Ağzının payını veremedim maalesef. O kadar hayret ettim ki duyduğuma, tepki veremedim inanır mısınız. Öyle çıktı gitti kadın odadan
Ağzının payını veremedim maalesef. O kadar hayret ettim ki duyduğuma, tepki veremedim inanır mısınız. Öyle çıktı gitti kadın odadanNe demek zor oluyor kadının görevi o. Ağzının payını vereceksiniz.
Şöyle söyleyim tam olarak en üstte değilim, müdürümüz var, müdür yardımcımız var, ama ben başka bir birimin yöneticisi konumundayım. Evet hiç alt kademede çalışmadım ama samimi bir iş ortamı olsun istedim. Sanırım böyle bir şey bekleme konusunda yanıldımMaalesef yöneticilik için tecrübe gerekli, yani ne kadar belgeniz olursa olsun alt kademelerde biraz pişmek gerekli. Sonradan insan böyle bocalayabiliyor. Tecrübe bu yüzden çok kıymetli. Siz üst seviyeden başladığınız için ara basamaklardaki bu törpülenmeleri yaşayamamışsınız maalesef, şu an yaşıyorsunuz. Zamanla nasırlaşır ve mütevazı olmayı bırakırsınız. Hele bir de kadın yönetici olmak daha da zor. Benden tavsiye taviz vermeyin, gerekirse mesafeli bir şekilde ters cevaplar verin. Mesafeli ve soğuk insan candır yöneticilikte, öbür türlü pasif görünürsünüz.
Evet kısmet işi, ayrıca evliyim çocuğum var diye kendimi vasıflı gördüğüm için öyle söylemedim. Sadece yaşıtlarımla aramda be var ki böyle arkadaşlık kuramadım die üzülüyorum. Asosyal oldugumu düşünmüyorum çünkü Türkiye’nin hemen hemen her şehrinde en az bir tane çok yakın bir arkadaşım vardır. Üniden, görevlerden, gezilerden edindiğim yakın arkadaşlıklar hepsi. Tanışıklığı saymıyorum bile. İşte ben burada da böyle olur zannettim. Ama ben de düşününce aramızdaki farklar biraz buna engel oluyor, mesela onlarla takılıp kafelerde oturtamıyorum, çocukları okuldan alıp eve geçiyorum gibi.Sürekli ben 30 lardayım iki cocukluyum lisansüstü egitim yaptım ondanmı vs demeniz beni size karsı soguttu.bende 31 yasındayım bir cocugum var yüksek lisans yaptım cok iyi bir kurumdayım ama hiç bir zaman bekar arkadaslarım beni kıskanıyor cekemiyor diye düşünmedim.bunlar kısmet işi.sizinde cok kibar degil asosyal oldugunuzu düşündüm.
Evet biraz daha sert ve baskın olmak için zorlayacağım.zerafet ve mütevazilik canım ülkemde eziklik olarak algılanıyor.
birde ben cahil cesareti denen şeye çok inananlardanım. lütfen çok konuşup bir bok biliyuorum gibi davranan bu insan tiplerine müsade etmeyin.
zerafeti bir kenarı bırakıp gestapo olmanın zamanı
Evet liderlik vasfım yok belki de.organizasyonda iyiyimdir ama pasif bir görüntüm olabilir. Ama bir de şunu eklemek istiyorum, daha önce tecrübemin olmadığı farklı bir kurumdayım. Bu yüzden ilk başlarda çok zorlandım ve astlarıma sormam gereken çok şey oldu. Oryantasyon 6 ay sonra verildi ama yeterli de değildi. O alışma sürecimdeki hissettiğim güvensizlik de bunlara sebep olmuş olabilirKusura bakmayın sert olcak belki ama liderlik vasfınız yok gibi geldi
Malesef sonradan kazanılcak bir olgu da değil ancak iyi bir yönetici olabilirsiniz
Anladıgım kadarıyla üst pozisyon calısıyorsunuz ve astlarınızı yönetemiyorsunuz
Bu sizin iyi bir insanız olmanızla alakalı değil iş yerinde yapılması gerekenler üst düzeyseniz özellikle baskın karakterden geciyor malesef
Bu demek değil ki bagırın cagırın kötü olun dinlemeyin vs
Bizim işyerimizdeki üstler astlarının fikirlerine saygı duyar dinler sohbetlere katılır ancak astların dediklerinide dikkate alarak son kararı kendileri verir
Arkadas gibilerdir ama aynı zamanda saygıda duyar cekiniriz
Otoritenizi kurmanız lazım
Zaten iyi bir yönetici olacaksanız astlarınızla sürekli konusma halinde olmanız gerekiyorEvet liderlik vasfım yok belki de.organizasyonda iyiyimdir ama pasif bir görüntüm olabilir. Ama bir de şunu eklemek istiyorum, daha önce tecrübemin olmadığı farklı bir kurumdayım. Bu yüzden ilk başlarda çok zorlandım ve astlarıma sormam gereken çok şey oldu. Oryantasyon 6 ay sonra verildi ama yeterli de değildi. O alışma sürecimdeki hissettiğim güvensizlik de bunlara sebep olmuş olabilir
Sürekli ben 30 lardayım iki cocukluyum lisansüstü egitim yaptım ondanmı vs demeniz beni size karsı soguttu.bende 31 yasındayım bir cocugum var yüksek lisans yaptım cok iyi bir kurumdayım ama hiç bir zaman bekar arkadaslarım beni kıskanıyor cekemiyor diye düşünmedim.bunlar kısmet işi.sizinde cok kibar degil asosyal oldugunuzu düşündüm.
