• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

6 aylık evliyim artık dayanamıyorum her şey çok kötü..

Meyraa20

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
6 Eylül 2018
53
0
88
Arkadaşlar ablalar lütfen bana yol gösterin. Eşim narsist büyük ihtimalle. Bencil kendine hayran ve çıkarcı ve cimri birisi. Bana değil herkese her şeye karşı kimsenin işini görmez para veya çıkarı olmayan hiç bir insana yardımcı olmaz. Bu huyu beni ziyadesiyle soğuttu. İnsan olabilmek çok önemli ben ailemden hep bolluğu hayrı veren el alan elden üstündür kafasıyla büyüdüm. Yapı gereği böyledir. Aşırı moloz gibi ağır hareket eden ağır yemek yiyen ağır yürüyen bi insan ( kilolu değil) yapı olarak. Ve telefon bağımlısı. Tabi bunlar büyük eksi. Bunların yanında kavga anında iyice kaba saba çemkiren kavgacı deli biri olduğunu gösterdi iyice. Kendimi inkar etmicem. Hatam var bağırıyorum ve kavgacı davranıyorum çünkü beni anlamıyor beni çileden çıkarıyor ben naif dişil enerjisi yüksek biriydim ben iyice kavgacı bi kadın oldum sayesinde. Beyefendide bağırılmasından hoşlanmıyor erkeğe bağırılmaz kadın naif olur diyor kendisi erkekliğini çok yapıyor gibi. Ben bana güzel yaklaşırsa uzatmıyorum yapıcı gelirse yapıcı oluyorum ama tam tersi durumda uzatıyorum ve öfkemi atamıyorum bu benim kusurum olabilir başımın üstünde. Dün tartıştık saatlerce hemde bana kaba davranıyor beni anlamıyor konuşmak istemiyor mal gibi suratıma bakıyor. resmen sevgisiz ilgisiz kıymetsizim. Tartışmanın ortasında bile eline telefon alıyor. Benide Allah kahretsin ki üstüne düşer gibi hep ben konuştum. Ama ben ona değil sinirime yenik düştüm. En son otururken yine laf soktum hazmedemiyorum diye duşa girdi duştan çıktı yemek yok buzdolabına bakıyor bende açım dedim dışarda yiyelim diye. Bi baktım öfke patlaması yaşıyor lan falan dediki onu uyarmıştım. Sonra bağırmalar gözlerini pörtlek gibi açmalar falan. Apartmana rezil olacaz diye sus dedim baktım dahada öfkeleniyor bi yerlere vuruyor. Aynı sitede iki akrabası var hemde birisi amcası direk yakın. Komşular hemen yetişiyor yâda gruptan yazıyorlar polis falan çağırıyorlar siteye başka birine yaptılar. Kimseye rezilliğimiz belli olmasın diye bunu tutmaya çalıştım bu bildiğiniz kendini ordan oraya attı. Bırak beni lan bırak gidicem dedim seni böyle göndermem otur bi sus iç bu evden insan gibi çık. Hem o sinirle çıkıp başına birşey gelse vicdanen kötü olurdum. Yok zaptedemedim sabır çektim özür dilerim bi sakinleş tamam sen haklısın geç bi otur dedim bildiğiniz savaş verdik evde. En son kolum kanadım kırılmış gibi hissettim kalbim çarpıyor yüreğim ağzıma geldi ağzım kurudu bu çelik kapıya evin dış kapısına tekmeler atıyor çekil kırarım falan. Baktım bırakmazsam zaten yine komşulara rezil olacaz. Zaten susmuyor daha beter rezillik çıkıyor hatta. Bıraktım, sen ruh hastasısın delisin sen dedim. Nefes nefeseyim ama. Koltuklardan koltuklara attı kendini yakasını falan parçalıyordu. Git bir daha bu eve gelme hadi yallah yürü git dedim sinir tepeme vurdu. Sonra geldi 5 6 saat sonra ama 2.kez zile bastı rezillik çıkarmasın diye açtım kapıyı yüzüne bakmadan geçtm balkona telefonda konuşuyordum geldi karşıma oturdu sanırım konuşacaktı. Bende kalktım arka odaya gittim sonra bi yemek söyledim kendime yedim uyumaya geçtm sabaha karşı 4 gibi yatağa geldiğini hatırlıyorum uyku sersemi. Uyumuşum geri. Uyandım öğlen gitti diye daha gitmemiş balkondaydım yine geldi ben çıkıyorum görüşürüz dedi ne yüzüne baktım ne cevap verdim gitti. 12 de geldi eve çoğu zamqn işi geç bitiyor açtım kapıyı yine yüzüne bakmadan balkona geçtm. Yemeğimi yapmıştım ama hazırlamadım. Kendi yarım saat sonra kalktı dolap kapaklarını mikrodalga kapağını çarpa çarpa hazırladı zıkkımlandı. Şimdide çay demlemiş kurtlar vadisi izliyor. Ne bir konuşmaya çalışma ne bir sorun çözme yok. Ben zaten artık sevilmediğimi değersizliğimi görüyorum. Aileme anlatamadım. Kendimle yaşıyorum sessizliğe büründüm boşanmak ağır geliyor kolay gelmiyor öyle işte napabilirim bu durumda
 
