- Konu Sahibi DURUYAPRAK
-
- #1
çalışıyorum çalıştığım için eşim herşeyi benim üstüme yıkabiliyor du ya.. içim acıyor çok üzülüyorum.. sanki yer yerinden oynuyor
5 senedir değişmeyen adam değişmez malesefeşinizin durumunu biliyorsunuz neden çocuk yaptınız? ben bu tür konularda çok sinirleniyorum çocuk konusunda çok hassasım çünkü anne babanın yanlışlarını çocuklar çe
bende bu konuda çok hassasım çocuğuma nasıl zarar verir ben ne yapmalıyım diye düşünüpü duruyorum en çok da buna üzülüyorum bu kararı alırkende çocuğum için aldım sürekli yalan söyleyen bi baba çocuğuma da yalan söyleyece ve onda da alışkanlık olabilirdi.. kızım kazayla oldu evet ben korunuyordum eşimde buna rağmen hamile kaldım napsaydım evliliğim kötü diye aldırsamıydım.. imkansız.. çok korktum ağladım ama Allahımın bana bu evlilikteki en güzel hediyesi iyi ki olmuş..
merhabalar ablacım.. Ben evli değilim ve çocuğum yok ama annemle babam bundan 10 sene önce boşandılar. çevremde de çok fazla boşanmış aile çocuğu var.
öncelikle şunu diyebilirim ki, eşiniz yeterli bir baba değilse değişmesi çok zor, bu konuda umutlanmayın. Benim annem de ben 8 yaşımdayken boşanma kararı almış ama bir umutla vazgeçmişti. Yaptığı en büyük hata buydu herhalde. Ne zaman ki boşandı, biz evde 3 kişi huzurlu bir aile kurduk kendimize.
Eğer babası çocuğuna ve size karşı sevgisizse, aynı evde yaşıyor olmanız çocuğu daha çok etkileyecektir. çocuklar iyi kötü her şeyi hisseder, bundan şüpheniz olmasın. çocuğunuz da daha bebekmiş zaten, 1 yaşında, ileride onu kötü etkileyecek bir şey varsa bu boşanmış olmanız değil, babanın ilgisizliğinden kaynaklanabilir ancak. Ne boşanmış aile çocukları tanıyorum ki babaları üstlerine titriyor. Sorun yaratacak bir şey varsa bu boşanma eylemi değil, boşanma sonrası annenin ve babanın tavrıdır anlayacağınız.
üzülmeniz çok doğal. Bir insanla hayat kurup sonra ondan ayrılmak kolay değil. Benim annemin de toparlaması bir süre almıştı ama artık yüzü gülüyor resmen. Mutsuz bir evliliğe çok yakından tanık olmuş biri olarak eğer yürümüyorsa kesinlikle evliliğin zorla yürütülmesi taraftarı değilim. Bunları oturup etraflıca düşünün, acele karar vermeyin. Zaman her şeyin ilacı, bundan emin olabilirsiniz:)
kendinizi de kesinlikle yalnız hissetmeyin. Sizinle aynı dertleri yaşayan, size yardım etmek isteyecek birsürü insan var.. Umarım yardımcı olabilmişimdir.
esini karsina alip ciddi bir sekilde konusmayi denesen. Belki sana anlatamadigi bir sorunu vardir, ondan boyledir. Cunku esinin davranislari normal degil. Nasil bir baba kizini aramaz bir hafta icinde. Herkesin sorunlari var arkadasim. Hemen bosanmaktan yana degilim ben. Konusun, dinleyin esinizi. Eger hala pozitif bir gelisme yoksa o zaman arkaniza bile bakmadan bosanirsiniz.
boşanmalar bana hep hüzünlü gelir
ama yaşayan bilir tabiki. 5 yıl az bi zaman değil.
Aileniz destekse ve düzeleceğinden umudunuz yoksa dimdik durun.
Tabiki acı çekeceksiniz.
Tabiki üzüleceksiniz.
5 yıllık hayat arkadaşınız sonuçta. Kızınızın babası.
Ama olmayınca olmuyor.
Maddi durumunuz nasıl? çalışıyorsanız kendinize yeni bir hayat kurabilirsiniz çabucak.
Huzuru görünce acınız hafifler.
Allah yardımcınız olsun.
güçlü ol canım hayatın sonu değil boşanmak ben bebeğim 40 günlükken ayrıldım eşimden bende çok korkmuştum ama allaha çok şükür ki her şey yoluna girdi kızım 11 yaşında ve ben inadına dimdik durdum benim de çok üzüldüğüm yıprandığım günler oldu ama destek aldım psikoloğa gittim şimdi ben huzurlu mutlu ve rahatım ama eski eşim sürünüyor.senin yapman gereken tek şey çocuğunu düşünüp cesaretli ve güçlü olman gerisi geliyor zaten.
güçlü ol canım hayatın sonu değil boşanmak ben bebeğim 40 günlükken ayrıldım eşimden bende çok korkmuştum ama allaha çok şükür ki her şey yoluna girdi kızım 11 yaşında ve ben inadına dimdik durdum benim de çok üzüldüğüm yıprandığım günler oldu ama destek aldım psikoloğa gittim şimdi ben huzurlu mutlu ve rahatım ama eski eşim sürünüyor.senin yapman gereken tek şey çocuğunu düşünüp cesaretli ve güçlü olman gerisi geliyor zaten.
her ayrılığın arkasında bir yas dönemi vardır. Boşanma arifesinde biri olarak sana yaşadıklarının normal olduğunu söylemeliyim. Biz 5 aydır ayrıyız. 5 aydır ben aynı duyguları yaşıyorum. Benim de çocuğum var ve ben de tam güçlü hissediyorken kendimi oğlumu görünce ağlamaya başlıyorum. Ama bitmesi gerekiyorsa bitmeli. Yoksa daha çok acı çekeceğiz ilerde. Eğer eşin bu 5 yılda kendini toparlayamadıysa yeterince şans verilmiş bence.
Bir psikoloğa gitmelisin bence. Uzman birinden yardım alırsan bu durumu daha rahat atlatırsın.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?