6 aylık evliyim ve boşanıyorum

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Merhabalar. 25 yaşındayım ve eşimle iki yıllık birlikteliğin ardından altı ay önce severek evlendik. Eşim tek çocuk, ben üç kardeşim. üniversitede tanıştık ve görüşmeye başladık. Eşim flört döneminde bana düşkündü güzel sözler söylerdi, hediyeler alırdı, beni beğendiğini ve sevdiğini hissettirirdi. Biraz dediğim dedikti ama ben hep alttan aldığımdan önemli sorunlar yaşamadık. Düğün kararı verilip hazırlıklara başlamamızla eşim değişmeye başladı. Her şeyi ikimiz yapalım, aileleri karıştırmayalım, avrupai olsun diye tutturdu. Annemin bana hazırladığı çeyizlere laf etti. Annemle bir gün dışardayken yol üstünde bir düğün salonu vardı.internette görüp beğenmiştim. Anneme oraya gidelim mi dedim yanından geçiyorduk zaten. Gittik ve ben çok beğendim. Daha sonra eşimi götürdüm o da beğendi ve tuttuk. Ama o benim oraya annemle gitmemden çok rahatsız oldu ve başıma kaktı. Bunun gibi ufak şeyleri sorun etti. Kendisi beni bekarken oturduğu evine gelin olarak getirebileceğini, yeni eşya alamayacağını, imkânlarının şu an için buna müsait olduğunu söyledi. Ben ve ailem kabul ettik, mutlu olmak eşyadan daha önemli dedik. Bir kere bile lafını edip onu üzmemeye çalıştık. Neyse evlendik. Eşimin ailesi şehir dışında yaşıyor. Bizi her gün günde üç kere her biri 15-20 şer dakikalık olacak şekilde görüntülü aramaya başladılar. Ve bana "biz normalde oğlumuzu zırt pırt ararız ama yeni evlisiniz diye seyrek arıyoruz" dediler. Her gün bir saat kayınvalidem ve kayınpederim ile görüntülü konuşmak beni sıkıyordu. Güler yüzlü olup konuşmaya çalışsam da bir süre sonra modum düşüyordu. Kendi ailemle de telefonda hal hatır sorarız, farklı bir şey olmuşsa onu konuşuruz ve kapatırız. Ama eşimin ailesi her gün eski hatıralardan, eşimin çocukluğundan, çaydanlığın sapından, kekin içindeki sütten ne bilim her şeyden konuşuyorlar. Bazen bu konuşmalar iki saate uzuyor. 1-2 aylık evliyken Eşim benim telefonda onlar gibi konuşmadığımdan, surat yaptığımdan şikayet etti. Onların bana çok değer verdiğini ama benim bu değeri hak etmediğimi, bencil olduğumu söyledi. Ben de ona konuşmaların çok uzun sürdüğünü, buna alışık olmadığımı, zamanla alışacağımı söyledim. Sen istediğin kadar konuş, ben daha az konuşsam ne olur dedim. O bunu kabul etmedi, ailesine saygısızlık ve onları dışlamak olarak algıladı. Tüm bunlar olurken benim anneme, kardeşime, akrabalarıma kusurlar buldu, onların arkalarından konuştu. Benimse ona dediğim şey " sevmek zorunda değilsin ama bana bunları söylemen beni üzüyor ", tabi ki de bu ona hiçbir şey ifade etmedi. Annemin aldığı çeyizleri beğenmeyip her seferinde yenisini almayı teklif etti. Meyve bıçağı almamış annem, onu söyleyip durdu. Bunlara kırıldığımı söylediğimde beni annecilikle suçladı. Annemi onun önüne geçirdiğimi söyledi. Dört aylık evliyken yine ailesine karşı yeterince sevgi dolu olmadığım için ayrılalım dedi. Ben yapı olarak daha sessiz, içine kapanık biriyim. Onlarla az konuşmam onları sevmediğimden değil, konuşkan biri olmadığımdan. Ki zaten kendi annemle paylaştığımdan daha fazla şeyi onlarla