Arkadaşlar ablalar lütfen bana yol gösterin. Eşim narsist büyük ihtimalle. Bencil kendine hayran ve çıkarcı ve cimri birisi. Bana değil herkese her şeye karşı kimsenin işini görmez para veya çıkarı olmayan hiç bir insana yardımcı olmaz. Bu huyu beni ziyadesiyle soğuttu. İnsan olabilmek çok önemli ben ailemden hep bolluğu hayrı veren el alan elden üstündür kafasıyla büyüdüm. Yapı gereği böyledir. Aşırı moloz gibi ağır hareket eden ağır yemek yiyen ağır yürüyen bi insan ( kilolu değil) yapı olarak. Ve telefon bağımlısı. Tabi bunlar büyük eksi. Bunların yanında kavga anında iyice kaba saba çemkiren kavgacı deli biri olduğunu gösterdi iyice. Kendimi inkar etmicem. Hatam var bağırıyorum ve kavgacı davranıyorum çünkü beni anlamıyor beni çileden çıkarıyor ben naif dişil enerjisi yüksek biriydim ben iyice kavgacı bi kadın oldum sayesinde. Beyefendide bağırılmasından hoşlanmıyor erkeğe bağırılmaz kadın naif olur diyor kendisi erkekliğini çok yapıyor gibi. Ben bana güzel yaklaşırsa uzatmıyorum yapıcı gelirse yapıcı oluyorum ama tam tersi durumda uzatıyorum ve öfkemi atamıyorum bu benim kusurum olabilir başımın üstünde. Dün tartıştık saatlerce hemde bana kaba davranıyor beni anlamıyor konuşmak istemiyor mal gibi suratıma bakıyor. resmen sevgisiz ilgisiz kıymetsizim. Tartışmanın ortasında bile eline telefon alıyor. Benide Allah kahretsin ki üstüne düşer gibi hep ben konuştum. Ama ben ona değil sinirime yenik düştüm. En son otururken yine laf soktum hazmedemiyorum diye duşa girdi duştan çıktı yemek yok buzdolabına bakıyor bende açım dedim dışarda yiyelim diye. Bi baktım öfke patlaması yaşıyor lan falan dediki onu uyarmıştım. Sonra bağırmalar gözlerini pörtlek gibi açmalar falan. Apartmana rezil olacaz diye sus dedim baktım dahada öfkeleniyor bi yerlere vuruyor. Aynı sitede iki akrabası var hemde birisi amcası direk yakın. Komşular hemen yetişiyor yâda gruptan yazıyorlar polis falan çağırıyorlar siteye başka birine yaptılar. Kimseye rezilliğimiz belli olmasın diye bunu tutmaya çalıştım bu bildiğiniz kendini ordan oraya attı. Bırak beni lan bırak gidicem dedim seni böyle göndermem otur bi sus iç bu evden insan gibi çık. Hem o sinirle çıkıp başına birşey gelse vicdanen kötü olurdum. Yok zaptedemedim sabır çektim özür dilerim bi sakinleş tamam sen haklısın geç bi otur dedim bildiğiniz savaş verdik evde. En son kolum kanadım kırılmış gibi hissettim kalbim çarpıyor yüreğim ağzıma geldi ağzım kurudu bu çelik kapıya evin dış kapısına tekmeler atıyor çekil kırarım falan. Baktım bırakmazsam zaten yine komşulara rezil olacaz. Zaten susmuyor daha beter rezillik çıkıyor hatta. Bıraktım, sen ruh hastasısın delisin sen dedim. Nefes nefeseyim ama. Koltuklardan koltuklara attı kendini yakasını falan parçalıyordu. Git bir daha bu eve gelme hadi yallah yürü git dedim sinir tepeme vurdu. Sonra geldi 5 6 saat sonra ama 2.kez zile bastı rezillik çıkarmasın diye açtım kapıyı yüzüne bakmadan geçtm balkona telefonda konuşuyordum geldi karşıma oturdu sanırım konuşacaktı. Bende kalktım arka odaya gittim sonra bi yemek söyledim kendime yedim uyumaya geçtm sabaha karşı 4 gibi yatağa geldiğini hatırlıyorum uyku sersemi. Uyumuşum geri. Uyandım öğlen gitti diye daha gitmemiş balkondaydım yine geldi ben çıkıyorum görüşürüz dedi ne yüzüne baktım ne cevap verdim gitti. 12 de geldi eve çoğu zamqn işi geç bitiyor açtım kapıyı yine yüzüne bakmadan balkona geçtm. Yemeğimi yapmıştım ama hazırlamadım. Kendi yarım saat sonra kalktı dolap kapaklarını mikrodalga kapağını çarpa çarpa hazırladı zıkkımlandı. Şimdide çay demlemiş kurtlar vadisi izliyor. Ne bir konuşmaya çalışma ne bir sorun çözme yok. Ben zaten artık sevilmediğimi değersizliğimi görüyorum. Aileme anlatamadım. Kendimle yaşıyorum sessizliğe büründüm boşanmak ağır geliyor kolay gelmiyor öyle işte napabilirim bu durumda
Telefon bağımlısı, öfke kontrolü olmayan, kendini ordan oraya atan,her yeri tekmeleyen yumruklayan, bağırıp çağıran eşiniz 6 aylık evlilikte şuan bunları yapıyorsa, ileriki zamanlarda size fiziksel şiddet uygulama , öldürmeye teşebbüs etme ihtimali çok yüksek ( Allah korusun) , mutlaka korunun çocuk sahibi olmayı düşünüyorsanız bu fikirden vazgeçin. Eğer boşanmak istemiyorum diyorsanız da bir aile danışmanından destek alın.
 
