26 yaşına b.k var gibi sırtıma yüklendiğim bi ton sorumluluk, kötü giden bir evlilik ve sonunda bi de boşanma sığdırdım. Sendrom yaşamaya vakit olmadı, belgesellerde gördüğümüz yaralı hayvanlar gibiydim iyileşmek için kendimi korumaya aldım

Hislerinizi anlıyorum kızlar da yine de daha kötüsü olabilirdi böyle de düşünün, ben de yaşadıklarımın acısı bi yandan sürerken daha kötüsü olmadığı için, kaldırabildiğim kadarını yaşadığım için şükrettim.
Kosa ömrümün bana öğrettiği çok şeyden ikisi sağlıklı olmak ve yerinde saymamak. Sağlık çok önemli bişeymiş o varsa gerisini bir şekilde halletmek için motivasyonumuz oluyo. İkinci olarak, o yerinde sayma geç kalmışlık hissini pozitif yönde değerlendirin kendinize bişeyler katın hem maddi hem ruhsal yönden. Ruhunuzu beslemeyi de unutmayın
Ben de 28 yaşındayım düzgün bir insanla karşılaşmayı güzel bir aile olmayı sevmeyi sevilmeyi ben de istiyorum allah hepimizin gönlüne göre versin