Günaydın,
Zurnanın öttüğü yere çabuk geldin canım sen... Ooooo o laflar hiç bitmez. Sırf o günleri tekrar yaşayacağım korkusu ile çocuk düşünmüyordum inan... Amaaaa tecrübe herzaman insana ders veriyor.. Şimdi ikinciyi yaşayacağım Allah nasip ederse kimsecikler umrumda değil. Ne ağladım ne üzüldüm kendimi harab ettim ama değmezmiş. Geç anladım,kendime de çocuğuma da zararım oldu çok. Şükür akıllandım..
Çocuğum tersti mecburen sezeryan oldum vay benim kolayıma gelmiş hemen kabul etmişim sezeryanı.
Göğüs ucum yoktu ,çocuğum emmeyi red etti ağlaya ağlaya perişan olduk ikimizde, aman mama benim kolayıma gelmiş uğraşmamışım.. Her gelenle yatak odası ziyareti yapardık soyunurdum çocuk ağlamaktan morarırdı millet emzirtmeye çalışırdı kanter içinde kalırdım sonu kavga ile ve mama ile biterdi. Doktor kalça çıkığı var dedi çift bez bağlattı 2 ay her gelen açıp çocuğun bacağını ölçer ahhh vahhh evet var derdi ben gece gündüz ağlardım... Lohusa psikolojisi ile normal doğuramadım , emziremedim , sakat çocuk doğurdum diye aylarca kendimi yedim bitirdim.. Şimdi hepsini gözlerim dolu hatırlıyorum. Kızım hiç birşey yemez doğru dürüst çok seçicidir ama karakteri bu ben kabullendim. Ama etraf hala konuşuyor takmıyorum artık.
Şükür 9 yaşına geldi evet zayıf ama şükür sağlıklı, çok akıllı ve başarılı, saygılı,edepli, yaşına göre olgun ve anlayışlı bir kız oldu.
O nedenle hele şimdi görsünler beni bakalım laf edene taş üstünde taş bırakacakmıyım.. Bir damla da gözyaşı dökmeye niyetim yok..
Benden size tavsiye o ruh hali ile insan uygulamakta zorlanır ama kimseyi takmayın gerekirse kırın kırılmayın.. Çocuğunuz en çok sizin kıymetliniz.