Arkadaşlar nişanlılık sürecinde mahvoldum. Hep kavga hep sorun bıktım 8 aydır nişanlıyım böyle berbat bi dönem yokmuş. Bu normal mi sevgiliyken peri masalı gibiydi şimdi nişanlım çok değişti ondan nefret ediyorum düğünüme az kaldı bitirsem mi bitirmesem mi düşünüyorum. Bu süreç herkeste oluyor mu yoksa anormal olan biz miyiz.?
Niye bitirmediniz, nefret ediyorum artık dediğiniz adamla niye evlendiniz? Sizi zorla mı evlendirdiler, köle diye sattılar mı? Hayır bile isteye kendi rızanızla evlendiniz ve boşanmazsanız da ömrünüz böyle geçer. Kendini koltuktan kanepeye atan, çelik kapı tekmeleyen biri yarın da sizi döver tekmeler. O zaman da hamileyim çocuğum babasız büyümesin der ayrılmazsınız değil mi?
 
Aman çocuk için acele etmeyin. Bugün ordan oraya kendini atan etrafa tekmeler savuran adam yarın size döndürebilir şiddeti. Bu nedenle yol yakınken yollarınızı ayırın derim zira evliliğinizin sonu belli
 
bu kavga neden cikti hic anlamadim.
adam manyak mi sabri bey gibi kendini oradan oraya atiyor
insallah yarin da delirdigi bir gun seni de balkondan atmaz
cok dikkat et tehlikeli birine benziyor
Bu kavga bir akşam önce yaptığı bi hareketten çıktı. Bi konu oldu bir şey sordum 17 yaşında erkek kardeşinin yanında bana niye merak ediyorsun ki bizene başkasından falan dedi ama böyle biraz bozar gibi ilk defa yaptı bende çok sinirlendim direkt tepki verdim. Sesini çıkarmadı kardeşi indikten sonra sen nasıl beni başkasının yanında bozarsın dedim ben sana kötü birşey demedim diye diretti ben sana kötü niyetle bozma niyetiyle söylemedim diye diretti ama ben nasıl söylediğini iyi biliyorum. Bu güne kadar yapmadın yapamazsında dedim kimsenin yanında benimle böyle konuşamazsın dedim. Özür dilemedi hatasını kabul etmed uyuya kaldı ertes güne taşıdım mevzuyu hala bana diretiyor ama yalancı çünkü beni manipüle etmeye çalışıyor. Bana dese ki ya hayatım kusura bakma öyle yapmak istemedim farkında değilim yemin olsun tamam dikkat et der geçerm ama farklı davranıyor. İşte uzadı uzadı ben bağırdım sinirlendim o benimle insan gibi konuşmadı falan konu buralara geldi. Ama hala inanamıyorum 29 yaşında bir erkek evli bi adam nasıl böyle çocukça olabilir. Hani markette çocuk annesi birşey almayınca kendini yerlere atar ya öyleydi çok soğudum
 
Arkadaşlar ablalar lütfen bana yol gösterin. Eşim narsist büyük ihtimalle. Bencil kendine hayran ve çıkarcı ve cimri birisi. Bana değil herkese her şeye karşı kimsenin işini görmez para veya çıkarı olmayan hiç bir insana yardımcı olmaz. Bu huyu beni ziyadesiyle soğuttu. İnsan olabilmek çok önemli ben ailemden hep bolluğu hayrı veren el alan elden üstündür kafasıyla büyüdüm. Yapı gereği böyledir. Aşırı moloz gibi ağır hareket eden ağır yemek yiyen ağır yürüyen bi insan ( kilolu değil) yapı olarak. Ve telefon bağımlısı. Tabi bunlar büyük eksi. Bunların yanında kavga anında iyice kaba saba çemkiren kavgacı deli biri olduğunu gösterdi iyice. Kendimi inkar etmicem. Hatam var bağırıyorum ve kavgacı davranıyorum çünkü beni anlamıyor beni çileden çıkarıyor ben naif dişil enerjisi yüksek biriydim ben iyice kavgacı bi kadın oldum sayesinde. Beyefendide bağırılmasından hoşlanmıyor erkeğe bağırılmaz