ay cidden ya hihih
kutularin icindedir bi bulayim hemen koycam resmini buraya ama, sen de anlayacaksin o zaman ne demek istedigimi
ah hopisim ah, ben de sana kendi icler acisi hikayemi anlatayim o halde. yine uzun olacak bastan uyarayim :26:
ben hem resme hem muzige cok yatkinim. anne tarafim (annem, dayim, dedem vs) hep ressam/mimar. baba tarafim da hep muzisyen dolu.. ben iki taraftan da kapmisim. nitekim ailem hic desteklemedi sanat uzerine egitim almami. ne zaman resim yapsam annem "resim ogretmeni mi olacaksin" der asagilardi (kendi de ogretmen ve bundan mutsuz oldugundan, hic istemezdi). ne zaman muzikle ilgilensem hobi olarak kalsin muzisyen olup da ac mi kalacaksin derlerdi. bunlari cocuklugumdan beri asilana asilana ben resimden resmen sogudum uzunca bir sure hic yapmadim desem yeridir, defter kenarina karalamak disinda yani... muzige hep devam ettim ama. cocuk yastan beri hep enstruman caldim. piyano ve klasik gitar.. ama asil enstrumanim kendi sesimdi. tabi ki ailem lisedeyken beni kendi etkisi altina alip universite icin ankara'ya "
normal bir bolum okumam icin" yolladilar. universitedeki ilk yilimda ozel dersle bilkent sahne sanatlari opera bolumune hazirlaniyordum. tum harcligim san dersine gidiyordu. okulu birakip opera sanatcisi olmakti niyetim. hayat boyu icimde ukde kalacak tek sey de iste bu hopisim.
hocam ankara devlet operadan unlu bir dramatik sopranoydu ve benden inanilmaz umitliydi kazanacagim kesindi de ilk uce girince burslu olunuyor diye ona kasiyorduk. o kadinla calisabilmek icin haftada 80 lira oduyordum.. bundan 9-10 yil once dusun.. geri kalanla da karin tokluguna yasiyordum desem yeridir. annemlere soyleyemiyordum san dersini odeyin diye. kadinla tanismamiz ise apayri bir hikaye. ben ankara devlet operasindan yaslica bir bariton ile calisiyordum (bedavaydi cunku odtu'ye konuk hoca olarak gelmisti ve kredili ders acmisti) ama tabi bu dersler bire bir degildi, grupla da nereye kadar.. ama ben hocamin favorisiydim onu biliyorum. bir cuma gunu ders cikisi en yakin arkasima kalmaya gittim ankaralilar bilir ta eryaman'da oturuyor. o kadar uzak ki 1 saat otobuste sikis tepis oksijensiz gittikten sonra ayni gun donemiyorum zaten, haftasonu kaliyorum 2 gun boyunca. neyse cumartesi oldu ben banyoya girdim bir yandan da bulbul gibi sakiyorum
banyodan ciktim giyinirken kapi caldi. arkadasim acti iceriden duyuyorum, yasli bir adam ve bir kadin kapidalar. banyoda sarki soyleyen kimdi diyorlar. odum patladi sikayete geldiler diye... korka korka ciktim odadan ve yanlarina gittim. dediler ki "sesinizi duyduk siz de mi operacisiniz? cok guzel soyluyorsunuz." yok ben ders aliyorum ama asil bolumum farkli dedim. "bizim kizimiz ankara devlet operasindan Sule Koken" dediler, "tanistiralim ister misin" dediler ben soktayim
resmen banyoda kesfedildim yani, film gibi
neyse bunlar bizi tanistirdiler ve -cok pahali gelmesine ragmen- ondan ozel ders almaya basladim.
sene sonunda planlarimi acikladigimda annem kiyameti kopartti. odtu'de okudugum icin, senin yerine olmak isteyen kac kisi var sen oyle bir okulu kazanmisken birakip da muzisyen olup milleti mi eglendirceksin, oyle bir sey yaparsan bizden 5 kurus bekleme diye acayip tuhaf bir bakis acisi ve savurdugu tehdit ile benim muzik kariyerimi yerle bir etti. ben de mecbur (yani mecbur hissetmistim o zaman, simdi dusunuyorum da keske isyan etseymisim elleri mahkum gondereceklerdi harcligimi, beni oralarda ac acikta birakacak degillerdi ya
) ne salakmisim ki annemin bos tehditlerinden korkup geri cekildim. okulu zorla bitirdim, yani son seneme kadar nefret ede ede gittim desem daha dogru olur. son senemde (kendimi artik baya bi zorladiktan sonra) bolumumu biraz sevmeye basladim. yenilgiyi asil o zaman kabullendim belki de. san dersini de son senemde biraktim (ozel dersi yani). okulda 14 tane secmeli ders almamiz gerekiyordu herkes kendi bolumumuzden almis secmelileri tabi dogal olarak, ama benimkini bir gor hepsi guzel sanatlar. san dersi, solfej, caz tarihi, viyola. nasil belliydi bolumumu sevmedigim
ona ragmen master'a kabul edilmeyi basardim. bir baska okula basvursam asla kabul edilmezdim bunu biliyorum, beni cok seven ve konuyu bilen bir profesor hocam sayesinde kabul edildim. cunku son senemde onun sayesinde bolumumu sevmistim ve notlarim da bir anda C'lerden A'ya firlamisti. mezuniyet ortalamam dusuktu tabi ilk yillarda bolumumden alakasiz biri oldugum icin.
simdiki aklim olsa asla ve asla annemi dinlemezdim .... anneler her zaman hakli olmuyor bence. cok uzuluyorum, 30 yasima geldim hala icimde kalmistir cok ama cok pismanim. zamani geriye alabilsem keske. ileride kendi cocuklarima asla oyle bir baski uygulamamaya yemin ettim. onlari sanata ve spora yonlendiricem tabi kucuk yastan ama istemezlerse de zorlama yok. hangi dalda uzmanlasmak isterlerse destek cikacagima soz verdim kendi kendime, ne olursa olsun.
neyse simdi evde konser veriyorum artik napalim mubarek de benim tek seyircim (ve muhtemelen alt komsular)
evimin sopranosu oldum anlayacagin
resme de gecen yil yeniden basladim. biraz karakalem, biraz yagliboya. vakit oldukca yani.. hobi olarak kaldilar tam da annemin istedigi gibi.