- 31 Mayıs 2017
- 6.106
- 9.087
- 148
Tablo için teşekkür ederim canım çok makbule geçti. Birini yemiyorsa mutlaka öbürünü yiyor, demek ki alıyor gerekli vitamini, minerali.. Çok da araştırıyorum aslında, aklıma gelen her gıdanın besin değerini inceliyorum hemen internette.
Aslında mevsime uygun sevdiği şeyler oluyor, içten içe hissediyorum kendisine yeteni yediğini ama hasta olunca da üzülüyorum, bir şeyler eksik kalıyor diye... Fotoğrafları da gördün, çok zayıf.. Ki vücüt kitle endeksi konuşuyor (yaşına göre %3-%10 aralığında)...
Neyse.. Sadede geleyim..
Simayla yemeğe oturup ona da sesleniyorum aynen dediğin gibi. Bizi yalnız bırakma gel diyorum. Bazen geliyor, bazen inat ediyor, aç değilim diyor.
Kaşık uzatma işini bırakayım diyorum, veriyorum eline, 3 kaşık yiyor, dökülünce stres olup (bu da benim hatam, çok küçükken uyarmaya başladım dökme diye, annem sağolsun beynimize nasıl soktuysa artık) yemeyi bırakıyor. Dökülsün oğlum hiç önemli değil, sileriz desem de nafile, bırakıyor kaşığı.. Yapamıyorum sen yedir diyor bazen. Bazen de doydum, gidebilir miyim diyor..
Hep diyorum ya, ben kızımla anne olduğumun farkına vardım.. Gerçekten de öyle.. Oğlumun bakıcısıydım sanki.. Yeterince empati yapamadım, iyi araştıramadım... Sonra çocuk büyürken sorunlarla karşılaşınca eksik kalan bir şeyler olduğunu gördüm, daha çok okumaya, araştırmaya yöneldim.
Burayı zaten okuyordum, bu sefer üye oldum, iyi ki de oldum.. Başkasının açtığı konularda hataları kolaylıkla görürken kendimi sorguladım.. Ben nasıl yapıyorum, doğrusu nasıl olmalı...
Uzun lafın kısası, danışmak iyidir.. Farklı bir bakış açısı görmek, yararlanmak iyidir.. Allah senden razı olsun, çok şey öğrendim anneliğinden.. Her gün yeni şeyler öğreniyorum bu yaşımda :)
-----------------------------------
Ve günün olumlu gelişmeleri;
* Bu sabah kızım emdi, uyudu. Ben de onunla uyudum. O uykusunu alıp kalktı oyuna daldı, abisi geldi oturdu onun yanında (elinde telefon bile olsa), eşlik etti kardeşine.. Ben yarım saat daha uyudum(gözlerimi açamadım bir türlü)
* Kalktım kahvaltı hazırladım, oğlum ilk defa bir bütün yumurtadan pişmiş omleti bitirdi (çok mutlu oldum, güzelce tebrik ettim, o da sevindi). Yanında kapya biber, peynir, çayla dolu dolu kahvaltı etti.. Bu güzel tablodaki olumsuz noktalar - telefonda oyun oynuyordu ve yine ben yedirdim.
* Kahvaltıdan sonra oğlum kardeşine göz kulak olurken ben de duşumu aldım :)
------------------------------------
Gördüğün gibi şu an aslında en büyük problemim telefonda oyun konusu.. Yavaş yavaş azalttırmaya çalışıyorum, gezmeye çıkarıyorum, kardeşiyle oynatıyorum. Ama ilk fırsatta yine yapışıyor. Bir kaç kırmızı çizgisi var arkadaşın: telefon, içecek, dondurma... Kafaya koydu mu önünde durulmuyor... Tuttuğunu koparıyor mutlaka.. Pitbul mübarek...
Benim kendimle olan kavgam, yemek yapamadığımı bildiğim için uzadıkça uzuyor.. Yetemiyorum diye yiyorum kendimi.. Yahu insan ocağın karşısına dikilip ne pişireceğine 1 gün olsun tek seferde karar veremez mi? 50 kere dolabı açıyorum, kileri inceliyorum, buzluğa bakıyorum, tariflere bakıyorum.. İyi ki internet var, pratik bir şeyler bulup yapmaya çalışıyorum. Herkesin 15 dakikada çıkaracağı işi benim en az 45 dakikada yapıyor olmam da tuzu biberi...