paylaştım. Annemle üç günde bir filan konuşurken onlarla her gün bir saat konuştum. Ayrılalım dediğinde artık ben de çok yorulduğumdan tamam dedim, valizimi topladım ve ağlayarak evden ayrıldım. Ertesi gün eşim avukatla görüşmüş ve beni aradı, böyle böyle görüştüm, bir an önce bitsin dedi. Ben de birkaç gün beklesek, ben şu an çok kötüyüm dedim. Bir hafta doldu, eşimi çok özledim ayrılık çok zor geldi. " Ben daha çok fedakarlık yapmak, daha çok emek vermek, senle yuva kurmak istiyorum, seni kaybetmek istemiyorum " vs dedim. Sadece Sen bilirsin dedi. Babam da eşim için "bir gelsin konuşalım" dedi. Eşim gelmedi, konuşacak bir şey yok dedi. Babam beni eşimle oturduğumuz eve bıraktı. Bu, babama da bana da çok ağır geldi, gururumuz incindi. Yine de babam bir şey demedi, siz mutlu olun yeter dedi. Ben de sesimi çıkarmadım ve evime döndüm. Döndükten sonra İki ay kadar elimden geleni yapmaya çalıştım, onu sevdim, şefkat gösterdim, evimi temiz düzenli tuttum, yemekler tatlılar yaptım. Ailesi ile yine her gün bir saat görüntülü konuştum. Bir gün yine aramızda bir meseleden tartıştık. Annesine söylemiş, annesi beni aradı noldu vs diye. Ben de anlattım. Annesi beni haklı buldu, biraz konuştuk vs. Akşam annesi kayınpederime anlatmış, bir de kp im beni aradı. Kp im bana bağırdı çağırdı kapattı telefonu. Ben ağlamaya başladım, neden bana böyle yapıyorsunuz, ben size ne yaptım vs dedim. (Evlenmeden önce eşim, çocuklarımız olduktan sonra ailesi ile birlikte yaşamak istediğini söylemişti. Ben de aynı evde zor olur, karşı komşu olacak şekilde daire tutsak demiştim, kabul etmemişti. Onu çok sevdiğimden bunu göze aldım ve teklifini kabul ettim. Evlendikten sonra telefonda bile güler yüzlü olmadın diye benden ayrılmaya kalktığını görünce aynı evde yaşama fikri beni iyice korkuttu. Kayınvalideme de bunu uygun bir dille anlatmaya çalışmıştım, istemediğimi söylemiştim. Kv m de biz zaten sizin yanınıza yerleşmeyi düşünmüyoruz demişti. ) Kv m bizim kavgamız üzerine eşime " X , verdiği sözden pişmanmış " demiş. Eşim bunu duyunca çılgına döndü ve benimle bu nedenle evlendiğini söyledi, o zaman ayrılalım dedi. Artık benim onun için pek bir değer ifade etmediğime iyice kanaat getirmiştim. Valizimi alıp gidecektim ama o bütün her şeyimi topladı, tek seferde git, ikinci kez gelme dedi. Tabak çanak, tencereler, yastıklar, çeyiz olarak getirdiğim ne varsa topladı ve beni ailemin evine bıraktı. Gururum çok incindi, onu çok seviyordum, ama sanırım o beni o kadar sevmiyor. Boşanma sürecindeyiz şu an, eski günlerimizi çok özlüyorum, kendimi sürekli sorguya çekiyorum nerde hata yaptım diye. Yazamadığım pek çok şey yaşandı, eşim beni hep kontrolüne almaya çalıştı, beni kafasında oluşturduğu bir şekle sokmaya, beni değiştirmeye çalıştı. Ve benim isteklerimin hiçbirini önemsemedi. Hep kendi istediği olsun istedi. Çok yorgunum, çok kırgınım, kendimi çok değersiz hissediyorum. ;(
Canım evet degersizsin

Beni yadırgayacak kimsede yoktur burda.
Hepimiz seni yadirgariz
Herkes bana hak verir degersizsin....kendini değersizlestiren kişiliğini aileni hiçe sayan sensin kocana bu fırsatı bu hakkı tanıyan bu güce ulaştıran sensin .

