Bende geçtiğimiz ay, 7 yıla yakın bir arkadaşlığa ambargo koydum. Esimin cocukluk arkadaşlarıydı karı-koca, evlendikten sonra sürekli gelip giderdik. Benim yalnızlık hissimi azaltiyordu, hep ben alttan alan taraftım. Esim yanlış giden şeyleri söylese dahi, boşver deyip göz yummasini sağlamaya calistim. Cunku baska kim vardi ki

Normalde böyle değilimdir. Hatta benim bir hatam olmamasına ve resmen aptal yerine konumlama rağmen mide bulantısı hissi yaşadım bir süre. Ben bunu yapamam, ne olursa olsun görüşmeliyiz dedim. Ama vakit geçtikçe kendime ve eşime ne haksızlıklar etmişim dedim.
Ankara da maalesef gidip gelmeli tek arkadaşlığımdı. Onun dışında arkadaşlarım var ama hep telefon üzerindendi. Şimdi iyiki de tavır koydum diyorum. Yoksa hala aptal yerine konacaktık.