- 2 Temmuz 2013
- 15.807
- 18.335
- 248
- Konu Sahibi zeytinagaci
-
- #1
Anlatacaklarım biraz uzun olabilir.
Okursanız teşekkürler.
Eşim şu an askerde.
Biz ikimiz de aynı memleketteniz.
Ama kendi memleketimize yakın bir şehirde yaşıyoruz.
İki kişilik hayatımız mükemmel.
Ama ne zaman tatil, bayram vs. olsa sıkıntı!
Eşim babamların evinde kalmak istemiyor, çünkü babamla anlaşamıyorlar pek.
geçen bayramda arefe günü babamlarda kaldık.
bayram günü eşimin annesi gelmiş memlekete, anneannesine gittik.
Ben sadece eşimi zor durumda bırakmayayım diye gittim. Çünkü eşimin annesiyle görüşmüyorum aslında. Bana karşı yaptığı affedilmez bir hata var. Evlenmeden önce de görüşmedim, sonra da. (eşim de hiç bizi barıştırmaya çalışmadı, hep beni korudu.)
Neyse annesiyle tokalaştık. Yüzüne güldük birbirimizin ama aramızda çok soğuk rüzgarlar esti.
Evden çıkarken de eşimin annesiyle baş başa kaldık bir an. Bana bir özür borçluydu, ve de eşim askere gidecekti.
Ama ağzını açıp bir kelime etmedi. Yani "geldiğin iyi oldu, bak oğlum askere gidecek bir ihtiyacın olursa.." vs demedi
Ben de eşim için bile olsa gittiğim için çok pişman oldum. Ama söylemedim.
O akşam kocam gitti annesinin kaldı. Bana geleceğim, dışarı çıkacağız, orada beraber kalacağız vs. dedi. Ama oraya gidince annesi salmamış. Ben de kendi ailemle de sorun yaşıyordum. Çok çok çok bunaldım o akşam. Tansiyonum çıktı kendi yaşadıklarımın üstüne bi de eşimin davranışı tuz biber oldu.
Dedim ki: "YARIN SABAH ERKENDEN YA GELİR BENİ ALIRSIN EVİMİZE GİDERİZ, YA DA BEN ÇEKER GİDERİM, SENİ BURADAN ANNEN ASKERE GÖNDERSİN.
Sabah erkenden geldi, biz bayramın 2. günü öğlene doğru evimize geldik. Eşim 20 kere falan özür diledi.
Bu bayramda annem, babam, kardeşim, eşim, ben, benim evimde olacaklar. (zaten annem babam 1 aydır benimle yaşıyorlar)
Eşim de diyor ki: ben o kadar insanla rahat edemem aynı evde, seninle baş başa zaman geçirmek istiyorum sadece 7 günüm var. Sen annenlerden onların evinin anahtarını al, onların evinde baş başa kalalım. Yani annemlerle ev değiştirmiş olacağız.
O şehre gidersek,
eşimi erkek kardeşi sürekli çağıracak ya da yanımıza gelecek nerede olursak.
Annesi yine gel görüşelim diyecek.
Küçük kız kardeşleri sürekli yanında olsun isteyecekler.
Bir dolu arkadaşı var, sürekli arayacaklar, akşamları buluşalım diyecekler.
Eşim de yine bi kere güler yüz görünce yine hemen yelkenleri suya indirecek, akşam geleceğim ne de olsa seninle akşam görüşürüz diye çıkıp bütün gün beni yalnız bırakacak.
Eşime sorsanız şu anda askerde ya, benden başkasını görmek istemiyormuş gibi konuşuyor. Sadece seni göreceğim, yanımdan hiç ayırmayacağım çok özledim diyor.
Ama ilk 1-2 gün özlem giderince yine aynı şeyleri yaşayacağım gibi geliyor.
Sizce hiç bayrama memlekete gitmesem mi? (Eşim evde hiç özel bişey yaşayamayız diyor haklı. (Annemlerin odasıyla dipdibeyiz)
Memlekete gitsek annemlerin evi boş, tatil gibi olur.
Ama eşimin oraya geldiğini duyanlar asla bizi başbaşa da bırakmazlar.
