merhaba arkadaşlar,
bende 38 yaşındayım ve bebek sahibi olmaya çalışıyoruz. Bu ay klomen kullandım, perş. günü doktora gideceğim.
Kısmet bakalım...
hoşgeldin canım inşallah tedaviler güzel geçer ve sağlıkla bebişlerimizi kucağımıza alırız.
Canım ya her nekadar genelde rahatlıktan dolayı hamile kalma oranı yükseliyor dense de ben bu fikre pek katılmıyorum. Ben de seneler sonra hamile kalabildim biliyorsun. Doğdu ve benim aklımda bir an önce ikinci çocuğu istiyorum diye hiç bir düşünce yoktu. Hiç korunmadım üstelikte hiçbir sorun olmadığı halde ve hiç o dönemlerde kafama takmadığım halde olmadı işte, halen de olmuyor. Bence bunun düşünceyle hiçbir alakası yok. Gelecekse geliyor, gelmeyecekse gelmiyor. Tabi bu benim fikrim :)
Ay inşallah sen o günleri görde arkadaşım, işin anasını satayım ben di mi ama? :)
merhaba arkadaşlar,
Ah badenur ne kadar uğraşmışınız. ınşallah çabalarınız sonuçsuz kalmaz ama 40 yaşın da geç olduğunu düşünmüyorum ben. Sağlık yerinde olsun da yeter ki...
Şu kanama olayını çözemiyorlar ya, ara kanamalarda da öyle. Forumda da gördüm, testler yapılıp duruyor ama net bir şey diyemiyor doktorlar.
selam kızlar ben geldim
bu sabah yine kan tahlillerim ve şeker yüklemesi yaptırdım sonuçlarım haftaya çıkıcakmış inşallah sonuçlarım iyi çıkar
Bu da çok doğru aslında, insan doğumdan sonra zaten bir bebek sahibi olmanın rahatlığını, huzurunu yaşıyor, hemen ikinciyi doğurayım diye de endişesi hiç yok... en relaks dönemi.. peki neden yeniden hamile kalamıyor ??? vakti zamanı gelmemiş deyip bazı şeyleri allahın takdirine bırakacağız canım... başka çaremiz yok bu noktada.
tabii işin anasını satarız canım, yeterki muhtaç kalmayayım... bebek benim yeni dünyam olacak... her saniyesini ona adayacağım... yeterki sağlığım yerinde olsun... herkese gönlüne göre bebekler, gönlüne göre yaşam diliyorum...
Badenurcuğum ben de oğluma doğum yaptıktan sonra o kadar sıkı bir şekilde korunuyorumki biliyorsunuz zaten cocuğum rahatsız henüz 2 yaşını yeni bitirmiş adetim gecikti ki normalde hiç gecikmez ayrıca da ramazan ayı ben oruç da tutuyorum o zaman.Bekliyorum yok eşime diyorum bir tane çubuk alayım test yapayım diyorum niye yapıcaksın ki diyor korunuyoruz ya.Neyse bir gün aldım gebelik testini yaptım ve 2.cizgi fazlasyla belirgin nasıl moralim bozuldu çubuğu hemen fırlatıp attım.Ben kesinlikle istemiyorum o zaman.Oğlum için de devamlı İstanbuldayız.Oğlumun dr'larına söyledik çok olumlu karşıladılar kesinlikle doğurun çok faydası olur onun için tam zamnı dediler.Bu sözlerden sonra ben de istemeye başladım ama ramazan ayında oluşundan dolayı da Allah gönderdi dedik ama dr'a çok geç gittim.Kan sulandırıcı alsaydım şimdi o da 6 yaşında olucaktı.
ah hülyacım ya... hüzünlendim... :çok üzgünüm: hayat acı tatlı beklenmedik süprizlerle dolu işte böyle... istemediğin anda gelir, çok istersin bir türlü ulaşamazsın... ne acı, ne farklı yaşanmış hayat tecrübeleri bunlar... doktora geç gittiğin için kaybetmişsin ama belkide kendin için hayırlısını istedin ve doktora geç gitmek bahanesi oldu... hayat bundan sonra güzel şeyler için sana süpriz yapsın inşallah... ağlatmasın, incitmesin... sen çok emektar bir annesin, özverili... dilerim kardeşsiz kalmaz oğluşun...
