Daha 32 yasindayken evlendim. Cok da erken diil yani:))) evliligim de cok yeni. Ama ruh doyurma kismina katiliyorum. Katiliyorum da iste benim ruhum doyumsuz galiba biraz. Diyorum ya bu konuyu acmaya bile cekiniyorum bircok tanidigima. Yukarfa bir uye sakayla karisik prenses sendromu demis. Yani sesli soylemese bile cogu arkadasim da boyle dusunur eminim. Kocan kumarci veya gozu disarda biri olsaydi boyle sacma seyleri dusunmezdin diyen bile oldu mesela.(kkyi okuyunca hak vermemek elde degil) ama ben de bu hislerimle basa cikamiyorum artik. Surekli dizi film vs izliyorum, kitap okuyorum ve kendimi hep baska yerleri, baska seyleri hayal ederken buluyorum. Bulundugum noktadan huzursuzum. Hep baska biryer, baska bir hayat ozlemi mi cekecegim?((
Kalkip gitsem esime buyuk haksizlik, kalsam bana....
Cok dogru.. diyolar ya iyi bi insan istiyorum diye.. bu yanlis.. uyumlu insani bulmak mesele..Siz özgür ruhlu birisiniz. Eşiniz de bağımlı kişilik. Bu hisleri yaşamanız normal. İyi bir olabilir, seviyor olabilirsiniz ama sizin ruhunuza uygun biri değil. Eşinizle konuşuyorsunuz mutlaka ama bazı konularda kendisini biraz esnetmesi şart.
Ben aslında size çok hak verdim....belki bende aynini yaşar ve hatta derim eşime içine yaşlı kaçmış gibi diye☺Merhaba hanımlar,
Öncelikle yazıp yazmama konusunda çok düşündüm ama içimi birilerine dökmem lazım. Sorun şu ki 34 yaşındayım, iyi bir mesleğim ve beni sevip sayan bir eşim var. Birçok kişi için sahip olunduğuna şükür duyulması gereken şeyler beni boğmaya başladı. Şöyle ki, sanırım evlendiğime pişmanım. Eşimi çok seviyorum ve bana karşı hiçbir kötülüğü olmadı ama beni çok boğuyor evlilik galiba. Bekar olsam şimdi belki Japonyadaydım diyorum. Ya da Brezilyada. Ben herseyi rahatlıkla arkamda bırakıp sıfırdan başlamayı hep göze alabilmiş biriyim ama eşim öyle değil. Önemli bir konumda sevilip sayılan biri çevresinde. Bunları bırakıp gitmek ve yeniden zorluk yaşamak istemiyorum diyor. Bense karnım tok olsun yeter kafasındayım. Bunları yapamamak bende (saçma biliyorum ama hayatı kaçırıyormuş hissi yaratıyor) Gezi ve macera programlarını izlerken gözlerim doluyor. (Şımarıklık diyecek belki çoğu insan.) Eşim de sever gemeyi birlikte yurt dışına da gideriz ama benim aylarca dil dökmem ve onu vize almaya ikna etmem gerekiyor bu da beni çok yoruyor. Paramız da var yani zor durumda da değiliz.
Sadece bu da değil, beni hiç yalnız bırakmıyor. Hep dibimde. yani kıskanclık gibi diil de yani sensiz zevk almıyorum beraber gidelim beraber oturalım vs vs. Ama ben yalnızlıgına da düşkün biriyim. Eskiden iş gezileri olurdu onları dört gözle beklerdim. Hem nefes alırdım hem de onu özlemiş olurdum. Ama şimdi öyle bir durumu yok çünkü konumu değişti. Birlikte alışverişe gidiyoruz hemen her magazada sıkılıyor hemen çıkmak istiyor. Sen burda otur kahve iç ben dolaşıp geleyim diyorum ne meraklısın bensiz gezmeye diyor ( İnanır mısınız işten bazen izin alıp yalnız başıma haftaiçi alışverişe gidiyorum bazen. Tepemde bik bik edip durmasın diye.