kadın naif olur diyor kendisi erkekliğini çok yapıyor gibi. Ben bana güzel yaklaşırsa uzatmıyorum yapıcı gelirse yapıcı oluyorum ama tam tersi durumda uzatıyorum ve öfkemi atamıyorum bu benim kusurum olabilir başımın üstünde. Dün tartıştık saatlerce hemde bana kaba davranıyor beni anlamıyor konuşmak istemiyor mal gibi suratıma bakıyor. resmen sevgisiz ilgisiz kıymetsizim. Tartışmanın ortasında bile eline telefon alıyor. Benide Allah kahretsin ki üstüne düşer gibi hep ben konuştum. Ama ben ona değil sinirime yenik düştüm. En son otururken yine laf soktum hazmedemiyorum diye duşa girdi duştan çıktı yemek yok buzdolabına bakıyor bende açım dedim dışarda yiyelim diye. Bi baktım öfke patlaması yaşıyor lan falan dediki onu uyarmıştım. Sonra bağırmalar gözlerini pörtlek gibi açmalar falan. Apartmana rezil olacaz diye sus dedim baktım dahada öfkeleniyor bi yerlere vuruyor. Aynı sitede iki akrabası var hemde birisi amcası direk yakın. Komşular hemen yetişiyor yâda gruptan yazıyorlar polis falan çağırıyorlar siteye başka birine yaptılar. Kimseye rezilliğimiz belli olmasın diye bunu tutmaya çalıştım bu bildiğiniz kendini ordan oraya attı. Bırak beni lan bırak gidicem dedim seni böyle göndermem otur bi sus iç bu evden insan gibi çık. Hem o sinirle çıkıp başına birşey gelse vicdanen kötü olurdum. Yok zaptedemedim sabır çektim özür dilerim bi sakinleş tamam sen haklısın geç bi otur dedim bildiğiniz savaş verdik evde. En son kolum kanadım kırılmış gibi hissettim kalbim çarpıyor yüreğim ağzıma geldi ağzım kurudu bu çelik kapıya evin dış kapısına tekmeler atıyor çekil kırarım falan. Baktım bırakmazsam zaten yine komşulara rezil olacaz. Zaten susmuyor daha beter rezillik çıkıyor hatta. Bıraktım, sen ruh hastasısın delisin sen dedim. Nefes nefeseyim ama. Koltuklardan koltuklara attı kendini yakasını falan parçalıyordu. Git bir daha bu eve gelme hadi yallah yürü git dedim sinir tepeme vurdu. Sonra geldi 5 6 saat sonra ama 2.kez zile bastı rezillik çıkarmasın diye açtım kapıyı yüzüne bakmadan geçtm balkona telefonda konuşuyordum geldi karşıma oturdu sanırım konuşacaktı. Bende kalktım arka odaya gittim sonra bi yemek söyledim kendime yedim uyumaya geçtm sabaha karşı 4 gibi yatağa geldiğini hatırlıyorum uyku sersemi. Uyumuşum geri. Uyandım öğlen gitti diye daha gitmemiş balkondaydım yine geldi ben çıkıyorum görüşürüz dedi ne yüzüne baktım ne cevap verdim gitti. 12 de geldi eve çoğu zamqn işi geç bitiyor açtım kapıyı yine yüzüne bakmadan balkona geçtm. Yemeğimi yapmıştım ama hazırlamadım. Kendi yarım saat sonra kalktı dolap kapaklarını mikrodalga kapağını çarpa çarpa hazırladı zıkkımlandı. Şimdide çay demlemiş kurtlar vadisi izliyor. Ne bir konuşmaya çalışma ne bir sorun çözme yok. Ben zaten artık sevilmediğimi değersizliğimi görüyorum. Aileme anlatamadım. Kendimle yaşıyorum sessizliğe büründüm boşanmak ağır geliyor kolay gelmiyor öyle işte napabilirim bu durumda
O delirmeler oradan oraya atlamalar falan hepsi şov. Bunu bi kadın yapsa anlarım ama erkekler öyle duygu patlaması yaşamaz başkasına yaşatır patlamayı. Ayrıca o halde sokağa çıksa n'olacak başına ne gelecek mesela? Adam senin duygularına oynuyor sakın yeme.
 
