara düştü bulduguma sarılıyorum buarada :)) sora son anda baska hastaneye gittik orda beni yatırdılar 5cm acıklık oldugunu söyledi 24 saat içinde dogum yapmam gerektını söledi gebelikzehırlenmesi varmıs çok korktum neden olustugunu sordum bu bilinmez dedi tam olarak sabaha kadar hastanede sancı cektım eve gitmek istiyorum dedim tabi dinleyen yok eşim annem dısarda sonunda dogum basladı ıkın diye bagıryo doktor sancın geldikce sancım 5 dk bi geliyo ama daha fazla inmiyo verdiler sancıyı gene tık yok doktor ver sancıyı ver ver diyip duruyor ıkınmaya basladım 2 kez ıkındım bu sefer karnıma bastırarak ittiler bebegimi ve sonun da tatlı bebeğim dünyaya geldi bende ona bakarak agladım o ankı duygu cok baska
Kaçıncı Haftada Doğduğu: 39 hafta 1 günlükken

Genişletmek için tıkla...

engteacher86 .!.:

Hepinize 'hikayeni biran önce yaz' deyip deyip kendi hikayemi 18. günde yazabildiğim için biraz utançla benden ve minik prensesimden herkese selamlar
İşte bizim kızımla kavuşma hikayemiz:
23 Ocak gecesi gayet rahat bir şekilde yattığım uykumdan 24 Ocak sabahı 6'da sancı ile uyandım, 7'ye kadar uyudum ve kalktım. Eşimi de 'kalk ben doğuruyorum, bugün işe falan gitmeyi düşünme' diyerek uyandırdım. Şansıma, 5 dk'da bir 45 sn kadar süren sancılar şeklinde başladı direk. Saat 9'a kadar evde dolaşarak rahat rahat vaktimi geçirdim, doktorumu aradım sen hastaneye geç, ben 10.30'da gelicem dedi. Karne günüydü o gün, doktorum da ikizlerinin okuluna gitmişti karne için, şans işte
Neyse biz hastaneye gittik nst'ye bağladılar, başka bir doktor muayene etti, '3cm açıklığın var' dedi, doktorumu aradı, 'yatışını yapıyorum' dedi. Bende bi heyecan, doğuruyorum diye, başıma geleceklerden haberim yok tabi henüz işlemler falan derken 10 gibi odama yattım. Eşim de eve gelip annemle kv'mi aldı. O arada bana lavman yaptı bi hemşire gelip. 10.30'da da gelip suni sancıyı taktılar, o andan sonra işin rengi değişti. Kendi sancılarımla gül gibi geçinip giderken, suni sancı canıma okumaya başladı. Nst'ye de bağladılar, yatakta sancı çekmek çok zormuş, hemşire tembihledi bi de 'şunlar kalp atışları, şunun altına inerse ve şunun üstüne çıkarsa hemen haber verin' diye. 175 üst sınırdı onu hatırlıyorum, birkaç kere 210-220'yi gördük ödümüz patladı. Saat 12 civarına kadar öyle yattım, sonra 'dayanamıyorum epidural istiyorum' dedim. Hemen indirdiler ameliyathaneye, sözde yaptılar epidural işlemlerini ama zerre kadar ağrımı azaltmadı. Daha öncesinde suni sancıyı da çektiğim için kıyaslama yapabildim, kesinlikle ya bir hata yapıldı ya da benim vücuduma işlemedi. Aynı şiddette sancıları çekmeye devam ettim. Karnımda kasıklarımda hiçbirşey hissetmedim, birileri belimi iki yandan tutup ayırıyo gibiydi ağrılarım sonra doktorum geldi suyumu patlattı açılmam hızlansın diye.
Bu arada şu Fatma ana eli otunu yaptık daha evdeyken içtim biraz, annem hastaneye de getirmiş suyunu, ara ara verdi içtim. Saat 12'de 4 cm olan açılmam 15.00'da 8 cm oldu. Herkes şaşırdı, ebe hemşire geliyo '6 cm olmuş' diyo, gidiyo yarım saat sonra geliyo '8 cm olmuş' diyo. Açılmam çok hızlı oldu ama tabi o anda insana ömür gibi geliyo. Annemler, eşim, ebeler herkese yettim hastanede, sıktım yumrukladım, tekmeledim
8 cm'yi görünce beni ara ara gelip ıkındırmaya başladılar. O saatten sonra zaten artık parmak falan kalmıyo, muhtemelen ellerini daldırdılar bebeği kontrol ve yönlendirmek için şöyle ıkın böyle ıkın, bi ara 'kabız olmuşsun gibi ıkın' dedi biri de 'ben kabız olmam ki' dediğimi hatırlıyorum o arada herkes bişeyler söylüyo, siniri bozuluyo insanın. Bi ara hatta kv ile görümceme 'nolur bi susun' dediğimi hatırlıyorum neyse saat 4 oldu, doktorum artık sık sık gelmeye başladı yanıma, 'götürün hadi beni doğumhaneye' diyorum doktoruma, 'götürelim ama ıkınman lazım, doğumhanede daha zorlanırsın' dedi. Sonra 'sonda takmam lazım, mesanen dolu' dedi. Daha takarken 'çok acıyo' diye bağırmaya başladım. 'O zaman tuvalete git kendin yap' dedi. Tuvalete oturdum, malum tuvaletimi yaparken de biraz ıkınmam lazım, bir bağırışım var 'doğuyo çocuk' diye görmeniz lazım hemen çıktım tuvaletten bi daha yatırdılar yatağa, az daha ıkındım, 'saçları görünüyo' falan diye bana gaz veriyo ebeler ve doktorum. en sonunda doktorum hadi gidiyoruz dedi, sanki yeniden doğmuş gibi oldum:) hemen hasta bezini bağladılar altıma, doktorum kulağıma eğilip ' hadi bakalım şimdi güzel bi şekilde veda et ailene' dedi. 'Hadi ben birazdan geliyorum, hepinizi çok seviyorum' dedim el sallayarak gittim. Bana göstermeden dışarı çıkıp çıkıp ağlayanlar rahat rahat ağlamış arkamdan. Hemşireler 'eşin çok kötü oldu arkandan' demişlerdi bana doğumdan sonra, annem de akşam 'sen girdikten sonra camın yanına gidip nasıl ağladı biliyo musun' deyince gözlerim doldu bunca gün sonra herkesin bunu hissettiği bir an vardır ya, ben de anladım ki eşimle aramızda herkese nasip olmasını dilediğim bir bağ var, çok seviyorum ben onu
