bence acik acik konus o kadnla evlenrsen bu evde yasayamzsn die kadnin anneside calsmiyor dednz bu kadnin amaci annesnide alip size tasnmak bence yoksa 67 yasndaki babanzla nye evlensn maddiyat icin eger babaniz sizi anlattysa iste maddi durumu iyi kizmda kalyorm die kadnda babanizi kendine cekmstr. bnm anlamadgm babanz nasl tansms ki. ayrica dedgm gbi babanzla konusun size guvenerek evlenmesn bencillik buArkadaşlar,
Ben Türkiye'de doğmuş ama eğitimini yurtdışında tamamlamış, su an profesyonel bir meslek sahibi 37 yaşında, evlenmemis biriyim. Annem ve babam yaklaşık 15 sene once birbirlerinden ayrildi ve boşanma sürecinde, annem, babamın donuna kadar herşeyini elinden aldı (ikisinin arasında olan birşey, pek taraf tutmak istemiyorum). Babam bir süre kendi işini idare ettikten sonra yanlış kararlar verip, kendini finansal açıdan cok zor duruma birakti. Ve bu yüzden, yaklasik 2 yıl once, babama "artik sen yaşlandın, gel benle yaşa. Hem masrafın olmaz hem de bana yardım edersin" dedim ve kabul etti. 2 senedir, yurt dışında benimle beraber yaşıyor. Allaha şükür, evim büyük, maddi durumum da yerinde, o yüzden bugune kadar cok bir problem çıkmadı. Ama yaklaşık iki hafta once, ansızın, "gel senle konuşmak istiyorum" dedi ve biriyle birlikte olduğunu, büyük ihtimalle evleneceğini ve bu yüzden bu hanımla benim de tanışmamı istediğini söyledi. Ben de hemen tabi dedim doğal olarak, ama aynı zamanda da nerede yaşayacaklarını vs düşündüm. O hafta, bir akşam disarida bir yemek yemek için anlaştık.
İşimi bitirip yemeğe geldiğimde hayatımda kendimi hiç bu kadar kötü hissettiğimi hatırlamıyorum (belki yersiz evet ama kendime hakim olamadım). Karşımda benim yaşımda bir bayan (41). Aklima ilk gelen "ben boyle biriyle nasil beraber yasarim", "babam nerde yasiyacak" vs gibi sorular geldi. Babam çalışmıyor, bu bayan da çalışmıyor. Bayanin annesi babasi ayri, babası turkiyede kendisi de annesiyle (yaşı babamdan genc) burada (yurtdışında) yaşıyor. Eskiden Türkiye'de çalışıyormus ama şu an bir iş yok, yabanci dili de nerdesye yok gibi. Durumları da pek parlak değil (anne kız, çalışmadan, kiralarini falan nasıl odediklerini bilmiyorum).
Ben şimdi ne yapacağım, babama diyemem ki sen bu kadını benim eve getirirsen benle yaşayamazsın. Babamla yaşamak bir yere kadar tamam ama yine de zorlanıyoruz. Evde 3. kişi çok zor. Ya cocuk yapmaya kalkarlarsa (aman allahim düşünemiyorum bile). Ayrıca ya kredi ya da başka bir şekil onlara bir ev ayarlamayı dusundum ama bu yükün altına niye gireyim? Offf. Düşündükçe moralim cok bozuluyor. Fikri olan var mi?
Benim bildigim o yasta insanlar baska seylere yonelir. Dini manevi şeylere. Babaniz ise kizi yasinda biriyle evlenmeye calisiyor ustelik hicbir geliri yok sadece size guvenerek. Bencillik bu. Ben olsam acik acik konusurdum. Evlenirseniz bu evde yasayamazsiniz diye.
Arkadaşlar,
Ben Türkiye'de doğmuş ama eğitimini yurtdışında tamamlamış, su an profesyonel bir meslek sahibi 37 yaşında, evlenmemis biriyim. Annem ve babam yaklaşık 15 sene once birbirlerinden ayrildi ve boşanma sürecinde, annem, babamın donuna kadar herşeyini elinden aldı (ikisinin arasında olan birşey, pek taraf tutmak istemiyorum). Babam bir süre kendi işini idare ettikten sonra yanlış kararlar verip, kendini finansal açıdan cok zor duruma birakti. Ve bu yüzden, yaklasik 2 yıl once, babama "artik sen yaşlandın, gel benle yaşa. Hem masrafın olmaz hem de bana yardım edersin" dedim ve kabul etti. 2 senedir, yurt dışında benimle beraber yaşıyor. Allaha şükür, evim büyük, maddi durumum da yerinde, o yüzden bugune kadar cok bir problem çıkmadı. Ama yaklaşık iki hafta once, ansızın, "gel senle konuşmak istiyorum" dedi ve biriyle birlikte olduğunu, büyük ihtimalle evleneceğini ve bu yüzden bu hanımla benim de tanışmamı istediğini söyledi. Ben de hemen tabi dedim doğal olarak, ama aynı zamanda da nerede yaşayacaklarını vs düşündüm. O hafta, bir akşam disarida bir yemek yemek için anlaştık.
İşimi bitirip yemeğe geldiğimde hayatımda kendimi hiç bu kadar kötü hissettiğimi hatırlamıyorum (belki yersiz evet ama kendime hakim olamadım). Karşımda benim yaşımda bir bayan (41). Aklima ilk gelen "ben boyle biriyle nasil beraber yasarim", "babam nerde yasiyacak" vs gibi sorular geldi. Babam çalışmıyor, bu bayan da çalışmıyor. Bayanin annesi babasi ayri, babası turkiyede kendisi de annesiyle (yaşı babamdan genc) burada (yurtdışında) yaşıyor. Eskiden Türkiye'de çalışıyormus ama şu an bir iş yok, yabanci dili de nerdesye yok gibi. Durumları da pek parlak değil (anne kız, çalışmadan, kiralarini falan nasıl odediklerini bilmiyorum).
