Ilk spermiyogramdaki 0 yazısını görünce benim hiç cocuğum olamayacak dedim. Bir hafta ne yedim ne uyudum ne güldüm ruh gibi dolastım. Sonra aglamaya basladım aylarca yıllarca her adet zamanimda agladım depresyona girdim. Kullanmadığimız bitkisel ilac igne bal macun kaynatmadığımız ot kalmadı. Maddi manevi çok yıprandık. Esim ameliyat olacak diye son kalan babamın taktigı bilezigimi bozdum. Yeri geldi yemedik para koyduk kenara tup bebek yaptıracaz diye. Zeynep kamil de kosturdum haftalarca rapor pesine. Esim ameliyat oldu spermimiz cikti sukür bozuk olsa da. Raporumu aldım iki ay ugrastan sonra. Bir gece esim trafik kazasi gecirdi araba hurda oldu esimi hastanede buldugum o ani kafasının iki katı şistigini o sedyedeki halini görunce hic birseyin yasamanin bile onemi kalmadı. Şukür ki Rabbim korudu önu arkasi birbirine giren aractan sadece catlakla kurtuldu. Ben vazgectim tedaviye baslamaktan onun bakımını üstlendim kaldir yedir yika derken iyilesmeye başladi ve adet oldum. Ama icimden hic tedavi olmak gelmiyordu zerre kadar. Esim israr etti iyilestim başlayalim diye başladık ve bugun pozitifi aldik.
Hepimiz ayrı dertlerle ugrasıyoruz ve eminim ki siz anlatsanız agzim açik kalacak bu belkide birsey degil. Bu imtihan çok çetin ve bir tek bu da degil daha neler neler var yanında. Ama bunlari niye anlattim ben sakin üzulesiniz diye degil. Ne kadar uzun senelerce sürse de ne kadar acı olsa da sonunda bir yerde bir mutluluk var ve Allaha sıgındikca kaç kez düşsekde o bizi kaldırıyor. Umudunuzu bitirdiginiz yerde o tekrar umut veriyor. Esim olmadiktan sonra çocuğum olmus ne olmamıs ne demeye geliyorsun hayatinda ilk siraya çocugu koymuşken. Hersey geçici. Ve hicbir sey olümden daha acı ve geri dönulmez degil.
Hepinize ayrı ayrı minnettarım insallah en kisa zamanda saglıkla esleriniz ve ailenizle bebislerinize merhaba dersiniz

