Arkadaşlar madem bugün böyle başladık, ben de iki gündür canımı feci halde sıkan bir mevzuyu paylaşmak istiyorum, hata mı yaptım, bu saatten sonra nasıl yapmalıyım fikirlerinizi paylaşırsanız çok sevinirim.
Erkek arkadaşım ilişkimizin ilk zamanlarından bu yana 5 tane çocuğum olsun filan derdi. Hatta bu aramızda şaka konusu olmuştu, biz 5 tane çocuk yapcaz filan diye gırgır çeviriyorduk. 2-3 gün önce nişanla ilgili konuşcaz, ailesi hazırlık yapıyor bizimkilerle tanışmaya gitmek için. Öyle mi olsun böyle mi olsun filan diye konuşurken bu kaldırdı pat diye;
"Evlilikle ilgili sana hiçbir zorlama yapmadım ama benim tek şartım (Allah evlat nasip ederse) 5'e kadar çocuk" dedi.
Bende böyle dikte edilen şeyleri hiç sevmem, daha önce de uyarmıştım bu konuda. Bana emrivaki ile bişi yaptıramazsın daha kötü olur çatışırız diye. Neyse baktım bu çok ciddi ben de kaldırdım dedim ki 'Şart mı koşuyorsun bana? O zaman benim de sana tek şartım mehir olarak ev istiyorum dedim.' (Daha önce konuşmuştuk, evlendikten sonra birlikte alacağımız, birlikte ödeyeceğimiz bir ev olursa o benim mehirim olsun diye)
Bu da kaldırdı dedi ki ben bunu kabul etmiyorum, bana ev al de alayım, ama bunu mehir diye beni dünya ve ahirette hesabı sorulacak bir borç altına sokmaya çalışman beni rahatsız ediyor diye.
Neyse biz biraz kırgın ve gergin bir şekilde ayrıldık, sonra ertesi gün ben bunu hazmedemim, aramadım sormadım. Tabi o da öyle. Taki dün akşama kadar. Neyse oturduk ben anlattım o anlattı filan sonuç olarak tarzını biraz daha yumuşatacağını, bilinçli yapmadığını, çocuk konusunu akışına bırakacağını, bi daha açmayacağını söyledi. Son olarak da mehir olarak ev'i kabul etmediğini söyledi.
Bi de şöyle bir durum var, bu bahsettiğim konu ancak 3-5 yıl sonra mümkün olabilir. O zamana da evli belki de çocuklu olacağız. Eee sen şimdi sana evlat veren kadından mı sakınıyorsun bunu? Ya da kendine güvenin yok boşanmaktan mı korkuyorsun?
Gece geç saate kadar birlikteydik, ama ben bunu hazmedeyorum, sabah da bunu düşünerek uyandım. Benim için mesele ev filan değil, çok şükür 8 yıldır yalnız yaşıyorum, aracımı da aldım, yatırımımı da yaptım kimsenin parasına tenezzül etmedim. Babamın parasına tenezzül etmemişim, kocamınkine mi etcem diye de söylendim.
Yani beni rahatsız eden şu, beni tahrik ettiği için böyle bir cümle kurdum ki ben hesap ödetme konusunda bile dikkat ederim. Sürekli onun ödüyor olmasına müsade etmem, rahatsız da olurum. Yani benim para pul konusunda kimseye tenezzülüm yok, az kazanırsam az harcarım kafam rahat
Ve şimdi o ben bunu kabul etmem dedikçe ben de bu şartımdan vazgeçmiyorum deme noktasındayım. Geri adım atamayacak kadar da gururluyum ne yazıkki
Eee şimdi evliliğin önüne böyle ciddi bir şart koyduk, ben mehir istedim, o da mehrimi kabul etmedi. Mehrimi vermiyor diye evlenmeyim mi yani şimdi.
Hayır niye böyle saçma konulara geliyoruz anlamıyorum ki, o 35 yaşında ben 29. Bunu yaşamış olmaktan dolayı çok utanıyorum ve çok üzgünüm.
Aslında böyle biri de değilim, beni tahrik ediyor, sonra da ben patlayınca suçlu oluyorum.
Sabahtan bu yana ne bi mesaj atmak geliyor içimden, ne bi sesini duymak. Sabah ofise uğradı o geçerken, günaydın diye. ondan beri görüşmedik.
Yani içimde tarifsiz bir kırgınlık var, herşeyden vazgeçme noktasına çok yakınım