İlk gebeliğimi hatırladım baya güldüm kendime aynı sizin gibi tecrübesiz hatta ben gebeliğime kadar hiç kadın doğum doktoruna gitmemiştim e tabi alttan muayane gerginliği bende hat safada utanma bir taraftan korku bir taraftan türlü türlü şehir efsaneleri:)) sonra doktorum sezeryana karar verince beni görmeliydiniz oh ne güzel kimse görmiycek kimse bakmıycak amanın ben nasıl rahatım sonra sezeryan için yatışımı başlattım dakka 1 gooooool hemde 90dan:) hemşire elinde daha önce görmediğim uzun ince bir boruyla yanıma geldi sonda takıcam içerdekiler dışarı ben gayet rahat kolumu uzatıyorum ve işte o an!!! donunu çıkar dedi ve ben eşekten düşmüş karpuz misali dona kaldım:) bununla bitimi sandınız tabikide hayır ameliyathanede başımda bir sürü kişi doktor anesteji uzmadı hemşireler stajyerler keyifli keyifli sohpet ediyoruz ne olcakki sanki ben uyuycam onlar sadece karnımdan bebeğimi alıp beni uyandıracaklar derken doktor üzemdiki yapışkanlığı geceliği cart diye bir açtı ben anadan üryan baka kaldım sonrası malum uyandığımda yanımda dünyanın en tatlı varlığı canım oğlum herşeyi unuttum böyle arasıra hatırlayıp güldüğüm bir doğum maceram olarak anılarımda yer edindi.....