Son öğle uykusuna kaçta yatıyor, sabah kaçta kalkıyor? Bunlara dikkat etmek çok önemli, gerçekten etkiliyor. Ben artık ikinci çocuk olunca alıştım, burada yazmıyorum ama ben de yatırıyorum, uyanıyor. Gidiyorum geri uyutuyorum. Bazen uyutamıyorum. Gücüm yoksa hadi gel biraz ana kucağında otur diyorum. Henüz kendi kendilerine uyumayı bilmiyorlar, bu yüzden defalarca uyanmaları oldukça normal. Çoğumuzun bebeği bu şekilde. Kendinizi yalnız hissetmeyin.8-9 da uyuyor diye biliyorum çoğunu, elbette uyanıyorlar ama gece uykusu neticede. Benim bebeğim şu an uyuyor mesela ama 30 dkyı doldurunca uyanacak tamamen, ne yapsam da uyumayacak bu şekil gece 2-3 edeceğiz. Gerginliğimin sebebi bu durum aslında, yoksa mıkmıklanması vs değil. Gece uykusuz olunca gündüz çok daha zor olduğu bi gerçek tabii ama diğer çocuklar gibi max 9-10da gece uykusuna yatsa ben de bir nefes alacağım. Kendim uyumak için onun uyumasını bekliyorum bir yetişkin olarak. Vakitlice uyusa, bir bardak çay içip sonra da kestirsem her türlü mızmızlığına katlanacak enerjim olacak. Önceden öyleydi mesela 9 gibi uyur 1-2 gibi emmeye kalkardı sonra 5te tekrar ama böyle çooook mutluydum. 4.aydan sonra perişan olduk. Her gün daha kötüye gidiyor. Gece 2de de yatsa en azından geç kalkıyor, devamında uyuyor diyordum artık onu da kesti. 3te uyudu bir saat sonra yine kalktı ve 8e kadar boğuştuk. 5 yeğenim var inanın ailecek görmedik böyle bir şey. Beşikte yatırmak asla seçenek değil, kendinizi parçalasanız yatmaz. Eşimle 6 aydır ayrı yatıyoruz, evliliğim yıpranıyor bu şekilde ev arkadaşı olduk adeta
Benim bebeğim de 4. Ay öncesi ilk uyuduğunda uzun uyuyordu, hakikaten dinleniyordum ama 4. Aydan sonra kalmadı böyle bir şey. Bazı geceler gece 3’de (bu birkaç ay önce 5’deydi) uyanıyor. O zaman bir önce gün uyku düzeninde nerede hata yaptım diye düşünüyorum. Yorgun düştüğünü tahmin ediyorum.
Gece 2’de uyuduğundan bahsetmişsiniz. Büyük oğlumu o saatlere kadar uyutamazdım ama tamamen hata bendeymiş. Ne zaman iyi bir uyku düzeni kurdum, yaşına uygun aralıklarla uyuttum, o zaman evet gece sayısız uyanıp emdi ama erken uyudu.
Hepimizin bebişi biricik ve doğal olarak mizaçları farklı. Benim küçük bebiş abisine göre daha sakin yapıda, kimi bebiş belki daha çok ağlayarak ifade ediyor kendisini. Birbirleriyle kıyaslamak ve en zoru benim bebeğim demek kime ne fayda sağlar ki? Daha kötüsü düşüncemiz davranışlarımıza, ruh halimize de yansımaz mı?
Örnek olarak kendi hayatımdan paylaşacağım belki yalnız olmadığınızı gösterebilirim. Büyük oğlum doğduğundan beri salona gidip TV izlemişliğim yoktur. Uyanmasın diye nöbet tutardım karanlık odada. Şimdi küçüğün yanındayım. Uyuduğunda duvara bakmak bazen daha cazip de geliyor :) eşim bebekle aynı odada yatmak istemiyor işe gittiği için. En az 2 sene ilkinde ve şimdi yine ayrı yatıyoruz. Eve yeni bir üye katıldı, her şeyin aynı olmasını bekleyemeyiz. Bunları bir tek siz değil, hepimiz yaşıyoruz. Sizin belki daha zordur, ama kimse için kolay değil inanın. Yeni hayatımıza uyum sağlamanın yollarını arayacağız ve bulacağız.
Şunu da söyleyim. O uyumayan bebek şimdi tek başına yatağa çıkıp uyuyor.