Anlatsana kimse anlamaz.. anlatamam da insan utanıyor.. o annenin kızı olmak
Valla ben söylüyorum ama asla kabul etmiyor, siz kendinize bakın diyor,eskidende böyle hareketleri vardı ama bu 2 sene içinde daha daha çoğaldı
Zaten bu gidişle oda olacak tamamen konuşmayacağım, arkamdan da söylendiğini duydum bugün çok üzüldüm.
Çok teşekkür ederim, 2. Ci doğumumda aniden sezeryana dönünce 1 gün durduk evw geldik geldikten 1 saat sonra kavga çıkarıp çekti gitti, 15 gün boyunca asla nasılsın diye bile sormadı, sağolsun eşim 1 hafta izin aldıda o otutturup kaldırdı işte bebeği kucağıma verdi dikiş ağrım hafifleyene kadar.
Okuyunca şok oldum neden yeğenlerine karşı iyi de evlatlarına böyle davranıyor acaba eşini mi sevmiyordu onun hıncını sizden çıkarıyor üvey falan değilseniz hiç normal değil gerçi üvey olsa da böyle davranılnaz insanda biraz merhamet olur benim de babam çok kötüdür annem melek gibiydi ama mekanı cennet olsun kaybettimMerhabalar hanımlar size danışmak istediğim bir konu var lütfen dışarıdan bir göz olarak bana fikir verin
Şuan 33 haftalık hamileyim ilk doğumum aşırı zorlu oldu normaldi ama çok çektim annem doğumuma bile son anda gelmiş, başkasının çocuğu doğuruyor gibi evde öyle beklemiş, hiç umursamamış ben çok sonradan öğrendim çünkü devlette kimseyi almıyorlardı içeriye, sonrasında da hep kaçtı hiç ilgilenmedi gelmedide hiç...
İkinci doğumum diğerinden 6 sene sonra oldu onda belki değişmiştir diye düşündüm ama malesef daha beterlerini yaptı, son anda sezeryana döndü doğum, kimsem olmadığı için etrafımda refakatçim olarak durmasını istedim ama it gibi pişman oldum,odada ne benimle ne bebekle asla ilgilenmedi, sürekli elinde telefon birileriyle konuştu durdu, hastanede sıkılıyorum diyip sürekli birilerini çağırdı ve zaten 1 gün kaldığımız hastanede tüm gününü çağırdığı kişilerle hastanenin kantininde geçirdi,ben odada bebeğe hep tek baktım ve gecede hep uyudu asla bebeği kucağıma dahi vermedi hep kalkıp ben aldım kucağıma, 1 gün sonra taburcu olduk, eve geldik durup dururken kavga çıkardı eşin beni istemiyor öyle sezdim diyip ortalığı karıştırdı ve 1 günlük sezeryanlı iken beni öylece bırakıp gitti, 10 gün 15 gün boyuncada asla ne aradı ne de sordu ama asla kimsenin istememesi gibi bir durum söz konusu olmadı kimse ağzını bile açmadı ona ama onada birşeyler uydurdu kaçtı, onuda sineye çektim yapacak birşey yok dedim sustum.