ben zaman içinde kaybettiklerimin acısını daha büyük yaşıyor oldum... ilk evlendiğim yıllara, 5 yıl öncesine dönebilsem keşke'sindeyim hep... ama ne fayda... şu anki mantığım o zaman olsaydı, hemen tüp denerdim, o zamanlar çok uzak bir konu idi benim için, sebepsiz bir kendime güvenim vardı... şu an aptalca demekten çekinmediğim bir güven... yaşımın ilerledikçe herşeyin bu kadar zor olacağını daha yeni yeni anladım :çok üzgünüm: zaman ne kıymetliymiş meğer... şimdilerde de farkında olmadan geçip gidiyor, biliyorumki, yıllar sonrada başka keşkeler için üzüleceğim... senağlama
çok etkilendim anlattıklarından yanımda olsan da sarılıp ağlasam sana mafoldumben
Badenur bence o aptalca dediğin kendine güven gençliğin verdiği doğal bir hal, suçlama kendini. Ben de öyleydim. Hatta ben çok yakın bir tarihe kadar öyleydim, taa ki sağlık sorunum çıkana kadar. ınsan hiç yaşlanmayacağım sanıyor, sonra bir bakıyor ki zaman geçmiş.
ışte biz şimdiye kadar çocuk düşünmüyoruz diye salak salak dolaşırken ortalarda, nasıl büyütürüz vb. diye evham yaparken şimdi sağlık problemi olduğu halde hiçbirşey umurumda değil. Bencillik belki ama olursa eğer, ben olamasamda babası var nasılsa diye düşünüyorum.
Hayat sürprizlerle dolu gerçekten, hiçbirimiz tam olarak planladığımız şeyleri yaşayamıyoruz. Hayatın bize sunduklarına adapte olma çabası mücadelesiyle uğraşıp duruyoruz.
Allah tüm isteyenlere sağlıklı evlatlar nasip etsin gönüllerine göre versin.
Nasip, kısmet deyip elimizden geleni yapacağız, bekleyeceğiz...
canım sağlık probleminin ciddiyetini bilemiyorum... neyin var diye sorarken, seni üzmekten korkuyorum, dilerim çok ciddi birşey değildir ve doğru doktorla, doğru tedaviyle çözersin...
"ben olamasamda babası var nasılsa diye düşünüyorum" sözünü aynen buraya kopyaladım.. ama sana asla katılmıyorum, bir baba, hiçbir zaman annenin yerini tutamaz, annesiz bir çocuğun bir yanı hep eksik kalır, anne sevgisi, şevkati, anne kokusu çok ayrı birşey... çevremde var böyle çocuklar, akraba yanında büyüyen... çocuğun gözlerinin içinde ışık yok, gülerken yarım gülüyorr, oynarken çekinik, konuşurken korkak... oysa babası, akrabaları o çocuğu çok seviyor... ama yetmiyor, hep birşeylerden mahrum, o mahrumiyetler ister istemez yaratılıyor belki... ama annesi olsa asla böyle olmaz diyor insan.. o nedenle bir çocuk ne annesiz, ne de babasız kalsın... hani derler ya analı, babalı büyüsün, hep öyle olsun... ben annemi 8 ay önce kaybettim, bu yaşımda bir yanım eksik kaldı, dünyam boşaldı...
sanada , banada, hepimize bir bebek sahibi olmak kısmet olursa allah uzun ömürler versin, güle oynaya büyütelim...
Çok haklısın badenur, annesiz olmuyor biliyorum.
Ben meme kanseri tedavisi gördüm. Erken teşhisti, nispeten kolay atlattım allahıma şükürler olsun. İlk önce üzülüyor insan, sonra diğer hastaları görünce erken teşhisin nasıl bir mucize olduğunu ve ne kadar şanslı olduğunu düşünüyor. Şimdi bebeğim olursa emzirebileceğim bile şüpheli ama doktorlar izin verdi. Benim durumumda çok riskli değilmiş gebelik. Yani gebliğin hastalığı tekrarlatma ihtimali var maalesef o yüzden "ben olamasamda" diyorum .