arkadaşlar iyi akşamlar,
Benimkisi de böyle bir dert işte. Aklıma bir şey geliyor, ona inanıyorum ve öyleymiş gibi geliyor.
Kişilik olarak fazlasıyla mütevazi bir yapım oldu hep. Ama şuanki iş konumum bu mütevazılığı kaldırmıyor. Böyle olduğum için işimde sıkıntı yaşıyorum. Emri vaki yapmam gereken şeyleri yapamadığım için özellikle.
Mesela çay isticem masama, binbir rica ile itina ile konuşuyorum. -bir çay alabilir miyim size zahmet, lütfen diye. Masam temizlenecekse, kalkıp kendim siliyorum. Geçen odam günlerce temizlenmedi, bayağı bir sonra uyardım. Hergün temizlik şart olmasına rağmen.
Bir görevde komisyonda Başkan olarak ben varken komisyon üyeleri benden daha çok söz sahibi olabiliyor, neden sakince konuşmam, kimse alınmasın diye dikkat etmem yüzünden. Bu yüzden bir iki kez sorun yaşadım, üyelerden birinin dediği oldu diye iş başa sardı. Benim verdiğim kararı aynı üye imzalamak istemediği için iş artık uzamasın diye onun dediğini yaptık mesela. Yuppi diyerek çıktı odadan, kimin dediği olacak yarışına dönmüş gibi. Halbuki ben hem söz sahibi olarak hem de en uygun kararları yazmaya çalışmıştım.
Bugün yine başka bir komisyonda başkanken ve jürideyim, usule uygun şekilde eleme yapılsın diye uğraşırken, fazla sorgulamayın, bizim dediğimizi yapın tavrıyla karşılaştım. tüm gün başım ağrıdı.
Dürüstüm, asla yalan söyleyemem, söylemedim de, kıvıramam da.
Ben çalışma ve verimli olma düşüncesinde iken insanların bu şekilde yarış içinde oldugunu farketmem hayal kırıklığına uğrattı açıkcası.
Çok belirgin bir kaç kıskançlık durumu hissettim.
Bir arkadaşıma anlattım sen oraya fazla gelmişsin dedi. Genelde yaşıtım olmasına rağmen çoğu bekar, evliler yeni evli ve bir iki tanesi tek çocuklu. Evlenememiş olmayı dert ediyorlar genelde. Benim iki çocuğum var ve statü olarak en üstten başladım. Bütün eğitimlerin ve yabancı dil belgelerim tam. Aktif olarak etkinliklere katılıyorum..
Oysa ben arkadaşça sıcacık bir ortam hayal etmiştim bu işyerinde başlamadan önce.
Bu sebeple kendimi zorlayarak direktif verme konusunda biraz çabalayayım diyorum. Yapamıyorum. Kendimin dışına çıkamıyorum. Çıkmazsam sorun yaşıyorum.
Geçmişi düşünüyorum hep böyleydim. Daha önce de kırıldıgım çok kişi oldu. Hep iyi niyetli yaklaşmış olduğum için kurgınlıklarım büyük oluyor.
Öyle işte. Paylaşmak istedim.
Yarınki komisyonda da bizim dediğimiz şekilde olacak diye direktif veren kadına da anlayacağı dilden tavır takınmak istiyorum. Hiç yüzüne bakmadan, çok da umursamaz bir edayla işimi yapıp, imzamı atıp çıkayım diyorum. Bakalım nasıl olacak..
Ama bu tür durumlar kendimi bulamamış oldugumu iyice hissettirdiği için daha bir özgüvensiz yaklaşıyorum..öyle hissediyorum.
Belki olabilirdi ama bende tam ters tepti. İş arkadaşlarıma çık sıcak davrandım hep. Hal hatır sorma, günaydın mesajları bazen. Resim çekinip ortamlarda paylaşma. Ama bir bakıyorum üç beş kişi pasta kesmiş, artmış bile. Davet eden yok. Maksat pasta değil tabi, nezaket. Ama bu durumda sanırım kıskançlıklar sevginin ötesine geçti.