Ve ikinci doğumumdan 4 sene sonra, yani Bu sene haziran ayında korunduğumuz halde sürpriz bir şekilde tekrar hamile olduğumu öğrendim ama kesinlikle annemi hiçbir işime dahil etmedim çünkü artık anladım istemiyor öz evladı yük geliyor, yine aynı şeyleri yaşatacak bana biliyorum az buçuk tahmin ediyorum yapacaklarını. sadece ve sadece 4 gün önce çok müşkülde kaldığım için aradım bir tek 8 ay boyunca 1 kere yani ve rica ettim nst kontrolüm var 2 aydır zaten pandemi var diye hastaneye gidemedim 1 saatliğine gelip bizim evde çocukların yanında durabilir misin, bırakacak kimse yok dedim oda çok zorda kaldığım için, normalde eşim bakıyor ben hastaneye gidiyorum ama o gün için izin alamadı,
annem de tamam sen beni sabah erkenden ara hatırlat ben uyuyor oluyorum genelde dedi, erken değil ama 11.30 gibi aradım ve 3 gibi gelseniz yeter 1 saate dönerim zaten dedim, geldi saat 3te suratı 5 karış, noldu dedim kahvaltı bile yapmadım aç geldim dedi, bende anne ben seni 11.30 aradım o zamandan bu zamana kaç saat geçti neden yapmadın dedim, uyuyorum ben diyor sürekli böyle öğleden sonraya kadar sürekli uyur herhangi birşey olduğunda kahvaltı yapmadım ben der ortaya düşer, insanlar senin kahvaltı yapmadığını nereden bilsin acaba?? Son günlerime geldim yürüyemiyorum bile ellerim ayaklarım şişti, hastaneden geldim ne çocuklara bakmış, ne yemek yapmış, nede bir çöpün ucundan tutmuş geldiğimde öylece oturuyordu, çocuklarım perişan olmuş, bana acıktık biz dedi ve o halimle yemek yapıp sofra kurdum ve elini dahi kımıldatmadı, kızım senin ayakta duracak halin yok şu çorbanıda ben yapayım bile demedi anlayacağınız, herkesin annesi böyle mi yaa bıktım artık asla bir annelik yapmıyor, ama yeğenleri var onların her işine koşar, saatlerce onlarla telefonda konuşur, temizliklerinden, yemeklerine herşeylerini yapar ama öz çocuklarına asla yapmıyor hep külfetiz iki kızı biz ona..
Kız kardeşimde geçen sene doğum yaptı o sancı çektiği andada, gün oturmasına gitmiş akşama kadar asla gelmedi, en son abla sanırım doğuruyorum hastaneye gidiyorum ben dedi, ve koşarak ben gittim yanına ve kız kardeşimin doğumunda ben bulundum onunlada ilgilenmedi malesef.
Ve şimdi 3. Doğumda eşim onu asla istemiyor tamamen soğudum annenden yüzünü dahi görmek istemiyorum, bir insan evlatlarını bu kadar hiçe sayarmı diyor, bu doğumda etrafımızda bulunmasın, gelmesin gitmesin diyor, işin aslı bende asla istemiyorum ama ortada şuan kavga, tartışma vs. De yok nasıl istenmediğini ve yaptıklarının merhametsizce şeyler olduğunu fark ettireceğim(işin aslı daha önce çok seferde kavga çıkarmadan dile getirdim ama asla oralıklı olmuyor) çok soğudum gerçekten bu anlattığım daha devede kulak anlatsam aşırı uzun olur kimse okumaz, sizin anneniz böyle birisi olsa napardınız??
(not olarak her kız gibi bende annemi yanımda istedim sadece, başka hiçbir çıkar menfaat beklemiyorum,yardımı da yok zatende, manende hiçbir şekilde yanımda olmuyor)
Allah kimsenin eline muhtaç etmesin sizinkininde benimkinden pek farkı yokmuş, birde üzüntünün karşılığı pişkinlik görünce insan dahada çıldırıyor, kimsenin ahı kimsede kalmaz size de yazık değil mi gurbet elde tek başınıza
Yok severek evlenmişler halada işi gücü babam, ama evlenince babaannemle bir oturmayı kabul etmiş onların kavgaları arasında hep biz kaldık böyle oldu, ve evet yeğenlerine yoluma öl deseler ölür sabah erken saat geve geç saat demez koşar, bugün mesela bana msj atmış geleceğim diye sonra çat diye kardeşim geldi dedim annem msj atmış geleceğim diye neden o zaman sen geldin tek, diyorki annem yorgunmuş vazgeçmiş hep bir bahanesi var bana gelmemeye sanki ben çağırdım, ama yeğeni olsa mesela koştur koştur gider, bende öz evladıyım ayrıca üvey değilim
