Ay üzüldüm okuyunca..umarım geride kalır kötü günleriniz 30 yaş çok fazla bir yaş değil hiçbirşey için geç kalmadınız...birde böyle kötü günlerde çok zor oluyor biliyorum ama olumlu düşünmeye bakın.Merhaba kızlar
30 yaşıma girdim, istikrarlı bir özel hayatım olmadı, aslında eli yüzü düzgün biriyim ama muhafazakar bir ailede yetiştiğim için erkeklerle aram çok iyi olmadı ya da kariyer hedefim ilişkilerimin önüne geçti, hırslı davranarak seven insanları arkamda bıraktım. Şu an işimle ilgili yaptığım tercihlerden dolayı çok mutsuzum. İğrenç, vasıfsız insanlarla dolu bir şirkette çalışıyorum. Arkama dönüp baktığımda ömrümün nerdeyse yarısı gitmiş ve elimde hiçbir şey yok. Bunalımdayım, ne yapmam lazım?
anlıyorum canim çünkü kariyer odaklı yasadim hepAyy çok teşekkür ederim, anlaşılmak gerçekten güzel, mutlu oldum :)
Aminn Allah isteyen herkese versin, çok sağol...
Ayyy çok güzel anlatmışsın, o bahsettiğin insanlar sadece özel şirkette değil öğretmendi bir de, gerisini sen düşün:/ ben de evlenir evlenmez bıraktım işi,2 yıl oldu zerre pişman değilim.Aynen, çok yaşadım bu durumu... Hergün günümün bilmem kaç saatini cahille, sinir bozucu tiple geçirmek, gerçekten çok ağır geliyordu... Aptal aptal muhabbetlerine, dedikodularına kulak tıkamak çok zorluyordu beni...
İzlediğim filmleri, yaptığım etkinlikleri, okuduğum kitapları anlatmıyordum bile çünkü anlamayacaklardı. Hayatımın her evresinde kendime ait bir dünyam oldu. Ben dünyamda mutluydum ama çevreden kopmak, insanların cahillikleri, kabalıkları çok rahatsız etti beni hep.
İnşallah hakettiğin değeri görebileceğin, en azından gölge etmeyecek insanlarla muhattap olabileceğin bir iş imkanı çıkar karşına... Yeni bir ortam iyi gelecektir
Türkiye şartlarında cahil, koca meraklısı, hayatında doğru düzgün bir işte çalışmamış tipler daha rahat koca buluyor. Çünkü Türk erkeklerinin çoğu bu tiplere yöneliyor. Sonrasında mutlu ve sağlıklı bir yuva oluyor mu, orası tartışılır. Ama kör oldukları için de kocalarının yaptıklarını görmüyorlar. Sonuç olarak mutlu mesut çoluklu çocuklu yaşayıp gidiyorlar...
Kariyer odaklı aklı başında kadınlar ise, düzenin kurbanı oluyorlar. Çalışıp didinmekten aşk ikinci planda oluyor. Ama tam okullar bitip, eğitimler tamamlanınca girilen işler hiç de hayallerdeki gibi olmuyor. Hanzonun biri patron oluyor mesela tepelerine... Ben bunun için mi 30uma kadar çabaladım deniyor. Aşk da yok...
Ben tam ortada kalmış bir tipim. Ne istediğim gibi kariyer yapabildim, ne cahil olabildim... Hayatımda sevdiğim biri olsun dedim ama koca meraklısı olmadım. 27 yaşında kendi çabalarımla zar zor evlendim şu an 30umda hamileyim. Evliliğim çok şükür iyi.
Ama kapasitemin çok altında kaldı kariyerim. Yapabileceklerimi bir şekilde yapamadım. Vasat ve haketmediğim işlerde çalıştım, bunu da 30umdan sonra kendime yediremediğim için şu an çalışmıyorum.
Yani... Sonum hiç belli değil, akışına bıraktım artık...
