Yakın bi arkadaşım doğum yaptı şubatta. Bebek görmeye gitmedim kıyamadım. Israrla çağırdı ama gitmedim. Bebek 3 aylık olunca açık havada ayak üstü 10 dakika gördüm. Uzaktan sevdim bebeğini.
bizimkiler de tam tersi. Gelip koklamak istiyorlarmış bebeğimi. Deliriyorum.
Bizimkiler gelip gitse yine rahat olurum bir nebze. Ama cuma günü gelecekler salı gününe kadar burada kalacaklarmış.
bebeğimi aldım gidiyorum ben diyemiyorum. Desem aramız ciddi derecede açılacak kayınvalidemle. Kadın etrafımda dört dönüyor. Yemeği bi ağzıma tutmadığı kalıyor. Hep çok iyidir bana karşı. Evden de bebeği kaçırmış gibi olacak gidersem. Ne yapacağımı bilemiyorum. Eşime de çok kızıyorum. Kestirip atamıyor. Tutturdu bebek kendini toplasın. Cumartesi gidelim diye. Ben o kalabalığa bebeğimi bi kere sokarsam kaç gün kaldığının ne önemi var ki.
haftasonu kalabalık yüzünden benim ya da bebeğimin başına bi şey gelsin yemin ediyorum boşarım seni dedim. Ki yaparım da. Bir gece sarılıktan hastanede yattı ben öldüm.
İlk günler zor geçiyor canım. Daha iyi olursun inşallah
İyi yapıyorsun. Az da olsa bol bol emzir. Öyle öyle çoğalacak sütün. Ben hastaneden eve gelince humana çay aldım. Çok faydasını gördüm. Doktorum önermişti. Bir de asidi kaçmış maden suyu önerdi dün.
Yok artık ya
resmen vicdansızlık kayınvalidenin yaptığı.
bende oturup ağladım bi güzel. Anne baba yok başımda. Olsalardı böyle olmazdı diye. eşim beni yoruyor gerçekten kestirip atamıyor hep arada kalıyor. Sıkıldım onun bu huyundan.
doğumda çok zorlandım asla bi çocuk daha yapmam diyordum ama yapıcam. Kızım ilerde yalnız kalmasın. Ben yalnızım bari o yalnız kalmasın şu hayatta.