Niye bitirmediniz, nefret ediyorum artık dediğiniz adamla niye evlendiniz? Sizi zorla mı evlendirdiler, köle diye sattılar mı? Hayır bile isteye kendi rızanızla evlendiniz ve boşanmazsanız da ömrünüz böyle geçer. Kendini koltuktan kanepeye atan, çelik kapı tekmeleyen biri yarın da sizi döver tekmeler. O zaman da hamileyim çocuğum babasız büyümesin der ayrılmazsınız değil mi?
Şimdi ki aklım olsa bitirmez miydim sanıyorsun. Günlerce ağladım düğün günüm olsa keşke dedim hatta isterse düğünde olsun o gelinlikle keşke babamın evine dönseydm diye. Ayrılma noktasına çok geldim bana hep bunlar geçer dediler hep ben ayrılmaya kalktığımda bi şekilde alttan aldı. Nefret ederken bi an da bi baktım çok iyi oluyor kendimi suçladım bazen. Siz nasıl böyle kötüsünüz ya hadi ben cahilim diyelim hadi ben bilemedim de yaptım bunları. Nasıl böyle Üst perdeden şuursuz konuşuyorsunuz. Kınamadığımınızı yaşamadan ölmezsiniz. Hikayen bitmedi seninde illa yanıldığın şaştığın yerler olur bu hayatta
 
