Bir şey itiraf edeceğim açılın

Saat 2.36 ve ben şu an kızımın krizi tutmasın diye koydum ayağıma sallıyorum

Biliyorum güzel bir şey yapmıyorum ama ağlamaya başlayınca saatlerce susmadan ağlıyor. Emmiyor, kucakta durmuyor, kendini arkaya arkaya atıyor, sesi kısılıyor ve çatallaşıyor bağırmaktan. Çok hırpalıyor kendini diye deneyeyim dedim ve şu an tıslaya tıslaya hafif uyuyor gibi ama en azından ağlamıyor.
Günlük belli bir kriz süresi var ve genelde akşam 9-12 arası geliyor ama bu akşam ara ara emzirerek-az ayakta-çoğunlukla kucakta hafif pışpışlayarak uyuttum ve ağlamadan atlattırdım o saati. 2'ye çeyrek kala uyandı emdi, uyur dedim uyumadı 2 dk pıs pıs kundağını çözmeye çalıştı ve bastı yaygarayı. Eyvah dedim uyumayacak. Kucağıma yatırmaya çalıştım, ayakta gezdireyim dedim olmadı çığlık kıyamet bağırınca en son dedim dur bakalım sallayınca susacak mı. 5 dk kadar direndi uyumamak için ama şu an sakin sakin yatıyor.
Evet ayakta sallamak iyi değil ama napim kızlar akıl verin, o öyle sesi kısılana kadar bağırınca inanın amuda kalk evi gez deseler yapacağım, öyle çaresiz bırakıyor. Hiçbir şey susturmuyor saatlerce bağırıyor hiç kesilmeden.
Aramızda hiç sallamadan yatağında (emzirmeden hatta) uyutmayı başaranlar var, onları tüm samimiyetim ile gönülden tebrik ediyorum ama benim çocuklar 4 ay kolik krizleri ile beni bitiriyor, yaşam enerjim sönüyor valla çaresizlikten. Ne işe yararsa onu yapmak zorundayım şu an, kendini hırpalarken onu izleyemiyorum karşıdan. İlk kızım da bir süre kendini böyle ayakta sallatmıştı, sonra kendi istemedi, bıraktık. Hiçbir bebek sonsuza kadar kendini sallatmaz herhalde, şu ilk 3-4 ayı atlatsak sonrası daha kolay olacak inşallah.
Evet şimdi ayakta sallayan varsa itiraf etsin ve beni bu doğruyu yapmıyor olmanın verdiği vicdan azabı ile yalnız bırakmasın. Varsa bunun yerine yapabileceğim kriz anı kurtarıcısı, onu da diyebilirsiniz. Hazır daha alışmamışken ayakta sallanmaya, onu koyalım yerine.
Çenem düştü evet gece gece, bitti bu kadar