• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

32 yaşında müzmin bekar olarak anne babayla yaşamak

Bu yaşta evlenme isteğim varken bir kız arkadaş bulup ev tutmak da zor ve mantıksız geliyor zaten. Tek de tutmak istemiyorum, zaten çok masraflı. Ama anne baba görmek de sıkıntı veriyor. Yaşım daha küçükken anne babamı görmekten rahatsız olmazdım. Fakat evlenememe durumu beni böyle kötü etkiledi. Sanki onların suratlarını gördüğümde bütün suçlu onlarmış gibi geliyor. Böyle saçma sapan garip bir duygu.
Neden suçlu arıyorsunuz? Bence böyle garip duygulara gireceğinize, kafayı anne babanıza takacağınıza sosyalleşin, illa evlenmek istiyorsanız sosyal biri olmak evlenme ihtimalinizi arttırır.
Evlenmek istemeniz normal ama, bu isteğin sağlıksız duygulara dönüşecek kadar fazla olması... Evlenecek olsanız bile şu ruh haliyle doğru seçim yapamazsınız gibi görünüyor. Bence önce bu sağlıksız durumdan çıkın.
 
Annen baban bu saatten sonra göndermez seni hiç bi yere. Yaşlanınca baktırcaklar sana kendilerini sanırım :))) istemek başarmanın yarısıdır derler, bende önce bu hayatta ne istediğine karar ver, 5yıl sonra kendini nerede görüyorsun mesela? Eğer ailenle yaşamaktan memnunsan bu anormal bişey değil tabi ki, nasıl mutlu oluyorsan öyle yaşarsın
 
Bu yaşta evlenme isteğim varken bir kız arkadaş bulup ev tutmak da zor ve mantıksız geliyor zaten. Tek de tutmak istemiyorum, zaten çok masraflı. Ama anne baba görmek de sıkıntı veriyor. Yaşım daha küçükken anne babamı görmekten rahatsız olmazdım. Fakat evlenememe durumu beni böyle kötü etkiledi. Sanki onların suratlarını gördüğümde bütün suçlu onlarmış gibi geliyor. Böyle saçma sapan garip bir duygu.
Duzeninizi kurmaniz lazim artik evlenip de yada evlenmeden..insanin kendi evi duzeni daha guzel yani anne babayla hep cocuk cocuk yasamak zor olsa gerek. Ha evlenince insan buyuyo mu basi goge mi eriyo hayir da.. yine de olmasi gereken.bi surec yasaniyor gibi sanki..
 
Bu yaşta evlenme isteğim varken bir kız arkadaş bulup ev tutmak da zor ve mantıksız geliyor zaten. Tek de tutmak istemiyorum, zaten çok masraflı. Ama anne baba görmek de sıkıntı veriyor. Yaşım daha küçükken anne babamı görmekten rahatsız olmazdım. Fakat evlenememe durumu beni böyle kötü etkiledi. Sanki onların suratlarını gördüğümde bütün suçlu onlarmış gibi geliyor. Böyle saçma sapan garip bir duygu.
Evlenememek bu duyguya itiyor insani .Allah hepimizi iyi insanlarla karsilastirsin bir ise girmende fayda var.Mesgul olman gerekli.
 
Bu kadar önyargılı olmayın bence. Nereden biliyorsunuz depresyona gireceğinizi? Hiç ayrı eve çıktınız mı? Ayrı eviniz olunca bence sosyal hayatınız da canlanır, arkadaşlarınızı evinize davet edersiniz, organizasyonlar yaparsınız. Niye depresyona giresiniz ki? Varsayalım ki yine gönlünüze göre birini bulamadınız, en azından kendi çatınızın altında, kendi başınızın sultanı olursunuz. Anne babayla yaşamaya devam etmekten daha iyi değil mi sizce? Denemeye değmez mi?
Ben tek yaşadım.Bana iyi gelmemeye başlamıştı.Oyuzden ben istemem.Insan yalnız kalmak istemiyor ki hayatına birini almak istiyor sadece.
 
Şimdi böyle düşünüyorsun ama evlendikten sonra değerini anlarsın bu günlerin. Bende 30 da evlendim 8 ay sonra annemi kaybettim 1.5 yıl geçti ve evlenmeden önceki annemle babamla olan günlerimi ne kadar özlüyorum kimse bilemez ömrümde yaşayabileceğim en güzel yıllarımdı ama o an bende farkında değildim insan baba evinden ayrılınca anlıyor özlem duyuyor. Anne baba ilişkin nasıl bilmiyorum ama bence o günlerin değerini bil şikayet etme.
 