Çok kizginim şuan sana
Arkadaşım olsan gerçekten dovebilirdim seni.o kadar gözüm döndü halen seviyorum özlüyorum deyisin .


İnsanı delirtirsin asalak gibi bu ne yahu
 
Bu adam nasıl anasından vakit bulup sizinle evlenip aynı yatağı paylaştı pes bacım pes bırak bu kadar süt kuzusu ile yıllar geçer mi giden 2.5 yıla olsun birak
 
, onu çok seviyordum, ama sanırım o beni o kadar sevmiyor.
Bu cümlenizden çıkan anlam şudur :

O da beni seviyor ama benim onu sevdiğim kadar degil.

Fakat konunun genelinde adamın nezdinde sizin bir sivrisinek kadar hükmünüz yok.

Zerre miktarı kıymetiniz yok.

Ama hissediyorum. Şimdi gel dese... yine o zavallı babayı aynı duruma "düşürüp" gidersiniz.

Unutmayın. Eşiniz ne size ve ne ailenize hiçbir şey yapamaz.

Ailesini ve kendisini düşüren sizsiniz. Kimseye kızmayın.
 
Adam maalesef seni sevmiyor resmen ayrılmak için bahane arıyor. Evliliklerde ne problemler oluyor bu direk seni kovma derdinde. Elinden gelenin çok fazlasını yapmışsın. Lütfen bırak önüne bak. Bundan sonra önüne düzgün insanlar çıkar umarım
 
Adam ailesiyle evli seninle değil.
Böyle birisiyle hayat mı geçer?
Bak ailesi için gözünü kırpmadan senden vazgeçmiş, neyi özlüyorsun?
Ne Avrupaisi kekoya bak, anasının eteğinden çıksın önce.
İşine gelen türden Avrupai. Ailesinin cebinden para çıkmasın diye Avrupai. Kadın çalışsın ev ekonomisine fayda versin diye Avrupai. Birlik yaşamak işine geldiği için ortadoğulu oluveriyor keko.
 
Kaç kurtul boşan ve üzülme ne olur. Eski nişanlım ile 10 sene flört dönemimiz olmuştu. Tek erkek çocuğuydu ve babası vefat etmişti. Annesine aşırı bağlıydı. Yüzükleri attık. Öyle ki annesi o benim kocam gibi artık demişti.
Sonraları o kadar iyi ki dedim o kadar Allahım beni kurtardı diye şükrettim ki anlatamam. 3 sene sonra eşimle evlendim 9 aydır evliyim. Şükürler olsun mutluyum. Ailesi ile bir problememimiz olmadığı gibi iyi de anlaşıyoruz.
 
Valla ben sucu sende buldum geecı sende kendını suclamıssın resmende neyse. Bır ınsana bu kadar tavız verılırmı allah askına yaa bıde guruem ıncındı dıyorsun hatta babanında ama hala o eve gıdıyorsun sevmıyor sanırım demıssın sanırımı kalmamıs ta bastan sevmwdıgını gostermıs zaten. Suan yapılacak tek sey artık gururlu bır sekılde bosa su adamı
 