Neyse sulu göze bağlamadan devam edeyim. 16.20'de doğumhaneye girdim, buz gibiydi. Hemen çıktım çatala yattım ben görümcem de girdi doğuma. Doğumhaneye girince sancı mancı kalmadı, 'eyvah nasıl ıkıncam ben şimdi' diye düşünürken ebeler ve doktorum da önlüklerini giydi hazırlıklarını yaptı falan derken 5 dk daha geçti. Doktor hazırlık yapıyo, ben 'kescek misiniz' diye soruyorum, doktorum gülerek 'kescem' diyo 'çocuğun çabuk doğmasını sağlayacak herşeyi yapabilirsiniz' dediğimi hatırlıyorum. Neyse uyuşturucu iğneler falan yapıldı, doktorum sonda taktı, (illa yaptılar yani onu da) ebelerin 'sapsarı saçlı bi kız geliyo' cümleleri eşliğinde 5 dk'lık ıkınma sonucu bağıra çağıra 16.30'da Zeynep'im 3350 gr, 50 cm doğdu kızımın önce sırtını gördüm, bembeyaz ıslaktı:) hemen havlulara yatırıp sildiler, doktorumun arkasında kaldığı için rahat göremedim, ölüyorum tabi ben meraktan:) sonradan fotoğraflardan gördüm pamuk gibi bembeyaz doğmuş kuzum, üstünde en ufak bir kan lekesi bile yoktu ekmek gibi fosur fosurdu yavrum, anladım ki doğurmak ne kadar zorsa, doğmak da bir o kadar zor. Şişiyo yavrucuklar doğmaya çalışırken.
Ben bunları düşünürken, o arada bi baktım eşim içerde elinde fotoğraf makinası, çocuğun sesini duyduğu gibi dalmış içeri ebe 'aaaa siz de mi girdiniz, hocam görmesin' dedi:) eşim de makinayı görümceme bırakıp çıktı. Sonradan sordum 'bana baktın mı' diye 'göz ucuyla gördüm ama bidaha bakmadım' dedi. 'İyi yapmışsın, bakcak bişey yoktu orda' dedim ben de
Neyse, sonra doktorum 5 dk içinde plesentayı da çıkarttı, biraz çekti kordondan, biraz beni ıkındırdı. 'görmek ister misin?' Diye sordu, önce hayır dedim ama sonra bakayım dedim. kordona bağlı, kocaman yayvan bir ciğer gibiydi. 'bu muymuş kuzumu 10 aydır besleyen? bunlar nasıl sığmış bebeğimle birlikte karnıma?' diye soruyorum saf saf
kızımı giydirip yanıma getirdiler, 'bu benim mi?' dedim ilk olarak:) ağrı acı herşeyi unutturan bir andı, ne yaşadığım ne de birdaha yaşayacağım eşsiz bir an..
Ağlarım kesin ilk gördüğümde diyodum ama o anda aklına gelmiyo insanın ağlamak falan.
doktor sohbet muhabbetle kesiklerimi dikti, iç dikişlerimi bilmiyorum da dışarda 6 tane dikişim varmış, annem söyledi:) yapılan uyuşturucu iğneye rağmen hepsini hissettim dikişlerin de bana ne olduysa hiçbir ağrı kesici işe yaramadı o gün bende o arada nasıl becerdiysem doktorumdan azarı da yedim :) ebe hemşire iğne yapcaktı, rahimi toparlaması için olan heralde, 5 dk önce doğum yapmış biri olarak utanmadan 'serumun içine yapıverseniz olmaz mı' dedim, doktorum da 'sen bize ne yapacağımızı söyleme istersen' dedi. E kadının da sabrı bitti heralde 'ben acıdan ne dediğimi biliyo muyum?' dedim ben de
Sonra herşey bitti, ebe hemşirelerden biri içi pembe sıcak bir su ve pamuk dolu bir leğenle geldi, heryerimi o pamuklarla sıcak suyla sildi, yeniden doğdum sanki. 'Allah razı olsun' dediğimi hatırlıyorum sadece ebeye :)
Hasta bezimi bağladılar, geceliğimi de vermiş annemler içeri onu da giydirdiler. 'Ben yürürüm gerek yok sandalyeye' desem de, 'olsun sen otur yine de' dediler, ben de inatlaşmadım, oturdum paşa paşa, çıktık doğumhaneden. Odama geldim hemen emzirdim kuzumu. Misafirlerimiz eşliğinde geçen bir gecenin ardından ertesi sabah bebeğim ve beni kontrol ettiler sorun olmayınca sabah 10'da çıktık. Bugün de 18. günümüzdeyiz
Hastanem, doktorum, ebelerim hep dualarımda olacak, her yanıma geldiklerinde 'Allah razı olsun, hakkınızı helal edin çok kahrımı çektiniz' dedim. Onlar olmasa doğuramazdım. Şunu da çok iyi anladım ki insanın isteyip yapamayacağı hiçbir şey yok bu hayatta. Ben normalde elime iğne battı diye ağlayan insandım, o kadar ki normal doğum yaptığımı duyan eş dost 'valla helal olsun sana' dedi hep. Ama sancıları çekerken sezeryan fikri ne aklımdan geçti ne ağzımdan çıktı. 10 aydır kendimi hazırladım ve bağıra çağıra da olsa doğurdum diyorum ben yaptıysam bu işi herkes yapar diyorum şimdi de
3 gün önce mastit riski atlattım, memem şişti kızardı bir kısmı. ateşim 39 dereceye çıktı ödümüz patladı dikişlerim geçmek üzere ama tam geçmedi daha. Benim uyku dışında hiçbir sorunum yok çok şükür.
Kızım da sarılık olmadı şükürler olsun. En büyük sıkıntım beşiğinde yatmıyo gece yanımda yatırıyorum, sıcaklığımı istiyo kuzum hala, 2 kere denedik beşiği, canımıza okudu sabaha kadar uyumadı. Gece zaten sık sık uyanıyo emmek için, bazı geceler saat başı kalkıyo, çok zor oluyo Biz de birdaha beşiği denemedik, az büyüsün tekrar denicez. Ev tipi ana kucağı aldık gündüzleri sallayarak onda uyutuyoruz, canı isteyince kucağımda uyuyo, kızımın keyfine göre yani herşey
5. günde doktorumuz kontrollerini yaptı, hastaneden çıkarken 3350'den 3290'a düşen kilosu 3415 olmuş. 'Bebekler ilk hafta genelde kilo verir ama bu kilo almış maşallah' dedi, çok mutlu olduk işitme testinden de geçti kuzum. 8. günde göbeğimiz düştü.
İstediği zaman uyuyan istediği zaman uyanan, canı isteyince saat başı, canı isteyince 2 saatte bir emen, bol hıçkıran, 18. günde 2. paket 1 numara bezi bitirecek kadar kaka yapan nazlı, ağlak, henüz ne istediğini bilmeyen şaşkın bir kızım var. Doktor 40 güne kadar düzen beklemeyin demişti, inşallah biraz daha iyi olur ilerleyen aylarda çünkü hiçbir düzenimiz yok
Allah herkesin yavrusuna anne babasıyla huzurla büyümeyi nasip etsin. Bu güzel duyguyu da herkese yaşatsın kızımla hepinizi öper, bol bol kucaklarız

