ya senin bu diyetisyen de beni sinir edecek ama simdi
60lari gormusken ya 70lere geri cikarsan? :18: hatta daha fenasi o cikolatayi yiyip de kilo almamak veya ertesi gun tartida eksileri gormek. cunku o zaman insanin aklina ara sira kacamak yapabilirim nasil olsa bir sey olmuyor fikri yerlesiyor.
ayrica bakin simdi psikolog konusuyor iyi dinleyin
yemekle odullendirme olmaz artik oldukca bilinen bir sey bu. sanki diyet yapmak korkunc bir yoksunluk hali gibi kilo verince "odul" olarak yemek yemek insana psikolojikman diyetin kotu bir sey oldugu fikrini asilar diye dusunuyorum bilinc altinda tabi. verecek cok kilomuz var diyeti ne kadar seversek o kadar guzel sonuc aliriz. onca guzel seylerden mahrum kaldim herkes yedi ben baktim modunda olursak artik o diyet bize iskence gibi gelmeye baslar bir yerden sonra. ben olsam odul olarak cok istedigim bir seyi alirdim kendime, kucuk beden bir etek/elbise/pantolon ve her ne ise.. veya cilt bakimi, haftasonu spa tatili, 1 saatlik masaj, yeni bir sac rengi/sekli vs vs.. gerci ben bayadir kendime odul de vermiyorum cunku diyetteyim diye illa odulu hakettigimi dusunmuyorum. zaten amacim zayif olmakti isin ucundaki odul o, 36 beden olmak
o da benim en buyuk mutlulugum olacak. hicbir cikolata/pasta vs bana o mutlulugu veremez. o yuzden 36 bedene giden su yolda beni yavaslatacak her seyi tamamen hayatimdan cikartmis durumdayim. verecek kilo coksa motivasyonu yuksek tutmak acisindan her yeni kilometre tasi kaydedildiginde yemekle ilgili olmayan seyler yapilabilir benim fikrim bu (ve de cogu diyetisyen ve psikologun). ama senin zaten verecek alti ustu 12 kilon var 2 ay sik disini bence, 36 beden oldugunda zaten kilo koruma evresinde abartmadan her seyden yiyebileceksin.
bir de su var tabi, cikolata kek pasta vs bagimliligimiz hakkindaki bir arastirmada cocukluktan beri dogum gunu, yilbasi, partiler vb gibi guzel ve mutlu anlarda yendigi icin bilinc altinda bu iki seyin ozdeslestigi ve insanlarin mutlu oldugunda veya mutlu olmak icin cikolataya yoneldikleri ortaya cikmisti. hic yeme demiyorum tabi hayatin boyunca, o kadar da degil
ama onu okudugumdan beri cikolataya karsi olan duygularim degisti diyebilirim. hala seviyorum tabi tadi super ve gercekten de serotonin salgilatiyor bu bir gercek. ama cikolataya duydugum psikolojik bagimliliktan tamamen kurtulmak icin bunun ustune gitmeye karar verdim. artik hic bir "kutlamada" cikolata pasta yemeyecegime soz verdim kendi kendime. normal zamanlarda ara ara yemeye devam edicem tabi.
ay yine cok konustum :26: kizmiyorsunuz dimi ben boyle bik bik bik her lafiniza yorum yapinca
sacece bu konu benim hassas oldugum konulardan biri o yuzden soylemeden edemedim. su "kendimi yemekle odullendirdim" olayi bana coooook ters geliyor napayim