Ben şimdi ne yapacağım, babama diyemem ki sen bu kadını benim eve getirirsen benle yaşayamazsın. Babamla yaşamak bir yere kadar tamam ama yine de zorlanıyoruz. Evde 3. kişi çok zor. Ya cocuk yapmaya kalkarlarsa (aman allahim düşünemiyorum bile). Ayrıca ya kredi ya da başka bir şekil onlara bir ev ayarlamayı dusundum ama bu yükün altına niye gireyim? Offf. Düşündükçe moralim cok bozuluyor. Fikri olan var mi?
O zaman bekar kalacaklar. Yok öyle zevk sefa için yük olmak. Cici anneye bak sen..Maaslari turkiyeden (en azindan babaminki). Babamin aylik maaşı malesef bir haftalik masraflarini bile karsilamaz
Babaniz kocaman adam. Evlenmek isteyebilir ama sartlar buna uygun degilse yapacak bir sey olmadigini bilmeli.
Bence aynen bize burda anlattiginiz gibi babaniza durum degerlendirmesi yapin. Bu yukun altindan kalkamayacaginizi ve ikisini birden gecimini saglayamayacaginizi soyleyin.
Babanı teneşir paklar bu saatten sonraArkadaşlar,
Ben Türkiye'de doğmuş ama eğitimini yurtdışında tamamlamış, su an profesyonel bir meslek sahibi 37 yaşında, evlenmemis biriyim. Annem ve babam yaklaşık 15 sene once birbirlerinden ayrildi ve boşanma sürecinde, annem, babamın donuna kadar herşeyini elinden aldı (ikisinin arasında olan birşey, pek taraf tutmak istemiyorum). Babam bir süre kendi işini idare ettikten sonra yanlış kararlar verip, kendini finansal açıdan cok zor duruma birakti. Ve bu yüzden, yaklasik 2 yıl once, babama "artik sen yaşlandın, gel benle yaşa. Hem masrafın olmaz hem de bana yardım edersin" dedim ve kabul etti. 2 senedir, yurt dışında benimle beraber yaşıyor. Allaha şükür, evim büyük, maddi durumum da yerinde, o yüzden bugune kadar cok bir problem çıkmadı. Ama yaklaşık iki hafta once, ansızın, "gel senle konuşmak istiyorum" dedi ve biriyle birlikte olduğunu, büyük ihtimalle evleneceğini ve bu yüzden bu hanımla benim de tanışmamı istediğini söyledi. Ben de hemen tabi dedim doğal olarak, ama aynı zamanda da nerede yaşayacaklarını vs düşündüm. O hafta, bir akşam disarida bir yemek yemek için anlaştık.
İşimi bitirip yemeğe geldiğimde hayatımda kendimi hiç bu kadar kötü hissettiğimi hatırlamıyorum (belki yersiz evet ama kendime hakim olamadım). Karşımda benim yaşımda bir bayan (41). Aklima ilk gelen "ben boyle biriyle nasil beraber yasarim", "babam nerde yasiyacak" vs gibi sorular geldi. Babam çalışmıyor, bu bayan da çalışmıyor. Bayanin annesi babasi ayri, babası turkiyede kendisi de annesiyle (yaşı babamdan genc) burada (yurtdışında) yaşıyor. Eskiden Türkiye'de çalışıyormus ama şu an bir iş yok, yabanci dili de nerdesye yok gibi. Durumları da pek parlak değil (anne kız, çalışmadan, kiralarini falan nasıl odediklerini bilmiyorum).
Ben şimdi ne yapacağım, babama diyemem ki sen bu kadını benim eve getirirsen benle yaşayamazsın. Babamla yaşamak bir yere kadar tamam ama yine de zorlanıyoruz. Evde 3. kişi çok zor. Ya cocuk yapmaya kalkarlarsa (aman allahim düşünemiyorum bile). Ayrıca ya kredi ya da başka bir şekil onlara bir ev ayarlamayı dusundum ama bu yükün altına niye gireyim? Offf. Düşündükçe moralim cok bozuluyor. Fikri olan var mi?
O zaman bekar kalacaklar. Yok öyle zevk sefa için yük olmak. Cici anneye bak sen..
Babana baba bu çalışmıyo nerde kalıcaksınız diye sor. Burda vs diycek kadar işin cıvkını çıkarırsa baba daha neler ben sadece seni kabul ettim burda ev bark kurarsınıx heralde evlenmeye kalkıştığınıxa göre de. 70 yaşında adam..
Not: SENİ ANLIYORUM.
3. Cogu insan hep somurme, kotuye kullanma olarak dusunmus, bu cok ilginc. Birbirlerini seven iki insan olamaz mi.
yoksa siz 70 yaşındaki baba mısınız?
evet birbirini seven 2 insan olabilir ama hayat maalesef o kadar gerçekçi ki yaşanılan örnek hayatlar herkeste bir acaba duygusu yaratıyor..
Ahhh bir de öyleyse sevgi de karın doyurur belki değil mi ? Siz niye cici anne adayının ve babanızın nasıl geçineceği derdine düştünüz o zaman?
Bu kısım da ironik değil mi? Birbirini seven iki insan ise senin yaşında olmasına neden takıldın bu kadar_Aşkın gözü ve yaşı var mı ki?
Değil mi ama
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?