Ayy ben kıskanılıyorum moduyla yazmıyorum. Yanlış anlaşılmasın ama ben iki çocukla yaşıtlarım olan bu iş arkadaşlarımla dostluk kurup ilerletemediğim için de ayrıca üzülüyorum. Otuzu geçtik ama daha evlenemedik, çocuk yok modundalar sürekli. Ve hepsi lisans mezunU olarak benim lisansüstü çalışmalarımı çoktan tamamlamış olmam da etkili olabilir. biraz da kendi gruplarını yıllar önce kurmuş ve dışarıya kapalı olmalarıyla da alakalı biraz. Ama ben istiyorum ki dayanışma ve sıcak bir ortamda çalışalım.
Evet biraz daha sert ve baskın olmak için zorlayacağım.
Haklısınız. Nazik olduğum kadar üzüldüğüm de olmuştur. Mesela çay servisi yapan abla geçen gün çayıma attığım karanfilin yıkarken zorluk çıkarması sebebiyle karanfilinizi alır mısınız bardağınızdan, yıkarken zor oluyor dedi . Hayretler içinde kaldım. Şimdiye kadar birilerinin çaya limon, tarçın, elma dilimi, karanfil kattığını görmüşümdür. Hiçbirine böyle bir şey söylendiğini duymadım. Ve tabi ki karanfilli çayımı içmeye devam ediyorum.
Ay ben bunu okumamıstımBelki olabilirdi ama bende tam ters tepti. İş arkadaşlarıma çık sıcak davrandım hep. Hal hatır sorma, günaydın mesajları bazen. Resim çekinip ortamlarda paylaşma. Ama bir bakıyorum üç beş kişi pasta kesmiş, artmış bile. Davet eden yok. Maksat pasta değil tabi, nezaket. Ama bu durumda sanırım kıskançlıklar sevginin ötesine geçti.
Ayy ben kıskanılıyorum moduyla yazmıyorum. Yanlış anlaşılmasın ama ben iki çocukla yaşıtlarım olan bu iş arkadaşlarımla dostluk kurup ilerletemediğim için de ayrıca üzülüyorum. Otuzu geçtik ama daha evlenemedik, çocuk yok modundalar sürekli. Ve hepsi lisans mezunU olarak benim lisansüstü çalışmalarımı çoktan tamamlamış olmam da etkili olabilir. biraz da kendi gruplarını yıllar önce kurmuş ve dışarıya kapalı olmalarıyla da alakalı biraz. Ama ben istiyorum ki dayanışma ve sıcak bir ortamda çalışalım.
Eğer ki iş arkadaşlarınızın size evli ve çocuklu olmanızla ilgili olarak farklı olsaydı belki siz de bunu düşünecektiniz. Çocuğumu eleştirmeye cüret edecek kadar patavatsızları var mesela.30 yaşını geçmiş, iletişim kuramayan, sırf şımarık biri imzalamam dediği için kendi kararından cayan bir üstüm olsun istemem, öyle birine haklı olarak saygı da duyamam çünkü iş etiğine aykırı davranıyorsunuz. Kimse kırılmasın diye tek kişilik karar mı alınır?
Anasınıfında bile başkan seçilir, belirli bir yetkisi olur, 5 yaşındaki çocuk bile görevini yerine getirirken arkadaşı ağladı diye onun.
Yüksek lisans ve doktora tıpkı üniversite ortamı gibi benim kurumumda da işliyor hanımefendi. Çok önemli yani bu kurumda.Ay ben bunu okumamıstım
Evli ve cocuklu hatta iki cocuklu olmak meziyet değil tercih meselesidir
Yüksek lisansta akademik kariyer veya en üst düzey iş yapılmayacaksa cokta önem arz etmiyor
Bence siz kıskanılmak istiyorsunuz
Sizi samimi görmedikleri icinde ortamlarına almıyorlar
Eğer ki iş arkadaşlarınızın tavrı size karşı evli ve çocuklu olmanızla ilgili olarak farklı olsaydı belki siz de bunu düşünecektiniz. Çocuğumu eleştirmeye cüret edecek kadar patavatsızları var mesela.
Şuan otoritem olmayabilir evet, saygısızlık yapabilen insanlara karşı nezaketi elden bırakamadığm için olabilir.
Tecrübesiz olabilirim, ama biz atfen zamanla oluşan birşeydir..
Çocuk yapmaz sizin yaptığınızı demeye getirmişsiniz, evet hata yapabiliriz ama bu kadar yargılamaya da gerek yok sanırım.
Evet iletişim sıkıntım var maalesef, gereken yerde haddini bildirememeyecek kadar hassas olduğum için..
35 yaşında hala evlenemediği için evlenemiyorum diye dert yanan bazı kadınlarımız da bunu sana hissettirse , belki sen de kıskanıldıgını düşünecektin..
ayrıca çocuk sahibi olmak herkesin hayal ettiği bir durumdur. Meziyettir değildir tartışmasına gerek yok kanımca
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?