- Konu Sahibi angel5angel
- #39.301
Selam canım.
Ben üçüne de tek başıma bakıyorum. Bu bebeğim 27 günlükken annemin omzu kırıldı 20 gün ona da ben baktım. 5 hatta 10 gün evden dışarı cikmadigim oluyor.
Büyük kızım 1e başladı bu sene sabah 7de onu kaldır hazırla okula gonder, sonra ortancanin altını degistir, küçüğün altını değiştir, ortancaya kahvaltı hazırla onu yedir, bebegi emzir, onları eglendir, dönüşümlü olarak bir birini bir diğerini uyut, sofra topla, yemek hazirla.... ...derken büyük kızım okuldan gelince odevleriyle ilgilen...
Sonra 3unu bir arada eglendir...
Böyle böyle geçiyor günlerim.
Yazarken yoruldum ama yaparken artık yoruldugumu düşünecek an dahi bulamıyorum :)
Zorlanıyorum kuşkusuz. Ama hiç pişman olmadim tek tek kucağıma alıp opup kokluyorum... ...her birinin kulağına "iyi ki dogurmusum sizi annem... ...iyi ki benim yavrum olmuşsunuz" diyerek severken buluyorum onları.
Birini severken diğer ikisine bakıyorum göz ucuyla, onlar da bana bakıyorsa mutlaka onlarla da kucaklaşmak için yanima cagiriyorum ısrarla. Gelmezlerse uzaktan öpücük atıyor "canım yavrum benim" derken sevgiyle bakıyorum.
Bizimkiler kız çocuğu olduğundan mıdır bilmem duygularını söyleyerek yol gösteriyorlar bana. Mesela büyük kızım "ben okuldayken siz evde çok egleniyorsunuz, benimle çok az ilgileniyorsun" diyor bazen. Gün içinde yaptıklarımızı anlatıyorum. Sonra diyorum ona "haklısın annem ben de seninle daha çok oynamak istiyorum. Yakalamacilik oynamaya ne dersin? Hadi siz kaçın ben sizi kovalayim." alıyorum eylül bebegimi kucağıma 6.5 ve 2 yasindakiler kaçıyor biz kovaliyoruz :)
Ya da açıyorum bir müzik oynuyoruz hep beraber :) sakarya kocaeli ucayak horon favorimiz
Ortancam da bana beraber dinlediğimiz şarkılarla mesaj veriyor. Ufaklığım kucagimdayken (Barış manço) "alla beni pulla beni al koynuna yar" şarkısının nakaratini söylüyor :) "beni de kucağına al" msji veriyor yavrum. O da bebek sonuçta sadece 2 yaşında. Alıyorum hemen kucağıma diğer omzuma. Bir birini opuyorum bir diğerini... Sonra bırakıyorum onu yere "hadi annem mutfaga kaç ben seni kovalayim" diyorum. Gönlü oluyor.
Büyük kızım kendisi uyuyor. Ortancam benim hazırladığım sütü ben yanında ona kitap okurken yatağında keyifle yudumlayarak uykuya hazırlanıyor. Kitap ile süt aynı anda bitiyor. Sonra kitabı o alıyor eline. Anladıklarını bana özetliyor. Ortalama 1.5 saat süren bu süreç sonunda bir saga bir sola dönerek kendisi uyuyor. Benden başkası ile (babasi da dahil) uyumayi reddediyor. Ufakligim da kucagimda suyun üstünde dalgalanir edasıyla kucagimda gezerken uyuyor. Bu da 1-2 saati buluyor. İki bebegimin uyku saatlerini dönüşümlü ayarlamaya çalışıyorum. Mümkün olduğunca birebir vakit geçirip bireysel ihtiyaçlarına uygun oyunlar kurmaya çalışıyorum.
Mutfakta iş yaparken onları da yaptığım ise katiyorum. Bazen mercimeği suzgece koymasını istiyorum benim için, bazen ıspanak yikamasini, bazen de corbayi karıştırmasını...
Geçenlerde parmak boya aldım, koydum önlerine... İki abla boyadilar istedikleri gibi. Sonra baktım üst baş boya içinde, koydum önlerine ılık su dolu legeni, çıkardım boyalı giysilerini, sabun da verdim "haydi yıkayın bakalım kıyafetlerinizi" dedim. İnanılmaz mutlu oldular. 1 saat boyunca çok eğlendiler. Elleri temizlendi. Kiyafetlerdeki boyanın kabasi temizlendi. Ben de onların eglencesini keyifle izleyip, boyasi akıtılan kıyafetlerini yikanmayi bekleyenlerle birlikte makineye atıp yikadim.
Eğlencelerimiz böyle şeyler bizim.
Ben de keyif alıyorum onlarla ilgilenirken.
Heyecan dolular.
Öğrenme heyecanı...
Topluma iyi bir insan yetiştiriyor olmanin sorumluluğunu hissediyorum omuzlarimda.
Bu ağır yükün altından kalkmanın tek çıkar yolu, onlar için yaptiklarimdan keyif almaya çalışmak ile buldum.
Şu aralar full-time anneyim:) İşimi severek yapmaya çalışıyorumkabul ediyorum kolay değil 3minik patronun üçünü de her an mutlu etmek. Ama elimden gelenin en iyisini yapmaya çalışıyorum. Amacım her biri kendisini diğerlerinden daha az sevildiğini hissetmesin. Onlar benim en büyük eserim, bu hayattaki en değerli servetim olacaklar.
Allahım tüm yavrularimizin güzel mutlu günlerini göstersin. Acılarını göstermesin.
Kıskanması çok doğal. Sabiha paktuna keskin "çocuk annesini ayikladigi fasulyeden bile kıskanır" diyor. Ama çocuklarımızı kardeşini kıskanıyor olmakla (en azından yanlarinda) etiketleyip aşagilamamayi da tavsiye veriyor. Benim büyük çocuklarımın yanında kıskanıyor konuşmalarının yapılmasına müsade etmiyorum. Lafı değiştiriyorum. Şimdilik bir düzen tutturduk.
Bana verdikleri mesajlara odaklı, duygusal ve bedensel ihtiyaclarini gidermeye çalışıyorum. Yaptığım başka da birşey yok.
Haaa sartellerimin attigi olmuyor değilbin pişman önlerinde diz çöküp beni affetmelerini istiyorum. Çünkü öğrendim ki bir insanın kisiligi en çok zarar gördüğü insanla bir arada yaşamak zorunda kalırsa bozulurmuş.
0-3 yaş arası güzel hisler, sonrası güzel hatiralar edinmeleri tek hedefim.
Canım yazını okurken resmen kızıma tekrar tekrar sarılıp opesim geldi . Okadar güzel içten yazmissinki icime işledi resmen. Kendimden utandım bir tanecik bebeğim var ve şikayetler bitmiyor.Allahım herkesi iyi kıymetini bilen annelerden eylesin inşallah. Ayrıca takdir ederim seni. Ne güzel sevgi saygı ile büyüyen nesiller oldukça kimsenin sırt yere gelmez .Çocuklarımıza sağlık sıhhat versin Rabbim.
salı günü dönüyoruz.