Genişletmek için tıkla...

erikcilekkiraz .!.:

merhaba arkadaşlarım

anca fırsat bulup doğum hikayemi paylaşmak istedim.. 25. gündeyiz bugün itibariyle, günler çok çabuk geçmiş geriye dönüp bakınca..
oğlumu 26 ocak gecesi kucağıma aldım. 24 ocak cuma günü kontrolüm vardı.. 40. haftamdaydım,gittik doktoruma nst, usg herşey normal görünüyor, sancı-açıklık filan yok .. previa oldugum için doktorumun ilk baktığı plasenta ile rahim ağzı arasındaki mesafe.. bana plasenta rahim ağzından yeterince uzaklaşmış, normal doğum olabilecek hadi iyiyiz diyor ve ben buna çok seviniyorum. herhangi bir arıza olursa :) hemen çık gel yoksa pazartesi gelirsin kontrole diyor ve beni eve gönderiyor.. bizde paşa paşa evin yolunu tutuyoruz.
eve gelip rutin işlerle gün geçiriyorum. cumartesi sabah eşim işe gitmek için uyanınca bende uyandım onu yolculayacagım.. wc ye gittiğimde nişanımın geldiğini gördüm.. ben pembe renkli beklerken o kahverengi geldi .. eşimi mutfakta yakaladım, evden çıkmadan bir bardak meyve suyu içmeye niyetlenmiş, işe gidemezsin nişan geldi her ana doğurabilirim diyorum ve yudumu ağzında bardak elinde kalıveriyor kocam :) bişey diyemeden suratıma baktı bi 30 sn kadar.. ben bir telaş duşa girip çıkıyorum, annemi uyandırıp ortalıkta koşturuyorum. nişan var ee niye sancı yok, böyle devam edecekse oo süper diyorum.. bu arada 25 ocak cumartesi saat 8.30 .. doktorumu arıyorum durumu anlatıyorum, birkaç saat evde zaman geçir diyor, olur bana uyar diyip telefonu kapatıyorum.. kahvaltı yapıyoruz saat 10 oluyor.. bu arada annem pek bişey yememe izin vermiyor doğum olursa diye.. sonrasında tekrar doktoru arıyorum hadi gel diyor, eşim, annem ve ben düşüyoruz yola.. yolda giderken diyorum bağırayım mı böyle doğuma mı gidilir, eşim de beni panikletme akıllı uslu otur diyor.. o arada şarkı söylüyorum ben '' dere kenarından geçtim, soğuk sularını içtim bu derde ben nerden düştüm bilemem bileme bilemem bilemem:)'' nerden aklıma takıldıysa bu türkü söyleyip duruyorum.hastaneye gidiyoruz ve nst usg derken saat 16.00 civarı hastaneden eve gönderiliyorum yine.. bu arada 3 defa nst'ye girdim, sancı mancı yok, 2 ayrı doktor kontrol etti,pazartesi gelirsin deyip yollandım eve.. tühh doğuramadım yine diyip eve dönüş yoluna girdik, gelirken markete uğrayıp alışveriş yapıyoruz ve ben bi dünya pasta malzemesi alıyorum, pasta çörek yapıp pazar günü olayalanacagım güya.. bu arada annemede aldıgın beyaz lahanayı sarma yapmadın yemeden doğurucam diyorum, eve gelir gelmez annem lahanayı sarıyor ve ben bi güzel öküz modunda 2 tabak dolusu yiyorum :) akşam görümcem çocukları arkadaşı filan geliyor.. yemek faslı bitip çaya sıra geldiğinde bana bişeyler oluyor .. ama kalabalık kalmasın evde diye bişey demiyorum kimseye , uykum var uzanıcam diyip kaçıyorum yanlarından.. :) saat 21.30 civarı sancılarım başlıyor.10 dakikada bir sancı geliyor, önceleri daha hafif sonra yavaş yavaş şiddetleniyor. saat tutuyorum sancılar sıklaşıyor, o arada misafirler gitti ve eşime uyu biraz her an hastaneye gidebiliriz diyorum bana inanmıyor tabi:) tv izlemeye devam ediyor, ben salonda sancılarımı yaşamak üzere eşimi oturma odasında bırakıyorum :) o arada doktoru arıyorum durumu anlatıyorum, 5 dk'ya düşünce sancın gel diyor.. saat 23.45.. artık dayanamıyorum ve uyuyakalan eşimi uyandırıp hadi gidiyoruz diyorum.. eli ayağına dolaşıyor hemen valizimizi şekerlerimizi filan alıp yola düşüyoruz.. normalde 30 dk süren hastaneye eşim sayesinde 14 dk'da varıyoruz .. hastanede kontrol usg nst sonuçlarını alan doktorumuz yanımıza gelip beklemediğim haberi veriyor, normal doğuma girebiliriz ama plasenta rahim ağzına yakınlaşmış, kanaman olursa ameliyathaneye taşımamız lazım seni, zaman sezeryan hazırlığındaki zaman kaybı bebeğe zarar verebilir Allah korusun kaybedebiliriz diyor, bu ihtimali düşünerek karar vermemi istiyor. hem benim hem doktorumun canı çook sıkılıyor bu duruma, normal olsun çok istiyorduk çünkü.. ben tabiki böyle bir riske girmiyorum ve hemen ameliyathaneye inelim diyorum. ameliyathaneye indiriliyorum ve hazırlıklar başlıyor, sorular soruluyor, benim bacaklar zangır zangır titriyor korku panik heyecan şaşkınlık herşey mevcut.. 4 saat sancı çekip sezeryana giriyorum sezeryandan çok korkuyorum ve kendimi buna hazırlamamıştım. ne zaman yemek yedin diyorlar saat 8 gibi diyorum iyi diyorlar bu arada saat 01.30 civarları.. sonda takılıyor, hiç acı hissetmedim..doktorum geldi, bütün hazırlıklar tamam anestesi doktorunu bekliyoruz, bu arada bana sürekli bişeyler soruyorlar sancılarım devam ettiği için sinirliyim artık durmadan aynı şeyleri ne diye soruyorsunuz şeklinde fırça atıyorum :) fotoğraf çekin olurmu diye konuşuyorum kim olduğunu bilmediğim görevlilerle :) telefon nerde diyor aa yanıma almayı unutmuşum diyorum :) gülüyoruz. eşim kapıda gidip ondan alın diyorum.. sağolsunlar doğum fotoğrafcısı varmış gibi fotoğraflamışlar doğumu, bebeğin bütün hallerini çekmişler.. anestezi doktoru gelip elimden narkozu dayıyor elimi çok acıttın diyorum.. sonrası yok :) bu arada odadan ameliyathaneye gidene kadar ve hatta narkozu alana kadar süreli hem eşime hem hemşirelere bende tiroid var kan uyuşmazlığı var, kan lazım olursa şunu şunu arayın diye sayıklayıp duruyorum. :) ...... hanım hadi uyanın bebeğiniz ve eşiniz sizi bekliyor sesiyle gözümü açıyorum. herşey olmuş bitmiş iyi uyumuşum ama zaten uykusuzdum:) bu arada saat sabaha karşı dörde geliyor.. odaya çıkarıldım bebeğimi getirdi hemşire yanıma yatırdı.. nasıl garip oldum ağlamak filan yok, çok kıpırdayamıyorumda ama emzirmemi istiyorlar.. ne fenaa beceremedim tabi :)
çok fazla uzadı bu hikaye kanımca:) eşim çok mutluydu bebekle birlikte bebek odasına kadar gitmiş, bakmış yeri iyi .. koşa koşa tekrar ameliyathanenin kapısına gelmiş, çıktığımda kapıda beni bekliyordu heyecan içinde.. seviyorum bu adamı..

ne diyecektim.. keşke normal doğum olabilseydi ama sezeryan beklediğim kadar kötü değildi , ilk ayağa kalkmak, yürümek zordu, ama genel olarak çok kötü geçmedi benim için.. ikinci gün bebeğimle kendim ilgilenebilecek kadar ayaktaydım, tabi oturup kalkarken uzanırken dikkat etmek gerekti ama iyiydim yani.. çabuk toparladım zaten .. 1. haftadan sonra herşey tamamen normale döndü benim için.. bu arada bebeğim 3520 gr, 53 cm olarak 26.01.2014 02.24'te dünyaya merhaba dedi, çirkin ama mis kokulu kara böcük :) 9. gün göbeği düştü henüz bir uyku düzenimiz yok, mama takviyesi yapıyoruz hala.. sütüm yetmiyor sarılık olmadı çok şükür .. ama çok gazı var ve kaka yapamıyor o yüzden de canıma okuyor benim, hiçbirşeye fırsat vermiyor, bu yazıyı bile 2 saatte yazabildim.. arada kopukluklar varsa kusura bakmayın :) herkesi öpüyorum , bebişlerimizle sağlıklı huzurlu mutlu zamanlar diliyorum herkese..

