31'den sonra aşk?

Nilsu 26 yaşındasın. Nasıl 30larına yaklaştın 28 yaşındayım. İki sene önce çevre baskısı sağolsun evde kaldım bilmem ne aman herşeye geç kaldım psikolojisindeydim. Şimdi dönüp bakıyorum. Manyakmışım ben daha 26 yaşında neler düşünmüşüm diyorum. Geçen konunu gördüm. Yeni tanışacağın adamla ocakta aileler tanışır diye düşünüyorsun. Sende de aman geç kalıyorum psikolojisi var galiba. Yanılıyor olabilirim. Ama şayet öyleyse, aman diyeyim. Dikkat et. Daha çok gençsin (genciz). Vereceğin bir kararda sakın yaş geçiyor diye düşünme. Bunu ben de kendime hatırlatıp duruyorum. Yukarlarda çok güzel bir post var. Herkesin kendi zamanı var diye.
 
Ben bu mantıksız sırılsıklam aşık olma olayının yaşla değil kişilikle alakalı olduğunu düşünüyorum. Ben 12 yaşımda da hödük olanın hödük olduğunu biliyordum, şimdi 30 yaşımda da biliyorum. 12 yaşında bilmeyen arkadaşlarım da şimdi de bilmiyorlar.

Aldatıyor ama çok seviyorum, kaba ama çok aşığım olayı 40 yaşında kadınlarda da var. :)
 
Ben anlattığınız kategorilere girmiyorum. Eskiden safça yaklaşır, inanır, güvenirdim. Kimse beni kandırmaz, ben kimseyi kandırmıyorum ki, diye düşünürdüm. Dolayısıyla çok kandırıldım... Son 1-2 yıldır gözüm açıldı diyebilirim. Şimdi bu olgunlasma içerisinde duygularım köreldi mi, artık hep mantığımla mı hareket edeceğim, kalbim çarpmayacak mı, diye düşünüyorum.
 
Evet 26 yasindayim.20 lerine 30 lardan daha yakınım.biraz çevreden dolayı galiba öğretmenim okuldaki tüm hocalar evli bir ben bekarım.benden küçükler de evli. Haliyle oluyor arada geç kalmışlık psikolojisi.Hoslanamua gelince hoşlanmak görünce olan bir şey bence ben gördüm hoslandim (karşıdakinin yaşi mesleği karakteri çevresi bana uygun cunku ) .Ilerleyen zamansa ne olur bilemem tabi ki olur mu olmaz mi
 

İşte kalbin çarpması kandırılınca mı oluyor? Ben de bunu diyorum. Yani saflık ya da kandırılmak, bunlar aşkla genel pozitif şeyler değil ki.

Eğer artık daha olgun olduğunuzu düşünüyorsanız, bir sonraki ilişkiniz için daha heyecanlı olmanız lazım. Ben böyle düşünüyorum ama ben çoğu insanın “aşk hikayeleri”ni okuyup, dinlediğimde de asla aşık olmadığımı ve olmayacağımı da düşünüyorum. Hiç de olmak istemem zaten. Bunu anlatmaya çalıştım.

Emin olun, kalp çarpması için kimsenin kimseyi kandırması gerekmiyor.
 
Yazdığınız şeyler umut verici. Umarım tekrar çarpar kalbim. Dedim herhalde bozdular kalbimi oynaya oynaya.
 
Bu kadar güzel anlatılabilirdi
 
aşktan ne bekledıgıne baglı, baskasının yandım allah dedıgı duygu benım ıcın sıradan bır hoslantı olabilir. o yuzden baskalarının hıslerınden cok senın hıssettıklerın onemlı.
 

Ben varım ; 36 dan sonra, hem de deli divane :)))
42 oldum hala öyleyim, kocamı görünce dizlerimin bağı çözülüyor :))
 
Ben 29 yaşındayım nerdeyse 30 oldum sayılır o nedenle bende düşüncelerimi yazabilirim diye düşünüyorum.

Bu yaşıma kadar yaşadığım aşklarda inanılmaz yara aldım. Artık aşık olma düşüncesi bile bir külfet geliyor. Yeni biri yeni bir insan neredeyse hayal gibi bir şey.

Yalnız bunun sebebi yaşım değil yaşadıklarım . Yani eğer yine 29 yaşında olsaydım ve öncesinde bu kadar hayal kırıklığı yaşamasaydım kesinlikle aşık olmak isterdim diye düşünüyorum. Ama şimdi aşık olmak istemeyi bırak aşka düşmenin düşüncesi bile ürkütüyor beni esaret gibi geliyor aşk bana.

Kısacası sevil de sevme ağlama ağlat yoksa zehrolur bu tatlı hayat mottosuda düşünüyorum.

He tabi bende isterdim karşılıklı mutlu değer verdiğim değer gördüğüm kafamın rahat güvende ve huzur bulduğum bir aşk yaşamayı ama gerçek hayatta bunu bulmak maalesef çok ama çok zor aynı anda iki kişinin aynı ya da benzer seviyede aşık olması çok düşük ihtimal. E tabi bu da zamanla aşkın acı vermesine sebep oluyor.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…