Diyeceksiniz ki neden evlendin? Ben de kendime çok soruyorum bunu ama sanırım mantıklı geldi aşık olduğum ve zaten aynı evde yaşadığım biriyle evlenmek. Yaşım da müsaitti neden olmasın dedim.
Çevremde kimseye anlatamıyorum çünkü çoğu insana saçma gelecek. Ortada boşanmalık bir sorun da yok zaten bu sorunun çözümü o da değil. Sanırım bu içinde bulunduğum yaş itibariyle bu günlerde kafama dank eden birşey. Başka biri olsa değişir miydi bu hislerim diye düşünüyorum ama sanırım hayır. Sanırım bu huzursuzluğum eşime de yansıyor son dönemlerde. Dalıp dalıp gidiyorsun hep diye şikayet ediyor. O kadar haklı ki.
Bunları onunla konuşmayı da denedim. Ama kendimi anlatamadığım için haksız duruma düşüyorum ve bana küsüyor. Çocuk düşünüyorduk. Psikolog bir arkadaşım bu haldeyken olmaz yoksa post partum bile yaşarsın dedi. Erteledim kendi kafamda. Onu bile soyleyemiyorum çünkü kalbi kırılır gibi geliyor. Şimdi böyleysem menapozda neler yaşarım kimbilir.
Uzun olmuş biraz kusura bakmayın. Okuduğunuz için teşekkür ederim.
Tam hayalimdeki erkek tipiöyle ama benimki Italyan :)
Italyaya bile gitmek istemiyor- dadandi TRden cikmiyor benimki. ritual yapti- kisin Istanbul yazin marmaris. ilk baslarda sevimli gelmisti ama bir zaman sonra bunalmaya basladim. birde hep ayni hoteli istiyor. yani o konuda bile asla riske girmiyor.
bizim Vize sorunumuz bile yok. ikimizde avrupa vatandasiyiz aslinda. ben new york diyorum- adam neyapcaz orda diyor?
Nisanlim ayni konusahibinin esi- ben rahat rahat balkonda sigara bile icemiyorum- cart diye geliyor oturuyor yanima. alisveris zaten iskence oluyor- AVMde tikaniyormus. yahu gelllllme ozaman diyorum, yok gelecek. yemek bile sorun. ben olmadan yemek yemiyor- arkadaslarinla bulusmadan 2 hafta önce haber verir ve 2 hafta boyunca özür diler. bilseki ben evde göbek atiyorum- yok artik diyorum zaten, cik gez diye ama yok benimle gezecekmis. yapisik ikiz olduk.
ben yillarca yanliz yasadim- alisganliklarim var- spora gidiyorum, kurslara vs. pesime takiliyor. italyanca kursuna basladim oraya bile geliyor benimle.
kendimle sadece tuvaletde yanliz kalabiliyorum- ozamanda kapiyi tikliyor, iyimisin diye soruyor
Yapmaz olur muyum:) baya da hizli yasadim denebilir hatta. Ama sorun ruhsal bisey iste. Esim mesela zamaninda gezdim tozdum sevdim sevistim simdi huzur zamani kafasina girmis ve orda mutlu biri. Bense yaptim ama keske daha yapmaya devam etsem diye bir ruh halindeyim. Yani evden ise isten eve yasiyor bir sure sonra insan. Haftaici cabuk gecti ne guzel cuma geldi diye seviniyoruz diyorum ama o arada 1 hafta daha gitmedi mi omurden diye saniyesinde melankolige bagliyorum.Haftasonu iki nefes alicaz diye hafta ici esek gibi calismak mi yasamak diye cok sorar oldum.Otuz iki yasinda evlenmissiniz peki evlenmeden vaktiniz varmis neden gezmediniz istediklerinizi yapmadiniz?
Bir de esiniz yillik izin aldiginda gidebilirsiniz beraber tatil uc bes gun veya bir hafta bir ay yapilsin zaten o zaman guzel oluyor.
Yok degilim. Ama esim Yengec:) evcimenligin vucut bulmus hali denebilir kendisi icin:)Yay burcu musunuz?