Hep kafamda, şimdi olsa bebek, 10 sene sonra hastalığım tekrarlasa çocuk kaç yaşında olur vb. gibi hesaplar var. Kendini kurtaracağı yaşa gelse başka birşey istemem diyorum. Daha olmadan sürekli bir pazarlık hali anlayacağınız sempatiksalakcinni
İlk iki ay çok gerildim, çok üzüldüm olmadı diye. Şimdi daha büyük korkular sardı. Diyorum ki olacaksa sağlıklı olsun, yoksa kendimi çok suçlarım.
Benim daha 2-3 ay oldu mücadelem ama şimdiden düştüm ağına. Pek fena bir psikoloji, her ay adet olunca üzülmek. Belki de vakit dar diye böyle panik yapıyorum. Yakında koruyucu tedavi başlanacak ve onlar da yan etki olarak menapoza sokuyor. Uzun da sürüyor (5 sene) . Hani öyle 5 sene sonra bakarız duruma denecek gibi de değil.
Allah herkese sağlık, huzur versin arkadaşlar. Nasip, kısmet...
Gerçekten artık kolay olsun yaaa...
Bu arada görümcem hamile benden 5 yaş küçük, bir tane 8 yaşında kızı var. Hiç sabırlı biri değil. Yani iki çocuk bakacak kapasitede hiç değil. Bunu düşünmüyorduk ama kaza oldu diyor. Bu kaza işi de nasıl olur bilmiyorum. Biz günü gününe ayarlarız bişi olmaz insanlar kazara hamile kalır... Neyse sağlıcakla kucağına alsın inşallah....
Badenur'cum ben hep genç anne olmak istemiştim. Ama olmadı. Fakat kızım dünyaya geldiğinde çallıştığım için onun bana ne kadar çok ihtiyacının olduğunu anbladım. Bebekken bile sabahın köründe benim kalktığımı hisseder uyanır ve ben evden çıkarken gömleklerimi çekiştirir ve o halde işe giderdim ben. Bu durum insanı çok üzüyor. Halen onu okuldan alamadığım için veya karşılayamadığım için zaman zaman ağlıyor. Şimdi ise şunu söylüyorum. İnşallah ileri yaş annesi olurum. Hiç değilse emekliliğimde 5-6 yaşında olur, okula, heryere ben alır ben götürürüm. Annesinin olduğunu hisseder çocuk....
Hyırlı uğurlu olsun canım. Allah tamamını erdirsin inşallah...
amin allah razı olsun darısı isteyenlerin başına amin
İlk evlendiğimizde 6 ay sonra doktora gittim, klomen verdi, 1.5 sene git gel klomen.. böylece en verimli iki yıl geçip gitti 37 oldum... derken aşılama.. aşılamanın ardından 3 ay sürekli kanama... bunun neden olduğunu çözemediler... 10 gün regl oluyordum, 2-3 gün sonra tekrar başlıyordu... ardından negatif sonuçlanan tüpler... şimdi 40 oldum... bu tüp olayına başlamak için çok zaman kaybetmeseydim keşke diyorum...
çok üzücü canım gerçekten yazık olmuş ama nasip herşey sonuçta sen ne yaparsan yap onun dışında birşey yapamazsın inş şimdi olur istediklerin
Çok haklısın badenur, annesiz olmuyor biliyorum.
Ben meme kanseri tedavisi gördüm. Erken teşhisti, nispeten kolay atlattım allahıma şükürler olsun. İlk önce üzülüyor insan, sonra diğer hastaları görünce erken teşhisin nasıl bir mucize olduğunu ve ne kadar şanslı olduğunu düşünüyor. Şimdi bebeğim olursa emzirebileceğim bile şüpheli ama doktorlar izin verdi. Benim durumumda çok riskli değilmiş gebelik. Yani gebliğin hastalığı tekrarlatma ihtimali var maalesef o yüzden "ben olamasamda" diyorum .