Genişletmek için tıkla...

dilzar .!.:

Aslında çoktandır okudum ama cevap yazamamıştım canım...malum bebişler, insanda akıl bırakmıyor..

Gözün aydın. Allahım sağlıkla sıhhatle büyütmeyi nasip etsin...

Allah tüm bebişleri önce kendisine, sonnra ailesine, ve tüm insanlara faydalı hayırlı insanlar etsin..

Genişletmek için tıkla...

suus .!.:

bende paylasayim hikayemizi... dogumdan iki hafta once kv bir hafta oncede annem geldi yanimiza hergun gelen tlflardan bunapmistim iyice dogurmiicam ben boyle kalicam diyidum ama dra gidincede niye hala dogurmuyorum yaa demeden edemiyordum halbuki beklenen gunden bir gun once geldi bebisim...
14ocak sali kontrolde cati kuayenesi yapti 1cm acilman var cumaya kadar dogurmazsan gel bi daha bakalim dedi dogurmadim tabiii hergun yurumeme ragmen sanci mancida kalmadi sanki cuma sabahi nstye girdim ebe bakti bu sefer 1cm hala gel sanci verelim dogurtalim haftasonuna kalma dedi tam tmm dicekken dr geldi gerek yoi hagtasonu burdayim gelirim bekleyepim dedi eve geldim annemlerpe carsiya gittik sonra gecelik aldim donuste iki bacagima ve ksiklarima krmp girip yuruyemeyine taksiyle donduk neyse aksam oldu yatti gece 3te wcye kalktim ayyy altima kcirmisim esim gormese bari diyorum ustumu degistim yine islandi dedim suyum geluyomus meger uyandirdim annemle esimi dusa giriyik diyorum annem izinvermedi usuturum diye kvyi buyuk kizimla evde birakip onceden hazirladigim dua kagitlarini paylastirip fatmaanaeliotunu suya koymasini soyleyip hast gidiyoruz ebe evdeymis onun gelmesini bekliyoruz nstye baglayip drumu ariyor sancim bebekte sikinti opmadigi icin agirdan aliyoruz dr mesai saatinde gelsin evden yormayalim adami. lagmandan sonra odamiza gidip besten altiya kadar oturuyprum annemle sonra aciklik kontrolu 4 cm ama hala sancim ypk suni sanciyi takiyor altibucikta basliyo sancilar ebe siksik bakiyor eli hep icerde ne merakiymis idrar torbamin dolu oldugunu soyleyip sonda takiyor sanki zaman gecmiyo ben bi sedyede yatiyorum esim karsimda inte giriyor cok destek oldu banq cokarada annem geliyo sanci aninda kivranip aglamama dayanamiyo garibim en son yedi bucuktaki kontrolde yedi cm acilmam olunca dr qraniyo yarim saat sonra biraz yatakta ikinmamai soyluyor ebe onparsa dogumhaneyi hazirliyor nobet degisiyo yeni hemsireper geliyo gelen bana laf atiyi nasil gidiyo diye ikinmasam demek istiyorum ki sen daha iyi goruyosun nasil gittiginu hersey meydanda saten sekiz veyrek filan catala aliyolar ikiniyorum birazfa ebe bastiriyo vee 8bucukta kizim geliyo hemen gogsume kpyuyplar anaaammm o ne ees yikiyo ortaligi dr dikisleri kontrol ediyo vs giydirip tneirar getiriyolar bicukboxcuk bakiyo suratima hastq bakici indiriyo giydiriyo beni tekkerlekli sandalyeye oturuyorum kizimidq kollarimq alip odqmizq geciyoruz ennn guzelide ablasi yarim saaat icinde geldi kosakosa once kardesine bakti sonra bana sonrada boynuma sarilip agladi bi sure ..... artik iki kizm var iki arkadasim can yoldasim vqr benim sirtim yere gepmez:-D bu arada kizim 3600 gr ve 51cm dogdu nboyumz birass kisa opcak herpade bir aydada bir iki cm anca uzamis

Genişletmek için tıkla...

dilzar .!.:

Gözün aydın canım, allahım sağlıkla büyütmeyi nasip etsin...benim de iki kızım var, allah bağışlarsa...

Her hikayede de ağlanır mı ya hu, hadi hamileyken ağlamıştım... Şimdi ne oluyor...

Genişletmek için tıkla...

engteacher86 .!.:

Canım senin doğumun nasıl olacak çok merak ediyodum plasentanın durumundan dolayı. En ufak risk insana hemen karar verdiriyor işte hep dediğim gibi, varılacak sonuç aynıysa gidilen her yol mübah bu konuda normal istemiştin ama hayırlısı böyleymiş, iyileşmişsin bile hemen maşallah
Allah yavruna uzun sağlıklı mutlu bir ömür versin, hayırlı bir evlat olsun inşallah..



Âmin canım Allah razı olsun, bütün güzel dileklerimiz bütün yavrularımız için..

Genişletmek için tıkla...

dilzar .!.:

Geçmiş olsun, gözün aydın canım...

Lahana dolmasına güldüm, ben de anneme 17 ocakta aynısını demiştim... Kadıncağız lahanaları akşamdan haşladı, sabah doğuma gittiğmiz için saramadı ve ziyan oldu lahanalar... Sen yemişsin bari, bana nasip olmadı... Şimdi de gaz korkusuna doğru dürüst bir şey yiyemiyorum....

Geçmiş olsun, allah analı babalı büyütsün minişini...

Aslında çoktandır okudum ama cevap yazamamıştım canım...malum bebişler, insanda akıl bırakmıyor..

Gözün aydın. Allahım sağlıkla sıhhatle büyütmeyi nasip etsin...

Allah tüm bebişleri önce kendisine, sonnra ailesine, ve tüm insanlara faydalı hayırlı insanlar etsin..

Genişletmek için tıkla...

suus .!.:

bende paylasayim hikayemizi... dogumdan iki hafta once kv bir hafta oncede annem geldi yanimiza hergun gelen tlflardan bunapmistim iyice dogurmiicam ben boyle kalicam diyidum ama dra gidincede niye hala dogurmuyorum yaa demeden edemiyordum halbuki beklenen gunden bir gun once geldi bebisim...
14ocak sali kontrolde cati kuayenesi yapti 1cm acilman var cumaya kadar dogurmazsan gel bi daha bakalim dedi dogurmadim tabiii hergun yurumeme ragmen sanci mancida kalmadi sanki cuma sabahi nstye girdim ebe bakti bu sefer 1cm hala gel sanci verelim dogurtalim haftasonuna kalma dedi tam tmm dicekken dr geldi gerek yoi hagtasonu burdayim gelirim bekleyepim dedi eve geldim annemlerpe carsiya gittik sonra gecelik aldim donuste iki bacagima ve ksiklarima krmp girip yuruyemeyine taksiyle donduk neyse aksam oldu yatti gece 3te wcye kalktim ayyy altima kcirmisim esim gormese bari diyorum ustumu degistim yine islandi dedim suyum geluyomus meger uyandirdim annemle esimi dusa giriyik diyorum annem izinvermedi usuturum diye kvyi buyuk kizimla evde birakip onceden hazirladigim dua kagitlarini paylastirip fatmaanaeliotunu suya koymasini soyleyip hast gidiyoruz ebe evdeymis onun gelmesini bekliyoruz nstye baglayip drumu ariyor sancim bebekte sikinti opmadigi icin agirdan aliyoruz dr mesai saatinde gelsin evden yormayalim adami. lagmandan sonra odamiza gidip besten altiya kadar oturuyprum annemle sonra aciklik kontrolu 4 cm ama hala sancim ypk suni sanciyi takiyor altibucikta basliyo sancilar ebe siksik bakiyor eli hep icerde ne merakiymis idrar torbamin dolu oldugunu soyleyip sonda takiyor sanki zaman gecmiyo ben bi sedyede yatiyorum esim karsimda inte giriyor cok destek oldu banq cokarada annem geliyo sanci aninda kivranip aglamama dayanamiyo garibim en son yedi bucuktaki kontrolde yedi cm acilmam olunca dr qraniyo yarim saat sonra biraz yatakta ikinmamai soyluyor ebe onparsa dogumhaneyi hazirliyor nobet degisiyo yeni hemsireper geliyo gelen bana laf atiyi nasil gidiyo diye ikinmasam demek istiyorum ki sen daha iyi goruyosun nasil gittiginu hersey meydanda saten sekiz veyrek filan catala aliyolar ikiniyorum birazfa ebe bastiriyo vee 8bucukta kizim geliyo hemen gogsume kpyuyplar anaaammm o ne ees yikiyo ortaligi dr dikisleri kontrol ediyo vs giydirip tneirar getiriyolar bicukboxcuk bakiyo suratima hastq bakici indiriyo giydiriyo beni tekkerlekli sandalyeye oturuyorum kizimidq kollarimq alip odqmizq geciyoruz ennn guzelide ablasi yarim saaat icinde geldi kosakosa once kardesine bakti sonra bana sonrada boynuma sarilip agladi bi sure ..... artik iki kizm var iki arkadasim can yoldasim vqr benim sirtim yere gepmez:-D bu arada kizim 3600 gr ve 51cm dogdu nboyumz birass kisa opcak herpade bir aydada bir iki cm anca uzamis

Genişletmek için tıkla...

engteacher86 .!.:

Hepinize 'hikayeni biran önce yaz' deyip deyip kendi hikayemi 18. günde yazabildiğim için biraz utançla benden ve minik prensesimden herkese selamlar
İşte bizim kızımla kavuşma hikayemiz:
23 Ocak gecesi gayet rahat bir şekilde yattığım uykumdan 24 Ocak sabahı 6'da sancı ile uyandım, 7'ye kadar uyudum ve kalktım. Eşimi de 'kalk ben doğuruyorum, bugün işe falan gitmeyi düşünme' diyerek uyandırdım. Şansıma, 5 dk'da bir 45 sn kadar süren sancılar şeklinde başladı direk. Saat 9'a kadar evde dolaşarak rahat rahat vaktimi geçirdim, doktorumu aradım sen hastaneye geç, ben 10.30'da gelicem dedi. Karne günüydü o gün, doktorum da ikizlerinin okuluna gitmişti karne için, şans işte
Neyse biz hastaneye gittik nst'ye bağladılar, başka bir doktor muayene etti, '3cm açıklığın var' dedi, doktorumu aradı, 'yatışını yapıyorum' dedi. Bende bi heyecan, doğuruyorum diye, başıma geleceklerden haberim yok tabi henüz işlemler falan derken 10 gibi odama yattım. Eşim de eve gelip annemle kv'mi aldı. O arada bana lavman yaptı bi hemşire gelip. 10.30'da da gelip suni sancıyı taktılar, o andan sonra işin rengi değişti. Kendi sancılarımla gül gibi geçinip giderken, suni sancı canıma okumaya başladı. Nst'ye de bağladılar, yatakta sancı çekmek çok zormuş, hemşire tembihledi bi de 'şunlar kalp atışları, şunun altına inerse ve şunun üstüne çıkarsa hemen haber verin' diye. 175 üst sınırdı onu hatırlıyorum, birkaç kere 210-220'yi gördük ödümüz patladı. Saat 12 civarına kadar öyle yattım, sonra 'dayanamıyorum epidural istiyorum' dedim. Hemen indirdiler ameliyathaneye, sözde yaptılar epidural işlemlerini ama zerre kadar ağrımı azaltmadı. Daha öncesinde suni sancıyı da çektiğim için kıyaslama yapabildim, kesinlikle ya bir hata yapıldı ya da benim vücuduma işlemedi. Aynı şiddette sancıları çekmeye devam ettim. Karnımda kasıklarımda hiçbirşey hissetmedim, birileri belimi iki yandan tutup ayırıyo gibiydi ağrılarım sonra doktorum geldi suyumu patlattı açılmam hızlansın diye.
Bu arada şu Fatma ana eli otunu yaptık daha evdeyken içtim biraz, annem hastaneye de getirmiş suyunu, ara ara verdi içtim. Saat 12'de 4 cm olan açılmam 15.00'da 8 cm oldu. Herkes şaşırdı, ebe hemşire geliyo '6 cm olmuş' diyo, gidiyo yarım saat sonra geliyo '8 cm olmuş' diyo. Açılmam çok hızlı oldu ama tabi o anda insana ömür gibi geliyo. Annemler, eşim, ebeler herkese yettim hastanede, sıktım yumrukladım, tekmeledim
8 cm'yi görünce beni ara ara gelip ıkındırmaya başladılar. O saatten sonra zaten artık parmak falan kalmıyo, muhtemelen ellerini daldırdılar bebeği kontrol ve yönlendirmek için şöyle ıkın böyle ıkın, bi ara 'kabız olmuşsun gibi ıkın' dedi biri de 'ben kabız olmam ki' dediğimi hatırlıyorum o arada herkes bişeyler söylüyo, siniri bozuluyo insanın. Bi ara hatta kv ile görümceme 'nolur bi susun' dediğimi hatırlıyorum neyse saat 4 oldu, doktorum artık sık sık gelmeye başladı yanıma, 'götürün hadi beni doğumhaneye' diyorum doktoruma, 'götürelim ama ıkınman lazım, doğumhanede daha zorlanırsın' dedi. Sonra 'sonda takmam lazım, mesanen dolu' dedi. Daha takarken 'çok acıyo' diye bağırmaya başladım. 'O zaman tuvalete git kendin yap' dedi. Tuvalete oturdum, malum tuvaletimi yaparken de biraz ıkınmam lazım, bir bağırışım var 'doğuyo çocuk' diye görmeniz lazım hemen çıktım tuvaletten bi daha yatırdılar yatağa, az daha ıkındım, 'saçları görünüyo' falan diye bana gaz veriyo ebeler ve doktorum. en sonunda doktorum hadi gidiyoruz dedi, sanki yeniden doğmuş gibi oldum:) hemen hasta bezini bağladılar altıma, doktorum kulağıma eğilip ' hadi bakalım şimdi güzel bi şekilde veda et ailene' dedi. 'Hadi ben birazdan geliyorum, hepinizi çok seviyorum' dedim el sallayarak gittim. Bana göstermeden dışarı çıkıp çıkıp ağlayanlar rahat rahat ağlamış arkamdan. Hemşireler 'eşin çok kötü oldu arkandan' demişlerdi bana doğumdan sonra, annem de akşam 'sen girdikten sonra camın yanına gidip nasıl ağladı biliyo musun' deyince gözlerim doldu bunca gün sonra herkesin bunu hissettiği bir an vardır ya, ben de anladım ki eşimle aramızda herkese nasip olmasını dilediğim bir bağ var, çok seviyorum ben onu
Neyse sulu göze bağlamadan devam edeyim. 16.20'de doğumhaneye girdim, buz gibiydi. Hemen çıktım çatala yattım ben görümcem de girdi doğuma. Doğumhaneye girince sancı mancı kalmadı, 'eyvah nasıl ıkıncam ben şimdi' diye düşünürken ebeler ve doktorum da önlüklerini giydi hazırlıklarını yaptı falan derken 5 dk daha geçti. Doktor hazırlık yapıyo, ben 'kescek misiniz' diye soruyorum, doktorum gülerek 'kescem' diyo 'çocuğun çabuk doğmasını sağlayacak herşeyi yapabilirsiniz' dediğimi hatırlıyorum. Neyse uyuşturucu iğneler falan yapıldı, doktorum sonda taktı, (illa yaptılar yani onu da) ebelerin 'sapsarı saçlı bi kız geliyo' cümleleri eşliğinde 5 dk'lık ıkınma sonucu bağıra çağıra 16.30'da Zeynep'im 3350 gr, 50 cm doğdu kızımın önce sırtını gördüm, bembeyaz ıslaktı:) hemen havlulara yatırıp sildiler, doktorumun arkasında kaldığı için rahat göremedim, ölüyorum tabi ben meraktan:) sonradan fotoğraflardan gördüm pamuk gibi bembeyaz doğmuş kuzum, üstünde en ufak bir kan lekesi bile yoktu ekmek gibi fosur fosurdu yavrum, anladım ki doğurmak ne kadar zorsa, doğmak da bir o kadar zor. Şişiyo yavrucuklar doğmaya çalışırken.
Ben bunları düşünürken, o arada bi baktım eşim içerde elinde fotoğraf makinası, çocuğun sesini duyduğu gibi dalmış içeri ebe 'aaaa siz de mi girdiniz, hocam görmesin' dedi:) eşim de makinayı görümceme bırakıp çıktı. Sonradan sordum 'bana baktın mı' diye 'göz ucuyla gördüm ama bidaha bakmadım' dedi. 'İyi yapmışsın, bakcak bişey yoktu orda' dedim ben de
Neyse, sonra doktorum 5 dk içinde plesentayı da çıkarttı, biraz çekti kordondan, biraz beni ıkındırdı. 'görmek ister misin?' Diye sordu, önce hayır dedim ama sonra bakayım dedim. kordona bağlı, kocaman yayvan bir ciğer gibiydi. 'bu muymuş kuzumu 10 aydır besleyen? bunlar nasıl sığmış bebeğimle birlikte karnıma?' diye soruyorum saf saf
kızımı giydirip yanıma getirdiler, 'bu benim mi?' dedim ilk olarak:) ağrı acı herşeyi unutturan bir andı, ne yaşadığım ne de birdaha yaşayacağım eşsiz bir an..
Ağlarım kesin ilk gördüğümde diyodum ama o anda aklına gelmiyo insanın ağlamak falan.
doktor sohbet muhabbetle kesiklerimi dikti, iç dikişlerimi bilmiyorum da dışarda 6 tane dikişim varmış, annem söyledi:) yapılan uyuşturucu iğneye rağmen hepsini hissettim dikişlerin de bana ne olduysa hiçbir ağrı kesici işe yaramadı o gün bende o arada nasıl becerdiysem doktorumdan azarı da yedim :) ebe hemşire iğne yapcaktı, rahimi toparlaması için olan heralde, 5 dk önce doğum yapmış biri olarak utanmadan 'serumun içine yapıverseniz olmaz mı' dedim, doktorum da 'sen bize ne yapacağımızı söyleme istersen' dedi. E kadının da sabrı bitti heralde 'ben acıdan ne dediğimi biliyo muyum?' dedim ben de
Sonra herşey bitti, ebe hemşirelerden biri içi pembe sıcak bir su ve pamuk dolu bir leğenle geldi, heryerimi o pamuklarla sıcak suyla sildi, yeniden doğdum sanki. 'Allah razı olsun' dediğimi hatırlıyorum sadece ebeye :)
Hasta bezimi bağladılar, geceliğimi de vermiş annemler içeri onu da giydirdiler. 'Ben yürürüm gerek yok sandalyeye' desem de, 'olsun sen otur yine de' dediler, ben de inatlaşmadım, oturdum paşa paşa, çıktık doğumhaneden. Odama geldim hemen emzirdim kuzumu. Misafirlerimiz eşliğinde geçen bir gecenin ardından ertesi sabah bebeğim ve beni kontrol ettiler sorun olmayınca sabah 10'da çıktık. Bugün de 18. günümüzdeyiz
Hastanem, doktorum, ebelerim hep dualarımda olacak, her yanıma geldiklerinde 'Allah razı olsun, hakkınızı helal edin çok kahrımı çektiniz' dedim. Onlar olmasa doğuramazdım. Şunu da çok iyi anladım ki insanın isteyip yapamayacağı hiçbir şey yok bu hayatta. Ben normalde elime iğne battı diye ağlayan insandım, o kadar ki normal doğum yaptığımı duyan eş dost 'valla helal olsun sana' dedi hep. Ama sancıları çekerken sezeryan fikri ne aklımdan geçti ne ağzımdan çıktı. 10 aydır kendimi hazırladım ve bağıra çağıra da olsa doğurdum diyorum ben yaptıysam bu işi herkes yapar diyorum şimdi de
3 gün önce mastit riski atlattım, memem şişti kızardı bir kısmı. ateşim 39 dereceye çıktı ödümüz patladı dikişlerim geçmek üzere ama tam geçmedi daha. Benim uyku dışında hiçbir sorunum yok çok şükür.
Kızım da sarılık olmadı şükürler olsun. En büyük sıkıntım beşiğinde yatmıyo gece yanımda yatırıyorum, sıcaklığımı istiyo kuzum hala, 2 kere denedik beşiği, canımıza okudu sabaha kadar uyumadı. Gece zaten sık sık uyanıyo emmek için, bazı geceler saat başı kalkıyo, çok zor oluyo Biz de birdaha beşiği denemedik, az büyüsün tekrar denicez. Ev tipi ana kucağı aldık gündüzleri sallayarak onda uyutuyoruz, canı isteyince kucağımda uyuyo, kızımın keyfine göre yani herşey
5. günde doktorumuz kontrollerini yaptı, hastaneden çıkarken 3350'den 3290'a düşen kilosu 3415 olmuş. 'Bebekler ilk hafta genelde kilo verir ama bu kilo almış maşallah' dedi, çok mutlu olduk işitme testinden de geçti kuzum. 8. günde göbeğimiz düştü.
İstediği zaman uyuyan istediği zaman uyanan, canı isteyince saat başı, canı isteyince 2 saatte bir emen, bol hıçkıran, 18. günde 2. paket 1 numara bezi bitirecek kadar kaka yapan nazlı, ağlak, henüz ne istediğini bilmeyen şaşkın bir kızım var. Doktor 40 güne kadar düzen beklemeyin demişti, inşallah biraz daha iyi olur ilerleyen aylarda çünkü hiçbir düzenimiz yok
Allah herkesin yavrusuna anne babasıyla huzurla büyümeyi nasip etsin. Bu güzel duyguyu da herkese yaşatsın kızımla hepinizi öper, bol bol kucaklarız