O delirmeler oradan oraya atlamalar falan hepsi şov. Bunu bi kadın yapsa anlarım ama erkekler öyle duygu patlaması yaşamaz başkasına yaşatır patlamayı. Ayrıca o halde sokağa çıksa n'olacak başına ne gelecek mesela? Adam senin duygularına oynuyor
Duygu patlaması değil ki öfke patlaması bence
 
bu adamla evlenmenize neden olan şeyi çok merak ettim hiç iyi bir özelliğinden bahsetmemişsiniz
Şuan bende bilmiyorum sevgiliyken çok iyiydi aşırı hemde. Ben manipüle edildim sorunlu kendimi gördüm bence. Bende çok sorguladım Allah bana çok göstermişte açık konuşayım ben aptallığım
 
Şuan bende bilmiyorum sevgiliyken çok iyiydi aşırı hemde. Ben manipüle edildim sorunlu kendimi gördüm bence. Bende çok sorguladım Allah bana çok göstermişte açık konuşayım ben aptallığım
Nişanlılıkta değişti tabi yine böyle değildi asla. Nişanlıyken bunları görsem bi saniye durmazdım hep böyle normal tartışmaydı. Herkes evlilik süreci stresi geçer dedi sorun temeldeymiş
 
Duygu patlaması değil ki öfke patlaması bence
Kuzum öfke patlaması da değil gerçek değil hatta. Bu tür manyaklar gerçekten ofkelenirse ya kendine ya karşısındakine zarar verir. Valla numara yapıyor bak. Narsistler hakkında biraz bir şeyler okudum. Safi manipülasyon. Güya sen kendini suçlu hissedeceksin ki hissetmişsin de nitekim.. sen haklısın dedirtmis bir şekilde.
 
Şuan bende bilmiyorum sevgiliyken çok iyiydi aşırı hemde. Ben manipüle edildim sorunlu kendimi gördüm bence. Bende çok sorguladım Allah bana çok göstermişte açık konuşayım ben aptallığım
evet aslında işaretler geliyor yada çevredeki insanlar uyarıyor ama bizler malesef görmüyoruz görmek istemiyoruz . ama tartışma nedeniniz yazdığınız kadarıyla sizde konuyu çok fazla uzatmışsınız. adam zaten sorunlu sizi anlamıyor boş yere kendinizi üzdüğünüzle kalmışsınız. bakın zararın neresinden dönerseniz kardır. kimseye öyle kolay kolay asla boşan demem ama bu adamla inanın olmaz bir an önce anlaşmalı bir şekilde boşanın derim
 
Kuzum öfke patlaması da değil gerçek değil hatta. Bu tür manyaklar gerçekten ofkelenirse ya kendine ya karşısındakine zarar verir. Valla numara yapıyor bak. Narsistler hakkında biraz bir şeyler okudum. Safi manipülasyon. Güya sen kendini suçlu hissedeceksin ki hissetmişsin de nitekim.. sen haklısın dedirtmis bir şekilde.
Evet ciddi bi narsist bende çok manipüle oldum çoğu zaman. Ama haklısın bile tutmadı adamı gerçekten rol değildi gerçekten delirmişti aşırı bi deli hareketleri var
 
evet aslında işaretler geliyor yada çevredeki insanlar uyarıyor ama bizler malesef görmüyoruz görmek istemiyoruz . ama tartışma nedeniniz yazdığınız kadarıyla sizde konuyu çok fazla uzatmışsınız. adam zaten sorunlu sizi anlamıyor boş yere kendinizi üzdüğünüzle kalmışsınız. bakın zararın neresinden dönerseniz kardır. kimseye öyle kolay kolay asla boşan demem ama bu adamla inanın olmaz bir an önce anlaşmalı bir şekilde boşanın derim
Evet olabilir uzatmış olabilirim bunu bırakmıştım ama son günlerde gözüme çok batmaya başladı biraz doluydum ona karşı bir şey oldu sinirimi öyle almak istedim belkide benim hatam olabilir bunu kabul ediyorum. Şu konudada haklısınız anlamayana birşeyler diretmek çok aptalca.
 
