6 yıldır yalnızım hiç arkadaşım yok arkadaşım olurmusun?

Aynen katiliyorum. Bir de kocadan yana sans olmayinca tamamen surungen belgeseli oluyor hayat.
Simdiki aklim olsaydi sadece kendim icin yasardim.

Yaaa siz nasıl o kadar sabrettiniz konunuzu okumuştum hayret ettim...cok sabırliymışsıniz...evlilijle ilgili düşünceniz bu peki tecrubeli biri olarak çocuklarla ilgili düsünceniz nedir...hic pisman oldunuz mu keske cocuk yapmasaydım daha özgur olurdum diye....konuyu dağıtmam inşallah..:KK72:
 
evet 6 yıldır yani evlendiğimden beri arkadaş falan kalmadı görüşmeye görüşmeye arkadaşlarımla arama mesafe girdi artık sadece ayda yılda bir telefonla konuşuyoruz o kadar samimiyet kalmadı oturduğum mahalledede kafa dengi yok bütün günümü evde geçiriyorum ve çok sıkılıyorum nolurdu sanki bi çay içmeye bi kahveye gelen bi arkadaşım olsaydı şöyle sohbet muhabbet edebileceğim birileri olsaydı bunlarında bir ihtiyaç olabileceğini hiç düşünmemiştim başıma gelince anladım.... Artık sanalda olsa arkadaş arıyorum kim bilir belki yüzyüzede görüşebileceğim dostluklar bile kazanabilirim olmaz mı?

benim arkadaşlarım da çocuk sahibi olduktan sonra hiç aramıyolar
ben arıyorum konuşuyoruz ama ben aramazsam hiç aramıyolar. :/
iş arkadaşlarım var allahtan. onlarla idare ediyorm
 
Bekarken şimdi ki işime başladığımda çok yoğun çalışmaktan arkadaşlarımla arama zamansızlık yüzünden mesafe girdi.
İlerleyen zamanlarda iyice yalnızlaştım.
Hafta sonları babam asla dışarı yollamazdı bizi zaten. arkadaşlarımda gelmemeye başladı evime.
Bir baktım ciddi anlamda yalnızlıktan boğuluyorum.
O an anladım ki zaten gerçek dostum değillermiş hiç biri.
Çünkü gerçek dostlar her durumda kopmazlar anladığım kadarıyla.
Şu an aynı şehirde aynı iş yerinde ama evliyim.
Bazen sıkılıyorum. Ama yalnızlığı sevmeye çalışıyorum.
Çünkü arkadaş dost gerçekten zor bulunuyor.
Kimseye güven olmuyor bu devirde.
İnşallah bizde şanslılar arasına gireriz bir gün.
 
benim arkadaşlarım da çocuk sahibi olduktan sonra hiç aramıyolar
ben arıyorum konuşuyoruz ama ben aramazsam hiç aramıyolar. :/
iş arkadaşlarım var allahtan. onlarla idare ediyorm
Bekarken şimdi ki işime başladığımda çok yoğun çalışmaktan arkadaşlarımla arama zamansızlık yüzünden mesafe girdi.
İlerleyen zamanlarda iyice yalnızlaştım.
Hafta sonları babam asla dışarı yollamazdı bizi zaten. arkadaşlarımda gelmemeye başladı evime.
Bir baktım ciddi anlamda yalnızlıktan boğuluyorum.
O an anladım ki zaten gerçek dostum değillermiş hiç biri.
Çünkü gerçek dostlar her durumda kopmazlar anladığım kadarıyla.
Şu an aynı şehirde aynı iş yerinde ama evliyim.
Bazen sıkılıyorum. Ama yalnızlığı sevmeye çalışıyorum.
Çünkü arkadaş dost gerçekten zor bulunuyor.
Kimseye güven olmuyor bu devirde.
İnşallah bizde şanslılar arasına gireriz bir gün.
Bekarken şimdi ki işime başladığımda çok yoğun çalışmaktan arkadaşlarımla arama zamansızlık yüzünden mesafe girdi.
İlerleyen zamanlarda iyice yalnızlaştım.
Hafta sonları babam asla dışarı yollamazdı bizi zaten. arkadaşlarımda gelmemeye başladı evime.
Bir baktım ciddi anlamda yalnızlıktan boğuluyorum.
O an anladım ki zaten gerçek dostum değillermiş hiç biri.
Çünkü gerçek dostlar her durumda kopmazlar anladığım kadarıyla.
Şu an aynı şehirde aynı iş yerinde ama evliyim.
Bazen sıkılıyorum. Ama yalnızlığı sevmeye çalışıyorum.
Çünkü arkadaş dost gerçekten zor bulunuyor.
Kimseye güven olmuyor bu devirde.
İnşallah bizde şanslılar arasına gireriz bir gün.
inşallah sen en azından çalışıyosun bende oda oda yok ne bileyim kısmet galiba dedimya allah hayırlı insanlarla karşılaştırsın
 
en kötüsü de kalabalık içindeki yalnızlık bence. sizi seven anlayan bir eşiniz varsa bir yere kadar idare ediyor, arkadaşın yeri ayrı ama işte. ben de gurbete geldim, 3 ay oldu. burda çok güzel insanlarla tanıştım kendimce bir çevre oluşturdum haftalık görüşüyoruz. ama yakın arkadaşlarımın evime, çıkıp kahveye gelememesi, sevdiklerimi orda bırakmam beni çok üzüyor. :KK43:
 