Genişletmek için tıkla...

demetduman .!.:

Bebeğimin Adı: emirberkay
Doğum Günü ve Saati:04.01.2014
Bebeğin Boyu ve Kilosu:49cm 2880gram
Doğum Şekli ve Hikayesi:3 ocakta sabahın 6sında basladı sancılarım uzak aralıklarla ilk önce gaz sancısı sandım sora 10 dk bi gelince anladımki doğum sancısı sancım ara ara geldikçe eşime sarılıyorum sora hastaneye gittim öglende kanamam oldu orda farkettim 2 cm acıklık oldugunu söledi doktorum dogum baslamıs dedi yatıralım dedi sora yer yoktu beni eve yolladılar aksama kadar evde sancımı cektım 5 dk aralıklara düştü bulduguma sarılıyorum buarada :)) sora son anda baska hastaneye gittik orda beni yatırdılar 5cm acıklık oldugunu söyledi 24 saat içinde dogum yapmam gerektını söledi gebelikzehırlenmesi varmıs çok korktum neden olustugunu sordum bu bilinmez dedi tam olarak sabaha kadar hastanede sancı cektım eve gitmek istiyorum dedim tabi dinleyen yok eşim annem dısarda sonunda dogum basladı ıkın diye bagıryo doktor sancın geldikce sancım 5 dk bi geliyo ama daha fazla inmiyo verdiler sancıyı gene tık yok doktor ver sancıyı ver ver diyip duruyor ıkınmaya basladım 2 kez ıkındım bu sefer karnıma bastırarak ittiler bebegimi ve sonun da tatlı bebeğim dünyaya geldi bende ona bakarak agladım o ankı duygu cok baska
Kaçıncı Haftada Doğduğu: 39 hafta 1 günlükken

Genişletmek için tıkla...

erikcilekkiraz .!.:

merhaba arkadaşlarım

anca fırsat bulup doğum hikayemi paylaşmak istedim.. 25. gündeyiz bugün itibariyle, günler çok çabuk geçmiş geriye dönüp bakınca..
oğlumu 26 ocak gecesi kucağıma aldım. 24 ocak cuma günü kontrolüm vardı.. 40. haftamdaydım,gittik doktoruma nst, usg herşey normal görünüyor, sancı-açıklık filan yok .. previa oldugum için doktorumun ilk baktığı plasenta ile rahim ağzı arasındaki mesafe.. bana plasenta rahim ağzından yeterince uzaklaşmış, normal doğum olabilecek hadi iyiyiz diyor ve ben buna çok seviniyorum. herhangi bir arıza olursa :) hemen çık gel yoksa pazartesi gelirsin kontrole diyor ve beni eve gönderiyor.. bizde paşa paşa evin yolunu tutuyoruz.
eve gelip rutin işlerle gün geçiriyorum. cumartesi sabah eşim işe gitmek için uyanınca bende uyandım onu yolculayacagım.. wc ye gittiğimde nişanımın geldiğini gördüm.. ben pembe renkli beklerken o kahverengi geldi .. eşimi mutfakta yakaladım, evden çıkmadan bir bardak meyve suyu içmeye niyetlenmiş, işe gidemezsin nişan geldi her ana doğurabilirim diyorum ve yudumu ağzında bardak elinde kalıveriyor kocam :) bişey diyemeden suratıma baktı bi 30 sn kadar.. ben bir telaş duşa girip çıkıyorum, annemi uyandırıp ortalıkta koşturuyorum. nişan var ee niye sancı yok, böyle devam edecekse oo süper diyorum.. bu arada 25 ocak cumartesi saat 8.30 .. doktorumu arıyorum durumu anlatıyorum, birkaç saat evde zaman geçir diyor, olur bana uyar diyip telefonu kapatıyorum.. kahvaltı yapıyoruz saat 10 oluyor.. bu arada annem pek bişey yememe izin vermiyor doğum olursa diye.. sonrasında tekrar doktoru arıyorum hadi gel diyor, eşim, annem ve ben düşüyoruz yola.. yolda giderken diyorum bağırayım mı böyle doğuma mı gidilir, eşim de beni panikletme akıllı uslu otur diyor.. o arada şarkı söylüyorum ben '' dere kenarından geçtim, soğuk sularını içtim bu derde ben nerden düştüm bilemem bileme bilemem bilemem:)'' nerden aklıma takıldıysa bu türkü söyleyip duruyorum.hastaneye gidiyoruz ve nst usg derken saat 16.00 civarı hastaneden eve gönderiliyorum yine.. bu arada 3 defa nst'ye girdim, sancı mancı yok, 2 ayrı doktor kontrol etti,pazartesi gelirsin deyip yollandım eve.. tühh doğuramadım yine diyip eve dönüş yoluna girdik, gelirken markete uğrayıp alışveriş yapıyoruz ve ben bi dünya pasta malzemesi alıyorum, pasta çörek yapıp pazar günü olayalanacagım güya.. bu arada annemede aldıgın beyaz lahanayı sarma yapmadın yemeden doğurucam diyorum, eve gelir gelmez annem lahanayı sarıyor ve ben bi güzel öküz modunda 2 tabak dolusu yiyorum :) akşam görümcem çocukları arkadaşı filan geliyor.. yemek faslı bitip çaya sıra geldiğinde bana bişeyler oluyor .. ama kalabalık kalmasın evde diye bişey demiyorum kimseye , uykum var uzanıcam diyip kaçıyorum yanlarından.. :) saat 21.30 civarı sancılarım başlıyor.10 dakikada bir sancı geliyor, önceleri daha hafif sonra yavaş yavaş şiddetleniyor. saat tutuyorum sancılar sıklaşıyor, o arada misafirler gitti ve eşime uyu biraz her an hastaneye gidebiliriz diyorum bana inanmıyor tabi:) tv izlemeye devam ediyor, ben salonda sancılarımı yaşamak üzere eşimi oturma odasında bırakıyorum :) o arada doktoru arıyorum durumu anlatıyorum, 5 dk'ya düşünce sancın gel diyor.. saat 23.45.. artık dayanamıyorum ve uyuyakalan eşimi uyandırıp hadi gidiyoruz diyorum.. eli ayağına dolaşıyor hemen valizimizi şekerlerimizi filan alıp yola düşüyoruz.. normalde 30 dk süren hastaneye eşim sayesinde 14 dk'da varıyoruz .. hastanede kontrol usg nst sonuçlarını alan doktorumuz yanımıza gelip beklemediğim haberi veriyor, normal doğuma girebiliriz ama plasenta rahim ağzına yakınlaşmış, kanaman olursa ameliyathaneye taşımamız lazım seni, zaman sezeryan hazırlığındaki zaman kaybı bebeğe zarar verebilir Allah korusun kaybedebiliriz diyor, bu ihtimali düşünerek karar vermemi istiyor. hem benim hem doktorumun canı çook sıkılıyor bu duruma, normal olsun çok istiyorduk çünkü.. ben tabiki böyle bir riske girmiyorum ve hemen ameliyathaneye inelim diyorum. ameliyathaneye indiriliyorum ve hazırlıklar başlıyor, sorular soruluyor, benim bacaklar zangır zangır titriyor korku panik heyecan şaşkınlık herşey mevcut.. 4 saat sancı çekip sezeryana giriyorum sezeryandan çok korkuyorum ve kendimi buna hazırlamamıştım. ne zaman yemek yedin diyorlar saat 8 gibi diyorum iyi diyorlar bu arada saat 01.30 civarları.. sonda takılıyor, hiç acı hissetmedim..doktorum geldi, bütün hazırlıklar tamam anestesi doktorunu bekliyoruz, bu arada bana sürekli bişeyler soruyorlar sancılarım devam ettiği için sinirliyim artık durmadan aynı şeyleri ne diye soruyorsunuz şeklinde fırça atıyorum :) fotoğraf çekin olurmu diye konuşuyorum kim olduğunu bilmediğim görevlilerle :) telefon nerde diyor aa yanıma almayı unutmuşum diyorum :) gülüyoruz. eşim kapıda gidip ondan alın diyorum.. sağolsunlar doğum fotoğrafcısı varmış gibi fotoğraflamışlar doğumu, bebeğin bütün hallerini çekmişler.. anestezi doktoru gelip elimden narkozu dayıyor elimi çok acıttın diyorum.. sonrası yok :) bu arada odadan ameliyathaneye gidene kadar ve hatta narkozu alana kadar süreli hem eşime hem hemşirelere bende tiroid var kan uyuşmazlığı var, kan lazım olursa şunu şunu arayın diye sayıklayıp duruyorum. :) ...... hanım hadi uyanın bebeğiniz ve eşiniz sizi bekliyor sesiyle gözümü açıyorum. herşey olmuş bitmiş iyi uyumuşum ama zaten uykusuzdum:) bu arada saat sabaha karşı dörde geliyor.. odaya çıkarıldım bebeğimi getirdi hemşire yanıma yatırdı.. nasıl garip oldum ağlamak filan yok, çok kıpırdayamıyorumda ama emzirmemi istiyorlar.. ne fenaa beceremedim tabi :)
çok fazla uzadı bu hikaye kanımca:) eşim çok mutluydu bebekle birlikte bebek odasına kadar gitmiş, bakmış yeri iyi .. koşa koşa tekrar ameliyathanenin kapısına gelmiş, çıktığımda kapıda beni bekliyordu heyecan içinde.. seviyorum bu adamı..