Allah sabır versin yaşayıp annelik yapmaması çok kötü birşeydir kesinlikle normal bi durum değil ben hiç muhattap olmam öyle birisiyleYok severek evlenmişler halada işi gücü babam, ama evlenince babaannemle bir oturmayı kabul etmiş onların kavgaları arasında hep biz kaldık böyle oldu, ve evet yeğenlerine yoluma öl deseler ölür sabah erken saat geve geç saat demez koşar, bugün mesela bana msj atmış geleceğim diye sonra çat diye kardeşim geldi dedim annem msj atmış geleceğim diye neden o zaman sen geldin tek, diyorki annem yorgunmuş vazgeçmiş hep bir bahanesi var bana gelmemeye sanki ben çağırdım, ama yeğeni olsa mesela koştur koştur gider, bende öz evladıyım ayrıca üvey değilim
O yola doğru gidiyor zaten adım adım illa yok sayacağız heralde birbirimizi yoksa rahatlayamayacak annem
Yalnız değilim biliyorum var böyle kişiler işte ama insan çok inciniyor çook arkadaşınızda ne kadar üzülmüştür kim bilir içten içe
Ne biçim anne yahu evlerden ırak, siz mesafe koyun bence, anlar da gelmez belki...Merhabalar hanımlar size danışmak istediğim bir konu var lütfen dışarıdan bir göz olarak bana fikir verin
Şuan 33 haftalık hamileyim ilk doğumum aşırı zorlu oldu normaldi ama çok çektim annem doğumuma bile son anda gelmiş, başkasının çocuğu doğuruyor gibi evde öyle beklemiş, hiç umursamamış ben çok sonradan öğrendim çünkü devlette kimseyi almıyorlardı içeriye, sonrasında da hep kaçtı hiç ilgilenmedi gelmedide hiç...
İkinci doğumum diğerinden 6 sene sonra oldu onda belki değişmiştir diye düşündüm ama malesef daha beterlerini yaptı, son anda sezeryana döndü doğum, kimsem olmadığı için etrafımda refakatçim olarak durmasını istedim ama it gibi pişman oldum,odada ne benimle ne bebekle asla ilgilenmedi, sürekli elinde telefon birileriyle konuştu durdu, hastanede sıkılıyorum diyip sürekli birilerini çağırdı ve zaten 1 gün kaldığımız hastanede tüm gününü çağırdığı kişilerle hastanenin kantininde geçirdi,ben odada bebeğe hep tek baktım ve gecede hep uyudu asla bebeği kucağıma dahi vermedi hep kalkıp ben aldım kucağıma, 1 gün sonra taburcu olduk, eve geldik durup dururken kavga çıkardı eşin beni istemiyor öyle sezdim diyip ortalığı karıştırdı ve 1 günlük sezeryanlı iken beni öylece bırakıp gitti, 10 gün 15 gün boyuncada asla ne aradı ne de sordu ama asla kimsenin istememesi gibi bir durum söz konusu olmadı kimse ağzını bile açmadı ona ama onada birşeyler uydurdu kaçtı, onuda sineye çektim yapacak birşey yok dedim sustum.
Ve ikinci doğumumdan 4 sene sonra, yani Bu sene haziran ayında korunduğumuz halde sürpriz bir şekilde tekrar hamile olduğumu öğrendim ama kesinlikle annemi hiçbir işime dahil etmedim çünkü artık anladım istemiyor öz evladı yük geliyor, yine aynı şeyleri yaşatacak bana biliyorum az buçuk tahmin ediyorum yapacaklarını. sadece ve sadece 4 gün önce çok müşkülde kaldığım için aradım bir tek 8 ay boyunca 1 kere yani ve rica ettim nst kontrolüm var 2 aydır zaten pandemi var diye hastaneye gidemedim 1 saatliğine gelip bizim evde çocukların yanında durabilir misin, bırakacak kimse yok dedim oda çok zorda kaldığım için, normalde eşim bakıyor ben hastaneye gidiyorum ama o gün için izin alamadı,
annem de tamam sen beni sabah erkenden ara hatırlat ben uyuyor oluyorum genelde dedi, erken değil ama 11.30 gibi aradım ve 3 gibi gelseniz yeter 1 saate dönerim zaten dedim, geldi saat 3te suratı 5 karış, noldu dedim kahvaltı bile yapmadım aç geldim dedi, bende anne ben seni 11.30 aradım o zamandan bu zamana kaç saat geçti neden yapmadın dedim, uyuyorum ben diyor sürekli böyle öğleden sonraya kadar sürekli uyur herhangi birşey olduğunda kahvaltı yapmadım ben der ortaya düşer, insanlar senin kahvaltı yapmadığını nereden bilsin acaba?? Son günlerime geldim yürüyemiyorum bile ellerim ayaklarım şişti, hastaneden geldim ne çocuklara bakmış, ne yemek yapmış, nede bir çöpün ucundan tutmuş geldiğimde öylece oturuyordu, çocuklarım perişan olmuş, bana acıktık biz dedi ve o halimle yemek yapıp sofra kurdum ve elini dahi kımıldatmadı, kızım senin ayakta duracak halin yok şu çorbanıda ben yapayım bile demedi anlayacağınız, herkesin annesi böyle mi yaa bıktım artık asla bir annelik yapmıyor, ama yeğenleri var onların her işine koşar, saatlerce onlarla telefonda konuşur, temizliklerinden, yemeklerine herşeylerini yapar ama öz çocuklarına asla yapmıyor hep külfetiz iki kızı biz ona..
