şu yemek işi zaten benim için o kadar zahmetli bir iş ki :) ( ne tembelmiş dicek millet de :) ) şimdi her gün, olmadı 2 güne bir çocuğa yemek yapıyorum mecbur, Allahtan aynı yemekleri yiyecek çağa geldi de , neydi o ilk zamanlar ona ayrı bize ayrı yemek yapma işi...oğluma hamileyken de, lohusayken de, lohusalıktan sonra da üst katta kayınvalidem olduğu halde ondan pek yararlanmamıştım, şimdi bunda akıllıca hareket edicem, yardım edelim diye teklif etmeseler de ben talep edicem

hiç olmadı acıkınca çıkıp ne yemek var deyip yemeği orda yicem, en azından 2 saat oğlumu yukarıda onlarla oyun oynaması için bırakıp, bebiş uyurken uyucam filan diye planlar yapmaya başladım, en azından nefes alacağım zamanlar oluşturmaya bakıcam. çünkü oğlumda gördüm birilerinden yardım almayınca ya da görmeyince tahammül sınırı çok düşük oluyor insanın, tükenmişlik oluyor, çocuğa yansıyor direkt, herşeyden önce ben, ben dicem bu kez..
senin var mı yakınlarında yardımcı olabilecek birileri