ne diyecektim.. keşke normal doğum olabilseydi ama sezeryan beklediğim kadar kötü değildi , ilk ayağa kalkmak, yürümek zordu, ama genel olarak çok kötü geçmedi benim için.. ikinci gün bebeğimle kendim ilgilenebilecek kadar ayaktaydım, tabi oturup kalkarken uzanırken dikkat etmek gerekti ama iyiydim yani.. çabuk toparladım zaten .. 1. haftadan sonra herşey tamamen normale döndü benim için.. bu arada bebeğim 3520 gr, 53 cm olarak 26.01.2014 02.24'te dünyaya merhaba dedi, çirkin ama mis kokulu kara böcük :) 9. gün göbeği düştü henüz bir uyku düzenimiz yok, mama takviyesi yapıyoruz hala.. sütüm yetmiyor sarılık olmadı çok şükür .. ama çok gazı var ve kaka yapamıyor o yüzden de canıma okuyor benim, hiçbirşeye fırsat vermiyor, bu yazıyı bile 2 saatte yazabildim.. arada kopukluklar varsa kusura bakmayın :) herkesi öpüyorum , bebişlerimizle sağlıklı huzurlu mutlu zamanlar diliyorum herkese..

Genişletmek için tıkla...

suus .!.:

bende paylasayim hikayemizi... dogumdan iki hafta once kv bir hafta oncede annem geldi yanimiza hergun gelen tlflardan bunapmistim iyice dogurmiicam ben boyle kalicam diyidum ama dra gidincede niye hala dogurmuyorum yaa demeden edemiyordum halbuki beklenen gunden bir gun once geldi bebisim...
14ocak sali kontrolde cati kuayenesi yapti 1cm acilman var cumaya kadar dogurmazsan gel bi daha bakalim dedi dogurmadim tabiii hergun yurumeme ragmen sanci mancida kalmadi sanki cuma sabahi nstye girdim ebe bakti bu sefer 1cm hala gel sanci verelim dogurtalim haftasonuna kalma dedi tam tmm dicekken dr geldi gerek yoi hagtasonu burdayim gelirim bekleyepim dedi eve geldim annemlerpe carsiya gittik sonra gecelik aldim donuste iki bacagima ve ksiklarima krmp girip yuruyemeyine taksiyle donduk neyse aksam oldu yatti gece 3te wcye kalktim ayyy altima kcirmisim esim gormese bari diyorum ustumu degistim yine islandi dedim suyum geluyomus meger uyandirdim annemle esimi dusa giriyik diyorum annem izinvermedi usuturum diye kvyi buyuk kizimla evde birakip onceden hazirladigim dua kagitlarini paylastirip fatmaanaeliotunu suya koymasini soyleyip hast gidiyoruz ebe evdeymis onun gelmesini bekliyoruz nstye baglayip drumu ariyor sancim bebekte sikinti opmadigi icin agirdan aliyoruz dr mesai saatinde gelsin evden yormayalim adami. lagmandan sonra odamiza gidip besten altiya kadar oturuyprum annemle sonra aciklik kontrolu 4 cm ama hala sancim ypk suni sanciyi takiyor altibucikta basliyo sancilar ebe siksik bakiyor eli hep icerde ne merakiymis idrar torbamin dolu oldugunu soyleyip sonda takiyor sanki zaman gecmiyo ben bi sedyede yatiyorum esim karsimda inte giriyor cok destek oldu banq cokarada annem geliyo sanci aninda kivranip aglamama dayanamiyo garibim en son yedi bucuktaki kontrolde yedi cm acilmam olunca dr qraniyo yarim saat sonra biraz yatakta ikinmamai soyluyor ebe onparsa dogumhaneyi hazirliyor nobet degisiyo yeni hemsireper geliyo gelen bana laf atiyi nasil gidiyo diye ikinmasam demek istiyorum ki sen daha iyi goruyosun nasil gittiginu hersey meydanda saten sekiz veyrek filan catala aliyolar ikiniyorum birazfa ebe bastiriyo vee 8bucukta kizim geliyo hemen gogsume kpyuyplar anaaammm o ne ees yikiyo ortaligi dr dikisleri kontrol ediyo vs giydirip tneirar getiriyolar bicukboxcuk bakiyo suratima hastq bakici indiriyo giydiriyo beni tekkerlekli sandalyeye oturuyorum kizimidq kollarimq alip odqmizq geciyoruz ennn guzelide ablasi yarim saaat icinde geldi kosakosa once kardesine bakti sonra bana sonrada boynuma sarilip agladi bi sure ..... artik iki kizm var iki arkadasim can yoldasim vqr benim sirtim yere gepmez:-D bu arada kizim 3600 gr ve 51cm dogdu nboyumz birass kisa opcak herpade bir aydada bir iki cm anca uzamis

Genişletmek için tıkla...

erikcilekkiraz .!.:

sağol canım kısmet böyleymiş..hem normalin sancısını çektim hemde sezeryanın zorluklarını ama netice harika bir bebek olunca hiç umursamıyor insan :) Allah bize ve bebeklerimize sağlık versin hakkımızda bu hayırlıymış demekki. neticede doğumun her türlüsü zormuş ama olsun pişman değilim yine yapıcam :):)

Genişletmek için tıkla...

miniiikkelebek .!.:

mutlu hikayeler zor anlar mutlu sonlar yine huzunlendim beee :84:
bebekleriniz uzun omurlu saglikli olsun insallah
Allah mis kokulularinizi size bagislasin

Genişletmek için tıkla...