- 10 Ağustos 2015
- 13
- 6
- 1
- 45
- Konu Sahibi KabakPrensesi
-
- #1
Arkadaşlar,
Ben Türkiye'de doğmuş ama eğitimini yurtdışında tamamlamış, su an profesyonel bir meslek sahibi 37 yaşında, evlenmemis biriyim. Annem ve babam yaklaşık 15 sene once birbirlerinden ayrildi ve boşanma sürecinde, annem, babamın donuna kadar herşeyini elinden aldı (ikisinin arasında olan birşey, pek taraf tutmak istemiyorum). Babam bir süre kendi işini idare ettikten sonra yanlış kararlar verip, kendini finansal açıdan cok zor duruma birakti. Ve bu yüzden, yaklasik 2 yıl once, babama "artik sen yaşlandın, gel benle yaşa. Hem masrafın olmaz hem de bana yardım edersin" dedim ve kabul etti. 2 senedir, yurt dışında benimle beraber yaşıyor. Allaha şükür, evim büyük, maddi durumum da yerinde, o yüzden bugune kadar cok bir problem çıkmadı. Ama yaklaşık iki hafta once, ansızın, "gel senle konuşmak istiyorum" dedi ve biriyle birlikte olduğunu, büyük ihtimalle evleneceğini ve bu yüzden bu hanımla benim de tanışmamı istediğini söyledi. Ben de hemen tabi dedim doğal olarak, ama aynı zamanda da nerede yaşayacaklarını vs düşündüm. O hafta, bir akşam disarida bir yemek yemek için anlaştık.
İşimi bitirip yemeğe geldiğimde hayatımda kendimi hiç bu kadar kötü hissettiğimi hatırlamıyorum (belki yersiz evet ama kendime hakim olamadım). Karşımda benim yaşımda bir bayan (41). Aklima ilk gelen "ben boyle biriyle nasil beraber yasarim", "babam nerde yasiyacak" vs gibi sorular geldi. Babam çalışmıyor, bu bayan da çalışmıyor. Bayanin annesi babasi ayri, babası turkiyede kendisi de annesiyle (yaşı babamdan genc) burada (yurtdışında) yaşıyor. Eskiden Türkiye'de çalışıyormus ama şu an bir iş yok, yabanci dili de nerdesye yok gibi. Durumları da pek parlak değil (anne kız, çalışmadan, kiralarini falan nasıl odediklerini bilmiyorum).
Ben şimdi ne yapacağım, babama diyemem ki sen bu kadını benim eve getirirsen benle yaşayamazsın. Babamla yaşamak bir yere kadar tamam ama yine de zorlanıyoruz. Evde 3. kişi çok zor. Ya cocuk yapmaya kalkarlarsa (aman allahim düşünemiyorum bile). Ayrıca ya kredi ya da başka bir şekil onlara bir ev ayarlamayı dusundum ama bu yükün altına niye gireyim? Offf. Düşündükçe moralim cok bozuluyor. Fikri olan var mi?
Ben Türkiye'de doğmuş ama eğitimini yurtdışında tamamlamış, su an profesyonel bir meslek sahibi 37 yaşında, evlenmemis biriyim. Annem ve babam yaklaşık 15 sene once birbirlerinden ayrildi ve boşanma sürecinde, annem, babamın donuna kadar herşeyini elinden aldı (ikisinin arasında olan birşey, pek taraf tutmak istemiyorum). Babam bir süre kendi işini idare ettikten sonra yanlış kararlar verip, kendini finansal açıdan cok zor duruma birakti. Ve bu yüzden, yaklasik 2 yıl once, babama "artik sen yaşlandın, gel benle yaşa. Hem masrafın olmaz hem de bana yardım edersin" dedim ve kabul etti. 2 senedir, yurt dışında benimle beraber yaşıyor. Allaha şükür, evim büyük, maddi durumum da yerinde, o yüzden bugune kadar cok bir problem çıkmadı. Ama yaklaşık iki hafta once, ansızın, "gel senle konuşmak istiyorum" dedi ve biriyle birlikte olduğunu, büyük ihtimalle evleneceğini ve bu yüzden bu hanımla benim de tanışmamı istediğini söyledi. Ben de hemen tabi dedim doğal olarak, ama aynı zamanda da nerede yaşayacaklarını vs düşündüm. O hafta, bir akşam disarida bir yemek yemek için anlaştık.
İşimi bitirip yemeğe geldiğimde hayatımda kendimi hiç bu kadar kötü hissettiğimi hatırlamıyorum (belki yersiz evet ama kendime hakim olamadım). Karşımda benim yaşımda bir bayan (41). Aklima ilk gelen "ben boyle biriyle nasil beraber yasarim", "babam nerde yasiyacak" vs gibi sorular geldi. Babam çalışmıyor, bu bayan da çalışmıyor. Bayanin annesi babasi ayri, babası turkiyede kendisi de annesiyle (yaşı babamdan genc) burada (yurtdışında) yaşıyor. Eskiden Türkiye'de çalışıyormus ama şu an bir iş yok, yabanci dili de nerdesye yok gibi. Durumları da pek parlak değil (anne kız, çalışmadan, kiralarini falan nasıl odediklerini bilmiyorum).
Ben şimdi ne yapacağım, babama diyemem ki sen bu kadını benim eve getirirsen benle yaşayamazsın. Babamla yaşamak bir yere kadar tamam ama yine de zorlanıyoruz. Evde 3. kişi çok zor. Ya cocuk yapmaya kalkarlarsa (aman allahim düşünemiyorum bile). Ayrıca ya kredi ya da başka bir şekil onlara bir ev ayarlamayı dusundum ama bu yükün altına niye gireyim? Offf. Düşündükçe moralim cok bozuluyor. Fikri olan var mi?