evet aslında işaretler geliyor yada çevredeki insanlar uyarıyor ama bizler malesef görmüyoruz görmek istemiyoruz . ama tartışma nedeniniz yazdığınız kadarıyla sizde konuyu çok fazla uzatmışsınız. adam zaten sorunlu sizi anlamıyor boş yere kendinizi üzdüğünüzle kalmışsınız. bakın zararın neresinden dönerseniz kardır. kimseye öyle kolay kolay asla boşan demem ama bu adamla inanın olmaz bir an önce anlaşmalı bir şekilde boşanın derim
Şimdi geçmişe dönüp bakıyorum o kadar çok işaret gelmiş ki bana ben çok büyük bi aptalmışım belkide evliliği çok afedersiniz bi bok sandım. Mantığımla değil duygularımla hareket ettim. Ben en çok kendime kızgınım kendime aşırı kırgınım. Tek bit dilek hakkım olsa geçmişe dönmeyi dilerdim. Evet imaksnzı değil boşanmak dünyanın sonu da değil ama bilmiyorum
 
Evet ciddi bi narsist bende çok manipüle oldum çoğu zaman. Ama haklısın bile tutmadı adamı gerçekten rol değildi gerçekten delirmişti aşırı bi deli hareketleri var
Yani o zaman baristiginizda açık açık söyle, seni bir daha o halde görürsem tımarhaneye kapattiririm diye. Madem deli gitsin tedavi olsun. İnşallah en sağlıklı yolu bulursun kendin için..
 
Şimdi ki aklım olsa bitirmez miydim sanıyorsun. Günlerce ağladım düğün günüm olsa keşke dedim hatta isterse düğünde olsun o gelinlikle keşke babamın evine dönseydm diye. Ayrılma noktasına çok geldim bana hep bunlar geçer dediler hep ben ayrılmaya kalktığımda bi şekilde alttan aldı. Nefret ederken bi an da bi baktım çok iyi oluyor kendimi suçladım bazen. Siz nasıl böyle kötüsünüz ya hadi ben cahilim diyelim hadi ben bilemedim de yaptım bunları. Nasıl böyle Üst perdeden şuursuz konuşuyorsunuz. Kınamadığımınızı yaşamadan ölmezsiniz. Hikayen bitmedi seninde illa yanıldığın şaştığın yerler olur bu hayatta
Evet varoş avam kınama beddua geldiğine göre kesin devam edecek bir evlilik. Bana pek işlemez çünkü 20 senelik evliyim. Kapı duvar tekmeleyen apartmanı birbirine katan böğüren adamla evli değilim. Çok şükür kibar medeni bir eşim var. Hayatımda iyi olan her şeyin sizde de hatta tüm hemcinslerimde olmasını isterim. Siz beddua edeceğinize bu adamdan nasıl kurtulacağınızı düşünün. Var mı ayrılma boşanma düşünceniz? Nişandan beri böyle olan ve böyle kabul edilen bir adam niye değişsin? Höt dese siz özür diliyorsunuz.
 
