zeyzey3428
, inan bu ara bu konularda benim de canım sıkkın. Seninkinden biraz daha farklı aslında. Ben şu an haftanın 3 günü işe geliyorum, pazartesi, çarşamba ve cuma. Çok şükür bakıcımla da gayet iyiyiz, bebeğim de çok mutlu ama tek bir sorun var. Bakıcım çocuklarını okula bıraktıktan sonra geliyor, bu da saat 9buçuk- 10 arası demek. Ben ise evden 8de çıkmak zorundayım. Bu sürede benim annem baktı. Kayınvalidem ise yazlıktan dün döndü, pazartesiden itibaren o bakacak evlerimiz onlarla daha yakın olduğu için. Dün gece 9da annem aradı, çok ağır grip olmuş gelemeyeceğim dedi. Kayınvalidem yaşlı sonuçta yol yorgunluğu, gelemezdi. Ofiste bugün yalnız olacağım, ortağımın işleri var geç kalmayayım diye eşime dedim, sen geç git işe diye. Mümkün değil dedi. Sap gibi kaldım ortada 3 aylık çocukla.
Bir taraftandan da ortağımla problem oluyor işe gelmediğim zamanlar. Evden de işi takip etmemi bekliyor ama 3 aylık bebekle bunu yapamayacağımı anlatamıyorum.
İş yerinde erkek gibi çalışmam, evi ise kadın gibi idare etmem gerekiyor. Annelik ise tamamen full time..
En son ortağıma eşinden evde ne bekliyorsan benden de aynısı bekleniyor, ben senin gibi eve gidince ayağımı uzatıp yatamıyorum dedim.
Yoruldum.. ve çok sinirim bozuldu..
Eşime de kızdım. Saati gelince o çekip kapıyı işe gidiyorum diye çıktı yine, bekleyen bendim. Allahtan bakıcıma rica ettim erken geldi. Sanki benimki iş değil..
Anneme kızdım, akşam 9da mı söylenir hasta olduğu diye.
Ama hiç birine hiç birşey söylemedim. Sabır çektim sadece.
Velhasıl, evli de olsan çocuklu da olsan ailen yanı başında da olsa, eşin çok ilgili ve yardımcı da olsa.. Affına sığınarak söylüyorum, önce kendi g.tüne güveneceksin.. Zaten biliyordum bunu, hayatım boyunca bunu unutmadan yaşadım, şimdi de sağlamasını yapıyorum.