Allah başımızdan eksik etmesin inşallah, elbette belli bi yaştan sonra artık düzenimi kurayım istiyor insan ama tabi yaş ilerleyince evlenme ihtimalimizde azalıyor bende 32 yaşındayım bekarim ve evlilik çok zor artık inşallah kardeşim evlenir yuva kurar, Allah hayırlısını versin sana da
 
Annen baban bu saatten sonra göndermez seni hiç bi yere. Yaşlanınca baktırcaklar sana kendilerini sanırım :))) istemek başarmanın yarısıdır derler, bende önce bu hayatta ne istediğine karar ver, 5yıl sonra kendini nerede görüyorsun mesela? Eğer ailenle yaşamaktan memnunsan bu anormal bişey değil tabi ki, nasıl mutlu oluyorsan öyle yaşarsın
Hem evli olup hem ailemle görüşmeyi isterdim. Yani tabi ki ana babamı görmek isterim. Onlar değerli tabiki. Fakat evlilik fikri benim kimyamı bozuyor. Anne babam yeterince benim evlenmem için çaba göstermediler , çok yönlendirmediler diye bir bilinçaltımda sitem olabilir. Çok dua ediyorum karşıma iyi biri çıksın diye. Sonuç olarak zaman geçiyor. Fiziksel durum değişebiliyor. Belli zamanı geçti mi ölene kadar bekar veya evlensen de çocuk olma şansı olmuyor. Sanki neyin garantisi var da kafaya takıcaksın ,yarının garantisi var mı diyen de var. Bence de en mantıklısı o da. Mantığımı işletemiyorum bazen.
 
Bu yaşta evlenme isteğim varken bir kız arkadaş bulup ev tutmak da zor ve mantıksız geliyor zaten. Tek de tutmak istemiyorum, zaten çok masraflı. Ama anne baba görmek de sıkıntı veriyor. Yaşım daha küçükken anne babamı görmekten rahatsız olmazdım. Fakat evlenememe durumu beni böyle kötü etkiledi. Sanki onların suratlarını gördüğümde bütün suçlu onlarmış gibi geliyor. Böyle saçma sapan garip bir duygu.
Gecicek arada olur oyle beraber yasayan herkes didisir arada
 
Bence Anne babanin senin evliligine engel olmasi , bilincaltinda seni engellemis olabilir o nedenle her daim olmayacak insanlar ile karsilasiyor olabilirsin. Birlikteligin olmamasi nedeni olarakta amneni babani gormen onlarla ayni evde yasaman seni bogmaya baslamis durumda nefes terapisi yapmali onunde ki blokajlari kaldirmalisin Ahmet GUNES KASRANOGLU tarafindan yazili kitaplari okumani kendisi ile irtibata gecmeni tavsiye ederim.
 
30 yaşında berbat bir nişanlılık geçirdim ayrıldım.
Hayatın en kötü şeyini yaşadım derken annem kanser oldu vefat etti. Demem o ki beterin beteri var.
36 yaşındayım evlenmedim, okudum hobiler buldum gezdim eğlendim ve devam ediyorum hayatıma bu şekilde.
Evet bu kişi hayatımın diğer yarısı diyebileceğim kişi karşıma çıkmadanda evliliği hiç düşünmüyorum.
Hayatında biri yokken hayatın monoton yarım gibi gelir şimdi, ancak derdim var bölümünün % 99.9 u mutsuz evliler.
 
Ben tek yaşadım.Bana iyi gelmemeye başlamıştı.Oyuzden ben istemem.Insan yalnız kalmak istemiyor ki hayatına birini almak istiyor sadece.


Evet de birini bekleyene kadar anne baba ile pasif olduğu bir hayat sürüyor. Ayrı eve çıkarsa en azından hayatının kontrolünü kendi elinde tutar. Bu duygu bile onu mutlu eder.
 
Bende 32 yaşındayım annem ve babamla yaşıyorum çalışıyorum iyi de bir gelirim var çok şükür ailemde bugüne kadar evlenmem için hicbirzaman baskı yapmadı talihsiz ilişkilerim oldu ama sırf evlenmek içinde evlenmeyi düşünmüyorum herşeyin hayırlısı olmayinca olmuyor bazı şeyler
 