Tabi ki zorlarına gitmez ama harcamalarına dikkat eden biri değilim, aldığım gereksiz şeyleri onlara ödetmek vicdanen bana ağır gelecektir, hem yaşlılar da, öyle çok fazla gelirleri de yok, beni üzgün gördükleri için her anne babanın yapacağını yapmak istiyorlar ama hem işsizliği hem bu vicdani yükü kaldıramam
Aslında geçen sene büyük beklentilerle geldim buraya, sevdiğim işi yapacaktım ancak 15. gün itibarıyle resim değişti, ben başladıktan sonra 3 kişi işten ayrıldı. Hem ekip arkadaşım yok, hem hepsinin işi bana kaldı çok yoğunum hem de kendi uzmanlık alanım dışında külfet gelen saçma sapan işler yapıyorum. Birnevi kandırılmış hissediyorum. Eski şirketimde normal iş arkadaşlarım vardı hepimiz eşit seviyede kalifiyeydik. Buradakilerin uzun süre burda çalışmak dışında vasfı yok, küçük şirket, sürekli dedikodu yapıyorlar. Gereksiz konulara takıyorlar. Şöyle ki bir departmana iş yapış şekliyle ilgili süreci iyileştirecek ve kısaltacak öneride bulundum işimize karışıyor diye şikayet ettiler, profesyonel networküm için kullandığım linkedinle alakalı, linkedinden adam bakıyor diye arkamdan konuştular, masamın üstünde duran Kafka'nın aforizmalar kitabına bakıp sen bunları okuyup böyle oluyorsun dediler, tır şoföründen bozma profiller hasbelkader burada toplanmış gibi, toplantılar kahvehane edasında geçiyor, vizyon sıfır...Peki diyelim işten ayrıldın. Yine benzer bir işte mi calisacaksin yani değişen sadece is arkadaşların olacak öyle mi?
30 yaş hiçbir şey için geç değil bence
Aslında geçen sene büyük beklentilerle geldim buraya, sevdiğim işi yapacaktım ancak 15. gün itibarıyle resim değişti, ben başladıktan sonra 3 kişi işten ayrıldı. Hem ekip arkadaşım yok, hem hepsinin işi bana kaldı çok yoğunum hem de kendi uzmanlık alanım dışında külfet gelen saçma sapan işler yapıyorum. Birnevi kandırılmış hissediyorum. Eski şirketimde normal iş arkadaşlarım vardı hepimiz eşit seviyede kalifiyeydik. Buradakilerin uzun süre burda çalışmak dışında vasfı yok, küçük şirket, sürekli dedikodu yapıyorlar. Gereksiz konulara takıyorlar. Şöyle ki bir departmana iş yapış şekliyle ilgili süreci iyileştirecek ve kısaltacak öneride bulundum işimize karışıyor diye şikayet ettiler, profesyonel networküm için kullandığım linkedinle alakalı, linkedinden adam bakıyor diye arkamdan konuştular, masamın üstünde duran Kafka'nın aforizmalar kitabına bakıp sen bunları okuyup böyle oluyorsun dediler, tır şoföründen bozma profiller hasbelkader burada toplanmış gibi, toplantılar kahvehane edasında geçiyor, vizyon sıfır...
Ayyy çok güzel anlatmışsın, o bahsettiğin insanlar sadece özel şirkette değil öğretmendi bir de, gerisini sen düşün:/ ben de evlenir evlenmez bıraktım işi,2 yıl oldu zerre pişman değilim.Guilietta çok çok aday inceledim tam istediğimi 30 umda buldum hem de hayal bile edemeyeceğim bi hayatım oldu ümidini kaybetme:)
anlıyorum canim çünkü kariyer odaklı yasadim hep
Ama aradığımı bulamadim ben de artık saldim cayira :) is konusunda beklentim kalmadı ben kendimi gelistirmeye yogunlastim artik
İğrenc vasifsiz insanlar tabiriniz cok agir degilmi herkez okumus yuksek pozisyon olmak zorundami bence hayata boyle baktiginiz icin elinizde hic birsey yok
Vallahi ogretmen olarak söylediklerine yüzde yüz katılıyorum ve bu kadar gereksiz vasifsiz insani nasıl öğretmen yapiyorlar anlamıyorum. Bir de çok bilmiş havaları iyice uyuz ediyor beni. Her gün birini bozuyorum. Çokta iyi oluyor.Ayyy çok güzel anlatmışsın, o bahsettiğin insanlar sadece özel şirkette değil öğretmendi bir de, gerisini sen düşün:/ ben de evlenir evlenmez bıraktım işi,2 yıl oldu zerre pişman değilim.Guilietta çok çok aday inceledim tam istediğimi 30 umda buldum hem de hayal bile edemeyeceğim bi hayatım oldu ümidini kaybetme:)
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?