Çok haklısın badenur, annesiz olmuyor biliyorum.
Ben meme kanseri tedavisi gördüm. Erken teşhisti, nispeten kolay atlattım allahıma şükürler olsun. İlk önce üzülüyor insan, sonra diğer hastaları görünce erken teşhisin nasıl bir mucize olduğunu ve ne kadar şanslı olduğunu düşünüyor. Şimdi bebeğim olursa emzirebileceğim bile şüpheli ama doktorlar izin verdi. Benim durumumda çok riskli değilmiş gebelik. Yani gebliğin hastalığı tekrarlatma ihtimali var maalesef o yüzden "ben olamasamda" diyorum .
Hep kafamda, şimdi olsa bebek, 10 sene sonra hastalığım tekrarlasa çocuk kaç yaşında olur vb. gibi hesaplar var. Kendini kurtaracağı yaşa gelse başka birşey istemem diyorum. Daha olmadan sürekli bir pazarlık hali anlayacağınız sempatiksalakcinni
İlk iki ay çok gerildim, çok üzüldüm olmadı diye. Şimdi daha büyük korkular sardı. Diyorum ki olacaksa sağlıklı olsun, yoksa kendimi çok suçlarım.
Benim daha 2-3 ay oldu mücadelem ama şimdiden düştüm ağına. Pek fena bir psikoloji, her ay adet olunca üzülmek. Belki de vakit dar diye böyle panik yapıyorum. Yakında koruyucu tedavi başlanacak ve onlar da yan etki olarak menapoza sokuyor. Uzun da sürüyor (5 sene) . Hani öyle 5 sene sonra bakarız duruma denecek gibi de değil.
Allah herkese sağlık, huzur versin arkadaşlar. Nasip, kısmet...