Hayır ev temizlemek , yemek yapmak benim için sorun değil. Şimdi de yapıyorum onları. Sadece yalnız yaşamak beni ruhsal olarak zorluyor. Annemlerden kurtulma hissi olmadan bir eşim yeni bir ailem olsun diye bir isteğim var. Ömür boyu bekar kalmak insanı üzüyor işte. Aileden kurtulma isteği denmez bence. Ama bir yandan da onlarla yaşamak yoruyor beni evet.
Eşimin derdi olsun diye de bilerek söyledim. Çünkü dertsiz mükemmel hiç bir erkek olmadığını düşünüyorum. El mahkum yani o dert çekilecek. Ama boşanacak kadar kötü olmasın tabiki onu da belirtmiştim.
Dua ediyorum hayırlısını istiyorum.
Kadınların hayatı el mahkum çekilecek bi dert olarak görmesine çok üzülüyorum. Bu dünyaya bi kere geliyorsunuz çok değerlisiniz hadi ailemizi kendimiz seçmiyoruz onları çekmek mecburi. Ama evlenmek eş kendi elinizle seçtiğiniz şeyler. Mükemmel erkek de yok kadın da yok. Ama evlilik dert olmamalı dert olduğu yerde de bitirilmeli zaten. Bu kadar düşük tutmayın beklentilerinizi okumuş insansınız mesleğiniz var eğitiminiz var. Siz erkek derdi çekmeye gönüllü başlarsanız eğitimsiz mesleksiz kadıncağızlar ne yapsın
 
Hem evli olup hem ailemle görüşmeyi isterdim. Yani tabi ki ana babamı görmek isterim. Onlar değerli tabiki. Fakat evlilik fikri benim kimyamı bozuyor. Anne babam yeterince benim evlenmem için çaba göstermediler , çok yönlendirmediler diye bir bilinçaltımda sitem olabilir. Çok dua ediyorum karşıma iyi biri çıksın diye. Sonuç olarak zaman geçiyor. Fiziksel durum değişebiliyor. Belli zamanı geçti mi ölene kadar bekar veya evlensen de çocuk olma şansı olmuyor. Sanki neyin garantisi var da kafaya takıcaksın ,yarının garantisi var mı diyen de var. Bence de en mantıklısı o da. Mantığımı işletemiyorum bazen.
Ailen seni evliliğe yönlendirmek için napıcaktı ki. Evlen evde kaldın diye başının etini mi yeseydi insanlar öylesi daha köyü değil mi. Bi sürü kadın bu yüzden bunalıma giriyor ne güzel sizinkiler okumanızı desteklemiş. Bazen yazılanlara inanmıyorum resmen evde kaldım demediler eve görücü yığmadılar diye ailesine gönül koyan insan varmış yav
 
Ben de evlenemedim.Geçen sene annem vefat etti. O gitti gideli iyice yalnız kaldım. Yalnızlık çok zor. Allah kimseyi yalnız bırakmasın
 
INsanin evlenememesi hayatinin askini bulamamasi tamamen kendini hapsettigi sinirlar ile ilgilidir. Gecici hobilerle mutlu olmaya calosmasin kimse cok mutlu hayatlarinin sonuna kadar bibirine asik aldatmanin ne demek oldugunu dusunmeyen insanlar var. Kimse hic bir seyi kabul etmek zorunda degil. Herkez kendinin farkina varsin. Kendi saf enerjisine donmek icin calismalar yapsin. olmuyorsa uzmsn bir kisiden yardim alsin ksramsarlik yok arkadaslar
 
Merhabalar,
Forumda aratmadım böyle bir konu var mı diye.Kesin vardır. Ben bundan rahatsız olanlar nasıl idare ediyorlar bunu merak ediyorum. Yani daha önce başarısız bir nişanlılık denemem oldu. Sonrasında bir türlü ciddi bir aday bulamadım. Senelerdir aynı evde muhafazakar bir anne babayla yaşıyorum. Senelerdir kendileri de beni evlendirmek için bir çaba içine girmediler hatta beni engelledikleri de çok oldu. Artık fazla konuşasım gelmiyor onlarla. Bir türlü evlenemediğim için anne baba görmek sıkıntı vermeye başladı uzun zamandır. Ayrı eve çık dense o da bana zor geliyor. Bir başıma kız halimle tek başıma evde yaşamak zor geliyor. Yalnızlık çekmek istemeyen biriyim aynı zamanda. Gerçekten bir imtihan oldu bana. Anne babasıyla 30 + sene bekar olarak yaşayanlar nasıl bir ruh hali yaşıyorlar bunu merak ediyorum.


Ben de 32 yaşındayım bir nişan attım ,ailemle yaşıyorum, Gayette mutluyum hatta onlardan uzak kalmamak için hep erteledim evliliği.Bu yıl kısmetse düşünüyorum evlenmeyi çocuğum olsun torun sevsinler diye yoksa bekarlık gayet iyi
 
Back
X