Çok teşekkür ederim canım , iki kızlarımın arası 2 yaş onları okadar çok zor büyüttüm ki anlatamam ikiz olsalar öyle olmazdı eminim , ara verdim uzun süre büyük 13 diğer 11 yaşında biri lgs ye girecek diğeri de ergenliğe girmek üzere yoğun okul ve sınav tempoları var fiziki açıdan benden artık bağımsızlar banyo yemek giydirmek vs işleri yok, amaaaa sınav stresi öfke atakları kardeş kavgaları yapmaları gereken sorumlulukları yapmamaları ertelemeleri arkadaş ortamlarını ayarlamak iyi aile çocuklarıyla arkadaş olmalarını sağlayıp arkadaşlarının aileleriyle de muhabbet etme durumunda olmak , say say bitiremeyeceğim sorunları okadar çok ki gönlüm yoruluyor onların o sorunlarına çare olmaya çalışmaktan eşimle çocukların arasında kalmaktan yoruluyorum. İnanın ruh ve gönül Yorgunluğuma bebeğimin sürekli kucak istemesi ağlaması eziyeti ilaç gibi geliyor onu kucağıma alınca sarılınca yüzünü güldürünce o seslerini duydukça diğer sorunlarım tüy olup gidiyor üzerimden pamuk gibi oluyorum , ama beden de ben buradayım diyor tabi halsiz bitkin düşüyorum her yerlerim ağrıyor . Aklama öovukalr geliyor anne süt gibi oh mis mutlu , inan Evde anne mutsuzsa herkes yaşayan ölü gibi geziyor eşim eve geliyor suratıma bakıyor çovukalr okuldan geliyor telaşla hepsi okulda olanları anlatıyor derslerini öğretmenlerini anlatıyorlar heyecanla yüzüme bakıyorlar allahım ahtapot olsam anca bu kadar olurdum . Üç çocuklu olduğumu dibime kadar hissediyorum inanın ki

bi de o halde her gördüğünde sana gelicez bi bizi alamadın bakmpandemi de bitti diyenler oluyor mu haftada bir misafir ağırladım resmen iki kez üst üste sonra hasta oldum üç gün yattım ikram temizlik derken yorugunluktan


diğer çocuklarımın nasıl büyüdüğünü anlamamışım sanki zaman hızla akıp geçti şuan ki sloganım ; Yaşadığın an en güzel an