Dün akşam eşim mesaiye kalacağını söyledi, "8 gibi çıkarım" dedi. Ben de eve gittim, yemek yaptım ve beklemeye başladım. Saat 8'e doğru aradım, gelirken süt almasını istedim. Bu arada işlerinin çok az kaldığını ama müdürünü eve bırakacağı için gecikeceğini söyledi. Ben de yemeğimi yiyeyim en iyisi, aç aç beklemeyeyim dedim. 1 saat sonra müdürü (aynı zamanda benim de müdürüm) aradı, "Ben kocanı rehin aldım, müsaadenle biraz dertleşeceğiz" dedi. "Tamam" dedim. Saat 10 oldu yok 11 oldu yok. Ben kocam süt alsın gelsin diye beklerken marketler de kapandı tabi. Gece 1'de geldi eve, "Süt aldım, getireyim mi" diye uyandırdı beni. Ne uyandırıyorsun, ne güzel uyuyordum işte. Bu sefer saatin ne kadar geç olduğunu farkedince sinirden uykum kaçtı. "Bu benim ilk bebeğim, seninse ikinci. Bu bebek için benim kadar heyecanlı olmamanı anlayabiliyorum ama neden böyle davrandığını anlayamıyorum. Geç kalacağını haber vermek için bile kendin aramıyorsun, müdürüne aratıyorsun. Bilseydim kendim alırgelirdim sütümü de" dedim. Özür diledi. Ama benim çeşmeler açıldı bir kez, ağlamaktan nefes alamıyorum. Bebiş bile huzursuz oldu, tepinip duruyor. O tepindikçe daha doğmadan bebeğimi de beni de bu kadar üzüyorsun, sen bu bebeği haketmiyorsun diye düşünüp (bu kısmı söylemedim ona) daha da çok ağlıyorum. Ağlarken ağlarken uyuyakalmışım. Olay bu. Şimdi lütfen birisi bana aşırı tepki gösterip göstermediğimi söyleyebilir mi?