sanırım insanın şansı okadarkolay değişmiyo yaşadığın çevre eş dost şartlar değişmedikçe kaderinde değişmiyo malesef
Bence daha yolun başındasın, yaşın 30sa nolmuş, bence kendine yeni bir sayfa açmalısın, sevdiğin, sevebileceğin ne varsa onları yapmalısın.
bende 31 yasındayım 23 olmadı 25 zannedıyorlar ama yasım 31 mılletı bır kenaraatmak lazım ama bazen tıkanıyorsun ısteYaş 35, yolun yarısı eder, dante gibi ortasındayız ömrün...
merhaba canım,yalnız değilsin. yukarda da belirttiğim üzere yaş 35e dayandı, bir ay sonra 35im. ve bekarım...
2,5yıl önce bir umut başladığım bu sefer olacak ve son gözüyle baktığım sevgilimden de ayrılalı 3 ay oldu. hayatımda hiç kimse yok. ve bundan sonrasına dair umudum da yok. 35 oldum artık herşeye geç kaldım bu yaştan sonra ne olabilir ki diye düşünüyorum. o olmadıysa kimse olmaz gibi düşünüyorum. belki yanlış ama öyle düşünüyorum işte. artık bu saatten sonra aşk meşk olur mu diyorum. ama mesela burda arkadaşlar demiş ya beni gören hiç 35 demiyo 25 diyolar çoğu kez. biliyosun ki önemli olan görünüşün değil kimlikler resmi belgeler onlar 35 diyo ya sana, ne deseler de artık umut vermiyor. milleti zaten at bi kenara. yalnız değilsin....
Şu cümlelerinin üzerine yaşadığım hayatı düşünüyorum, 6 yaşımdan beri her taraftan yerden yere vurularak geçen imtihanımı, hala bitirmiş değilim, kocaman bir savaşın içinde, rüzgara karşı yürüyorum. Bazen bende senin gibi hissediyorum; tükendim, yoruldum diyorum ama nefes aldıkça dayanmaktan başka çare yok.
Herkes yaşadığını bilir, ama ben 37 yılın sonunda biliyorum ki ; yaşayamadıklarımda da, Allah CC'nin bana vermediklerinde de bir hayır var, herkesin imtihanı başka, o yüzden tüketme kendini. Ve ümit hep var, mesela doktorlara göre ben asla anne olamam ama Rabbim ol derse olabileceğini biliyorum, buna inanıyorum. Kaybettiğim anneme ve kedime ahirette sarılacağıma inanıyorum yoksa nasıl yaşanır ki...
Eklemeden geçemedim ; hayatta ki en küçük dert evlenmemiş olmak yaşadığım hayattan bunu da öğrendim...
bir iki aya 30 yaşıma gireceğim. benim derdim erkeklerden midem bulanıyor gibi sanki artık, yani ciddi anlamda...
birisi o niyetle yaklaştığında sinirleniyorum, yani çok tuhaf bi durumdayım şuaralar...
yaşımla ya da bekar olmamla ilgili sorunum yok ama neden böyle hissediyorum, bilmiyorum.
hoşlandığım bir insandan bile bir süre sonra feci derecede irite olmaya başladım.. ki görünürde hiçbir sorun yok, bana olan tavırlarda da bi tuhaflık yok, terbiyesizlik, saygısızlık yok, anlamadım... :44:
sanırım insanın şansı okadarkolay değişmiyo yaşadığın çevre eş dost şartlar değişmedikçe kaderinde değişmiyo malesefemek verip karşılığını alamamak can yakıyo artık bişey yapasında gelmiyo duygu gelgitleri yaşıyosun
çocuk için bile yaş açısından son şanslar son demler artık. ne diyim bilmem kiii ooff offha bi de işin yaşıtın ve seninle aynı zamanda ilişkileri başlamış arkadaşlarının mutlu mutlu evlilik balayı fotoğraflarını görüp ağlamak kısmı var ki ona hiç girmeyim
dertleşcek biri yok sanırım :26:
suan yoksunuz sanırım ben aksam yıne gelırım dertlesmeye ancak 10 gıbı gırerım tekrar hoscakalın
ıyı bır es adayını bulamamak gec kalmak cevreden kaynaklı bence en cokda kadar kısmet bır yandan
ıyı bır cevrede oturmak ıyı bır ıs cevresı arkadas cevresı bunlar yok bu sebepten bende gec kaldım
benım kuzenım unı mezunu ıs cevresıde vardı okul cevresıde bulamadı uzun sure konustu olmadı en sonunda oturdukları cevre ıyı olunca yan sıte komsusuyla evlendı
aynen öyle ben yaşımı biliyorum kaç gösterdiğimin önemi olmuyo malesef. aslında sadece evlilikten dem vurmadım ama bu konuda evlilik konusu patladı ben iş konusunda da nasipsizim offff herşey birikti malesef üst üste geliyo çaresizlik hissi alıyo benisendede varmı bu his
Ah olmaz olur mu is yok uni mezunu olamadim henuz aofde olsa almaliyim 3siniftayim iste bekarim suan kimse yok ama kotu dusunmek istemiyorum es adayi buldum kotu cikti is buldum kac sene calistim ama surundum desem yeri neden beni iyi bir seyler bulmaz of allahim neden neden cok derim.babam ve erkek kardesimden nerdeyse nefret ediyorum caresizim sanki.yuregim buruk viran.rahatsizlandim param yok en buyuk sorun bu daha yazayim mi
Suan yinede ufaktefek diyorum hastalklara saglikliyim sukur is lazim para lazim bana guven duygusu lazim birine guvenemiyorum madddi anlamda annemdedeyok bende olmasi gerek
Senin rahatsizligin nedir gecmisolsun.
ben geçen haftasonuna kadar aynı seyı yaşıyordum ve hıcbırseyden mutlu olamıyordum kı yasım daha 20lerde şaka gibi.Avrupa turuna gittim onda bıle keyıf alamamıştım ne işim var dıye sorguluyordum.Bir arkadaşım farkettı durumumu cıddı bır problem var galıba dedı ve benı yaşam koçu dedıklerı bırısıne götürdü.
Adamla 1 saat konuştuk ve aslında küçük seylerden mutlu olmamız gerektiğini,cevremıze bız ne enerjı verırsek onu aldığımızı,enerjımız kötü olursa bıze evrenın ıyı seylerı getirme şansı olmadığını ve hatta zamanla kendımızı bır cıkmaza bıle sürükleyebılecegımızı söyledi ve 1 ay sokakta gördüğüm gerçekten bu sekılde olan veya yaşlı olup dılenen veya kendısıyle aslında sızın konuşmak bıle istemeyecegınzı ( tınercı vs harıc) düşünecek ınsanlara gülümseyerek yaklaşmamı ve onlarla sohbet etmemı gerekirse yardım ısterlerse elımden gelen yardımı yapmamı,yoga-tiyatro gibi seylere gitmemi akşamları vermış oldugu notlar var mesela sımdıye kadar yapamadım ama evren ınanıyorum bana getirecek seklınde olumlamaları yapmamı istedi.Cumartesiden berı yapıyorum ve ınan bana uzun zamandan berı hıssetmedıgım bır enerjı ve gülümseme kendıme bakma dönemlerim geri gelmeye başladı.
Inan bı yerden başlarsan bsyler düzelir.yeterki iste.Aldıgın her nefeste yaşam sana şans verıyor ıstedıklerını yerıne getirebilmek için umutsuzluga kapılma.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?