- 26 Ekim 2014
- 4.776
- 3.407
- 178
- Konu Sahibi pigme pofuduk
-
- #6.181
Evet farkındayım, pek parayla işin yok :) Banka ben de istemezdim sanırım, o yüzden hak veriyorum sana.kardeşin için hayırlısı olsun.
fark ettiysen pek parayla işim yok, o yüzden bankayı beceremem gibi geldi hep.
puanımın süresi bitti evet.
Neden yasabah sabah ofiste kavga çıktı ben iptal şu an. elim ayağım titriyor. fazladan ilaç aldım ama hala çarpıntım var.
Evet farkındayım, pek parayla işin yok :) Banka ben de istemezdim sanırım, o yüzden hak veriyorum sana.
Neden yaAnam ne biçim yermiş
Oha artıkaffedersiniz çişimi yaptım sonra baktım suyum yok gittim sebilden su doldurdum bilin bakalım kim azar yedi?
Oha artık
Boşaltsaydın şişeyi suratına, mal mıdır nedir
Bunlar avukat filan mı, yöneticileriniz? Çalışanına su aldı diye kızanı ilk kez görüyorum. İstifa falan edersen son gün götürüp bir kırbaç hediye et bari.valla burcu nolcak bilmiyorum. ben ısrarla "x bey bi bakabilir misiniz" derken bana bi daha "pofuduk bi gelsene" derse kafa atıcam artık.
Bunlar avukat filan mı, yöneticileriniz? Çalışanına su aldı diye kızanı ilk kez görüyorum. İstifa falan edersen son gün götürüp bir kırbaç hediye et bari.
Merhaba. Şu an aşağı yukarı aynı şeyleri ben de yaşıyorum. 24 yaşındayım. 3 ay sonra 9. Yılımız olacaktı. Dün nişanımız olacaktı. Ama bir hafta önce söz attık. Annesi beni istemedi. Sebebi ise ogluna kendisi kız bulacak. Mezun oldum 2.5 yıl annesinin keyfi olacak da gelip isteyecekler diye bekledim. Biz tam her şey güzel olacak derken kadın 1 ayda bizi birbirimize düşürdü, yapmadığı kalmadı sinsi sinsi. Yalanlar, iftiralar. Dayanamadım. Ayrıldık. Geri dönüşü olur mu bilemiyorum ama sanki bu acı hiç geçmeyecekmiş gibi. Hayatım bitmiş gibi. İnsanlar neden bu kafar kötü?
Çok üzülüyor olsam da haklı oldugunuzun bilincindeyim. Hani '9 yılım geçmiş, acıdan aşkımdan ölürüm gözlerimi kapatayım yanında olayım' demedim, diyemedim. Mantıgımı susturamadım. göz göre göre insan kendini ateşe atamıyor. Ki bu sorunlarla da devam etse sevgi kalmayacaktı ortada. Lakin alışkanlıklar,anılar kolayca silinmiyor. İlk başlarda bahaneler bulmaya onu kendime savunmaya ben de calıstım ama malesef bazı erkekler biz kızlar kadar 'adam' olamıyor. İster yetiştirilme tarzı olsun ister kişilksizlik. Asıl merak ettiğim geçiyor mu bu acı? Başediliyor mu? Karşı taraf yaptıklarının bedelini ödüyor mu? Pişman olunuyor mu? insan içini sogutcak,acısını dindircek bir şeyler arıyor.
Sizde nasıl oldu, ayrıldınız mı?Sanıyorum 620 sayfayı da okuyacağım bu gidişle. 280'leri gördüm. Okudukça kendi hayatımı okuyorum sandım. Olaylar farklı ama cümleler aynı. 'Evleniyoruz ama neden gönül kıralım?' 'Rest çekersek düğün yapmazlar' 'Ben senin istemediğini söylerim çünkü bana farketmez' hep aynı hep. Geçen 9 yıl, herkesi parmağında oynatan parayla satın alan bir anne, oğlunu 9 yıl vazgeçiremeyince kızı satın alamayınca bezdiren bir anne. Süs eşyası misali karısı ne derse yapan bir baba. Kızları ayrılınca dayanamaz acıdan kafayı yer diye bir yere kadar göz yuman bir aile, yıllarca farklı hayaller kurup yolun sonunda kendini yapayalnız bulan hevesleri Kursağında kalan bir gelin. Sanıyorum bunlar hep damadın çift kişilikli olmasından kaynaklanıyor, ailesinden uzakta kendisi olup yörüngelerine girdiği an başkasına dönüşüyorlar. Kısacası kişiliksizler. O kadar istekleri önemsenmemiş ki birey olamamışlar.
Malesef ayrıldık mı diyeyim çok şükür ayrıldık mı diyeyim bilmiyorum ama ayrıldık. Yani göz göre göre katlanılacak bir şey değildi. 1 ay sözlü kaldım delirecektim. Bir sene evli kalsam herhalde ölürdüm.Sizde nasıl oldu, ayrıldınız mı?
Eminim çok zordur böyle uzun ilişki sonrası ayrılıklar; ama dönüp dolaşıp geldiğimiz yer hep aynı: Eğer bir ilişki sadece bir kişinin iteklemesiyle yürüyorsa bir yerde illaki bitiyor.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?