Kızlar mesajlarınızı okudum ve yalnız olmadıgımı anladım.sanırım cogumuz benzer sorunları yasıyoruz.ben de esimle bazen eski günlerimi özlüyorum yan komsu yeni evli gülüsmelerini duydukca icim bir garip oluyor..ne güzel bizde önceden böyleydik simdi nasıl olduk diyorum..eskisi gibi olmak istiyorum ama suanda mümkün degil gibi.sürekli esime kızıyorum aileme karsı davranısları, beni anlamaması bu süreçte, sürekli didismelerimiz, ego savaslarımız bemi cok yıprattı.bir de bebegimiz sürekli aglıyor yemegi sırayla yiyoruz haftasonları, bebek uyurken ellerimizde cep telefonu muhabbet cok cok az, tabiki mutlu anlarımızda var ama sanki esim benden uzaklasmıs gibi hissediyorum birde sacma sapan düsüncelerim de var acaba isyerindeki bakımlı kızlar ilgisini cekiyormudur flortlesmeler oluyormudur vsvs ama ona asla yansıtmıyorum.belki tamamen bu sürecin getirdigi düsünceler bunlar ama böyle düsünüyorum yapcak bisey yok..