- 27 Ağustos 2016
- 1.448
- 1.743
- 133
- 31
bak nasıl bişey biliyor musun, ben duygularımı yazdım dayeniki yazıda normalde eşimin iyi oldugu yönleri var tamamen suçlu diyemem hata tek ondada degil anladınmı şizo gibi bişey oldum saatlerce dertleşcem birine ihtiyacım var hiç kimsem yok bu şehirde gurbetteyim ne bir arkadaş ne bir dost ne bir kapımı çalan insan adeta eşimin ailesi ve eşim olarak sınıflandırılmış durumda hayatım sabahtan akşama kadar konuşaak insan bulamıyorsun duvarlarla konuşuyorsun resmen akşam gelince ablasına çok düşkün 6 görümde var bide onlara gidiyoruz saatlerce oturuyor eve geliyoruz sabah işim var hadi yatıyorum diyor yatıyor, bir sarılma yapamıyorum sohbet yok tamam belki çok titiz bazı şeylere yetemiyorum ama kadınlıgımdan ona olan ilgimden biran olsun azalma olmadı dahada arttı pazar günü 1.nci yıl dönümümüz diye her gün bir süpriz çıkıyor karşısına biliyorum o bişey yapmadı fırsat bulamayıp takılmıyorum buraya sadece sıcak gülüş biraz ilgilenme ben hep bagırdıgımda agladıgımda veya şikayetçi oldugumda ilgilensin istemiyorum çok konuştuk inan düzeldi herşey yeni bir hayat dedi ama hiç göremedim belkide çok şans verdim Artık pek bir esprisi kalmadı sözlerimin karşısında anlamıyorum Ama bu hebege yetebilcekmiyim, annelik duygusu iyi bir anne olacakmıyımlar zaten yoruyorken birde bu üstüne artık gücümü yitirmişim gibi hissediyorum