en kötüsü de kalabalık içindeki yalnızlık bence. sizi seven anlayan bir eşiniz varsa bir yere kadar idare ediyor, arkadaşın yeri ayrı ama işte. ben de gurbete geldim, 3 ay oldu. burda çok güzel insanlarla tanıştım kendimce bir çevre oluşturdum haftalık görüşüyoruz. ama yakın arkadaşlarımın evime, çıkıp kahveye gelememesi, sevdiklerimi orda bırakmam beni çok üzüyor. :KK43:
seni o kadar iyi anlıyorum ki bende memlekete gidince hiç gelmek istemiyorum ordaki ortam ordaki sıcaklık bulamıyorum burada insanın kendi ailesi çevresi akrabası gibi olmuyor malesef burda herkes mesafeli vede samimi değiller bana karşı
 
inşallah sen en azından çalışıyosun bende oda oda yok ne bileyim kısmet galiba dedimya allah hayırlı insanlarla karşılaştırsın

Amin canım en önemlisi hayırlı insanlar olsun.
iyi ki burası var insan giriyor biraz kafasını dağıtıyor.
Yalnızlar için daha iyi aslında burası..
 
Amin canım en önemlisi hayırlı insanlar olsun.
iyi ki burası var insan giriyor biraz kafasını dağıtıyor.
Yalnızlar için daha iyi aslında burası..
bence de. bu forumu sözlendiğim zaman buldum o zamandan beri kafam ne zaman dolu olsa burda dağıtıyorum. insanların problemlerini görünce de insan şükrediyor haline.
seni o kadar iyi anlıyorum ki bende memlekete gidince hiç gelmek istemiyorum ordaki ortam ordaki sıcaklık bulamıyorum burada insanın kendi ailesi çevresi akrabası gibi olmuyor malesef burda herkes mesafeli vede samimi değiller bana karşı
benim sorunum da aslında burdakilerin fazla cana yakın meraklı olması:KK43: bir de gurbete geldim diye beni yalnız bırakmak istemiyorlar eşimin ailesi, haftada birkaç kez görüşmek istiyorlar her gün arıyorlar. kendi annemle bu kadar sık görüşmüyorum bu işte bir anormallik var:KK45:
 
bence de. bu forumu sözlendiğim zaman buldum o zamandan beri kafam ne zaman dolu olsa burda dağıtıyorum. insanların problemlerini görünce de insan şükrediyor haline.

benim sorunum da aslında burdakilerin fazla cana yakın meraklı olması:KK43: bir de gurbete geldim diye beni yalnız bırakmak istemiyorlar eşimin ailesi, haftada birkaç kez görüşmek istiyorlar her gün arıyorlar. kendi annemle bu kadar sık görüşmüyorum bu işte bir anormallik var:KK45:
sen bence şükret haline bense aile apartmanında oturuyorum validemler burada değiller ama eltiler eşimin kardeşi abisi çocukları heran gelebiliyolar buna rağmen yalnızlık çekiyor olmam ne kadar garip değil mi :KK69:
 
e tarif verde bi deneyelim malum uzaksın yoksa denemek için hiç beklemez gelirdim yanına valla :KK53:

canım migroslarda karışım olarak satılıyo cezveys koyup bormal kahve yapar gibi yapıyosun
yada damla sakızıbı rendeleyip az içine atıyosun türk kahvesinin
 
Evlendikten 1 sene sora eşimin tayini çıktı hiç tanımadığım bir şehirdeyim gerçi doğup büyüdüğüm şehirdede arkadaşım 1 taneydi artık hiç yok halk eğitimin kurslarıyla oyalanıyorum
Bir sürü dakika sms im var ama konuşcak kimse yok alışverişe gidicek kimse yok halbuki sosyal olmayı çok severim
 
haydin arkadaş olalım :) valla bende ilk evlendiğimde gurbete gitmiştim orda da üni den vardı arkadaşlarım ama lise arkadaşlarım ile görüşüyoruz çorlu dan selamlar ;)
 
Canım ben zaten bu konuda depresyonlardayim bende ankaraya geldim ggeçenyaz uniden kkız arkadaş geldi sanirsin lotoda altiliyi tutturdum. Kendimi çokyyanlız hissediyom burayı da tesadüfen buldum iyiki KK var
 
Evlilik bir insanın sonu bence. Bir yazar vardı, ölmüş cesetlerin etrafta sürünmesidir evlilik diye yazmıştı. Ne hobi kalıyor, ne arkadaş, ne kişisel zaman ve mahrem, kendi ailene zor zaman ayırırken bir aile daha, oofff offf.

Kusura bakmayın yazdığınıza kayıtsız kalamadım, bulunduğun yeri ölü yerine yada bahçeye benzetmek kişilere hastır
But tür genelleme yapmak yanlış. Kendinde hobi yoksa evlenince de olmaz kendinde arkadaş yoksa evlenince de olmaz kendine saygın yoksa kişisel zamanında olmaz. Herşey kişinin elinde. Ailelere gitmek onlara vakit ayırmak planlı aktif sosyal yaşamak vs.bir sürü şey
 
Evlilik son değil tabiki ben de katılmıyorum. Ortak hobiler varsa en güzeli ama yoksa herkes istediği hobiyi yapar. Sevdiğinle evlendiysen eğer en yakın arkadaşın, dostun odur amaaa kız arkadaşta lazım iki dedikodu yapmaya :KK39:
 
Back
X