Kız kardeşimde geçen sene doğum yaptı o sancı çektiği andada, gün oturmasına gitmiş akşama kadar asla gelmedi, en son abla sanırım doğuruyorum hastaneye gidiyorum ben dedi, ve koşarak ben gittim yanına ve kız kardeşimin doğumunda ben bulundum onunlada ilgilenmedi malesef.
Ve şimdi 3. Doğumda eşim onu asla istemiyor tamamen soğudum annenden yüzünü dahi görmek istemiyorum, bir insan evlatlarını bu kadar hiçe sayarmı diyor, bu doğumda etrafımızda bulunmasın, gelmesin gitmesin diyor, işin aslı bende asla istemiyorum ama ortada şuan kavga, tartışma vs. De yok nasıl istenmediğini ve yaptıklarının merhametsizce şeyler olduğunu fark ettireceğim(işin aslı daha önce çok seferde kavga çıkarmadan dile getirdim ama asla oralıklı olmuyor) çok soğudum gerçekten bu anlattığım daha devede kulak anlatsam aşırı uzun olur kimse okumaz, sizin anneniz böyle birisi olsa napardınız??
(not olarak her kız gibi bende annemi yanımda istedim sadece, başka hiçbir çıkar menfaat beklemiyorum,yardımı da yok zatende, manende hiçbir şekilde yanımda olmuyor
Bizim baba da psikolojik rahatsızlığını kabul etmiyordu durumu ilerleyince biz arastirma hastanesine götürdük, pskiyatrist yarım saat konusup direkt 1 hafta yatis verdi
Bence bizde götürsek öyle bir sonuç alırız gibi geliyor, normal bir durum olarak görmüyorum bu olanları keşke kabul etsede götürsek
benımde annem sızınkı gıbı ekstra daha olumsuz seylerde yasadım ben mı lohusaydım o mu bellı degıldı :) aslında annenıze ıhtıyacınız yok esınız sıze yardımcı olmalı bebege de bakacak olan zaten sızsınız annenız de olsa beklentıye gırmeyın en azından kafanız rahat eder :) hayırlı dogumlar dılerım saglıkla kalınTeşekkür ederim çok sağolun,klasik anne kız ilişkisi bekliyordum ama olmuyor ümidi kestim inanın hiç sorun değil artık, zaten alıştım tutum ve davranışlarına ve evet ben doğum yapıyorum annem lohusalık yaşıyorıkı dogumunuzda da benzer seyler olmus bazen bazı ınsanları oldugu gıbı kabul etmek gerek beklentıye gırmeyın benım suan kı aklım olsa dogurduktan 1 hafta sonra ben dogurdum haberınız olsun derdım
Allah razı olsun çok teşekkür ederim güzel dilekleriniz için nasip, kader, kısmet diyorum bende öyle olmasını çok isterdim ama görüyorum ki olmayınca olmuyor
