- 29 Mayıs 2016
- 4.622
- 5.328
- 88
- Konu Sahibi sersemsinem
- #41
Gel tatlım gel dertleşelim. Bende bir çocukla boşanıyorum ama kendimi çok iyi hissediyorum. Enerjimi paylaşalım
Aşağıdaki videoyu izleyerek sitemizi ana ekranınıza web uygulaması olarak nasıl kuracağınızı öğrenebilirsiniz.
Not: Bu özellik bazı tarayıcılarda mevcut olmayabilir.
desteğiniz için çok teşekkür ederim, insan böyle zamanlarda benzer yaşanmış hikayeleri dinlemek istiyor.şimdi benzer konulara aynı şeyi yazıyorum gibi olacak ama benziyor biraz durumlarımız güç bulman için tekrar rekrar yazmak sitiyorum..
1. çocuğum bir yaşına gelince ikinciye hamile olduğumu öğrendim.
etrafı dolandırmış falan filan eski eş oralara girmeyeyim.
biri 6 aylık biri 2 yaş baba evine döndüm ve çalıştım hemde gidişat kötüye gitmeye başlayınca bebeğim 2 aylıkken başladım çalışmaya hemde süt izni kullanmadan süt sağma makinası aldım borçla ve bu şekilde 6. aya kadar emzirebildim.
baba evine dönününce hemen bi bakıcı abla ayarladım 600 tl ye uygun oldu fiyatı çünkü annemde evde olacaktı ama hasta olduğu için çocuğa bakamıyordu fazla..
böylelikle çalıştım 1 yıl idare ettik.. herşey rayına girdi boşanma davası anlaşmalıydı zaten bitti.. tabi üstüme bir sürü borç kaldı bu ay bitirdim o borçları da..
sonra büyük oğlum kreşe gitti küçüğü annaneyle evde kaldı derkennnn 3 yılı geride bıraktık..
eğerki kararlıysan bu adam düzelmezse sende kararlı duracaksın..
insanlar böyle zamanda çirkefleşiyor çünkü güçlü duracaksın..
bu gibi konulara benim hayatımı milyon kezinci yazışım ama güç bulun istiyorum.
Olaya farkli bir acidan bakacagim. Bu kadar borclu birine hangi kadin bakar ki![]()
elbette güç veriyor, süreçten haberdar olmaları ve hatta birebir şahit olmaları (annem çok kez buzdolabımı açıp işe yarar bişey olmadığını görünce bana göstermeden gözyaşlarını silerdi) işim epey kolaylaştırdı, en azından bu kadar yorgun bir dönemde bi de kendimi ifade etme savaşına girmek zorunda kalmadım.Bılmıyorum ya ben psıkolojısı çok bozulmuş sacmalamıs bır es gördüm..
Ikı çocukla yalnız ılgılenmenın zorluğuna deyınmıyorum bıle..
çocuk da maddıyatta evlılıklerı sınar..
Ulasabılecegınızı düşünüyorsanız son bır kere konusun derım..
Bende bazen düşünürüm ayrılsak naparım dıye.. bnm öyle kucak açacak bı aılem de yok. Yanı bu sıze güç verıyordur..
neler yaşadığından bahsedebilir misin biraz?offf çok kötü bir durum.Senin adına çok üzüldüm.Ben de 1 çocukla boşanıp ana evine dönmek zorunda kalanlardanım.Ama şükretmen gereken şey arkanda ailenin olduğu.Asla affetme.Senden başkasını düşleyen biriyle bir daha aynı yastığa başını koyma.Tekmeyi koy gitsin.Bu kadar basit oluyor.Yap göreceksin.
sen de durumlar nasıl?canım benden tavsiyem ayaklarının üstünde dur çocuklarına annen baksın sn git çalış gerekirse merdiven temizle ama ayakta dur zaamnala baktın baba evine çok mu geldin kendine bir ev tut annene yakın olsun çocukları ona ver sen çalış yine en mantıklısı bu yoksa geri dönersen eğer ki gerçekten bitirdiysen daha kötü olur bir haftalık boşanma kararı alan biri olarak sni etkilemek istemyrm. gün gelecek yapmadığın şeylerle pişman olacaksn
Geçmiş olsun mu demeliyim bilemiyorum.. sizin adınıza üzüldüm desenin yalan olur fark etmiş olmanız açısından sevindim. Zaten evde iki yabncı olmussunuz üzerine bir de bir bAşkasına meyil etmiş iyi ki öğrendiniz. Babaevine neden sığamayasınız ki kendi evladınızdan pay biçin siz istemediğiniz sürece ailenizin barışma girişimleri sonucsuz kalır kabullenirler. Cocuklar biraz büyüyünce de girin bir işe çalışın aileniz bakar bebeklere gözünüx de arkada kalmaz. O değil eşiniz neden ses kaydı yapmıs ki hiç anlamadm6yıllık bir evliliğim, bu evlilikten 2 de evladım var.