Yapmaz olur muyum:) baya da hizli yasadim denebilir hatta. Ama sorun ruhsal bisey iste. Esim mesela zamaninda gezdim tozdum sevdim sevistim simdi huzur zamani kafasina girmis ve orda mutlu biri. Bense yaptim ama keske daha yapmaya devam etsem diye bir ruh halindeyim. Yani evden ise isten eve yasiyor bir sure sonra insan. Haftaici cabuk gecti ne guzel cuma geldi diye seviniyoruz diyorum ama o arada 1 hafta daha gitmedi mi omurden diye saniyesinde melankolige bagliyorum.Haftasonu iki nefes alicaz diye hafta ici esek gibi calismak mi yasamak diye cok sorar oldum.
Esimle gezmekten ve zaman gecirmekten de keyif aliyorum yanlis anlasilmasin. Ama hersey onunla anlamli vs gibi bir ruh haline omrum boyunca girmedim. Esimle de giremiyorum. Ruhumda bir tekinsizlik var onun da bunu anlamasi icin calismam lazim cocuk vs den once:)
Tam hayalimdeki erkek tipi
Hahaha, iyi yanlarıda var ama insan gercekden bunaliyor.
Mesela daha şimdi işyerine Mail atdim gelmiyorum bugün diye.
Oda hemen kendi işyerini aradi- oda gitmiyor bugün
Benim burdan edindiğim izlenim, yanılıyor da olabilirim ama Eşiniz bencil sanki,
hem sizinle gezmek isteyip hem bik bik eden o,
sizin probleminize duyarsız kalan o,
Dibinizden ayrılmayan o.
Çünkü ilgi odağı olmak isteyen o.
Hayatınızdaki insan, yol arkadaşınız sizin hayalllerinizi ve isteklerinizi umursamıyor.
Hayalleriniz var bunları yapabilecekken yapmıyorsunuz. Yapmadığınız sürece içinizde uhde kalacak ve ne kadar sevsenizde belki de zamanla bundan dolayı eşinize öfke ve kin duymaya başlacaksınız.
Eşinizle konuşmaya çalışmayın ciddi ciddi konuşun ve hiç ağlayıp zırlayıp küsmemesini söyleyin.
Bu durgunluğunuzun ve mutlsuzluğunuzun sebebini bize yazdığınız gibi anlatın.
Bana öyle geliyorki bu mutsuzluğunuz devam ederse siz ayrılığı göze alacaksınız.
Şu aşamada bebek olayını ertelemeniz en mantıklısı.
Hakli olabilirsiniz. Evet bilmiyorum. Cunku istedigim meslegi yapabilmek icin okumama ailem musade etmedi. Bana da mantikli geldi o zaman. Mezun olur olmaz calismam beklendi. Dunyanin en dogal seyiydi o sartlarda. Sonra is hayatina atilinca gunu kurtarmak icin yasar olmusum megerse. İyi yerlerde yemek yemek gezmek guzel giyinmek icin yasar olmusum. Simdi anliyorum. O yuzden 35 yas bunalimi diyorum ya. Evlenmeden once de birlikte yasiyorduk uzun zamandir. İmzayi aileler icin attik gibi birsey oldu.Kusura bakmayın ama ne istediğinizi bilmiyorsunuz. Hayatınızda belli bi amaç ya da bi hedefiniz yok ki bakınıp duruyosunuz ne yapayım diye.
Ayrıca demişler ki türk toplumunun evlilik baskısından dolayı bir çok yükün altına giriyormuşuz. Millet ne meraklı topluma laf etmeye. Bende diyorum ki 21. yy ın kapitalist düzeni sizde tüketim çılgınlığı, ye iç gez toz, elindekinden fazlasına layıksın kafası oluşturmuş.50-60 yaşından sonra 30lu yaşlarınızdaki ruh ikiziniz mi yoksa hayat arkadaşınız mı huzurlu hissettirecek o zaman farkedersiniz.
Eşinize üzüldüm açıkçası.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?