Gelin hep beraber başlayalım. Bence hepimizde duygusal açlık var. Ya da ne bileyim benim beynim kiloluyum hep bunu kabullenmiş kilo vermeyi sözde istyrm durumu kabullrnmişim özümde istemyrm heralde. Yoksa 8 yıl önce 82 ydim kilo hep önrmliydi benim için. Yılda 1 kilo versem 76 olurdum şimdi 90 kiloyum. Nereye gidiyrm Böyle yaş ilerledikçe metabolizma da yavaşlıyor. Bu defa da iyi bir başlangıç yaptm kendimce. Geçen gün arabadayken yoldan baya kilolu biri geçti. 3 yaşındaki kızım ohaaa dedi. Oyaştaki çocuğa bile farklı geliniyor nasıl üzüldüm kendi halime. Neden öyle dedin diye sorunca anne o çoook güçlü dedi. Gücün kilo olduğunu idrak edene kadar bu kilomu azaltmam lazım. Geçen gün yanlışlıkla elbise askısına bastım anında kırıldı.kendimi fil gibi hissettm. Allah kadını bu kadar narin nazenin yaratmış bize irade vermiş ama kendimizi bu hale getryrz. Düşünün 100 dönüm bahçemiz var ama biz kendimizi 1 dönüme hapsetmişiz ayağımıza ağır bir bilye takmışız onla dolaşmaya çalışıyoruz. Birimizin havuza inmiyor birimiz yenii ortama biri eşle aynı koltukta oturamıyor biri düğüne gitmiyor biri eşiyle el ele gezmeye utanıyor biri her kıyafeti alamıyor 100 dönümü 1 dönüme indirdik. Hala da o düğümü çözüp atmak varken kilit üstüne kilit ekliyoruz. Bizi ancak kendimiz kurtaracağız kimse ağzımıza zorla bişey koymuyor. Bizi yoran uzun vade olması sadece bir haftalık sonuca odaklanmalıyız. Bu cuma ne kadar eksi olacam diye. Bugün doğumgğnümdü yedim pastayı ama cumaya eksi bildirecem emin olun. Zihnim buna hazır