Hep kafamda, şimdi olsa bebek, 10 sene sonra hastalığım tekrarlasa çocuk kaç yaşında olur vb. gibi hesaplar var. Kendini kurtaracağı yaşa gelse başka birşey istemem diyorum. Daha olmadan sürekli bir pazarlık hali anlayacağınız sempatiksalakcinni
İlk iki ay çok gerildim, çok üzüldüm olmadı diye. Şimdi daha büyük korkular sardı. Diyorum ki olacaksa sağlıklı olsun, yoksa kendimi çok suçlarım.
Benim daha 2-3 ay oldu mücadelem ama şimdiden düştüm ağına. Pek fena bir psikoloji, her ay adet olunca üzülmek. Belki de vakit dar diye böyle panik yapıyorum. Yakında koruyucu tedavi başlanacak ve onlar da yan etki olarak menapoza sokuyor. Uzun da sürüyor (5 sene) . Hani öyle 5 sene sonra bakarız duruma denecek gibi de değil.
Allah herkese sağlık, huzur versin arkadaşlar. Nasip, kısmet...
ay canım allah şifa versin çok geçmiş olsun allah benim arkadaşmda çok kötü bir hast.yakalanmış ameliyat geçirmiş küçük bir ameliyat daha doğrusu doğum esnasında ordaki malzemeler hijyenik olmadığı için kapmış kazara öğrenmiş bu hastlık en fazla 10 yıl yaşatıyor daha tedavisi yokmuş ilaçlarla biraz ömür artırılıyormuş çocukları var çok kötü bir duygu hep diyor allah geçinden versin ama o kadar güç bir durumki allah sabır ve şifa versin tüm hastalar ama badenurun dediği gibi kimse 5 dk sonrasından emin değil ve birsürü genç insan ölüyür sonuçta günü iyi yaşamak lazım
canım senin yerinde kim olsa aynı endişeleri duyar tabiiki, çok haklısın... ama kimin bu hayatta yarına çıkma garantisi var, kimin yaşlanma garantisi var, pek çok sağlıklı görünen insanın bilmediği ne hastalıkları var kimbilir... Bize verilen ömürün ne kadar olduğunu, sağlığımızın ne zaman bozulacağını hiç bilmiyoruz... bilemeyiz... sen de teşhisi konmuş bir hastalık olduğu için endişelerin, korkuların bu noktada daha yoğun... ama inanki hepimiz bir anlığız, şu an nefes alıyorum, ama 5 dakika sonra ne olacağım belli değilki... belki ben de, belki onda ya da diğerinde şu an daha ilerlemiş bir hastalık var, en kötüsü belki farkında bile değiliz... neyseki sen başında yakalayıp önlemini alabilmişsin.. tedavini oluyorsun... söylemesi kolay diyeceksin belki, içinden kızacaksın belki, ama benim sana tavsiyem, kafanı kötü düşüncelerden uzaklaştırman, yaşadığımız şu anın tadına vararak yaşamak en iyisi, çünkü hiç birimiz için yarının garantisi yok ki... ben şu an sağlıklıyım zannediyorum diye, sağlıklı bir çocuk doğurucam, onu büyütücem diyebilir miyim sence??? hayır... allahın biçtiği ömür ne kadar bilmiyoruzki... dilerim allah sanada, banada, hepimize sağlıklı bir evlat nasip eder, o evlat bize yaşama sevinci olur, tüm acılarımızı, tüm dertlerimizi unutturur... Biliyorsun beyin en güçlü organımız... onu nasıl yönlendirirsek, o da hayatımıza öyle yön verme gücüne sahip... ben diyorumki, sağlıklı bir çocuk doğurmak ve onu sağlıkla büyütmek istiyorum... ben beynimi hep böyle şartlıyorum, elimden geleni yapıyorum, allah da bana bunu nasip etmişse, geriye kalan korkular boş çıkacaktır zaten... iyi düşünelim, iyi olsun... nice insanlar var, yaşama azmiyle hepimize örnek olan... sevgiyle kal... burda çok güzel insanların arasındasın... herkes birbirini sarıp sarmalıyor, inanki dertler paylaşılınca, bir bakıyorsun göründüğü kadar büyük değilmiş...
canım çok güzel ifadeler evet gerçekten bvurada çok güzel insanlar var
Çok haklısın badenur, annesiz olmuyor biliyorum.