Ama konu bu değil.
bir çoğunuz gibi severek evlendim, yine bir çoğunuz gibi çocuğum olana kadar ruya gibi bir evliliğim, eşiyle, eviyle ilgili, aşık bir kocam vardı.
İlk çocuğumun doğumuyla hayatımızda manevi yönde bi çok değişiklik oldu, aldırmadım çünkü çok ciddi bir meşgalem vardı.
çocuğum ilk yaşına bastıktan hemen sonra ikinci çocuğuma hamile olduğumu öğrendim, sürprizdi ama yersiz değildi.Tereddüt etmeden kabullendik, hazırlıklara başladık.
Sanıyorum hamileliğimin 3.ayıydı, eşim bi gün annesiin yanına uğradı, o gün epeyde bi geç geldi.Buz gibi bir suratla selam verip geçti içeri.. Sonraları bu surat ya da tavır artık ne derseniz aynen devam etti.
Hamilelik sürecimde eşimin yanlış işler için yanlış yatırımlar yapması, borçlanması, kredi çekmesi, yeni işini oturtmadan eski işini satması falan biz de çok ciddi mali sorunlara sebep oldu.
Bi zaman sonra o kadar başarısız oldu ki utancından yaptığı işleri bana bile açıklama gereği duymadı.
Kendi ailesinden, benim ailemden onlarca insan dil döktü, kimseyi ciddiye almadı ve battı.
Şuan sanıyorum uçan kuşa bile borcu vardır.
Ve 6 yıl içerisinde tam 7 tane iş açıp kapattı, sanıyorum bu ne kadar sebatsız oluşuna yeterli bir örnektir.
ikinci ocuğum doğduktan sonra eşim maddi sorunlarında sıkıntısıyla iyice evden ve bizden uzaklaştı.İnsanlarla arasına "ben demiştim" demesinler diye garip bir duvar ördü.Ben araları çok kısa olan iki çocuğumla o kadar meşguldüm ve yorgundum ki eşimin iş hayatıyla ilgili hi bişeyle ilgilenmemeyi tercih ettim ki zaten o da bunu diliyordu.
Sonuç olarak, ikinci oğlumun henüz doğumundan önce maddi açıdan "yanlış kararları" yüzünden batmış, suratsız, ailesine çocuklarına bir gün bile ayırmayan, işini bahane edip sabahın köründe gidip akşamın köründe gelen bi koca peydah oldu bir anda.
ailesine bir gün ayırmayan kısmını atlamayalım lütfen.
Çünkü kendi işi olmasına rağmen evet senede 1 gün bile ayırmadı.
dolayısıyla toparlanamadık, dağıldık.
Ben hep içten ie kızdım ona, muhtemelen o da bana.
Çünkü konuşamıyorduk bile son zamanlarda.
Geçen gün telefonunda ki ses kayıt programını açıp dinledim, yıllardır duran programın bi anda dürtesi tuttu işte.Müşterisi olan bi kadınla gayet samimi, şakalaşmalı, bol kahkahalı bir konuşmasına şahit oldum.Eşimin sesinn tınısından anlarım, kadına ilgisi var belli, kadının da eşime.Nitekim kadın boşanmış 2 de evladı var, yani bekar.şuan için aralarında birşey yok, ama aydınlık bir gelecekleri var.
İnanır mısınız? milyonlarca konuyu yazmadım şuraya çünkü şu kocaman kafa da o kadar birikmişki bişeyler cümleye dökemiyorum.
Soracaklarınız olursa cevaplarım.
Babaevimdeyim yaklaşık 4 gündür 2 cocugumla.
ikisi de henüz çok küçük, bırakıp çalışamıyorum.
Eşimin evi terketmiş olmamız şimdilik umurunda bile değil.
Şuan farkettim, ben bariz sevilmiyorumuşum.
2cocukla boşanan anneler, bşanmayan anneler, anne olmayan kadınlar, sadece kadınlar bilmiyorum sizden ne istiyorum ama gücümü tamamen kaybettim, babaevine barınamayıp o eve geri dönmekten çok korkuyorum.
Yazdıklarınızla çok canımı yakmayın ne olur! empati önemli.