Umarım bir işin vardır
İsine adapte olup yoluna bakarsın biran önce
 
Cevaplarınız için çok teşekkürler, ben yuva kurmaya çalıştım sadece.Sevdiğim için ve bir yuva kurmaya çalıştığım için gururumu ayaklar altına aldım ama bunda utanacak ve suçlanacak bir şey yok. Bu kadar fedakarlık yapmaya mecbur kalmak benim suçum değil. ayrılmayı ben de çok düşündüm ama bu o kadar kolay olmamalı, bir yuva kurmak kolay değil, evliliğin ilk zamanları böyle şeyler olur, zamanla alışacağız birbirimize diye düşündüm. Ona isteklerimi düşüncelerimi anlattım, bir orta yolu bulalım dedim. Tek taraflı çırpındığımı ben de fark ettim, kendime bir yıl süre vermiştim. Bir şeyler düzelmezse boşanırım diye düşünüyordum. Şu an gelse yalvarsa, aynı evde kalmayacağız ailemle dese döner misiniz diye sormuşsunuz, gelip yalvarmayacağına adım gibi eminim ama diyelim geldi. HAYIR, DÖNMEYECEĞİM.

sizin suçunuz değilse kimin suçu? Benim mi?
Yuvanız yokmuş ki yıkasınız, hiç olmamış. Adamın biri sizi köle niyetine, besleme niyetine evine almış sadece.
 
Bu cümlenizden çıkan anlam şudur :

O da beni seviyor ama benim onu sevdiğim kadar degil.

Fakat konunun genelinde adamın nezdinde sizin bir sivrisinek kadar hükmünüz yok.

Zerre miktarı kıymetiniz yok.

Ama hissediyorum. Şimdi gel dese... yine o zavallı babayı aynı duruma "düşürüp" gidersiniz.

Unutmayın. Eşiniz ne size ve ne ailenize hiçbir şey yapamaz.

Ailesini ve kendisini düşüren sizsiniz. Kimseye kızmayın.
Sizin gibi birinin gerçek yaşamda arkadaşım olmasını isterdim. Kısa ve öz anlatma şeklinizi çok seviyorum. 🌸
 
Büyük konusmak istemiyorum ama safmısın canım 🙄 babanın senin kendi eliyle kocanın yanına bırakması büyük bir hata kocanın gelip seni alması lazımdı ama gerçi sen kendin barısalım demişsin bu ay cok seviyorum cok aşk falan gelip geçici seyler mantıgını kullan biraz cazgır ol ilkokul cocugu gibi adam bu ya nesini seviyon ayyy eşim böyle olsaydı ben onu kapının önüne koyardım. sümsük herif zaten ailesiyle yasıyor gibisiniz yani hep hayatının icindeler. Bir dik dur boşan altının varsa al yoluna bak ağlıyorsun hala sinirim bozuldu
 
Her ilişkide vardır. Bir taraf kaybetmekten daha çok korkar alttan alır. Bu ilişkide siz hep alttan almışsınız. Eşiniz buna alışmış. Eşiniz eşyalarınızla sizi ailenizin evine bırakmış. Siz iki güzel söz etse dön dese dönecek gibisiniz.
Bunu yapmayın kendinize.
Herkesin başına her şey gelebilir bu size tecrübe olmuş. Eski günleri boşverin
 
Ben neden hiçbiryerde "şükür bu psikopatdan" kurtuldum diye okumadim. Tüm anlattıklarınizdan adamın muhtemelen narsist olduğunu düşünüyorum. Açıp okuyun bakalım. Önce insanı bulutlara çıkartıp nasıl asaya attıklarını. Sizi ailenizden ayirma/sogutma çabası da bundan. Muhakkak bir açıp okuyun bir yerde. Üstüne psikolojik destek alin acilen. Bir insan sevgi uğruna kendini bu kadar yok etmemeli
 
Eve geri dönerek değerinden düşürmüşsün kapında köpek etmeden dönmemeliydin. Ama öyle olsa da değişmez senin kocan. Kişisel algılama sakın sen bak NE YAPARSAN YAP tamam mı bu adama yaranamazsın. Kocan bir insan olarak sevmeyi sevilmeyi bilmiyor. Bir çiçeği bir kelebeği bile sevemez. Ama ağzına eden kadını sevebilir. Bu modeller böyle oluyor.
Adam narsist gibi
 
Evliliginizin başından sonuna aşırı ödün vermişsiniz Hayırlısı olsun inşallah
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
X