Ben meme kanseri tedavisi gördüm. Erken teşhisti, nispeten kolay atlattım allahıma şükürler olsun. İlk önce üzülüyor insan, sonra diğer hastaları görünce erken teşhisin nasıl bir mucize olduğunu ve ne kadar şanslı olduğunu düşünüyor. Şimdi bebeğim olursa emzirebileceğim bile şüpheli ama doktorlar izin verdi. Benim durumumda çok riskli değilmiş gebelik. Yani gebliğin hastalığı tekrarlatma ihtimali var maalesef o yüzden "ben olamasamda" diyorum .
Hep kafamda, şimdi olsa bebek, 10 sene sonra hastalığım tekrarlasa çocuk kaç yaşında olur vb. gibi hesaplar var. Kendini kurtaracağı yaşa gelse başka birşey istemem diyorum. Daha olmadan sürekli bir pazarlık hali anlayacağınız sempatiksalakcinni
İlk iki ay çok gerildim, çok üzüldüm olmadı diye. Şimdi daha büyük korkular sardı. Diyorum ki olacaksa sağlıklı olsun, yoksa kendimi çok suçlarım.
Benim daha 2-3 ay oldu mücadelem ama şimdiden düştüm ağına. Pek fena bir psikoloji, her ay adet olunca üzülmek. Belki de vakit dar diye böyle panik yapıyorum. Yakında koruyucu tedavi başlanacak ve onlar da yan etki olarak menapoza sokuyor. Uzun da sürüyor (5 sene) . Hani öyle 5 sene sonra bakarız duruma denecek gibi de değil.
Allah herkese sağlık, huzur versin arkadaşlar. Nasip, kısmet...
sağolun arkadaşlar,
bende aynen "hiçbirimizin garantisi yok ama yine hiçbirimiz de yarın ölecekmişiz diye yaşayamayız" diye düşünüyorum. Hatta hastalıktan sonra hayata karşı daha cesaretli olduğumu bile söyleyebilirim. Zaten hep söylerler ya bu tip hastalıklar insanı değiştirirmiş diye :)
Mesela, çocuk hayat tarzımızı değiştirecek diye endişe ederdik hep. Sonra gördüm ki insan severek ve isteyerek yaptıktan sonra herşeyini tamamen değiştirebiliyor. Sağlıklı beslenmenin ne demek olduğunu öğrendim mesela :)
Bir de çok değil, 3-4 ay öncesinde ben radyoterapi peşinde koşturuyordum, şimdi bebek diyoruz :) Hayatta her sıkıntılı dönem bir şekilde geçip gidiyor işte. ınşallah bu dönemleri de burada olan olmayan, bebek isteyen tüm arkadaşlar hayırlısıyla atlatır, umutlarına kavuşur...
Bu arada Badenur, söylemeyi unutmuşum. Başınız sağolsun, acın daha çok tazeymiş, Allah sabır versin. Allah sizlere uzun ömürler versin...
Deniz'cim ve diğer bilen arkadaşlarım, arkadaşımın amniyosentez yaptırma durumu var. ıkili testi 1/270 ve üçlü de aynı şekilde çıkmış. Bu oran nasıldır sizce? Doktoru biraz karamsar konuşmuş, ağlıyor...Ayrıca amniyosentez konusunda biryerleri tavsiye ediyordunuz, neresi ve fiyatı ne kadar? Medipol'de sormuşlar 1.500 TL imiş. Onlara bayağı pahalı gelmiş. Hepinizi öpüyorum.
Deniz'cim ve diğer bilen arkadaşlarım, arkadaşımın amniyosentez yaptırma durumu var. İkili testi 1/270 ve üçlü de aynı şekilde çıkmış. Bu oran nasıldır sizce? Doktoru biraz karamsar konuşmuş, ağlıyor...Ayrıca amniyosentez konusunda biryerleri tavsiye ediyordunuz, neresi ve fiyatı ne kadar? Medipol'de sormuşlar 1.500 TL imiş. Onlara bayağı pahalı gelmiş. Hepinizi öpüyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?