Arkadaşlar ablalar lütfen bana yol gösterin. Eşim narsist büyük ihtimalle. Bencil kendine hayran ve çıkarcı ve cimri birisi. Bana değil herkese her şeye karşı kimsenin işini görmez para veya çıkarı olmayan hiç bir insana yardımcı olmaz. Bu huyu beni ziyadesiyle soğuttu. İnsan olabilmek çok önemli ben ailemden hep bolluğu hayrı veren el alan elden üstündür kafasıyla büyüdüm. Yapı gereği böyledir. Aşırı moloz gibi ağır hareket eden ağır yemek yiyen ağır yürüyen bi insan ( kilolu değil) yapı olarak. Ve telefon bağımlısı. Tabi bunlar büyük eksi. Bunların yanında kavga anında iyice kaba saba çemkiren kavgacı deli biri olduğunu gösterdi iyice. Kendimi inkar etmicem. Hatam var bağırıyorum ve kavgacı davranıyorum çünkü beni anlamıyor beni çileden çıkarıyor ben naif dişil enerjisi yüksek biriydim ben iyice kavgacı bi kadın oldum sayesinde. Beyefendide bağırılmasından hoşlanmıyor erkeğe bağırılmaz kadın naif olur diyor kendisi erkekliğini çok yapıyor gibi. Ben bana güzel yaklaşırsa uzatmıyorum yapıcı gelirse yapıcı oluyorum ama tam tersi durumda uzatıyorum ve öfkemi atamıyorum bu benim kusurum olabilir başımın üstünde. Dün tartıştık saatlerce hemde bana kaba davranıyor beni anlamıyor konuşmak istemiyor mal gibi suratıma bakıyor. resmen sevgisiz ilgisiz kıymetsizim. Tartışmanın ortasında bile eline telefon alıyor. Benide Allah kahretsin ki üstüne düşer gibi hep ben konuştum. Ama ben ona değil sinirime yenik düştüm. En son otururken yine laf soktum hazmedemiyorum diye duşa girdi duştan çıktı yemek yok buzdolabına bakıyor bende açım dedim dışarda yiyelim diye. Bi baktım öfke patlaması yaşıyor lan falan dediki onu uyarmıştım. Sonra bağırmalar gözlerini pörtlek gibi açmalar falan. Apartmana rezil olacaz diye sus dedim baktım dahada öfkeleniyor bi yerlere vuruyor. Aynı sitede iki akrabası var hemde birisi amcası direk yakın. Komşular hemen yetişiyor yâda gruptan yazıyorlar polis falan çağırıyorlar siteye başka birine yaptılar. Kimseye rezilliğimiz belli olmasın diye bunu tutmaya çalıştım bu bildiğiniz kendini ordan oraya attı. Bırak beni lan bırak gidicem dedim seni böyle göndermem otur bi sus iç bu evden insan gibi çık. Hem o sinirle çıkıp başına birşey gelse vicdanen kötü olurdum. Yok zaptedemedim sabır çektim özür dilerim bi sakinleş tamam sen haklısın geç bi otur dedim bildiğiniz savaş verdik evde. En son kolum kanadım kırılmış gibi hissettim kalbim çarpıyor yüreğim ağzıma geldi ağzım kurudu bu çelik kapıya evin dış kapısına tekmeler atıyor çekil kırarım falan. Baktım bırakmazsam zaten yine komşulara rezil olacaz. Zaten susmuyor daha beter rezillik çıkıyor hatta. Bıraktım, sen ruh hastasısın delisin sen dedim. Nefes nefeseyim ama. Koltuklardan koltuklara attı kendini yakasını falan parçalıyordu. Git bir daha bu eve gelme hadi yallah yürü git dedim sinir tepeme vurdu. Sonra geldi 5 6 saat sonra ama 2.kez zile bastı rezillik çıkarmasın diye açtım kapıyı yüzüne bakmadan geçtm balkona telefonda konuşuyordum geldi karşıma oturdu sanırım konuşacaktı. Bende kalktım arka odaya gittim sonra bi yemek söyledim kendime yedim uyumaya geçtm sabaha karşı 4 gibi yatağa geldiğini hatırlıyorum uyku sersemi. Uyumuşum geri. Uyandım öğlen gitti diye daha gitmemiş balkondaydım yine geldi ben çıkıyorum görüşürüz dedi ne yüzüne baktım ne cevap verdim gitti. 12 de geldi eve çoğu zamqn işi geç bitiyor açtım kapıyı yine yüzüne bakmadan balkona geçtm. Yemeğimi yapmıştım ama hazırlamadım. Kendi yarım saat sonra kalktı dolap kapaklarını mikrodalga kapağını çarpa çarpa hazırladı zıkkımlandı. Şimdide çay demlemiş kurtlar vadisi izliyor. Ne bir konuşmaya çalışma ne bir sorun çözme yok. Ben zaten artık sevilmediğimi değersizliğimi görüyorum. Aileme anlatamadım. Kendimle yaşıyorum sessizliğe büründüm boşanmak ağır geliyor kolay gelmiyor öyle işte napabilirim bu durumda
Sevgili Meyra ailen bu durumu biliyor mu, bilseler destek olurlar mı? Yaşını bilmiyorum ama benden küçüksün gibi hissettim. Bu şekilde devam eden bir hayat illa boşanmayla sonuçlanır, en azından ne kadar erken olursa ruh sağlığını o kadar muhafaza edebilirsin diye düşünüyorum.
 
Back
X