Eşim de ayıp olur diye gider, hayır diyemez.
Napayım, siz olsanız naparsınız?
Okursanız teşekkürler.
Eşim şu an askerde.
Biz ikimiz de aynı memleketteniz.
Ama kendi memleketimize yakın bir şehirde yaşıyoruz.
İki kişilik hayatımız mükemmel.
Ama ne zaman tatil, bayram vs. olsa sıkıntı!
Eşim babamların evinde kalmak istemiyor, çünkü babamla anlaşamıyorlar pek.
geçen bayramda arefe günü babamlarda kaldık.
bayram günü eşimin annesi gelmiş memlekete, anneannesine gittik.
Ben sadece eşimi zor durumda bırakmayayım diye gittim. Çünkü eşimin annesiyle görüşmüyorum aslında. Bana karşı yaptığı affedilmez bir hata var. Evlenmeden önce de görüşmedim, sonra da. (eşim de hiç bizi barıştırmaya çalışmadı, hep beni korudu.)
Neyse annesiyle tokalaştık. Yüzüne güldük birbirimizin ama aramızda çok soğuk rüzgarlar esti.
Evden çıkarken de eşimin annesiyle baş başa kaldık bir an. Bana bir özür borçluydu, ve de eşim askere gidecekti.
Ama ağzını açıp bir kelime etmedi. Yani "geldiğin iyi oldu, bak oğlum askere gidecek bir ihtiyacın olursa.." vs demedi
Ben de eşim için bile olsa gittiğim için çok pişman oldum. Ama söylemedim.
O akşam kocam gitti annesinin kaldı. Bana geleceğim, dışarı çıkacağız, orada beraber kalacağız vs. dedi. Ama oraya gidince annesi salmamış. Ben de kendi ailemle de sorun yaşıyordum. Çok çok çok bunaldım o akşam. Tansiyonum çıktı kendi yaşadıklarımın üstüne bi de eşimin davranışı tuz biber oldu.
Dedim ki: "YARIN SABAH ERKENDEN YA GELİR BENİ ALIRSIN EVİMİZE GİDERİZ, YA DA BEN ÇEKER GİDERİM, SENİ BURADAN ANNEN ASKERE GÖNDERSİN.
Sabah erkenden geldi, biz bayramın 2. günü öğlene doğru evimize geldik. Eşim 20 kere falan özür diledi.
Bu bayramda annem, babam, kardeşim, eşim, ben, benim evimde olacaklar. (zaten annem babam 1 aydır benimle yaşıyorlar)
Eşim de diyor ki: ben o kadar insanla rahat edemem aynı evde, seninle baş başa zaman geçirmek istiyorum sadece 7 günüm var. Sen annenlerden onların evinin anahtarını al, onların evinde baş başa kalalım. Yani annemlerle ev değiştirmiş olacağız.
O şehre gidersek,
eşimi erkek kardeşi sürekli çağıracak ya da yanımıza gelecek nerede olursak.
Annesi yine gel görüşelim diyecek.
Küçük kız kardeşleri sürekli yanında olsun isteyecekler.
Bir dolu arkadaşı var, sürekli arayacaklar, akşamları buluşalım diyecekler.
Eşim de yine bi kere güler yüz görünce yine hemen yelkenleri suya indirecek, akşam geleceğim ne de olsa seninle akşam görüşürüz diye çıkıp bütün gün beni yalnız bırakacak.
Eşime sorsanız şu anda askerde ya, benden başkasını görmek istemiyormuş gibi konuşuyor. Sadece seni göreceğim, yanımdan hiç ayırmayacağım çok özledim diyor.
Ama ilk 1-2 gün özlem giderince yine aynı şeyleri yaşayacağım gibi geliyor.
Sizce hiç bayrama memlekete gitmesem mi? (Eşim evde hiç özel bişey yaşayamayız diyor haklı. (Annemlerin odasıyla dipdibeyiz)
Memlekete gitsek annemlerin evi boş, tatil gibi olur.
Ama eşimin oraya geldiğini duyanlar asla bizi başbaşa da bırakmazlar.
Eşim de ayıp olur diye gider, hayır diyemez.
Napayım, siz olsanız naparsınız?