- 24 Nisan 2018
- 660
- 382
- 23
- 31
- Konu Sahibi resurrection93
- #1
Merhabalar, benim 6 yıllık ilişkim vardı. Çeşitli sancılı süreçlerin ardından ilişkiyi 3 gün önce kendi isteğimle bitirdim. Zaten Nişanım olacakken iptal olmuştu falan, burada konuyu ayrıntılıca açmıştım;
https://www.kadinlarkulubu.com/forum/threads/nisanim-son-anda-iptal-oldu.1069735/
Fakat ben bütün bunlara rağmen gene de ilişkime devam ettim. Tekrar nişan yapma umudumuz vardı, tekrar hayaller kuruyordum onunla birlikte. Ama son zamanlarda beni sorunların ortasında hissettiriyordu, o yanındayım dese bile sanki sorunların ortasında ben yalnızdım... Ve son konuşmasında “Benimle gerçekten mutlu olabilecek misin, ben sana yetecek miyim bilmiyorum, zaten sen şöylesin böylesin” gibi türlü suçlamalar ve laflarda bulundu. 1 hafta önce çok mutlu olacağız şöyle böyle derken 2 gün önce gelip türlü suçlamalarda bulundu, ve neticesinde beni bu ilişkiyi bitirmek zorunda bıraktı. Her türlü mecradan onu engelledim şu anda ne düşünüyor ne yapıyor bilmiyorum ama çeşitli korkuların ve öfkenin etkisiyle bu hale geldiğini düşünüyorum, bu kadar dengesizliğin başka türlü açıklaması olamaz çünkü. Zaten son zamanlarda sırf yalnız kalma korkusundan ilişkiye devam ediyordum ama sonra fark ettim ki ben zaten sorunların içinde yalnızdım, karşımda beni anlayan bir adam yoktu, gittikçe içimde kendisini bitirdi... ona uzun uzun sesli mesajlar bırakarak devam ettim. Sorum, üstümde garip bir rahatlık, mutluluk ve huzur var ama zaman zaman içimi tekrar yalnız kalma korkusu sarıyor. Eğer böyle bir dönemden geçenler varsa ya da tavsiye verecek olanlar varsa, olumlu ruh halimi korumak için ne yapabilirim? Bir de yaşım 25 ve kendimi acaba evlilik için geç mi kaldım diye düşünüyorum bazen, kendime olan özgüvenimi kazanmak için ne yapabilirim? Öyle çok mutsuz, üzgün ya da dayanamayacak durumda değilim sadece olumlu ruh halimi korumak istiyorum. Çünkü şu aşamada biraz yalnız kalmanın ilerde mutsuz bir evlilik yapmaktan çok daha iyi olduğunun farkındayım. Bu yüzden tavsiyelerinizi ihtiyacım var. Teşekkür ederim şimdiden.
https://www.kadinlarkulubu.com/forum/threads/nisanim-son-anda-iptal-oldu.1069735/
Fakat ben bütün bunlara rağmen gene de ilişkime devam ettim. Tekrar nişan yapma umudumuz vardı, tekrar hayaller kuruyordum onunla birlikte. Ama son zamanlarda beni sorunların ortasında hissettiriyordu, o yanındayım dese bile sanki sorunların ortasında ben yalnızdım... Ve son konuşmasında “Benimle gerçekten mutlu olabilecek misin, ben sana yetecek miyim bilmiyorum, zaten sen şöylesin böylesin” gibi türlü suçlamalar ve laflarda bulundu. 1 hafta önce çok mutlu olacağız şöyle böyle derken 2 gün önce gelip türlü suçlamalarda bulundu, ve neticesinde beni bu ilişkiyi bitirmek zorunda bıraktı. Her türlü mecradan onu engelledim şu anda ne düşünüyor ne yapıyor bilmiyorum ama çeşitli korkuların ve öfkenin etkisiyle bu hale geldiğini düşünüyorum, bu kadar dengesizliğin başka türlü açıklaması olamaz çünkü. Zaten son zamanlarda sırf yalnız kalma korkusundan ilişkiye devam ediyordum ama sonra fark ettim ki ben zaten sorunların içinde yalnızdım, karşımda beni anlayan bir adam yoktu, gittikçe içimde kendisini bitirdi... ona uzun uzun sesli mesajlar bırakarak devam ettim. Sorum, üstümde garip bir rahatlık, mutluluk ve huzur var ama zaman zaman içimi tekrar yalnız kalma korkusu sarıyor. Eğer böyle bir dönemden geçenler varsa ya da tavsiye verecek olanlar varsa, olumlu ruh halimi korumak için ne yapabilirim? Bir de yaşım 25 ve kendimi acaba evlilik için geç mi kaldım diye düşünüyorum bazen, kendime olan özgüvenimi kazanmak için ne yapabilirim? Öyle çok mutsuz, üzgün ya da dayanamayacak durumda değilim sadece olumlu ruh halimi korumak istiyorum. Çünkü şu aşamada biraz yalnız kalmanın ilerde mutsuz bir evlilik yapmaktan çok daha iyi olduğunun farkındayım. Bu yüzden tavsiyelerinizi ihtiyacım var. Teşekkür ederim şimdiden.
gayet yolun başındasın.
valla biz de ilk defa onlardan duyduk işin en kötü yanı da eski erkek arkadaşım olacak adam, annesinin bu sözlerine önce hak verdi sonra da tamam dolduruşa geldim ben de hatalıyım falan demişti. Gerçekten kabus gibi günler yaşattı bana hem o hem ailesi. Her şeye rağmen bitirmemek için direndim ama ben direndikçe sürekli öfke ve gerginliğin arkasına sığınarak beni daha da çok yoran bir adam vardı karşımda... O yüzden geç de olsa bu kararı verdim. Pişman değilim.
