birinci hatamız yemekten doymaya şartlanmak
yemekten kalktığınızda daha doymamış olmalıyız
ben bugun kahvaltıdan kalkarken içimdeki cocuk ''ama ben doymadımmm,şundan da azcık yiyim'diyordu,kendisine bir şaplak attım
sus dedim : ))))) doymam gerekmiyor,gerekli enerjiyi alsam yeter
biz yapı olarak daha şanssızıs,yemek yemeği seviyoruz ve kendimizi kısıtlamıyoruz
geçen yaşlı kadınlar kuzenimin kızı hakkında konusuyorlardı, kız ilkokulda günde 1 tabak börekten poğaçadan vsden istemiş,sonra ikinci tabağı istemiş,sonra da dondurma istemiş...kız cocuğu ve kilolu da tabi...ben de küçükken anneminde günüde 1 tabak yerdim,sonra misafirlerin gitmesini beklerdim,onlar gittikten sonra tabaklarda hamurişini bitirirdim,sonra ortaokulda 70 kiloyu gördüm tabi..neyse kuzenimin kızına üzüldm baya, iştah biraz genetik biraz da ailemizin yeme davranışı bize geçiyor...kızım için de endişelendim...bundan diğer kadınlar cocuklarını yemeğe zorlarlarken ben kızımı zorlamıyorum,paketli gıda şekerli gıda kendim yemiyorum ki o da yemesein,çok daha kötü bir dünya onları bekliyor...biz cocukken bukadar yapay gıda yoktu...e bukadar kimyasal,kanser basta olmak üzere cesitli hastalıkların habercisi
cocukların elinde böyle paketli gıda görünce içim yanıyor,bisküvi,çikolata cips vs
neyse konuyu dağıttım,olayı şuraya bağlayacaktım; midemiz tıka basa dolmak zorunda değil,o gün tabağında mesela en sağlıklısını seçip yiyebilirdik: örneğin kısır ya da salatalar gibi,ya da o börekten bir parça kesip gerisini bırakabilirdik...
hayatımız,kilomuz elimizde...doğru tercihler bizi doğru sonuçlara getirecek
bence bu olay sadece kilo verme olayı değil,yoksa ben buralarda 1 yıldır dolanmazdım
bu olay iradeyi kontrol,nefis terbiyesi olayı
ağzını kontroll eden hayatında diğer seyleri de kontrol edebilir bence